จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 100 อนุสรณ์โบราณ จอมจักรพรรดิสวรรค์ปีศักราชที่ 250,000

วิหารที่คาดว่าน่าจะเป็นที่สักการะจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนนั้นได้ร่วงหล่นลงมาจากแดนชั้นนอก และตั้งอยู่ในแดนร้างตะวันออก
มันช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน

ไม่มีผู้ใดบนโลกใบนี้ที่รู้ว่าวิหารโบราณนี้มาจากที่ใด มันอาจมาจากส่วนลึกของจักรวาลอันยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุด หลบซ่อนอยู่และในที่สุดก็ร่วงหล่นลงมายังโลกใบนี้

ในแดนางตะวันออก มีสายตามากมายที่จับจ้องมายังหลงภู่และราชนดึกดําบรรพ์มากมาย เฝ้ารอดูสงครามระหว่างมนุษย์และเผ่าพันธุ์โบราณในอนาคต

แต่ในตอนนี้ หลังจากที่วิหารโบราณได้ร่วงหล่นลงมา มันก็กลายเป็นจุดดึงดูดสายตาของทั่วโลกในทันใด ดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตทั้งมวลมายังที่แห่งนี้

“ไปที่วิหารนี้แล้วตรวจสอบ เรื่องของมนุษย์เราจะค่อยจัดการในภายหลัง

หลงก่มองไปที่วิหารโบราณที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควัน และตัดสินใจออกค่าสัง

“ต้นกําเนิดของวิหารนี้นั้นน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก และมันอาจเกี่ยวของกับจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนที่ไม่เคยถูกจารึกเอาไว้ในประวัติศาสตร์ด้วยก็เป็นได้ ซึ่งอาจนําไปสู่การเปิดเผยความลับอันยิ่งใหญ่

หากเทียบกับสิ่งนี้แล้ว เรื่องของมนุษย์นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและสามารถจัดการเมื่อไรก็ได้

พวกมันเป็นเพียงแค่จักรพรรดิโบราณของมนุษย์ ทําอะไรร้ายแรงมิได้!”

หลังจากที่ได้ยินค่าพูดของหลงภู่ ราชั้นราชวงศ์อื่นๆ ก็พยักหน้าด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมาย

“เกิดอะไรขึ้นกัน? วิหารโบราณร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า?”

ภายในพื้นที่ตระกูลจี จีฉางเฉินกลอกตาไปมามีความสงสัยภายในน้ําเสียงของเขา

“ในวิหารเหมือนมีกลิ่นอายของจอมจักรพรรดิโบราณอยู่ หลงคู่กับเหล่าราชนได้ เข้าไปแล้วเราควรทําอย่างไรดี?”

จีต้าวชพูดออกมาด้วยความประหลาดใจเช่นกัน ไม่คาดคิดว่าจะเกิดอะไรเกินความคาดหมายเช่นนี้ในช่วงเวลาสําคัญ

“แล้วเราจะทําอย่างไรนะ? แน่นอนว่าข้าต้องไปดูแน่นอนอยู่แล้ว!

ไม่ซ้ําก็เร็วพวกเราก็ต้องสู้กับราชั้นดึกดําบรรพ์พวกนี้อยู่ดีไม่มีประโยชน์ที่จะรออยู่ เฉยๆ การเข้าไปสืบเสาะหาเบาะแสคงจะมีประโยชน์เสียกว่า และหากมีโอกาส เราก็สามารถใช้โอกาสนั้นเพื่อจู่โจมราชันดึกดําบรรพ์เหล่านั้นได้ด้วย!”

เทพธิดาฮัวหยุนกล่าวออกมาอย่างเด็ดขาด หลังจากพูดจบ เธอก็พุ่งทะยานนําไปยังที่ที่วิหารโบราณที่ร่วงหล่นลงมา

จฉางเฉินและจีต้าวชูตามไปหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

เทพธิดาฮัวหยุนพูดถูกจะอยู่เฉยๆ ไปก็ไร้ประโยชน์ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็ได้สู้กับราชันดึกดําบรรพ์เหล่านั้น

และในตอนนี้ เลวร้ายที่สุดก็แค่เร่งเวลาสงครามให้ร่นเข้ามาเท่านั้น

และในท้ายที่สุดทั้งเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนและมนุษย์ก็ได้รวมตัวกันที่หน้าวิหาร โบราณ

“เจ้าชายโบราณ ท่านต้องการสังหารจักรพรรดิมนุษย์ทั้งสามคนนี้ก่อนหรือไม่?”

