จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 104 จอมจักรพรรดิ์สวรรค์กลับคืน

“จอมจักรพรรดิสวรรค์!”

ภายในม้วนคัมภีร์โบราณ จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลคําราม ร่างของมันสันสะท้านจักรวาลนับแสนล้านลี้กลิ่นอายอันทรงพลังปะทุออกมาดวงดาวใกล้เคียงพังทลายลงกลายเป็นความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด

นี่คือพลังอันไร้เทียมทาน พลังแห่งวิถีสุดยอดที่ปะทุออกมา ทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลสัมผัสได้และร่างของพวกมันก็ต่างสันสะท้าน

แม้ว่าจะเป็นเพียงการดูผ่านม้วนคัมภีร์โบราณ ทุกดวงวิญญาณในแดนร้างตะวันออกก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย

นี่คือระดับสูงสุดแห่งจอมจักรพรรดิ เมื่อมันปะทุขึ้นมาขึ้น มันจะกระจายไปทั่วสวรรค์ทั้งเก้าและการจะหาอีกฝ่ายได้นั้นก็เป็นเรื่องยากยิ่ง!

แต่ในตอนนี้ ภาพที่ปรากฏขึ้นมานั้นเหนือความเข้าใจของสิ่งมีชีวิตทั้งมวล

จอมจักรพรรดิหมื่นเซียนผู้อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตตน พลังในการต่อสู้และพลังปราณอยู่ในจุดสูงสุดแต่กลับไม่สามารถเทียบกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ได้แม้แต่น้อย!

ในส่วนลึกของจักรวาลที่ไร้สิ้นสุด ร่างบางร่างหนึ่งยืนนิ่ง ปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความวุ่นวายประกายแสงนิรันดร์ปกคลุมทั่วไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้แม้แต่น้อย

แม้จะอยู่ห่างกันหลายพันล้านปี แต่ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันไร้เทียมทานที่แผ่ออกมาจากม้วนคัมภีร์นี้ได้!

เขายืนนิ่งเงียบ แต่ดูราวกับยืนอยู่กลางสายธารแห่งกาลเวลาที่เชี่ยวกราก

กาลเวลาทําอะไรเขาไม่ได้แม้แต่น้อย

มองผ่านอดีต ปัจจุบัน และอนาคต อยู่ยงคงกระพันไร้เทียมทาน!

นั่นคือภาพรวมของเขา ที่อยู่เหนือกว่าจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนเสียอีก

นี่คือผู้อันเป็นนิรันดร์

บนโลกนี้มีเส้นทางอยู่มากมายหากฝึกวิชาโดยมุ่งเน้นแต่วิชาเพียงอย่างเดียวไม่เคารพฟ้าดินไม่ยืมวิถีต่างๆมาใช้เชื่อแต่ว่าตนเองนั้นไร้เทียมทานก็จะไม่มีทางไปถึง!

ข้าคือจอมจักรพรรดิสวรรค์ ผู้กําราบศัตรูทั้งมวลบนโลกใบนี้!

นี่คือจิตวิญญาณต่อสู้ที่ไร้เทียมทานที่ทุกสิ่งมีชีวิตในแดนางตะวันออกสัมผัสได้จากร่างที่พร่ามัวนั้น!

จอมจักรพรรดิโบราณถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์เมินเฉยมาได้สักพักแล้ว

จอมจักรพรรดิโบราณแห่งวิถีสุดยอด? แค่นิ้วเดียวก็จัดการได้แล้ว!

“จอมจักรพรรดิสวรรค์! เป็นคนที่ข้าเห็นในวังของจอมจักรพรรดิอสูรจริงๆเขาเป็นผู้ที่อยู่คู่กับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและจอมจักรพรรดิอู่จื่อ!”

ภายในวิหารโบราณ จีต้าวชูเงยหน้าขึ้นท้องฟ้า ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความตกใจและยินดี

การคาดเดาครั้งก่อนของเขาถูกต้องจริงๆ

แม้ว่าภายในม้วนคัมภีร์เก้าชั้นฟ้าร่างนั้นจะดูคลุมเคลืออยู่บ้าง

แต่กระแสพลังนั้นตรงกันอย่างแท้จริง

จอมจักรพรรดิสวรรค์ที่มีเตาปรุงยาโกลาหลในม้วนคัมภีร์นั้นไร้พ่ายเขาทิ้งคําเตือนต่อจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนไว้ที่หน้าวิหารของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาล

ให้ได้รับประสบการณ์ของ 250,000 ปี…

ด้วยเหตุนี้เมื่อหลายล้านปีก่อนจอมยุทธ์ผู้เก่งกล้าถึงขีดสุดผู้นี้อาจก้าวผ่านวิถีแห่งเต๋ทําลายความเชื่อที่ว่าจอมจักรพรรดิมีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่กี่หมื่นปีเท่านั้นไป

หากเป็นเช่นนี้ จนทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ และจอมจักรพรรดิอู่จื่อสามารถอยู่ในยุคเดียวกันกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ได้นี่ไม่ได้หมายความว่าจอมจักรพรรดิสวรรค์นั้นแข็งแกร่งทรงอานาจมากพอจนสามารถเรียกได้ว่าอยู่ในเขตแดนที่น่าสะพรึงกลัวเลยอย่างงั้นรึ?

ในตอนนี้ จีต้าวชูได้คิดไปมากมาย

เขาพบว่าประวัติศาสตร์ที่ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นเมื่อหลายล้านปีก่อนนั้นงดงามเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก

และมนุษย์นั้นทรงพลังมากกว่าที่คิด!

“จอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์…. เพียงนิ้วเดียวก็สามารถสะกดจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนได้… เป็นไปได้อย่างไร…”

หลงก่เงยหน้ามองขึ้นฟ้า พึมพํากับตัวเองอย่างเสียสติ

เหนือเก้าชั้นฟ้าภาพได้หยุดลง ราวกับติดอยู่ในช่วงเวลานั้นตลอดกาล

อย่างไรก็ตาม หัวใจของหลงคู่เย็นเยียบ!

ความศรัทธาภายในหัวใจกาลังพังทลายลง

ความคิดที่ว่า จอมจักรพรรดิโบราณผู้ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง กลับโดนจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์สะกดเมื่อหลายล้านปีก่อนทําให้มันไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้แม้แต่น้อย

นี่มันอะไรกัน?

หากทั้งหมดนี้เป็นความจริง ความเชื่อทุกสิ่งภายในหัวใจก็กลายเป็นเพียงเรื่องตลก!

ในวิหารโบราณ เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ตนอื่นๆ ที่ตามหลงภู่มาก็ต่างตกอยู่ในความเงียบด้วยเช่นกัน

ในตอนแรก พวกมันรู้สึกภาคภูมิใจและรู้สึกว่าสามารถใช้วิหารโบราณจากเมื่อหลายล้านปีก่อนนี้ทําลายความเชื่อมั่นของมนุษย์และเอาชนะโดยไม่ต้องสู้ได้

แต่ในตอนนี้ ผลลัพท์กลับออกมาห่างไกลจากที่พวกมันคิดไว้มาก

นี่คือวิหารของจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนในอดีตอย่างแท้จริง

แต่จอมจักรพรรดิหมื่นเซียนที่อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตกลับถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์กราบได้อย่างง่ายดาย และไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย!

ในตอนนี้ ผลกระทบกลับไม่โดนเผ่าพันธุ์มนุษย์อีกต่อไป แต่กลับเป็นเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนเสียเอง!

ในตอนนั้นเอง เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ก็ดูจะเข้าใจขึ้นมาได้บ้างแล้วว่าทําไมวิหารแห่งนี้จึงไม่ได้บันทึกความยิ่งใหญ่ของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลเอาไว้หลังจากที่ขึ้นไปยังจุดสูงสุดของวิถีสุดยอด

นั่นก็เพราะจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลไม่เคยได้ท่องจักรวาลตั้งแต่ที่ไปถึงจุดสูงสุดของวิถีสุดยอด

และในอดีต มันกลับถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์กําราบด้วยเพียงนิ้วเดียวประสบการร์อันน่าอดสูเช่นนี้จะถูกเขียนไว้ในวิหารโบราณได้อย่างไรกัน?

จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลผู้นี้อาจเป็นจอมจักรพรรดิที่น่าเศร้าที่สุดของผู้บรรลุเต๋สุดยอดเท่าที่เคยมีมาก็เป็นได้

ณ ตอนนี้ เหล่าเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนในแดนร้างตะวันออกได้เปลี่ยนจากความเย่อหยิ่งและภาคภูมิเมื่อก่อนหน้านี้กลายเป็นความเงียบงัน

กลับกัน จิตวิญญาณของมนุษย์ได้ฟื้นกลับคืนมาอีกครั้ง และเพิ่มพูนความมั่นใจให้สูงยิ่ง!

เหนือเก้าชั้นฟ้านั้นเองภายในกระแสพลังที่โกลาหล ภาพก็เปลี่ยนไป…

“จอมจักรพรรดิสวรรค์! ข้าไม่ยอม!!”

จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลสู้สุดกําลัง เสียงของมันเปี่ยมไปด้วยความอัปยศและโกรธเกรี้ยว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับการต่อต้านของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลการกระทําของจอมจักรพรรดิสวรรค์ก็ง่ายดายยิ่งเขาฟาดฝ่ามือลงไปฝ่ามือแห่งความโกลาหลเก้าสีฟาดลงไปใส่ร่างของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลร่างของมันบาดเจ็บสาหัสและกระเด็นไปไกลสุดขอบจักรวาล!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง จอมจักรพรรดิสวรรค์ดูราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งราวกับกําลังจ้องมองผ่านหัวงเวลานับล้านปีเข้ามา

สายตานั้นราวกับกาลังทอดมายังวิหารโบราณแห่งนี้!

“ครน!”

แรงกดดันที่เหนือจินตนาการถล่มลงมา ภายใต้ดวงตาของจอมจักรพรรดิสวรรค์ที่แห่งนี้ราวกับเป็นเพียงภาพเลือนลางท่ามกลางสายธารของกาลเวลา

เสี้ยวสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์ทะลวงลงมาจากเก้าชั้นฟ้า ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปนับล้านปี!

เพียงแค่เหลือบมองก็ทําให้ทุกสิ่งในแดนร้างตะวันออกรู้สึกราวกับวิญญาณนั้นถูกแช่แข็งมิสามารถขยับได้แม้แต่เสี้ยวเดียว

นี่คือความกลัวที่มาจากก้นบึงของหัวใจ

นี่คือความยําเกรงที่สิ่งมีชีวิตระดับต่มีต่อสิ่งมีชีวิตระดับสูงกว่า

จิตสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์ร่วงหล่นลงมาราวกับกระบี่ที่ตัดผ่าท้องฟ้าไม่ว่าท้องฟ้ากี่หมื่นแสนลี้ก็ไม่สามารถต้านทานพลังของจิตสํานึกอันยิ่งใหญ่นี้ได้และแตกสลายลงไปในพริบตา

และที่ซึ่งจิตสํานึกนั้นร่วงหล่นลงมาก็คือวิหารโบราณนี้นั่นเอง!

“อย่า!”

“จอมจักรพรรดิสวรรค์โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”

“ไม่!”

ในตอนนี้ บรรดาราชันดึกดาบรรพ์ในวิหารโบราณต่างหวาดกลัว รู้สึกได้ถึงหายนะที่ใกล้เข้ามา

แต่พวกมันต่างถูกแช่แข็งให้อยู่กับที่ กระทั่งความคิดเองก็เช่นกันพวกมันไม่สามารถหลบหนีได้แม้แต่น้อย

ทําได้แค่เพียงมองดูล่าแสงของจิตสํานึกศักดิ์สิทธิ์นั้นร่วงหล่นลงมาและกวาดล้างทุกสิ่งให้หายไป!

“ครืน

จิตสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์กระแทกลงมา บดขยี้ทุกสิ่งและกวาดล้างทุกอย่าง

ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่อีกต่อไป

ยกเว้นจักรพรรดิมนุษย์ทั้งสามคน ที่ยังคงอยู่ครบสามสิบสอง

วิหารโบราณ หลงก่อนและราชนดึกดําบรรพ์หลายสิบตน…

ทุกสิ่งทุกอย่างสลายกลายเป็นฝุ่นควัน หายไปไม่เหลือ!

แม้จะอยู่ห่างกันนับล้านปี

เพียงแค่การเหลือบมองจากที่ไกลๆ ของจอมจักรพรรดิสวรรค์

ราชวงศ์ถูกทําลาย เจ้าชายโบราณและราชนดึกดําบรรพ์สลายกลายเป็นเถ้าธุลี!