จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 232 ราชันอมตะตนแรกดับสูญ!

บทที่ 232 ราชันอมตะตนแรกดับสูญ!

ในอีกด้านหนึ่งอันหรานพร้อมด้วยราชันอมตะที่กําลังเคลื่อนไหวอยู่หยุดก้าวไปข้างหน้าเมื่อได้เห็นฉากนี้และอดไม่ได้ที่จะล่าถอยกลับไป

ในสายตาของเขาซ่อนความตกใจไว้ลึกๆ

กระบี่นี้ มันช่างน่าอัศจรรย์และทรงอํานาจเป็นอย่างมากแม้กระทั่งเหนือกว่าหอกที่แทงใส่เขามาตลอดทุกยุคทุกสมัยเพราะนี่คือการต่อสู้ของร่างกายที่สมบูรณ์ในพิภพปัจจุบัน

ฟาดฟันด้วยกระบี่เดียว จากนั้นราชันอมตะก็ถูกตัดศีรษะด้วยแรงทั้งหมด

มองไปที่อดีตและปัจจุบัน ในช่วงเวลาหลายร้อยล้านปีก็ไม่น่าจะมีเขตแดนเซียนนิรันดร์ที่มีพลังการต่อสู้เช่นนี้!

ราชันอมตะที่ถูกตัดศีรษะไปนั้นทั้งศีรษะและลําตัวเปล่งแสงอันไร้ขอบเขตและในที่สุดชิ้น

ส่วนที่แยกจากกันก็มารวมกันและหล่อหลอมร่างที่แท้จริงของเขาขึ้นมาใหม่

อย่างไรก็ตาม เขาก็คือราชันอมตะท้องฟ้านั้นยากที่จะทําลายและพิภพก็ยากที่จะฝังแม้ว่าจะมีกระแสแห่งความคิดเพียงเล็กน้อยในพิภพก็ยากที่ดับสูญ

ตอนนี้เขาเพิ่งถูกตัดศีรษะเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่ตายง่ายๆ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่ตายแต่การเสียหน้านั้นมันทําให้เขาอึดอัดมากกว่าตายเสียอีกผู้นั้นเป็นใคร?

ราชันอมตะจากแดนทมิฬ ปรมาจารย์ที่เหล่าสิ่งมีชีวิตนับร้อยล้านต่างเคารพนับถือ!

แต่ตอนนี้ เขาถูกใครบางคนตัดศีรษะด้วยกระบี่ตํานานถูกทําลาย ตํานานไม่มีอยู่จริงและภาพลักษณ์ของเขาในแดนทมิฬก็ถูกทําลายไม่เหลือชิ้นดี!

“บนถนนสู่การกลับชาติมาเกิดชื่อของข้าได้ถูกเผยแพร่และข้าจะได้รับการปลดปล่อยบนถนนสู่ชีวิต!”

ราชันอมตะพึมพําาด้วยนําเสียงที่ทุ้มลึก

เขาไม่เต็มใจจะพ่ายแพ้!

เสียงเบาฟังดูเหมือนคาถา

เหนือสวรรค์ทั้งเก้าโซ่สีดําราวกับหมึกเกิดจากความว่างเปล่ารูปร่างเหมือนกับมังกรที่เดิน

ทางผ่านสวรรค์ทั้งเก้าโอบรอบทุกทิศทางและอาละวาดไปทั่วท้องฟ้า

ในช่วงเวลาสั้นๆ ราวกับต้นอ่อนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในดินแดนที่ผู้โดดเดี่ยวยืนอยู่รวมถึงทะเลเลือดอันว่างเปล่า

โซ่สีดําทั้งหมด เป็นการสําแดงพลังของราชันอมตะตนนี้และมันมีพลังที่เหนือจินตนาการซึ่งสามารถทําลายความเป็นอมตะได้อย่างง่ายดาย!

