จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 223 แม่น้ำกาลเวลาปรากฏจุดเริ่มต้นแห่งสิ่งมีชีวิตของทุกสิ่ง!

บทที่ 223 แม่น้ำกาลเวลาปรากฏจุดเริ่มต้นแห่งสิ่งมีชีวิตของทุกสิ่ง!

แม้เสียงของผู้โดดเดี่ยวเรียบนิ่งและเฉยเมย

แต่มันกลับโหดร้ายอย่างที่สุด

ราชันอมตะอันหรานข้ามชายแดนมาได้แล้วและแดนนิรันดร์ตอนนี้กําลังอยู่ในความเสี่ยง

แต่ว่าในตอนนี้ร่างมายาของคนเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนกลับกล้าพูดจาเช่นนี้ราวกับไม่เห็นแดนทมิฬอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำอย่างนั้นหรือ?

“เป็นแค่ราชันผู้นําแหงแต่กลับท้าทายดินแดนของข้าอย่างนั้นรึ?”

ด้านหลังกระทิงทองคําเหล่าราชันผู้กําแหงจากแดนทมิฬจ้องมองไปที่ผู้โดดเดี่ยวราชันอมตะอันหรานข้ามชายแดนมา ทําให้แดนนิรันดร์ต้องตกตะลึงมีใครไม่เกรงกลัวเขากันบ้าง?

นี่เป็นเพียงแค่ร่างมายาที่ถูกทิ้งเอาไว้โดยราชันผู้กําแหงระดับสูงสุดในอดีต แต่กลับกล้าดูถูก
เหยียดหยามแดนทมิฬทั้งหมดราวกับไม่เห็นแดนทมิฬในสายตา!

“ฮ่าๆ……”

เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ราวกับมันก้องอยู่ในหู ราวกับอยู่ห่างไกลออกไปหลายล้านปียากที่จะจับใจความได้และไม่สามารถมองหาต้นตอของเสียงได้

เหนือสองโลกอันหรานราชันอมตะมองลงมาที่ที่ผู้โดดเดี่ยวอยู่ ในสายตามีความสนใจปรากฏขึ้น

เมื่อครู่แม้เขาจะยังไม่ได้ข้ามเขตแดนมาแต่มีโองการราชันบรรพบุรุษอยู่ดังนั้นทุกสิ่งอย่างจึงอยู่ในสายตาเขาทำทีหยิ่งผยองนี้เขาเองก็เห็นเช่นกัน

ต้องบอกว่าผู้โดดเดี่ยวนั้นมีพรสวรรค์ที่แก่กล้าสังหารเหล่าราชันผู้กําแหงด้วยร่างของเขากระทั่งอันหรานยังรู้สึกอัศจรรย์

“ร่างมายาของราชันผู้กําแหงเมื่อชั่วกัปกัลป์ก่อนพูดจาเช่นนี้ออกมาหรือว่านี่คือการเปิดเผยอดีตที่หายไปเช่นนั้นรึ?”

กัน

อันหรานกระซิบกับตนเอง

เขาเองก็สงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเมื่อนานมาแล้วด้วยเช่นกัน

ไม่ใช่แค่แดนนิรันดร์เท่านั้นที่ประวัติศาสตร์มีส่วนที่ขาดหายไป ฝั่งแดนทมิฬเองก็เช่นกัน

ราวกับว่าเกิดภัยพิบัติที่ไร้ผู้ต้านทานขึ้น ลบล้างประวัติศาสตร์ของทั้งสองแดนออกไปพร้อม

จากข้อมูลที่ได้มาเล็กๆน้อยๆ นี้อันหรานมั่นใจได้แค่ว่า แดนทมิฬเคยได้เปรียบอย่างมากและเคยบุกแดนนิรันดร์เช่นนี้ด้วยเช่นกัน

แต่สุดท้ายแล้วก็ล้มเหลวโดยไม่ทราบสาเหตุและแดนทมิฬก็เสียหายอย่างร้ายแรงมรดกประวัติศาสตร์ถูกตัดขาดแล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?

แดนนิรันดร์อยู่รอดหรือเปล่า?

เกิดอะไรขึ้นกับแดนทมิฬ?

สิ่งเหล่านี้คือคําถามที่อันหรานอยากรู้ยิ่ง

และในตอนนี้มีร่างมายาของราชันผู้กําแหงจากเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนอยู่ตรงหน้าบางที

มันอาจจะมีความทรงจําของเรื่องในอดีต

คงเรียกได้ว่าเป็นการค้นพบครั้งใหญ่!

หากสามารถเห็นความทรงจําของเขาแม้เพียงเสี้ยวได้

“น่าสนใจ บางทีข้าอาจะได้คําตอบเกี่ยวกับอดีตมาบ้าง”

อันหรานหัวเราะ ชี้นิ้วออกไปที่ผู้โดดเดี่ยว

การเคลื่อนไหวที่ดูธรรมดาและผ่อนคลาย ดูราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่ฟ้าดินกลับถูกบดบังด้วย ปลายนิ้วธรรมดาๆ ของเขานี้

หากเพียงจิ้มนิ้วนี้ลงไปไม่เพียงแต่ร่างจําแลงของผู้โดดเดี่ยวจะหายไป แต่ความทรงจําที่อยู่ภายในร่างจ่าแลงนั้นอันทรานก็จะรู้ด้วยเช่นกัน

นี่คือพลังของราชันอมตะ หากไม่ถึงระดับนี้ไม่ว่าใครก็เป็นเพียงมดปลวกจะอยู่หรือตายก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาเท่านั้น!

อย่างไรก็ตาม แม้จะเผชิญหน้ากับอันหรานแต่ผู้โดดเดี่ยวก็ดูเฉยเมย

เขามองไปที่นิ้วที่บดบังฟ้าดินและกดลงมาที่เขาไม่มีความกลัวหรือตื่นตระหนกมีเพียงความ

นิ่งสงบและไม่แยแส

ดิน!

“หากเจ้าท่าเช่นนี้กับข้าเจ้ามั่นใจหรือว่าจะรับมือกับสิ่งที่ตามมาได้?”

ผู้โดดเดี่ยวกล่าวออกมาราวกับถามอันหราน

ในขณะเดียวกันเมื่อนิ้วยักษ์ที่ปกคลุมไปทั่วฟ้าดินกดลงมาก็มีบางอย่างเกิดขึ้น

ระหว่างฟ้าดิน ราวกับมีเสียงระฆังนางฟ้าดังก้องไปทั่ว มันส่งเสียงอันไพเราะก้องดังไปทั่วฟ้าราวกับมีแม่น้ำโบราณทอดยาวออกไปท่ามกลางยุคสมัยมากมายโผล่ขึ้นมาจากด้านหลังของผู้โดดเดี่ยวมันไหลมาจากอดีตอันแสนเนิ่นนานไปจนถึงอนาคตที่ยากจะมองเห็น!

แม่น้ำนั้นเชี่ยวกรากทุกหยดน้ำที่สาดกระเซ็นคือการเกิดและดับของพิภพทั้งหลาย!

ภาพตรงหน้านี้ช่างอัศจรรย์เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ดูอัศจรรย์เสียยิ่งกว่าเดิม คลื่นขนาดใหญ่บนแม่น้ำที่ทอดยาวซัดเข้ามาสายฟ้าจํานวนนับไม่ถ้วนฟาดผ่าลงภายในมิติจนทําให้เต็มไปด้วยความโกลาหล!

“อะไร?”

อันหรานตกตะลึง

แม่น้ำโบราณที่ปรากฏขึ้นมานั้นเหนือการควบคุมของเขา

“แม่น้ำกาลเวลาทําไมมันถึงปรากฏขึ้นมากัน…หรือเป็นเพราะการกระทําของข้าทําให้เกิดผลจากบ่วงกรรมบางอย่างอย่างนั้นรึ?”
ได๋

ความคิดหนึ่งที่ทําให้อันหรานต้องตกตะลึงแล่นเข้ามาในใจ

เมื่อเขตแดนพลังยุทธ์นั้นไปถึงขอบเขตราชันอมตะหากมีผู้ใดกล่าวนามเขาขึ้นมาเขาจะรู้สึกและผู้ที่อยู่ในเขตแดนนี้ก็มีคุณสมบัติที่จะก้าวเดินบนแม่น้ำกาลเวลาอันไร้สิ้นสุด

แม้ว่าร่างจําแลงของผู้โดดเดี่ยวจะปรากฏขึ้นมาในโลกนี้แต่ถ้าพูดให้ถูกคือร่างของผู้โดด

เดี่ยวไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้แต่อยู่ในโลกที่ห่างออกไปเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อน

เมื่ออันหรานลงมือกับเขาก็เทียบเท่ากับการลงมือในแดนร้างเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนเป็นการโจมตีที่ห่างจากกันชั่วกัปกัลป์

ถ้าหากเป็นราชันผู้กําแหงธรรมดาการกระทําเช่นนี้ก็ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อยแม้จะโดนผลร้ายย้อนเข้าตัวแต่ด้วยความแข็งแกร่งของอันหรานเขาก็สามารถต้านทานได้

แต่เหมือนว่าผู้โดดเดี่ยวจะไม่ใช่ธรรมดา

ในอดีตเขาอาจเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่โต และเมื่ออันหรานลงมือกับเขาจึงก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง!

แม้ว่าแม่น้ำกาลเวลาจะปรากฏขึ้นแต่อันหรานก็เก็บซ่อนความตกใจเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“น่าสนใจมาดูกันหน่อยว่าสิ่งใดคือสิ่งที่อยู่เบื้องหลังบ่วงของเจ้า”

อันหรานมองลึกเข้าไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวไร้ที่สิ้นสุด

เขาคือราชันอมตะสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแดนทมิฬเขาจะไปกลัวการเปลี่ยนแปลงแค่เล็กน้อย

เช่นนี้ได้ยอ่างไรกัน?

มิติแตกสลายกาลเวลาบิดเบี้ยวประกายเซียนเริ่มค่อยๆทะลักออกมาและในจุดเริ่มต้นของแม่น้ำกาลเวลาสายยาวนี้มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นราวกับยืนอยู่ท่ามกลางจุดจบของฟ้าดิน!มันคือสิ่งมีชีวิตร่างมนุษย์ที่เปล่งแสงออกมาอย่างไร้ที่เทียบ!

เขายืนอยู่บนจักรวาลที่ไร้ที่สิ้นสุดและอยู่บนแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาว!

ในสายตาของเขามีภาพของความโกลาหลอันน่าสะพรึง พร้อมกับโลกต่างๆที่เกิดขึ้นมา!ภายในสายตาของเขาราวกับเดินทางผ่านยุคสมัยมากมายผ่านห้วงมิติและเวลาอันไร้สิ้นสุดมองมายังทางที่อันหรานอยู่!
บทที่ 224 การต่อสู้ข้ามยุคสมัย!