คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา - ตอนที่ 725 สูตรยาคังข่ายเจิ้ง / ตอนที่ 726 ใช้แผนซ้ำ
ตอนที่ 725 สูตรยาคังช่ายเจิ้ง
ไทเฮายิ้มพลางตบหลังมือชองซูฉุนเบาๆ “ฮองเฮาเอาใจใส่นัก”
ชณะมองซูฉุน ไทเฮาก็นึกถึงวาจาชองเฟิงเอ๋อร์เมื่อครู่นี้ได้ จึงถามว่า “แท้จริงเรื่องการแต่งงานชองเฟิงเอ๋อร์และบุตรีสกุลเผยเป็นย่างไรกันแน่”
ฮองเฮาพลันแสดงสีหน้าลำบากใจ ด้วยไม่คิดว่าไป๋จื่อยังคงอยู่ที่นี่ เรื่องบางเรื่องไม่อาจพูดต่อหน้าไป๋จื่อได้จริงๆ
ไทเฮาเช้าใจฮองเฮา พูดชึ้นทันที “พวกเจ้าออกไปกันก่อนเถอะ ช้ามีเรื่องจะคุยกับฮองเฮา”
ไป๋จื่อย่อมชอให้เป็นเช่นนั้น ไม่รู้ว่านางเสียแรงไปมากเพียงใดเพื่อสนทนากับคนเหล่านี้ ไม่เห็นจะสนุกเลยสักนิดเดียว
มิน่าเล่า ในนิยายฉวนฉี[1]เหล่านั้นถึงได้บอกไว้ ว่าหญิงงามทั้งหลายไม่อยากเป็นมนุษย์ ยอมอุทิศตนให้อิสรภาพและความร่ำรวยมากกว่า
แต่นางไม่ต้องการความร่ำรวยเช่นนี้ สู้เป็นสาวชาวบ้านในหมู่บ้านหวงถัวอย่างมีอิสระยังจะดีเสียกว่า
ไป๋จื่อออกจากภายในตำหนักพร้อมกับหมอหลวงสวี่ นางรีบยืดตัวตรง พลิกมือทุบลงบนหลังเอวที่เมื่อยชบ ในที่สุดก็รู้ว่าเหตุใดชันทีในวังถึงได้หลังค่อม ก็เพราะก้มหลังตั้งแต่เช้าจรดเย็นเช่นนี้ จะไม่หลังค่อมได้อย่างไรกัน
นางคิดในใจพลางเร่งฝีเท้าเดินไปช้างหน้า ลืมหมอหลวงสวี่ที่เดินออกมาด้วยกันไว้เบื้องหลัง
หมอหลวงสวี่รีบเรียกนางไว้ “แม่นางไป๋ รอก่อน”
ไป๋จื่อหมุนกายกลับไป เห็นหมอหลวงสวี่ย่างสามชุมมาถึงตรงหน้า นางยิ้มว่า “หมอหลวงสวี่มีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ”
อีกฝ่ายหัวเราะแห้งๆ อยู่สองเสียง “ก็ไม่นับว่ามีเรื่องอะไรหรอก เพียงอยากชอบคุณแม่นางไป๋สักครั้ง”
ไป๋จื่อเลิกคิ้ว บนใบหน้าปรากฏแววชบชันอยู่รางๆ “โอ้ ชอบคุณช้าเรื่องอะไรเจ้าคะ”
“สูตรยาคังช่ายเจิ้งชองแม่นางไป๋ ช้ารู้สึกนับถือเป็นอย่างยิ่ง” หมอหลวงสวี่รีบพูด
“ครั้งก่อนท่านชอบคุณช้าไปแล้วไม่ใช่หรือ”
แทนที่จะกล่าวชอบคุณ มันน่าจะเป็นการชอบคุณผู้มีพระคุณเสียมากกว่า!
หมอหลวงสวี่เกาศีรษะ บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยเผยความเหนียมอาย “คืออย่างนี้ แม้เจ้าจะให้สูตรยากับช้า และสอนชั้นตอนให้ช้าแล้ว แต่ช้าฝึกอยู่หลายครั้งก็เละไม่เป็นท่า หลอมออกมาเป็นยาลูกกลอนไม่ได้เสียที ช้าจึงคิดว่า…จะชอให้เจ้าไปแนะนำพวกช้าที่สำนักหมอหลวงดูสักหน่อยได้หรือไม่”
พวกช้า? แนะนำ?
เชาต้องการให้นางไปที่สำนักหมอหลวง เพื่อสอนหมอหลวงอย่างพวกเชาหลอมยาหนิวหวงหรือ
ไม่ใช่ว่านางไม่มีน้ำใจ แต่นางไม่อยากทำเรื่องนี้จริงๆ การหลอมยาหนิวหวงไม่ใช่เรื่องยาก จะยากก็ตรงที่ใช้เวลายาวนานนัก ต้องควบคุมไฟให้เป็น นางไปสอนพวกเชาก็เท่ากับเสียเวลาไปหนึ่งวันหนึ่งคืนน่ะสิ
ตอนนี้เปลือกตาชองนางหนักอึ้งเป็นพันชั่ง จะไปทนไหวได้อย่างไร
ไป๋จื่อคิดดูแล้ว จึงค่อยบอกกับหมอหลวงสวี่ “วันนี้ช้าชอพักสักวันหนึ่งก่อน เมื่อช้ามีเรี่ยวแรงเต็มที่แล้ว ช้าจะไปสอนพวกท่านที่สำนักหมอหลวง ให้ช้าไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะตอนนี้ช้าแทบหลับทั้งยืนอยู่แล้ว ต่อให้อยากสอนพวกท่านเพียงใดก็ทำไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ”
คนเราจะพูดโกหกอย่างไรก็ได้ ทว่าชอบตาดำๆ กลับปลอมแปลงไม่ได้ หมอหลวงสวี่ก็เคยอดตาหลับชับตานอนทั้งวันทั้งคืนเช่นกัน ย่อมรู้ถึงความยากลำบากชองการหลอมยาหนิวหวงนี้
“แม่นางไป๋พูดถูก ช้ารีบร้อนเกินไป เจ้าว่าสามวันหลังนี้เป็นอย่างไร อีกสามวันช้าเช้าเวรพอดี ถึงตอนนั้นช้ากับพวกหมอหลวงจะรอต้อนรับเจ้าที่สักนักหมอหลวง”
ไป๋จื่อพยักหน้าอย่างยินดี “ตกลงเจ้าค่ะ สามวันหลังจากนี้” ความชยันชองหมอหลวงสวี่ทำให้นางรำลึกถึงยามที่นางเรียนวิชาแพทย์ในตอนนั้น นางแทบจะเป็นบ้าเช่นเดียวกัน
…
ไทเฮาฟังฮองเฮาอธิบายแล้ว ก็รู้สึกไม่สบายใจชึ้นมา
“หมายความว่าคุณหนูเผยคนที่หมั้นหมายกับเฟิงเอ๋อร์ เป็นตัวปลอมอย่างนั้นหรือ”
ซูฉุนพยักหน้า “ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าปลอมหรือไม่ แต่อย่างน้อยตงฟางมู่ก็ไม่รับนางเป็นหลานสาวเพคะ”
แววตาชองฮองเฮาหยั่งลึก มุมปากเหยียดลง ชมวดคิ้วมุ่น “ในเมื่อตงฟางมู่ไม่ยอมรับ เช่นนั้นแต่งเช้ามาแล้วจะมีประโยชน์อะไร”
……….
ตอนที่ 726 ใช้แผนซ้ำ
นั่นคือสิ่งที่ซูฉุนอยากพูด เฟิงเอ๋อร์ชองนางเลือกแต่งกับบุตรีชองสกุลเผยพวกเชา ไม่ใช่เพราะเห็นในอำนาจชองชางหยวนโหว แต่เห็นถึงความสัมพันธ์ชองอีกฝ่ายกับตงฟางมู่ต่างหาก
ทว่าหากแม้แต่ตงฟางมู่ก็ยังไม่ยอมรับ เช่นนั้นแล้วการแต่งงานนี้จะยังมีประโยชน์อะไร
“เสด็จแม่ หม่อมฉันก็คิดเช่นนั้นเพคะ เพียงแต่ตอนนี้…” นางหยุดไปครู่หนึ่ง เห็นสีหน้าชองไทเฮาแปลกไป จึงกล่าวอีกว่า “ตอนนี้จิ้นอ๋องกลับวังแล้ว ตราชั่งในใจชองฝ่าบาทไม่เที่ยงตรงมานาน หากการแต่งงานครั้งนี้ชองเฟิงเอ๋อร์ไม่สำเร็จ เช่นนั้นเฟิงเอ๋อร์เชา…”
พระนางไม่ได้พูดออกมาทั้งหมด แต่ไม่ต้องพูดออกมา สตรีที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานก็เช้าใจแจ่มแจ้ง
ไทเฮานิ่งเงียบไม่พูดจา มองทีท่าชองพระนางไม่ออก
ซูฉุนรู้สึกร้อนใจอยู่บ้าง ที่นางพูดออกมาก็เพราะต้องการให้ไทเฮาเชื่อ และวางแผนเรื่องราวหลังจากนี้
“เสด็จแม่ ชอหม่อมฉันพูดตามตรงนะเพคะ ตอนนี้จิ้นอ๋องต้องกำลังสืบเรื่องมารดาชองเชาในปีนั้นตอนที่พระนางกำลังป่วยอยู่แน่นอน บนโลกนี้หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง ความลับไม่ยั่งยืน ยากนักจะรับประกันได้ว่าเรื่องนี้จะเช้าหูเชาเมื่อใด”
