จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 225 ฝ่ามือสกัดกั้นราชันอมตะวิถีที่ไร้ใครเทียบ!

บทที่ 225 ฝ่ามือสกัดกั้นราชันอมตะวิถีที่ไร้ใครเทียบ!

“แข็งแกร่งเหลือเกิน…”

อันหรานหน้าถอดสีและนี่เป็นครั้งแรกที่เขามองไปยังส่วนลึกของแม่น้ำแห่งกาลเวลาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเพียงฝ่ามือเดียวแม้จะไม่ได้ลงมือเต็มที่แต่ก็ยังเปี่ยมไปด้วยพลังอันมหาศาล

แม้จะเป็นราชันเฉียน แต่เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีเช่นนี้ก็ไม่มีทางที่จะจัดการได้อย่างง่ายๆด้วยฝ่ามือเดียวเช่นนั้นได้

แต่ในตอนนี้สิ่งมีชีวิตลึกลับจากในห้วงลึกของแม่น้ำแห่งกาลเวลากลับต้านทานการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดายนั่นทําให้อันหรานต้องรู้สึกประหลาดใจและเคร่งเครียด

“ดีมาก หลังจากผ่านหลายชั่วกัปชั่วกัลป์ในที่สุดข้าก็พบกับศัตรูที่เหมาะสมกับข้าเจ้าชื่ออะไร?”

อันหรานหัวเราะกลับมาทําท่าทีที่เหมือนว่าทุกสิ่งนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

“เจ้าลงมือกับข้าเช่นนั้นแต่ไม่รู้ว่าข้าเป็นใครอย่างนั้นรึ?”

สุดปลายของสายธารแห่งการเวลาร่างลึกลับที่รายล้อมไปด้วยกระแสหมอกแห่งความวุ่นวาย

กระซิบออกมาเบาๆก่อนที่กระแสหมอกแห่งความวุ่นวายจะสลายหายไปเผยใบหน้าที่แท้จริง”อะไรกัน!”

เมื่อได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตลึกลับนี้ทั้งสองฝ่ายต่างต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจร่างที่ยืนอยู่ตรงปลายสายธารแห่งกาลเวลานั้นคือผู้โดดเดี่ยว!แต่ว่าร่างนั้นทรงพลังกว่าร่างที่อยู่ในแดนร้างเมื่อก่อนหน้านี้มาก!

“ในอนาคต เจ้าพัฒนาแข็งแกร่งขึ้นเป็นราชันเซียนนิรันดร์ไม่แปลกใจเลย…”อันทรานเบนสายตามองไปยังผู้โดดเดี่ยวที่ยืนอยู่หน้าอนุสรณ์โบราณแววตาเปี่ยมไปด้วยความเข้าใจไม่แปลกใจเลยที่เมื่อเขาลงมือกับราชันผู้กําแหงตัวกระจ้อยเช่นนี้กลับก่อให้เกิดการ

เปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาลเช่นนั้นได้

กลับกลายเป็นว่าชายผู้นี้ได้เติบโตขึ้นอีกในอนาคตและขึ้นกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์!

เหตุที่ราชันผู้กําแหงของแดนทมิฬจํานวนมากไม่ใช่ศัตรูของอีกฝ่ายแม้แต่น้อยก็สมเหตุผลในอนาคตเขาผู้เติบโตจนกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ก็ย่อมต้องเหนือกว่าผู้อื่นในระดับเดียวกันและเรียกได้ว่าไร้เทียมทานในยุคนั้น

ราชันผู้กําแหงทั่วๆ ไปจะไปต้านทานเขาได้อย่างไร?

ก้าวเดินไปข้างหน้าใช้ผู้อ่อนแอเอาชนะผู้แข็งแกร่งนี่คือสิ่งที่ผู้ที่เติบโตไปยังเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์มาได้

“ต่อให้เจ้าได้กลายเป็นราชันเซียนนิรันดร์ในอนาคตแต่ไม่ได้ปกครองดินแดนนี้แล้วจะเป็นอย่างไรสิ่งมีชีวิตเมื่อนานมาแล้วก็ควรจะกลับคืนสู่ดินไปเสีย

อันหรานไม่สนใจหอกศึกสําริดใต้เท้าส่องแสงรังสีฆ่าฟันไร้สิ้นสุดวาดไปทั่วฟ้าจนแตกสลาย!รังสีฆ่าฟันรวมตัวกันจนกลายเป็นหอกสีมุกปรากฏขึ้นที่ปลายสุดของแม่น้ำแห่งกาลเวลา!หอกนี้คือรังสีฆ่าฟันที่รวมตัวกันของราชันอมตะแม้จะเป็นราชันเซียนนิรันดร์ก็ไม่สามารถรับมือกับหอกเล่มนี้ได้ง่ายๆ!