ราชันดึกดําบรรพ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพพร้อมด้วยจิตสังหาร

เมื่อจักรพรรดิโบราณทั้งสามของมนุษย์มาถึงบรรยากาศก็หนักอึ้งขึ้นมาในทันใด

ราชันดึกดําบรรพ์หลายสิบตนนั้นกระหายเลือด พวกมันกําลังพิจารณาว่าจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการจับจักรพรรดิทั้งสามของมนุษย์ได้หรือไม่

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกมันถามเจ้าชายโบราณ หลงภู่ ผู้ที่คอยกดดันมนุษย์มาโดยตลอด ก็ได้ค่าตอบเป็นการส่ายหัวและยิ้มพร้อมกล่าว

“ไม่เป็นไร ปล่อยจักรพรรดิทั้งสามนี้ไปพวกมันจะสร้างความวุ่นวายอะไรได้?

เพราะวิหารโบราณนี้อาจเกี่ยวข้องกับจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนโบราณที่ไม่เคยถูกจารึกไว้ในบันทึกของเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน

ไม่ใช่ว่าพวกมนุษย์ช่วงนี้เจอแต่วัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิโบราณอย่างนั้น? ในตอนนี้ข้าเองก็มีวิหารจอมจักรพรรดิโบราณด้วยเช่นกัน และอาจเป็นจักรพรรดิในยุคสมัยมหายุคด้วยก็เป็นได้

ดังนั้นแล้ว ปล่อยให้จักรพรรดิของมนุษย์พวกนี้ได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของตระกูลโบราณของข้า และทําให้พวกมันสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์!”

หลงก่อารมณ์ดี

มันรู้สึกว่าการที่วิหารโบราณนี้ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าได้ช่วยเหลือมันอยู่มาก

“ไม่ใช่ว่าเผ่ามนุษย์เองก็มีวัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิที่ปรากฏขึ้นมาบนโลกนี้อยู่หรอก??

แต่ในตอนนี้มันต่างออกไป ในคราวนี้เป็นวัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน!

จักรพรรดิโบราณของมนุษย์เหล่านี้คงเป็นรากฐานความแข็งแกร่งของมนุษย์ในแดนร้างตะวันออก

แต่อย่าพึ่งกังวลไป

จะเกิดอะไรขึ้นหากจักรพรรดิโบราณของมนุษย์ทั้งสามเข้าไปในวิหารนี้ด้วยกัน?

หลังจากที่ได้เห็นการปรากฏตัวอันยิ่งใหญ่ของจอมจักรพรรดิโบราณแล้ว บางทีจักรพรรดิมนุษย์เหล่านี้อาจสิ้นหวังมากขึ้นก็เป็นได้

บางที่นี่อาจเป็นการชนะศึกโดยไม่สู้ก็เป็นได้ ทําให้ศัตรูหมดหวังและหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะต่อสู้กับเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน

ด้วยวิธีนี้ ความหวังและความเชื่อของมนุษย์ในแดนร้างตะวันออกที่พึ่งจะคืนกลับมาจะต้องพังพินาศอีกครา!”

หลังจากที่ได้ยินคําอธิบายของหลงภู่ ราชั้นราชวงศ์หลายตนก็พยักหน้าเห็นด้วย

จิตสังหารที่แผ่ซ่านได้สงบลง

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทําให้ทั้งสามคนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

ราชันดึกดําบรรพ์พวกนี้ไม่ใช้โอกาสนี้ทําอะไรอย่างนั้นรี?

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะสงสัย แต่ในเมื่อการไม่ต้องลงมือในตอนนี้ก็นับว่าเป็นข่าวดี

เมื่อเห็นหลงภู่และพวกเข้าไปยังวิหารโบราณ จีฉางเฉิน จีต้าวชูและเทพธิดาฮัวหยุนก็มองหน้ากัน และโดยไม่ลังเลใดๆ พวกเขาเดินตามเข้าไปในวิหารโบราณ

วิหารโบราณนั้นงดงามและกว้างใหญ่ แม้ว่าบางแห่งจะพังทลายลง แต่ก็ไม่สามารถบดบังความยิ่งใหญ่อลังการได้เลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่หลงก่และพรรคพวกเข้าไปในวิหารโบราณ สิ่งที่พวกมันทําเป็นอย่างแรกคือการตรวจสอบอายุของวิหารนี้

และผลลัพท์ก็ทําให้พวกมันต้องตื่นเต้น

วิหารโบราณนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานนับล้านปี ตั้งแต่ช่วงยุคประวัติศาสตร์ที่มืดมนปกคลุมไปด้วยฝุ่น!

“เมื่อหลายล้านปีก่อน สิ่งมีชีวิตสูงสุดของกลุ่มประหารเทพโบราณได้ขึ้นสู่เขตแดนเต๋าสุดยอดและปกครองฟ้าดิน

ทุกดวงวิญญาณบนโลกได้สร้างวิหารนี้ขึ้นมาเพื่อสักการะเขา”

หลงก่คาดเดาไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

พวกมันก้าวเข้าไปในวิหารโบราณ

แน่นอนว่าภายในนั้นมีรูปสลักอันยิ่งใหญ่ของแมลงโบราณอยู่

แม้ว่าจะเป็นเพียงรูปสลัก แต่มันก็เปี่ยมไปด้วยร่องรอยของพลังอันไร้เทียมทานเห มือทุกสิ่ง

ภายใต้รูปสลักนั้น มีอักษรโบราณสองตัวสลักไว้อยู่ มันอ่านว่า อวี่หวง

“จอมจักรพรรดิอรี่หวง นี่คือนามของจอมจักรพรรดิกลุ่มประหารเทพอย่างนั้นรึ?”

หลงก่คาดเดา

ราชันดึกดําบรรพ์ตนอื่นๆ เองก็ตื่นเต้นมากเช่นกันหลังจากได้เห็นรูปสลักอันยิ่งใหญ่นี้

นี่เป็นการค้นพบที่สําคัญมาก

ในประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ของจอมอมจักรพรรดิหมื่นเซียน บางทีนี่อาจเป็นอีกสิ่งมีชีวิตเก่าแก่ของกลุ่มประหารเทพเมื่อหลายล้านปีก่อนนามอรี่หวง!

การค้นพบนี้ทําให้เผ่าพันธุ์หมื่นเซียนต้องตื่นใจ แต่ทําให้จีฉางเฉินและเหล่าจักรพรรดิของมนุษย์เคร่งเครียดขึ้นมา

หรือว่าที่แห่งนี้จะเป็นวิหารบูชาจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนจากเมื่อหลายล้านปีก่อนจริงๆ อย่างนั้น?

หลังจากที่หลงภู่และราชนดึกดาบรรพ์อื่นๆ ทําความเคารพรูปสลักแล้ว พวกมันก็เดินลึกเข้าไปในวิหารเพื่อสํารวจต่อ

แต่ที่ทําให้พวกมันต้องประหลาดใจคือ ในโถงวิหารอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียงนั้น แม้จะคงสภาพอยู่ดี แต่ไม่มีอะไรอยู่ภายในนั้นเลยสักนิด

อย่างไรก็ตาม พวกมันก็ค้นพบสิ่งใหม่ นั่นคือ อาจเคยมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ภายในวิหารโบราณเหล่านี้ แต่ในท้ายที่สุดก็ถูกนําออกเหลือเพียงแต่ความว่างเปล่าและร่องรอยการมีอยู่

“นี่ไม่ปกติเสียแล้ว ภายในวิหารโบราณของจักรพรรดิหมื่นเซียน นอกจากรูปสลักแล้ว ควรจะต้องมีการจารึกชีวิตอันรุ่งโรจน์ของจอมจักรพรรดิโบราณอยู่ด้วย

แต่ทําไมในที่แห่งนี้จึงไม่มีอะไร ราวกับถูกน่าออกไปจนหมดกัน?”

