จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 202 จอมจักรพรรดินีสังหารจอมจักรพรรดิ!

บทที่ 202 จอมจักรพรรดินีสังหารจอมจักรพรรดิ!

“จอมจักรพรรดินีแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์!ข้ายอมรับว่าเจ้าเก่งมากแม้จะอยู่ในดินแดนต่างพิภพ

แต่ก็ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะให้กําเนิดราชันผู้กําแหงที่ไม่มีใครเทียบได้

แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอในดินแดนของข้า ด้วยราชันผู้กําแหงเช่นเดียวกับเจ้าจะถือกําเนิดใน

ล้านปี ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่เป็นนิรันดร์ที่กดจักรวาลหลายแห่งให้ราบ!

หากเจ้าและข้าผนึกกําลังกันทําลายอุปสรรคของแดนนิรันดร์จากนั้นก็ช่วยให้ข้าเข้าสู่ดินแดน

บรรพบุรุษของข้าข้าจะมอบรางวัลอย่างงามให้กับเจ้าและแม้กระทั่งแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงคัมภีร์ วิถีแห่งเต๋าของราชันนิรันดร์!

การถูกเรียกว่าราชันบรรพบุรุษอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”

จอมจักรพรรดิมิมรณะกําลังล่อลวง

จนถึงขณะนี้ เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ในการเกลี้ยกล่อมจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและต้องการโน้ม

น้าวให้อีกฝ่ายเข้าร่วมมือกับแดนต่างภพ จากนั้นก็ทรยศต่อแดนนิรันดร์และเข้าสู่ดินแดนต่างพิภพ!

และเงื่อนไขที่เขาเสนอให้มันเพียงพอที่จะเรียกได้ว่าน่าดึงดูดอย่างหาที่เปรียบมิได้ราชันนิรันดร์นั่นคือตัวตนที่อยู่เคียงข้างกับราชันเซียนนิรันดร์

มันคือยักษ์โบราณที่เกิดมาอย่างนับไม่ถ้วนในดินแดนจักรพรรดิ มองเห็นผู้คนนับร้อยล้านนั่งดูการเกิดและการดับลงของจักรวาลนับพัน

คัมภีร์โบราณที่สร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทําลายพิภพและแม้กระทั่งเซียนนิรันดร์ คัมภีร์ของพวกมันมีประโยชน์มากมายมหาศาล

หากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนคุณค่านั้นไม่สามารถจินตนาการได้เลย

“ดูเหมือนว่าเจ้ายังคงมีสถานะมากมายในดินแดนต่างพิภพ”

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกล่าวเบาๆ แต่ทว่านางก็ไม่หยุดเคลื่อนไหวมือนางยกมือขึ้นเล็กน้อยและกระแทกฝ่ามือที่ไม่มีใครเทียบได้ไปยังจอมจักรพรรดิมมรณะ

“ข้าคือทายาทสายเลือดแห่งวิหคเพลิงสวรรค์ทมิฬ!ข้าเป็นหนึ่งในทายาทแห่งสายเลือดของราชัน!ถ้าเจ้าฟังคําชักชวนของข้าและยอมเข้าร่วมกับดินแดนของข้าเจ้าจะจินตนาการไม่ออก

เลยว่าเจ้าจะกลายเป็นที่ประจักษ์ในอนาคตอย่างแน่นอน!”

จอมจักรพรรดิมมรณะกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“เข้าร่วมงั้นรี? ข้าไม่สนใจ”

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกล่าวด้วยน้ําเสียงอันเย็นชาและไม่สะทักสะท้านแต่อย่างใดนางไม่ถูกล่อลวงโดยเงื่อนไขที่เสนอโดยจอมจักรพรรดิมิมรณะ

นางภูมิใจในพิภพนี้นางจะยอมเข้าร่วมได้อย่างไร?

“โง่สิ้นดี!จักรวาลของเจ้าสิ่งมีชีวิตนับพันจะมีความหมายกว่าการเป็นนิรันดร์ที่รอคอยมา

หลายพันล้านปีได้อย่างไร?

เมื่อข้าจากไปแดนนิรันดร์จะถูกยึดครองอย่างสมบูรณ์ในไม่ช้าแม้ว่าเจ้าจะโชคดีพอที่จะเข้าสู่แดนนิรันดร์ได้ มันจะมีประโยชน์อะไร?

วันแห่งการทําลายล้างแดนนิรันดร์อยู่ใกล้แค่เอื้อมและชะตากรรมของเจ้าจะน่าเศร้ายิ่งขึ้นในเวลานั้น”

จอมจักรพรรดิมมรณะยิ้มหยัน บอกความลับอันน่าตกใจที่ทําให้พิภพสะเทือน “อะไรนะ…… แดนนิรันดร์กาลังจะโดนโจมตี…..”

จักรพรรดินี หยางกล่าวอย่างตกใจ

คําพูดของจอมจักรพรรดิมิมรณะ ทําให้นางตกใจ

แดนนิรันดร์ ที่สิ่งมีชีวิตนับร้อยล้านในจักรวาลใฝ่ฝันมาช้านาน ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตสูงสุดกี่คนที่รอ คอยความเป็นนิรันดร์ นี่คือผลลัพธ์สุดท้ายในตอนจบงั้นหรือ?

แดนนิรันดร์จะถูกทําลาย และดินแดนต่างพิภพจะครอบครองทุกสิ่ง

หากเป็นเช่นนั้น การเป็นนิรันดร์จะมีความหมายอะไร?

แต่ทว่า เมื่อเผชิญกับสิ่งที่จอมจักรพรรดิมิมรณะพูดจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญยังคงสงบนิ่งและเยือกเย็นดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่จอมจักรพรรดิมิมรณะพูดไม่ได้มีผลใดๆกับนางแม้แต่น้อย

การโจมตีด้วยฝ่ามือของนางยังคงคมชัด ฝ่ามือหยกสีขาวพุ่งไปข้างหน้าทําลายหมื่นวิถีจน

กลายเป็นหนึ่งเดียว ทําลายท้องฟ้าสีคราม ราวกับว่ามันจะทําลายพิภพทั้งใบ! “ดื้อดึงเสียจริง!”

จอมจักรพรรดิมมรณะคําราม แปลงร่างเป็นร่างที่แท้จริงของวิหคเพลิงสวรรค์มืดมิดโฉบลงมาปีกของมันเฉือนผ่านท้องฟ้าสีคราม ความมืดที่ไร้ที่สุดแผ่ขยายออกไปทั่วบริเวณและเคลื่อนไหวราวกับว่ามันต้องการกลืนกินทุกสิ่ง

“บูม!”

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองทําให้พิภพแตกสลาย แดนดาราถูกทําลายอย่างที่ไร้ที่สุดจนกลายเป็น

ฝุ่นจักรวาล

ฝ่ามือสีขาวราวกับหยกของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญชนกับโซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่กระจ่างไสวฟาด

ฟันปีกของจอมจักรพรรดิมิมรณะส่องแสงสวรรค์อันเจิดจ้าที่ไม่มีใครเทียบได้สร้างความสั่นสะเทือนจักรวาลไปทั่วทุกทิศทุกทางจนตื่นตระหนก…..

แม้ว่าจะถูกคั่นด้วยกระแสธารเทพสวรรค์แต่สิ่งมีชีวิตหลายพันล้านชีวิตในจักรวาลที่ยิ่งใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนที่เกือบจะทําลายพิภพจนถึงขีดสุด!

เมื่อจอมจักรพรรดิมิมรณะแสดงร่างกายที่แท้จริงของวิหคเพลิงสวรรค์มืดมิดพลังการต่อสู้นั้นทรงยิ่งทรงอํานาจมากขึ้น

แข็งแกร่งพอๆ กับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญไม่สามารถล้มมันลงได้สักที

แต่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญคือตัวตนที่เป็นนิรันดร์ที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริงยิ่งนางต่อสู้มากเท่าไหร่การโจมตีก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆราวกับการต่อสู้ที่เป็นนิรันดร์เติบโตขึ้นในการต่อสู้

และวิถีแห่งเต๋าก็เพิ่มสูงขึ้น

ใช้เวลาไม่นานสําหรับการกราบจอมจักรพรรดิมมรณะลงได้อย่างสมบูรณ์!จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญผู้ไม่มีใครเทียบได้ในพิภพผมสีดําที่พริ้วไสวและฝ่ามือสีขาวราวกับหยกของนางนั้น

ไม่มีสิ่งใดถูกทําลายจากนั้นนางก็ถอยห่างจากจอมจักรพรรดิมิมรณะออกไป

ด้วยการขยับเท้าของนาง ราวกับว่าเวลาผ่านไปหลายพันปีทําให้เวลาเกิดความโกลาหลและนางก็มาถึงหน้าจอมจักรพรรดิมมรณะทันที

ฝ่ามือหยกกลายเป็นดาบฟันลงไปอย่างแรง ตัดเข้าที่แขนของจอมจักรพรรดิมมรณะออกโดยตรงและเลือดก็สาดกระเซ็น!

“ข้าไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!”

จอมจักรพรรดิมิมรณะโกรธจัดดิ้นรนต่อสู้เพื่อตอบโต้กลับพยายามพลิกกระแสการต่อสู้แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญนั้นทรงพลังอย่างยิ่งนางยังโจมตีอย่างต่อเนื่องและในที่สุดนางก็กดฝ่ามือลงไปที่หน้าผากของจอมจักรพรรดิมิมรณะทําให้ร่างกายของเขาพังทลายลงและจิตวิญญาณก็สลายไปเช่นกัน!

“ข้ารอมานับล้านปี แต่ขากลับพบกับจุดจบในปัจจุบันที่ข้าไม่เต็มใจ!”

จอมจักรพรรดิมิมรณะยิ้มอย่างน่าสังเวชมองไปที่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเย็นชา

“ถ้าวันนี้เจ้าสังหารข้า เจ้าจะต้องเดินตามรอยเท้าของข้าในอดีตอย่างแน่นอนจอมจักรพรรดินีแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ จุดจบที่น่าเศร้าของเจ้ากําลังจะมาถึงแล้ว!”

บูม!

เมื่อเผชิญกับคําสาปของจอมจักรพรรดิมิมรณะ จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดนางเหวี่ยงฝ่ามือออกไปทุบให้ร่างของอีกฝ่ายแตกสลายและทําให้ทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าไม่มีจอมจักรพรรดิมมรณะในพิภพนี้อีกต่อไป!