คุณหนูใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 103 ช่วยเด็กมันหน่อยเถิด ตอนที่ 104

ตอนที่ 103 ช่วยเด็กมันหน่อยเถิด / ตอนที่ 104 ฝังเก้าเข็มฟื้นพลังหยาง

Ink Stone_Romance

ตอนที่ 103 ช่วยเด็กมันหน่อยเถิด

คนเป็นน่ากลัวกว่าวิญญาณคนตาย นี่คือบทสรุปที่ฉินหลิวซีได้จากการที่เห็นคนตายอย่างไม่เป็นธรรมมามาก ตัวอย่างเช่นเซี่ยฉี่คังนั่นอย่างไร

หลิงหรงน่ากลัวหรือ

ไม่ เซี่ยฉี่คังที่ลงมือฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมเพื่อให้ตนเองได้เกาะกิ่งไม้สูงใหญ่นั้นน่ากลัวกว่ามาก ความน่ากลัวของเขาไม่ได้อยู่ที่เขาละทิ้งคู่ทุกข์คู่ยาก แต่เป็นเพราะความโหดร้ายของเขาต่างหาก

ฉีเชียนมองไม่เห็นสิ่งนั้น แต่ก็รู้สึกว่าคำพูดของอีกฝ่ายมีเหตุผล

“ไม่ว่าอย่างไร ท่านก็มีจิตใจกล้าหาญถึงเพียงนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ช่างน่านับถือยิ่งนัก”

ฉินหลิวซีถูกชมจนตัวแทบจะลอยได้ “ข้าชอบเวลาท่านเอ่ยความจริงด้วยท่าทางจริงจังเช่นนี้เสียจริง”

ฉีเชียน “…”

นิสัยเชื่อมโยงเอาเองแบบนี้เปลี่ยนได้จะดีกว่า

เขาหันไปมองด้านหลัง อิงเป่ยลากเฉินผีมางุบงิบพูดคุยกัน เขาลดเสียงลง “ของเซ่นไหว้พวกนั้น เพราะพวกหลิงหรงกินไปแล้วหรือ จึงไม่มีรสชาติ”

“ท่านลองชิมแล้วหรือ” สายตาฉินหลิวซีมองเขาด้วยความรังเกียจและชื่นชม

ดูถูกเพราะท่านแย่งอาหารกับผี และชื่นชมที่กล้าแย่งอาหารกับผี!

“ข้าไม่ได้ชิมนะ!” ฉีเชียนหดหู่ใจ อธิบายว่า “อิงเป่ยน่ะ เขากัดน่องไก่และบอกว่ามันไม่มีรสชาติ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ทุกสิ่งมีแก่นแท้ของมัน ของเซ่นไหว้ก็ไม่มีข้อยกเว้น อาหารก็มีแก่นแท้ของมันด้วย เมื่อเซ่นไหว้ แก่นแท้ก็ถูกสูบกลืนไป ย่อมสูญเสียรสชาติอยู่แล้ว”

“แล้วถ้าอิงเป่ยกินเข้าไปจะเป็นอันใดหรือไม่”

“ไม่เป็นไร พวกหลิงหรงกินอิ่มกันหมดแล้ว ไม่โทษเขาหรอก”

ปุ่มที่ 4 ใน 4 ตอนถัดไป

ปุ่มที่ 3 ใน 4 ตอนก่อนหน้า

ปุ่มที่ 2 ใน 4 ความคิดเห็น

0

“ไม่เป็นไร พวกหลิงหรงกินอิ่มกันหมดแล้ว ไม่โทษเขาหรอก”

ฉีเชียนยังไม่ทันจะได้โล่งใจ อีกฝ่ายก็เอ่ยต่อ “อย่างมากก็แค่ฝัน ถูกต่อว่าเล็กน้อย”

ฉีเชียน “!”

ช่วยเด็กมันหน่อยเถิด!

ฉีเชียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย “ท่านเห็นสิ่งเหล่านั้นได้ เพราะท่านเล่าเรียนเต๋ามาหรือ”

ฉินหลิวซีใช้นิ้วโป้งชี้ตนเอง “ไม่ใช่ คนที่จะมีดวงตาวิเศษอย่างข้าตั้งแต่เด็กนั้นหายากนัก นักพรตคนอื่นที่ต้องการเปิดตาวิเศษเพื่อกำจัดความชั่วร้ายขับไล่วิญญาณยังต้องพึ่งพาของนอกกาย อย่างเช่น…”

นางหยุดพูดเล็กน้อยแล้วมองหน้าเขา “หรือว่าท่านอยากจะลองดู”

“ได้หรือ” ฉีเชียนกระตือรือร้นเล็กน้อย

“ได้ก็ได้อยู่หรอก แต่มันไม่มีสิ่งใดน่าดูหรอก คนที่ดวงตกโชคร้ายเท่านั้นจึงจะเห็นสหายเหล่านี้ได้ ท่านเบื่อที่ตนเองโชคดีเกินไปหรือถึงได้หวังให้ตนเองโชคร้าย”

ฉีเชียนเห็นอีกฝ่ายมองเขาด้วยสายตาเหมือนเห็นคนโง่ เขาลูบจมูกอย่างเขินอาย “ข้าก็เพียงอยากรู้อยากเห็น แล้วมีวิญญาณชั่วร้ายติดตามเสด็จย่าและข้าบ้างหรือไม่”

ฉินหลิวซีนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง “เสด็จย่าของท่านมีดวงชะตาเป็นกาลกิณีต่อญาติทั้งหก หากมองแง่ดี ลักษณะดวงเช่นนี้ถือว่ามีความชั่วร้ายอยู่แล้ว โบราณว่าดวงแข็ง วิญญาณชั่วร้ายไม่กล้าเข้าใกล้แน่นอน และคนเป็นก็รังเกียจที่สุดด้วย”

ฉีเชียนไม่รู้ว่าคิดสิ่งใดอยู่ สีหน้าเขาจึงเคร่งขรึมลง

ชื่อเสียงว่าดวงแข็งของเสด็จย่านี้เป็นที่รู้กันทั่วเซิ่งจิง นางจึงไม่ชอบกลับไปเซิ่งจิง แต่เพื่อเขาแล้ว นางกลับบอกว่าจะกลับไปจัดการธุระ

“ส่วนท่านก็มีพลังของจักรพรรดิคุ้มกาย ไม่มีวิญญาณสิ่งชั่วร้ายใดๆ กล้าเข้าใกล้ เรื่องไร้ประโยชน์แบบนี้ใครจะทำ ผีก็ไม่ได้โง่เสียหน่อย” พลังของจักรพรรดินี้ไม่ธรรมดา

ดังนั้นตอนนี้ข้างกายของพวกเขาทั้งสองก็ยังสะอาดสะอ้านอยู่

ฉีเชียนให้ความสนใจคำพูดเมื่อครู่นี้ของฉินหลิวซี แต่กลับได้ยินท่อนหลังไม่ชัดเจน พอเขาได้สติกลับมา ฉินหลิวซีก็เดินไปไกลแล้ว

อิงเป่ยเดินเข้ามา “นายท่าน เฉินผีน้อยบอกว่าของเซ่นไหว้พวกนั้นเป็นของให้เทพและผี แต่ข้ากัดไปแล้วคำหนึ่ง จะทำอย่างไรดีขอรับ”

“ไม่เป็นไร ท่านหมอฉินบอกแล้วว่า อย่างมากเจ้าก็แค่ดวงตกถูกต่อว่าเล็กน้อย และเตือนว่าต่อไปเจ้าอย่าได้เห็นแก่กินอีก!” ฉีเชียนมองเขาด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ “หัดระวังไว้บ้างก็ดี รักษาตัวด้วย”

อิงเป่ย “…”

วันนี้เขาจะทำตัวหน้าด้านไปขอนอนเบียดกับเฉินผีน้อย!