น้ําเสียงของหลงคู่เปี่ยมไปด้วยความสงสัย

วิหารบูชาจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนควรจะเป็นที่สําหรับการสักการะจักรพรรดิโบราณ

นอกจากรูปปั้นแล้ว มันควรจะมีภาพสลักหรือม้วนคัมภีร์อื่นๆ ที่บันทึกความยิ่งใหญ่ของชีวิตจอมจักรพรรดิโบราณให้เหล่าสิ่งมีชีวิตต่างๆ ได้ชื่นชมและสักการะ

นี่เป็นปกติของวิหารของจอมจักรพรรดิหมื่นเซียน แต่ทําไมที่แห่งนี้จึงต่างออกไป?

จนถึงตอนนี้ ไม่มีผู้ใดรู้นามของอวหวง จอมจักรพรรดิโบราณผู้นี้ที่อยู่ห่างออกไปหลายล้านปีก่อน และไม่เคยมีผู้ใดค้นพบมาก่อน

“ดต่อไป! สารวจทุกซอกมุมของวิหารแห่งนี้ ในเมื่อที่แห่งนี้เป็นที่สักการะของจอมจักรพรรดิโบราณเป็นไปไม่ได้ที่จะมีแค่รูปสลัก!”

หลงก่กล่าวด้วยความเด็ดขาด

จึงทําให้เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์แยกกันออกไปสํารวจ

และในท้ายที่สุดพวกมันก็ค้นพบอะไรบางอย่าง

ภายในวิหารโบราณที่ถล่มลงไปเกินครึ่งนั้น มีอนุสรณ์โบราณครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ภายในนั้น!

“ข้าบอกแล้วมันต้องไม่มีแค่นั้น ต้องมีอย่างอื่นอยู่เป็นแน่!”

หลงก์ตื่นเต้น และรีบจัดการกับซากปรักหักพังในทันใด ทําให้อนุสรณ์โบราณนั้นปรากฏขึ้นมาอีกครั้งต่อหน้าทุกคน

อนุสรณ์โบราณนี้นั้นเรียบง่ายและดูยิ่งใหญ่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางซากปรักหักพัง

และบนหน้าสลักของอนุสรณ์นั้น มีอักษรโบราณถูกสลักเอาไว้อย่างหนาแน่น!

“ข้าเจอมันแล้ว! อนุสรณ์โบราณนี้ต้องมีความเกี่ยวของกับจอมจักรพรรดิอรี่หวงเป็นแน่!”

เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ต่างตื่นเต้นที่ได้พบกับบางสิ่ง

จฉางเฉินและเหล่าจักพรรดิของมนุษย์เองก็เข้าไปล่อมดูด้วยความสงสัย อยากรู้ว่ามีสิ่งใดจารึกไว้บนนั้น

ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่อนุสรณ์โบราณ

ในที่สุดเนื้อหาที่ถูกจารึกลงบนนั้นก็ปรากฏขึ้นมาต่อใบหน้าของทุกคน

อย่างไรก็ตาม เมื่อดวงตาของหลงภู่และราชันดึกดําบรรพ์บรรจบเข้ากับจารึกศักดิ์สิทธิ์บนอนุสรณ์โบราณภายในดวงตาของพวกมันก็เปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจ

“ในปีจอมจักรพรรดิสวรรค์ศักราชที่ 250,000 จอมจักรพรรดิของมนุษย์ยังไม่ได้ปรากฏขึ้นมาบนโลกจอมจักรพรรดิอรี่หวงก็ถือกําเนิด…”

จอมจักรพรรดิสวรรค์ปีศักราชที่ 250,000?!

เผ่าพันธุ์มนุษย์?!

ในตอนนี้ หลงภู่และราชันหมื่นเซียนต่างตกตะลึง!

กระทั่งจีฉางเฉิน จีต้าว และเทพธิดาฮั่วหยุนก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่บนอนุสรณ์โบราณ!