และตอนนี้ มีเทพเจ้ามากมายที่ถูกห่วงโซ่ล่ามไว้ทั่วท้องฟ้า

นี่คือร่างที่สมบูรณ์ของราชันอมตะที่แสดงวิถีแห่งเต๋ามันคือพลังแห่งการต่อสู้ของเขาที่เบ่งบานเต็มที่!

เทพเจ้าแห่งความมืดผนึกท้องฟ้าด้วยโซ่ตรวนแม้แต่ราชันเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะแสดงออกอย่างเคร่งขรึม

นี่เป็นวิธีการที่ทรงอํานาจอย่างยิ่งมันคือการแสดงวิถีแห่งเต๋าของราชันอมตะหากเป็นเขา เขาจะบดขยี้ท้องฟ้าอย่างสุดกําลัง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับการโจมตีอย่างเต็มกําลังของราชันอมตะผู้โดดเดี่ยวมักจะดูสงบอยู่เสมอ

เขายืนเงียบๆที่ปลายแม่น้ำแห่งกาลเวลาเพียงแค่เฝ้าดูทั้งหมดนี้อย่างใจเย็น

และข้างหลังของผู้โดดเดี่ยว ร่างที่ห่อหุ้มด้วยแสงนิรันดร์อันไร้ที่สิ้นสุด นั่งอยู่คนเดียวในโลง

ศพสําริดโบราณ มีความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ทั้งพิภพว่างเปล่า และเหลือเขาเพียงผู้เดียว “เจ้าหยิ่งยะโสเกินไป!”

ราชันอมตะลี่หยางถือขวานศิลาโกลาหล รูปแบบการต่อสู้ของเขาต้องใช้เวลาในการเตรียม

ความพร้อมที่เหมาะสม

ตามปกติ หากมีราชันเซียนนิรันดร์อยู่ข้างหน้า พวกเขาจะพยายามทําลายราชันอมตะตนนั้น โดยเร็วที่สุด

แต่ตอนนี้ ศัตรูที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่หลบหลีกหรือหลบเลี่ยงแต่อย่างใด ทําให้ขารวมร่างได้

การกระทําเช่นนี้มันมากเกินไป!

“ข้าคือราชันลี่หวางตลอดทุกยุคทุกสมัยข้าไม่เคยพบคู่ต่อสู้อย่างเจ้า และตอนนี้เจ้าต้องรู้สึก

เป็นเกียรติที่ได้ตายภายใต้รูปแบบการสังหารของข้า!

สังหาร!”

ราชันอมตะนามว่าลี่หวางแผดเสียงคํารามโบกฝ่ามือของเขาเหล่าเทพที่อยู่บนท้องฟ้าที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ราวกับว่าฟื้นคืนชีพขึ้นมา และรีบพุ่งไปข้างหน้าในทิศทางที่ผู้โดดเดี่ยวยืนอยู่! เมื่อมองดูที่ฉากนั้นดูเหมือนกับว่าเขาจะถูกรัดคอจนตาย!

“เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์”

เสียงสงบพูดขึ้นทําให้ราชันลี่หวางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นภายในใจ

นั่นคือเสียงของผู้โดดเดี่ยวนิ่งสงบจนสุดขั้วราวกับกําลังเผชิญกับเรื่องเล็กน้อย

เขาค่อยๆย กตัวอ่อนกระบี่ต้าหลัวขึ้นในมือของเขาและเคลื่อนไหวอย่างง่ายดายฟาดฟัน!

เหมือนกับตอนที่เขาตัดศีรษะของราชันลี่หวางด้วยกระบี่เล่มเดียว!

กระบี่ต้าหลัวกวัดแกว่งร่างที่นั่งอยู่บนโลงศพสําริดโบราณเคลื่อนตัวไปพร้อมกับผู้โดดเดี่ยว

และยังยกกระบี่ตาหลัวไว้ในมือของเขาและตัดมันลงในกระบี่เดียว!