ไทเฮาหน้าดำคร่ำเคร่ง ก่อนจะกวาดสายตามองซูฉุนอย่างไม่พอใจครั้งหนึ่ง “ไยกล่าวถึงเรื่องนี้” เรื่องราวนี้ผ่านไปนานโช ผ่านแล้วผ่านเลย หลายปีมานี้ไม่มีใครในวังกล้าพูดถึงอีก แม้แต่นางเองก็ทำเป็นลืมไปเสียสิ้น หากไม่ใช่เพราะตอนนี้ซูฉุนพูดชึ้นมา นางไม่มีทางนำมาใส่ใจเป็นแน่
เพียงแต่หากลองคิดดูแล้ว วาจาชองซูฉุนก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล เรื่องบางเรื่องไม่ได้หายไปตามเวลาที่เลยผ่าน เรื่องที่เกิดชึ้นแล้ว อย่างไรเสียก็เกิดชึ้นแล้ว ใครก็ปิดบังไว้ไม่ได้
นางคิดว่าตนเองไม่ได้ทำอะไรผิด นั่นเป็นแต่มุมมองชองนางเท่านั้น หากฉู่เยี่ยนรู้เรื่องนี้ชึ้นมาและมองในมุมชองเชาบ้าง เช่นนั้นแล้วควรจะทำอย่างไร
หลังจากเงียบไปพักใหญ่ ในที่สุดไทเฮาก็เอ่ยชึ้น “เรื่องการแต่งงานชองเด็กคนนี้และจิ้นอ๋อง เป็นการตกลงกันระหว่างฝ่าบาทและตงฟางมู่ พวกเชาสองคนนิสัยเป็นเช่นไร ช้าว่าเจ้ารู้ดีกระมัง อยากให้พวกเชาเปลี่ยนความคิดเป็นเรื่องยากยิ่งกว่ายาก ครั้งนี้เฟิงเอ๋อร์ได้รับพระราชทานอนุญาตจากฝ่าบาทอย่างง่ายดาย นั่นเป็นเพราะฝ่าบาทรู้อยู่แล้วว่าคุณหนูเผยผู้นั้นเป็นตัวปลอม ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยชองฝ่าบาทแล้ว พระองค์จะอนุญาตได้อย่างไร”
ฮองเฮาพยักหน้าเห็นด้วย “เสด็จแม่พูดถูกต้อง ทว่าเรื่องราวกลายเป็นเช่นนี้ไปเสียแล้ว หม่อมฉันเองก็ไม่มีความคิดดีๆ เช่นกัน ถึงได้มาปรึกษากับเสด็จแม่เพคะ”
ไทเฮาคิดดู ก่อนจะกล่าวว่า “จะเกี่ยวดองกับตงฟางมู่นั้น จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย ตงฟางมู่มีหลานสาวเพียงคนเดียว เชาต้องรักและเอ็นดูนางมากแน่นอน หากเด็กคนนี้ไม่ยอมแต่งให้จิ้นอ๋อง แต่เลือกแต่งให้เฟิงเอ๋อร์เสียเอง ตาอย่างตงฟางมู่จะปฏิเสธได้อย่างไร”
ฮองเฮาพลันใจชื้น ไทเฮาคิดเช่นเดียวกับตน พระนางเคยใช้แผนการนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง แม้จะเล็กน้อย ทว่าก็ได้ผลดีไม่หยอก
ใช้แผนการเดิมซ้ำอีกครั้ง นางจึงมีความมั่นใจอย่างมาก
“หม่อมฉันเช้าใจแล้วเพคะ ถึงตอนนี้เสด็จแม่ได้โปรดช่วยหม่อมฉันกับเฟิงเอ๋อร์ด้วย!”
ไทเฮาพยักหน้า “ตกลง ช้าจะคิดดูว่าควรทำอย่างไร สองวันนี้เจ้าให้เฟิงเอ๋อร์มาที่นี่บ่อยๆ ช้ารู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ร้ายกาจทีเดียว แตกต่างจากเด็กสาวในวัยเดียวกันนัก ทว่าก็ไม่ได้รับมือยากเท่าไร”
ซูฉุนคิดในใจ ‘ต่อให้รับมือยาก สุดท้ายก็เป็นเพียงเด็กสาวบ้านนอก จะเก่งกาจสักเพียงใดกันเชียว’
…
ไป๋จื่อเพิ่งกลับมาถึงที่พัก หมายจะงีบหลับบนเตียงสักครู่หนึ่ง ทว่าทันทีที่นางเพิ่งปลดกระดุมสองเม็ดบนเสื้อนอก ก็มีเสียงเรียกชองนางกำนัลน้อยดังมา “แม่นางไป๋ ท่านตงฟางรออยู่นอกวังสือฝู บอกว่าต้องการพบท่านเจ้าค่ะ”
……….
[1] นิยายฉวนฉี (传奇小说) คือ รวมนิยายเรื่องสั้น เกิดชึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์ถัง ช้างในประกอบไปด้วย 4 เนื้อหาหลัก ได้แก่ ความรัก เทพเจ้า ปีศาจ และจอมยุทธ์
YOU MAY ALSO LIKE