ตอนที่ 104 ฝังเก้าเข็มฟื้นพลังหยาง

วันรุ่งขึ้น ฉินหลิวซีมาที่ห้องของพระชายาผู้เฒ่าแต่เช้าเพื่อเตรียมฝังเข็ม เมื่อเห็นว่าสีหน้านางสดชื่นแจ่มใส ฉินหลิวซีก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

“พระชายาหลับดีหรือไม่เมื่อคืนนี้”

พระชายาผู้เฒ่ากวักมือเรียกนาง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “โชคดีที่ได้เจ้า ข้านอนหลับสบายทั้งคืนเชียวล่ะ”

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว ท่านจะได้มีสภาพจิตใจพร้อมรับมือกับการฝังเข็มและอาบน้ำสมุนไพรต่อไป” ฉินหลิวซีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าจะตรวจชีพจรให้พระชายาก่อน”

นางรับหมอนรองข้อมือมาจากเฉินผีแล้วแตะชีพจรให้ก่อน เมื่อเห็นว่าชีพจรคงที่ นางก็พอรู้แล้ว “ชีพจรแข็งแรงขึ้นหน่อย ดีมาก อย่างที่บอกไว้เมื่อคืน วันนี้ข้าจะใช้วิธีการฝังเข็มแบบอื่น ซึ่งเรียกว่า เก้าเข็มฟื้นพลังหยาง”

ตอนที่ฉินหลิวซีเลือกจุดฝังเข็มให้กับพระชายาผู้เฒ่า นางถือโอกาสอธิบายความมหัศจรรย์ของการฝังเก้าเข็มฟื้นพลังหยางนี้ไปด้วย “การแพทย์โบราณกล่าวว่า หยางเป็นรากฐานของชีวิต หยินเป็นรากฐานของความตาย หยินควรเสียหายต่อเนื่อง หยางควรได้รับการบำรุงเสมอ ตามหยางจะรอด ตามหยินจะตาย มนุษย์ควรมีความสมดุลของหยินและหยาง หยางเป็นรากฐานของชีวิต เมื่อหยินและหยางสูญเสียสมดุลแล้วจะนำไปสู่ความเสียหายทางร่างกายและอายุสั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พระชายาผู้เฒ่าทุกข์ทรมานจากพิษเย็นมานานหลายปี อาจกล่าวได้ว่าร่างกายมีพลังหยินอยู่เสมอ และพลังงานหยางไม่เพียงพอ ก็คือหยินและหยางไม่สมดุล จึงจำเป็นต้องกำจัดพิษและเพิ่มพลังหยาง”

“…เก้าเข็มฟื้นพลังหยาง เป็นการฝังเข็มตรงจุดฝังเข็มที่สำคัญที่สุดเก้าจุดในร่างกายของคนเรา เมื่อดึงเข็มทั้งเก้าออกมา ชะตาแปรผัน คนตายฟื้นคืน แน่นอนว่าร่างกายของพระชายาไม่ได้อยู่สภาพใกล้ตายเช่นนั้น แต่หลักการก็เหมือนกัน เมื่อดึงเข็มทั้งเก้าเล่มออกมา หยินและหยางจะสมดุล ขับไล่พิษเย็น หลังจากการฝังเข็มนี้ครบสามรอบ ท่านจะรู้สึกถึงว่าร่างกายของท่านเปลี่ยนแปลงอย่างน่าประหลาดใจ”

พระชายาผู้เฒ่าได้ฟังแล้วก็ประหลาดใจ “ได้ยินที่ท่านเอ่ยแล้ว ข้าก็แทบรอไม่ไหวเลยทีเดียว”

“เช่นนั้นท่านก็ต้องทนเจ็บสักหน่อย” ฉินหลิวซีหยิบธูปก้านหนึ่งออกจากมากล่องใบยาวแล้วส่งให้จ้าวหมัวหมัว “หมัวหมัว จุดธูปสงบใจนี้สักหน่อยเถิด”