ทั้งกระบี่เปล่งแสงเจิดจ้า และฟาดฟันทุกอย่าง

เป็นการยากที่จะบรรยายถึงพลังและรูปแบบของกระบี่เล่มนี้เปรียบเสมือนกระบี่เล่มใหม่ที่ฟัน

จากปลายแม่น้ำแห่งกาลเวลาสามารถทําลายล้างพิภพทั้งใบอย่างถาวรและทําลาย

ประวัติศาสตร์โบราณของสวรรค์ทั้งหมด!

ไม่ว่าจะเป็นเวลาหรือพิภพไม่มีสิ่งใดสามารถต้านทานความยิ่งใหญ่ของกระบี่เล่มนี้ได้

และไม่มีอะไรที่สามารถอธิบายรูปแบบของกระบี่เล่มนี้ได้!

ทุกอย่างจะถูกเปิดออกไม่ว่าจะจับต้องได้หรือจับต้องไม่ได้เทพนับพันล้านที่ควบแน่นโดยราชันลี่หวางที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ตรวนและภายใต้แสงที่เปล่งประกายของกระบี่นี้กลับกลายเป็นความหนาวเหน็บทันที!

ฮิม-

-!

แสงกระบี่กวาดไปทั่วท้องฟ้าโซ่ที่ล่ามเหล่าเทพที่ถูกควบแน่นด้วยความพยายามอย่างอุตสาหะของราชันลี่หวางก็ไม่เพียงพอที่จะต่อต้าน ต่อหน้าแสงกระบี่ที่ไม่มีใครเทียบได้มันละลายราวกับนําแข็งที่โดนความร้อนในทันที

นี่ไม่ใช่การต่อสู้ของกองกําลังที่มีเขตแดนที่เท่าเทียมกัน แต่ค่อนข้างเป็นการบดขยี้อีกฝ่ายจนถึงขีดสุด

โซ่แห่งเทพที่ไร้ที่สิ้นสุดถูกทําลายไม่ว่าราชันลี่หวางจะคํารามออกมาเสียงดังและหนักแน่น

เพียงใด เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์นี้ได้

ในที่สุด โซ่ของเหล่าเทพทั้งหมดก็ถูกทําลาย

และคมกระบี่เล่มนี้ยังคงไม่ลดลงพุ่งตรงไปที่ราชันลี่หยาง!

ฉี่วะ!

แสงนิรันดร์อันไร้ที่สิ้นสุดปกคลุมทุกสิ่ง

เมื่อทุกอย่างหายไปฟ้าดินก็กลับสู่ความเงียบ

ติ๊ก-

เลือดสีแดงเข้ม หยดลงมาจากสวรรค์ทั้งเก้าและในชั่วพริบตามันก็เหมือนกับฝนที่ตกลงมาปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมดร่างของราชันลี่หวางก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“สวรรค์ร่ําไห้ นี่คือฉากที่ราชันอมตะดับสูญ”

สิ่งมีชีวิตเฝ้ามองสายฝนโลหิตที่ตกลงมาจากฟากฟ้าฝนโลหิต และอดไม่ได้ที่พึมพําออกมา

ตามตํานานเล่าว่าเมื่อราชันอมตะดับสูญลงฟ้าดินจะโศกเศร้าฝนโลหิตก็จะหลั่งรินลงมาเพื่อบอกกับพิภพ!

และตอนนี้ ฝนโลหิตหรั่งรินมาถึงพิภพแล้วแต่ราชันลี่หวางกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยผลลัพธ์สุดท้ายมันชัดเจนแล้ว

กระบี่ของผู้โดดเดี่ยวสังหารราชันลี่หวาง!

ด้วยกระบี่หนึ่งเล่ม ฟาดฟันสังหารราชันอมตะ!

การดับสูญของราชันลี่หวางมันเป็นเหมือนสัญญาณของการจุดชนวนระเบิดทันที!