จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 243 ลักษณะที่ไม่มีใครเทียบ!

บทที่ 243 ลักษณะที่ไม่มีใครเทียบ!

“ข้าไม่รู้ว่า ราชันผู้กําแหงเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนแห่งนี้ตั้งแต่เมื่อใด”

ภายในดินแดนลับโบราณร่างสูงที่มีใบหน้าโบราณเปล่งกระแสพลังความยิ่งใหญ่อย่างไร้ที่สุดออกจากร่างกายของเขาเผชิญหน้ากับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญเหนือท้องฟ้าดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความเคร่งขรึมและเหลือเชื่อ

เขาคือหยางฉี เขาเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนรุ่นเยาว์ของดินแดนราชันดอกบัวและต่อสู้มาหลายร้อยปีจนเกือบจะกวาดล้างผู้เยาว์ของดินแดนราชันดอกบัวได้ทั้งหมด

ตอนนี้ราชันเซียนนิรันดร์ทั้งหมดต้องการขับเคี่ยวกับราชันผู้กําแหงของแดนนิรันดร์และพร้อม

ที่จะออกจากดินแดนราชันดอกบัวไปยังดินแดนอื่นเอาชนะราชันผู้กําแหงทั้งสิบทิศแล้วรวบรวมดินแดนเพื่อโจมตีเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์!

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าก่อนที่เขาจะออกจากดินแดนราชันดอกบัว เขาจะได้พบกับคู่ต่อสู้แล้วอีกทั้งยังเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามอีกด้วย!

ไม่กี่วันที่ผ่านมาดินแดนลับนี้ได้ถือกําเนิดขึ้นซึ่งซ่อนความโชคดีเอาไว้แม้แต่ยอดฝีมือที่แท้จริงก็ยังต้องประทับใจ

เมื่อหยางฉีได้ยินข่าว เขาเอาชนะราชันผู้กําแหงแล้วบุกเข้าไปในส่วนลึกของดินแดนลับเพื่อต้องการที่จะผูกขาดความโชคดีนี้

ชื่อของหยางฉีเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายในดินแดนราชันดอกบัวมานานแล้วเขาพร้อมที่จะมาและแน่นอนว่าไม่มีใครที่กล้าจะขับเคี่ยวกับเขา

แต่ใครจะคาดคิดว่า เมื่อเขากําลังจะนําโชคนั้นเข้ากระเป๋า ผู้หญิงในชุดขาวก็ปรากฏตัวขึ้นและอยากจะต่อสู้กับเขาเพื่อความโชคดีนี้เช่นกัน!

หยางฉีไม่หวาดกลัวต่อสิ่งใดเป็นเรื่องปกติ เขาโจมตีด้วยฝ่ามือและพร้อมที่จะขับไล่คู่ต่อสู้ที่ตาบอดและผูกขาดความโชคดีนี้

แต่ผลลัพธ์นั้นแตกต่างออกไปมากฝ่ายตรงข้ามโจมตีกลับด้วยฝ่ามือ ซึ่งไม่เพียงแค่สลายการจู่โจมของเขาเท่านั้นแต่ยังทําให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านและยืนไม่มั่นคงอีกด้วย!

ฉากดังกล่าว ทําให้หยางฉีตกใจแต่ในขณะเดียวกันก็กระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้ในใจของเขาดังนั้นเขาจึงตัดสินใจต่อสู้กับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ

แต่หลังจากการต่อสู้เขาพบว่าไม่เพียงแต่เขาจะล้มเหลวในการเอาเปรียบแม้เพียงเล็กน้อยในมือของคู่ต่อสู้แต่เขามีแนวโน้มที่จะถูกฝ่ายตรงข้ามกําราบและโจมตี!

“ข้าต่อสู่ในดินแดนราชันดอกบัวมาหลายร้อยปีแล้วหากมีราชันผู้กําแหงเช่นนี้ในดินแดนข้าก็ควรรู้ว่าเจ้าเป็นใคร”

หากคิดดูแล้ว เขาไม่ได้อยู่ที่ดินแดนของราชันผู้กําแหงแต่มาจากที่อื่น และเขาไม่มีคู่ต่อสู้ในดินแดนราชันดอกบัวอีกต่อไปหลังจากคิดถึงเรื่องนี้เขาก็ไปที่ดินแดนอื่นเพื่อต่อสู้กับศัตรูทั้งสิบทิศและรวบรวมทรัพยากรเพื่อให้เขาได้เป็นราชันเซียนนิรันดร์ได้สําเร็จ

“วันนี้ เจ้าก็คือหินลับดาบของข้า!”

หยางฉีพูดเสียงดัง จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันสง่างามออกมาจากร่างกายของเขาสร้างความสั่นสะเทือนไปทั้งสิบทิศ

ความแข็งแกร่งของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญไม่เพียงแต่ทําให้เขารู้สึกหวาดกลัวแค่เพียงเล็กน้อยในใจเท่านั้นตรงกันข้ามมันทําให้เขามีจิตวิญญาณการต่อสู้อันไร้ที่สิ้นสุด!”ต่อสู้! ต่อสู้! ต่อสู้!”

หยางฉีตะโกนด้วยความโกรธ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้นั้นยิ่งใหญ่และกวาดล้างสวรรค์ทั้งเก้าข้างหลังเขาร่างจําแลงผู้ยิ่งใหญ่ที่ควบแน่นจากจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันไร้ที่สุดค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ

นั่นคือราชันสงครามโบราณ เขาสูงล้านจั้ง สวมเกราะสีทองและแม้แต่ใบหน้าของเขาก็ยังถูกปกคลุมด้วยเกราะ

เขาเกิดมาพร้อมกับแขนที่หยาบกร้าน และแขนแต่ละข้างถือยุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกันไวในมีอ

ในหมู่พวกเขามี ดาบ กระบี่ ขวาน เจดีย์ และสามง่าม… ร่างจําแลงโบราณสง่างามเหมือนราชันสงครามยืนอยู่ระหว่างฟ้าดินเปล่งประกายจิตวิญญาณการต่อสู้ที่น่ากลัวไม่มีใครเทียบได้”มันเป็นภาพฉายราชันสงคราม!”

“ภาพฉายราชันสงครามของหยางฉีถูกย่อขนาดจนทําให้เขาสามารถก้าวไปอีกขั้นได้บางทีเขาอาจจะสามารถทําลายกรงและทําลายค่ายกลเซียนนิรันดร์ได้สําเร็จและกลายเป็นราชัน

สงครามคนแรกในแดนสวรรค์!!”

“ตั้งแต่หยางฉีเกิดมาเขาต่อสู้ในทุกทิศทางโดยไม่เคยพ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียวภาพฉายราชัน

สงครามในครั้งนี้เกิดขึ้นจากจิตวิญาณการต่อสู้ที่เป็นนิรันดร์และวิถีทางของเขาเอง

ภาพฉายราชันสงครามขับเคี่ยวกับจิตวิญาณการต่อสู้หากคู่ต่อสู้หวาดกลัวถึงแม้จะไม่มีการ ต่อสู้เกิดขึ้นพวกเขาก็พ่ายแพ้แล้ว!”

ราชันผู้กําแหงจํานวนมาก ที่กําลังดูการต่อสู้ในดินแดนลับเมื่อเห็นภาพฉายราชันสงครามค่อยๆก่อตัวขึ้นข้างหลังหยางฉีพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นเสียงของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความเคร่งขรึมและหวาดกลัว

ชั่วขณะหนึ่งทุกคนมองไปยังผู้หญิงในชุดขาวด้วยความสงสาร

พวกเขารู้ว่า หยางฉีถูกโจมตีด้วยไฟและเขาได้ใช้วิธีการที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาเอง

ในอดีต เขาไม่รู้ว่าในดินแดนของราชันดอกบัวมีราชันผู้กําแหงที่เป็นนิรันดร์มากแค่ไหนที่พ่ายแพ้ต่อการเคลื่อนไหวของหยางฉี และสภาพจิตใจที่สมบูรณ์แบบก็แตกสลายทิ้งเงาของวิถีแห่ง
เต๋าเอาไว้ และไม่มีความก้าวหน้าอีกต่อไป

วันนี้ หยางฉีใช้วิชาลับนี้เพื่อต่อสู้กับศัตรู ผู้หญิงในชุดขาวนี้จะสามารถต่อสู้กับเขาได้หรือไม่? จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญยืนนิ่ง เมื่อเห็นหยางฉีฉายภาพของราชันสงครามดวงตาภายใต้หน้ากากแสยะยิ้มสงบนิ่งราวกับน้ำโดยไม่แปลกใจหรือตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อยจิตวิญญาณการต่อสู้งั้นรึ?
บางทีในแดนนิรันดร์ อาจทําให้ราชันผู้กําแหงมากมายเหล่านี้สงบสุขมาเป็นเวลานานและไม่เคยมีประสบการณ์การสังหารที่ดุเดือดเลือดพล่านมาก่อนหน้านี้

แต่สําหรับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญที่มาจากเขตแดนเบื้องล่างนั้นจะตกใจกับจิตวิญาณการต่อสู้เพียงแค่นี้ได้อย่างไร?

ซึ่งจอมจักรพรรดิในหมู่จอมจักรพรรดิในสมัยโบราณไม่ได้ผลักดันจักรวาลทั้งหมดและเอาชนะฝ่ายตรงข้ามทั้งสิบฝ่ายแล้วต่อสู้เพื่อสร้างเส้นทางจักรพรรดิอันเป็นนิรันดร์?

ในแง่ของจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ทั้งหมดล้วนเป็นตัวตนที่อยู่เป็นนิรันดร์ในดินแดนเดียวกัน!

และจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญนั้นดีที่สุดในหมู่พวกเขาเขาจะกลัวราชันผู้กําแหงแห่งแดนนิรันดร์ได้อย่างไร

“บูม!”

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญสวมเสื้อผ้าสีขาว มุมของเสื้อผ้าเผยออกมา โดยทั่วไปแล้วจะสง่างามเป็นนิรันดร์และไร้ที่สุดกว่าหยางฉี จิตวิญญาณการต่อสู้ของผู้เป็นนิรันดร์ปรากฎขึ้นผ่าน

ร่างกาย กลายเป็นกระแสพลังเชี่ยวกรากที่ปกคลุมเก้าสวรรค์และพุ่งเข้าหาราชันสงครามข้างหลังหยางฉี

“จิตวิญญาณการต่อสู้อันยิ่งใหญ่นี้!”

ในที่สุดสีหน้าของหยางฉีก็เปลี่ยนไป ท่ามกลางกระแสพลังเชี่ยวกราก เขาสัมผัสได้ถึงเจตจํานงการต่อสู้อันไร้ที่สิ้นสุด สูงส่งและงดงามระดับของจิตวิญญาณการต่อสู้ขั้นสูงสุดซึ่งเหนือกว่าเขามาก!

“ต่อสู้!”

หยางฉีคําราม ภาพฉายราชันสงครามที่อยู่ข้างหลังเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเขา อาวุธนับพันที่แกว่งไปมายุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนพุ่งออกไปแต่ผลลัพธ์นั้นน่าตกใจ

กระแสพลังไหลเชี่ยว ยุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ตกลงมาเหมือนดวงดาวที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้และพวกมันก็กระจัดกระจายไปทีละชิ้น

ภาพฉายราชันสงครามนั้น ไม่สามารถที่จะต้านทานได้แม้เพียงชั่วขณะหนึ่งและถูกกวาดล้างไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้!

การขับเคี่ยวด้วยจิตวิญาณการต่อสู้หยางฉีพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!