จ้าวหมัวหมัวรีบรับมาทันที นางจุดธูปตามคำสั่งของฉินหลิวซี ก่อนจะปักลงในกระถางบนชั้นวางหัวเตียง

ธูปสงบใจนี้มีกลิ่นสมุนไพรจางๆ แต่ไม่ได้มีกลิ่นเขียว กลับหอมมากและทำให้ผู้คนรู้สึกสงบสบายใจ

ฉินหลิวซีเลือกจุดฝังเข็มเสร็จแล้ว นางก็คลี่ถุงผ้าหนังแกะที่บรรจุเข็มทองออก จ้าวหมัวหมัวเหลือบมองเล็กน้อย เข็มเหล่านั้นเรียงกันเป็นระเบียบและส่องประกายวาววับ แต่ไม่ใช่ทุกเข็มจะหน้าตาเหมือนกัน

นางหยิบเข็มอันแหลมคมออกมาเล่มหนึ่งแทงลงที่จุดหย่าเหมินทั้งรวดเร็วและมั่นคง จากตื้นแล้วค่อยบิดเข็มเพิ่มความลึก ขณะเดียวกันก็ท่องคาถาไปด้วย “วิญญาณสวรรค์ยืนยง คุ้มครองให้อายุมั่น หนึ่งในไท่เสวียน คงรูปลักษณ์แท้จริง…จงรับบัญชาบัดเดี๋ยวนี้”

จ้าวหมัวหมัวที่ยืนมองด้านข้างอึ้งไปชั่วขณะ หมอนักพรตคนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่หมอธรรมดา ไม่เคยเห็นใครฟังเข็มแล้วท่องคาถาแบบนี้เลย เปิดหูเปิดตานางจริงๆ

หลังจากท่องคาถาแล้ว ฉินหลิวซีก็เปลี่ยนเข็มปักลงตรงจุดเหลากงกึ่งกลางฝ่ามือ เวลานั้นนางเปลี่ยนไปท่องคาถาเก้าเข็มฟื้นพลังหยางแล้ว “หย่าเหมิน เหลากง ซานอิงเจียว หย่งฉวน ไท่ซี จงหว่านรับ…”

หลังจากปักเข็มลงไปเก้าเข็มแล้วเหงื่อบนหน้าผากของฉินหลิวซีก็ไหลซึมลงมา จ้าวหมัวหมัวหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้นาง เมื่อหันไปมองดูเจ้านายของตนอีกครั้ง ก็เห็นว่าคิ้วของพระชายาผู้เฒ่าขมวดมุ่นราวกำลังอดทน

“หากพระชายาผู้เฒ่ารู้สึกเจ็บปวดก็ร้องออกมาได้เลย ไม่จำเป็นต้องกลั้นไว้” ฉินหลิวซีเอ่ยอย่างอบอุ่น

พระชายาผู้เฒ่าหายใจหอบ ตัวสั่น “ทน ทนได้ โอ๊ย…”

เด็กคนนี้ไม่ได้หลอกนาง มันเจ็บ เจ็บมากจริงๆ

“หมอนักพรตทุกคนต้องท่องคาถายามฝังเข็มเหมือนท่านหรือไม่” พระชายาผู้เฒ่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และริเริ่มหาหัวข้อสนทนา ไม่เช่นนั้นนางก็คงจะทนไม่ไหว

ฉินหลิวซีเอ่ย “หมอนักพรตฝังเข็มใช้คาถาเพื่อช่วยให้ยามฝังเข็มได้ผลดีเป็นสองเท่าโดยเปลืองพลังน้อย วิชาเต๋าบางอย่าง เช่น วิธีรักษาแบบจู้โหยวก็มีคาถาจู้โหยว แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องของความเชื่อ เชื่อก็ศักดิ์สิทธิ์ ไม่เชื่อก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน”