จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 250 มาถึงชายแดนร้าง ความตกใจเริ่มต้นขึ้น!

) บทที่ 250 มาถึงชายแดนร้าง ความตกใจเริ่มต้นขึ้น!

แดนนิรันดร์ ที่เงียบสงบมานาน ณ เวลานี้กลับมาเดือดพล่านอีกครั้งเพราะการแสดงฉากทะเลในพิภพ

ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตโบราณกี่ตนที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ฟื้นคืนชีพจากการหลับใหลไปหลายร้อยล้านปีต่างกําลังมุ่งหน้าไปยังดินแดนที่ลําแสงเก้าสีพุ่งไปเช่นเดียวกับราชันดอกบัวราชันเฉียนในตอนนี้มีสถานที่อันเงียบสงบบางแห่งที่ไม่มีผู้ใดรู้จักในแดนนิรันดร์

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ ในชุดสีขาวราวกับหิมะนั่งขัดสมาธิอย่างเงียบๆ กลีบดอกไม้เก้าสีลอยอยู่เหนือศีรษะของนางและหมุนวนอย่างเงียบๆ

ทุกครั้งที่หมุน วิถีต่างๆ จะกระจายลงบนร่างกายของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญช่วยให้นางตระหนักถึงหมื่นวิถีแห่งแดนนิรันดร์ได้มากขึ้นซึ่งน่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก

ในตอนนี้ จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกําลังเข้าสู่สภาวะลึกลับที่น่าอัศจรรย์อย่างหาที่เปรียบมิได้ราวกับความฝันอันยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์ วิถีนับพันเข้าสู่ร่างกายและรู้แจ้งในเวลาอันสั้นเมื่อเทียบกับการตระหนักถึงวิถีในสภาวะปกติถือว่าเร็วกว่านับพันปี

นี่คือความแปลกประหลาดของวิถีหมื่นบุปผาหากรอจนกว่าวิถีหมื่นบุปผาทั้งหมดถูกดูดซึม

อย่างสมบูรณ์ เขตแดนพลังยุทธ์ของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจะเพิ่มขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้นอย่างแน่นอนและไปถึงความสมบูรณ์ของเขตแดนนิรันดร์ที่แท้จริงได้

เวลาผ่านไป ในขณะที่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกําลังจดจ่ออยู่กับการดูดซับหมื่นวิถีแห่งแดนนิรันดร์ด้วยวิถีหมื่นบุปผาลําแสงเก้าสีก็ปรากฏขึ้นทั่วทั้งแดนนิรันดร์ซึ่งทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญที่กําลังฝึกฝนอยู่ตื่นตระหนก

นางแหงนมองท้องฟ้า เมื่อเห็นล่าแสงอันน่าเกรงขามที่เกือบจะตัดผ่านแดนนิรันดร์ทั้งหมดออกเป็นสองส่วนนัยน์ตาของนางก็เปี่ยมไปด้วยความสงสัยและตกใจ

นางหยุดการตระหนักถึงวิถียืนขึ้นมองไปในระยะไกลพยายามดูว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

แต่น่าเสียดายที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์อยู่ไกลจากที่นี่เกินไปแม้จะแข็งแกร่งถึงระดับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ยังไม่สามารถเห็นฉากที่อยู่ห่างไกลได้

แต่ในตอนนี้ เซียนนิรันดร์ที่แท้จริงหลายคนได้ผ่านที่นี่ไปและพวกเขาทั้งหมดมาจากดินแดนของราชันเฉียนพวกเขาต้องการติดตามลําแสงเก้าสีเหล่านี้ไปเพื่อต้องการค้นหาคําตอบและบทสนทนาของพวกเขาทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้ทุกอย่าง

“อนุสรณ์โบราณขยับได้จริงๆทําให้เกิดการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้ข้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นพร

หรือค่าสาปกันแน่!”

“ใช่แล้ว ฉากที่อนุสรณ์นั้นสะท้อนออกมาช่างน่ากลัวจริงๆ แม้ว่าราชันเซียนนิรันดร์จะอยู่ที่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยมันเป็นสถานที่ซึ่งแปลกประหลาดและเต็มไปด้วยความโกลาหลที่สุดของเหล่าสรรพชีวิตในพิภพ!”

“อย่างไรก็ตาม ทิ้งอนุสรณ์โบราณไว้ในแดนนิรันดร์มันจะไม่อันตรายเกินไป””ทั้งราชันเฉียนและราชันดอกบัวมุ่งหน้าไปแล้ว และมีเซียนนิรันดร์อีกหลายคนที่ฟื้นตัวจาก

การหลับไหล มั่นใจได้เลยว่าดินแดนของราชันเฉียนจะมีเซียนนิรันดร์คนอื่นๆ คอยดูแลแดนนิรันดร์จะต้องปลอดภัย!”

ยอดฝีมือเขตแดนเซียนนิรันดร์ที่แท้จริงพูดคุยกันขณะที่เดินทางผ่านสถานที่แห่งนี้

และสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันมันทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ดินแดนของราชันเฉียนอนุสรณ์โบราณ…”

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญพึมพํากับตัวเองแววตาแปลกๆฉายแวบเข้ามาในดวงตาของนางตั้งแต่มาที่แดนนิรันดร์ดินแดนของราชันเฉียนนางก็เคยไปมาแล้วเช่นกัน

ต้นกําเนิดของอนุสรณ์โบราณนั้นนางก็รู้อยู่แล้ว

เพียงเท่านั้นก็ทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้สึกเสียใจอย่างมากเพราะสุดท้ายแล้วนางก็ไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์

ถ้าได้ไปที่นั่นบางทีนางอาจจะได้เบาะแสเพิ่มเติมจากปากของผู้โดดเดี่ยว

แต่อย่างไรก็ตามหยดเลือดของเขาในอดีตก็ปรากฏอยู่ในพิภพเบื้องล่างเช่นกันและตอนนี้อนุสรณ์โบราณที่สงสัยว่ามีความเกี่ยวข้องกับผู้โดดเดี่ยวได้เปลี่ยนไปอีกครั้งมีอะไรเกิดขึ้น?

ตอนแรก แม้ว่าจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจะตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของลําแสงเก้าสีนี้แต่นางก็ยังคงวางแผนที่จะหลอมรวมพลังงานของวิถีหมื่นบุปผาก่อนที่จะจัดการกับสิ่งอื่นๆ

แต่ตอนนี้ หลังจากรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้อาจเกี่ยวข้องกับผู้โดดเดี่ยวในที่สุดจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

นางติดตามสิ่งมีชีวิตเซียนนิรันดร์ที่แท้จริงไม่กี่คนก่อนหน้านี้ไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

และไปที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์!

ชายแดนร้างแดนนิรันดร์

“เจ้าได้รับแต้มตกใจ+*** จากราชันเฉียน!”

“เจ้าได้รับแต้มตกใจ+*** จากราชันดอกบัว!”

“เจ้าได้รับแต้มตกใจ+”*** จากราชันโบราณ!!”

“เจ้าได้รับแต้มตกใจ+1141331จากชุนหวูตาง!’

เจ้าได้รับ……

ฉินมู่ยืนบนทะเลทรายที่ไร้ขอบเขตมองออกไปในระยะไกลและเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแดนนิรันดร์..

หลังจากที่ได้เห็นการจัดเตรียมของตัวเองและปลุกเร้าสถานการณ์อันไร้ขอบเขตของแดนนิรันดร์ ที่มุมปากของฉินมู่ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับอนุสรณ์โบราณที่จารึกชื่อของผู้โดดเดี่ยวนั้น ถูกชี้นําาโดยฉินมู่และผลลัพธ์ที่ได้คือทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

แดนนิรันดร์ทั้งหมดต่างตื่นตระหนกและแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตโบราณที่หลับใหลอยู่มากมายก็ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล

“เอาเถอะ การแสดงที่ดียังคงมาไม่ถึง”

ฉินมู่เหลือบมองที่แผงหน้าจอระบบของเขาขณะนี้เขาเก็บเกี่ยวแต้มตกใจได้เกือบห้าร้อยล้านแต้มซึ่งเข้าใกล้เป้าหมายไปอีกก้าวหนึ่ง
ทันทีหลังจากนั้น ร่างของฉินมู่ก็กระพริบและหายตัวไป

และไม่นานหลังจากที่ฉินมู่หายตัวไป ร่างของสิ่งมีชีวิตที่ทรงอํานาจทั้งสองซึ่งทําให้พิภพต้องตกตะลึงก็ปรากฏตัวขึ้น ณ สถานที่แห่งนี้

สองคนที่มาถึงก่อน คือราชันดอกบัวและราชันเฉียน!

“ภาพนั้นจริงๆแล้ว……. มีอยู่จริง!”

เมื่อมาถึงที่นี่ สัมผัสวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของราชันเฉียนก็รับรู้ทุกอย่างหลังจากที่สํารวจไปรอบบริเวณ

ในระหว่างการสํารวจของเขา ในส่วนลึกของดินแดนโบราณและรกร้างแห่งนี้ความว่างเปล่าถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เบื้องหลังความว่างเปล่า มันเป็นสีดําที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง

มีจุดแสงนับไม่ถ้วนลอยขึ้นลงอยู่เหนือสีดําที่บริสุทธิ์นั้น

มันเป็นฉากที่สะท้อนจากอนุสรณ์โบราณที่เห็นในเมืองเฉียนหวงมาก่อน!