อย่างไรก็ตาม แม้จะเผชิญหน้ากับการโจมตีเช่นนี้ แต่เขาก็ยังคงนิ่งเฉยและปัดมันทิ้งไปอย่างง่ายดาย!

“อีกครั้ง!”

อันหรานตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว หอกทองคําที่ร่วงลงไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง กวาดผ่านสามโลกเย้ยเก้าสวรรค์

เหนือสาย าแห่งกาลเวลาโลกใหม่หลายโลกแตกสลายเพราะหอกศึกทองคําที่วาดผ่านสลายหายไปกับความว่างเปล่า

“ตาย!”

อันหรานคารามเจตจํานงสูงสุดติดอยู่กับหอกศึกทองคําราวกับจะแยกสวรรค์ออกในครั้งนี้เขาเอาจริง ลงมือด้วยทุกสิ่งของเขา

ทางฝั่งแดนทมิฬ ใบมีดทั้งสี่ของราชันอมตะต้านทานแรงกดดันของอันหรานเพื่อให้เขาสามารถปลดปล่อยพลังออกมาได้ทั้งหมดโดยไม่ต้องสนใจรอบข้าง!

พลังที่ระเบิดออกมานี้คือพลังทั้งหมดของอันหราน
แววตาของอันหรานเผยให้เห็นความมั่นใจ

เมื่อปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่เช่นนี้ ใครเล่าจะต้านทานได้?

แม้จะอยู่ในเขตแดนเดียวกันกับราชันอมตะ แต่ก็ต้องเจ็บหนักเหมือนกัน!

หอกนี้เรียกได้ว่าคือหอกทลายพิภพฉีกกระชากทุกอย่างและทลายสิ้นจนราบเป็นหน้ากลอง

อย่างไรก็ตาม แม้จะเผชิญหน้ากับกับการโจมตีอันทรงพลังเช่นนี้ แต่ผู้โดดเดี่ยวก็ยังคงนิ่งสงบ

เขาเพียงยกมือที่ขาวเนียนเหมือนหยกขึ้นมา

ครืน!

แสงสว่างอันไร้สิ้นสุดระเบิดออก บดบังทุกสิ่งอย่าง

ในท้ายที่สุดเมื่อแสงสว่างและกระแสพลังวุ่นวายได้หายไป แม่น้ำแห่งกาลเวลาก็กลับมาสงบลงอีกครั้งและทุกคนก็เห็นผลลัพท์แต่ผลลัพท์นั้นทําให้ทุกคนต้องรู้สึกเหลือเชื่อ

กระทั่งอันหรานก็ไม่เชื่อสายตาตัวเอง!

แม่น้ำแห่งกาลเวลาโหมกระหน่ำสายฟ้าฟาดผ่าไปทั่วเปี่ยมไปด้วยความโกลาหล

หลังจากเผชิญกับการระเบิดเมื่อครู่การปะทะกันของความโกลาหลนั้นทําให้มองเห็นได้ยาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อความโกลาหลสลายไปและสายฟ้าได้หยุดผ่า สิ่งที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าก็ทําให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต้องนิ่งอึ้งและสั่นสะท้าน!

ที่ปลายสุดแห่งสายธารแห่งการเวลาร่างอันไร้รอยขีดข่วนยืนอยู่อย่างเงียบๆ

ผมสีดาสยายไปด้านหลังปลิวไหวไปกับสายลม

กลิ่นอายของเขานั้นมีเสน่ห์ แม้จะยืนอยู่เฉยๆแต่ก็ดูราวกับเป็นเทพเจ้าที่สถิตลงมาบนโลกเบื้องหน้าของเขาคือหอกศึกทองคําที่เปี่ยมไปด้วยรังสีฆ่าฟันไร้สิ้นสุดที่สั่นอย่างเบาๆ

อย่างไรก็ตามหอกศึกโบราณนี้ที่ว่ากันว่าสามารถทะลวงผ่านสวรรค์และโลกอีกทั้งทําลายจักรวาลได้กลับถูกเขาจับเอาไว้ในมือมันสั่นระรัวแต่ไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย!ฝ่ามือสีขาวเนียนราวกับหยกที่จับอยู่บนหอกศึกนั้นราวกับเป็นหินผาไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

สกัดกั้นพลังของหอกอันหรานจนหมดสิ้น!

กระทั่งบนฝ่ามือก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน!