จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 254 ย้อนประวัติศาสตร์ พิสูจน์ความจริง!

บทที่ 254 ย้อนประวัติศาสตร์ พิสูจน์ความจริง!

“น่าเสียดายที่ข้าอยู่ในช่วงเก็บตัวจนไม่รู้ว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับแดนนิรันดร์มิฉะนั้นข้าจะออกไปพิสูจน์ทุกสิ่งและพบกับผู้โดดเดี่ยว…..”

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์พึมพํากับตัวเองน้ำเสียงของเขาเปี่ยมไปด้วยความเสียใจ

เขาติดอยู่ในเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์มาหลายปีแล้วบนถนนสายนี้ไม่พบแม้แต่สหายและสิ่งเดียวที่อยู่กับเขาคือความเหงาไม่รู้จบ

และผู้โดดเดี่ยวก็ยังเป็นตัวตนของเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์หากเขาสามารถพูดคุยกับผู้โดดเดี่ยวได้แม้ว่าเขาจะไม่สามารถก้าวข้ามไปสู่เขตแดนที่เหนือกว่าราชันเซียนนิรันดร์ได้ มันก็จะยังเป็นประโยชน์อย่างมากอย่างแน่นอน

“ผู้โดดเดี่ยว……”

ราชันเฉียนก็พึมพํากับตัวเองเขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงท่วงท่าซึ่งไม่มีใครเทียบได้ของผู้โดดเดี่ยวที่พิชิตราชันอมตะทั้งห้าด้วยตัวคนเดียวในวันนั้น

และพลังของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ราชันเฉียนก็รู้ดีเช่นกัน

แต่ถึงแม้ผู้โดดเดี่ยวที่ปรากฏตัวขึ้นจะไม่เคยต่อสู้กับราชันบรรพบุรุษนิรันดร์แต่ในใจของราชันเฉียนยังคงรู้สึกว่าผู้โดดเดี่ยวมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าราชันบรรพบุรุษนิรันดร์อย่างแน่นอน!

“ใครทิ้งอนุสรณ์โบราณนี้ไว้งั้นรึ?”

ราชันดอกบัวเงยหน้าขึ้น เมื่อมองไปยังอนุสรณ์อันตระหง่านแห่งนี้ที่ตั้งอยู่บนเขื่อนดวงตาของเขาก็พร่าเลือน

เห็นได้ชัดว่าจุดประสงค์ของการสร้างอนุสรณ์โบราณนี้คือเพื่อเตือนคนรุ่นหลังว่าพวกเขาไม่ควรข้ามทะเลและเผชิญกับความเสี่ยงอันมหาศาลนี้แม้แต่คนที่ใช้กฎสูงสุดเพื่อแยกพิภพแห่งทะเลนี้ออกจากพิภพของแดนนิรันดร์และคนที่

จารึกอักขระด้วยลายมือแบบนี้อาจเป็นคนเดียวกับที่สร้างอนุสรณ์นี้

แต่ทว่าผู้ใดเป็นคนสร้างอนุสรณ์และจารึกอักขระ‘ข้ามทะเลเท่ากับตาย’และกั้นขอบเขตของทะเลนี้ผู้โดดเดี่ยวงั้นรึ?

อนุสรณ์โบราณนี้สามารถตอบสนองต่ออนุสรณ์โบราณที่ตั้งอยู่ภายในเมืองเฉียนหวงและมีชื่อของผู้โดดเดี่ยวจารึกอยู่เท่านี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่ามันเชื่อมโยงกับผู้โดดเดี่ยวอย่างแยก
ไม่ออกแน่นอน

แต่ไม่ว่าคนที่สร้างอนุสรณ์จะเป็นผู้โดดเดี่ยวหรือไม่นั้นก็ไม่มีใครสามารถรู้ได้

“บางที ถ้าเราสามารถย้อนเวลากลับไปในห้วงเวลาและสถานที่นั้นได้ ก็อาจจะเห็นทุกสิ่งในอดีตได”

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์มองดูอนุสรณ์โบราณที่เปล่งกระแสพลังอันยิ่งใหญ่ออกมาและครุ่นคิด

“ย้อนเวลากลับไปในห้วงเวลาและสถานที่แห่งนั้นงั้นรึ?ดินแดนนี้อยู่ในยุคที่เก่าเกินไปข้าคิดว่ามันจะไม่สามารถย้อนกลับได้”

ราชันเฉียนยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหน้าเล็กน้อยตัวตนของราชันเซียนนิรันดร์นั้นสูงสุดคงไม่ต้องพูดถึงเรื่องการย้อนเวลาแม้ว่าจะข้ามแม่น้ำแห่งกาลเวลาสายยาวก็สามารถทําได้ในอดีตหรือในอนาคต

วันนั้นผู้โดดเดี่ยวจอมจักรพรรดิสวรรค์และพวกมาจากต้นทางที่ห่างไกลของแม่น้ำแห่งกาลเวลาซึ่งก็ถือเป็นข้อพิสูจน์เรื่องนี้ได้

แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะสามารถเดินทางข้ามมิติเวลาและสถานที่ได้ แต่ก็ยังมีข้อจํากัด

ประวัติศาสตร์ทั้งหมดของแดนนิรันดร์ได้ก่อให้เกิดข้อผิดพลาดก่อนหลายปีที่ไม่รู้จบราชันเฉียนและคนอื่นๆจึงได้ย้อนเวลาและสถานที่เช่นกันย้อนกลับไปที่ต้นทางของแม่น้ำสายยาวแห่งกาลเวลาพวกเขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในประวัติศาสตร์อันยาวนาน แต่เวลาระหว่างปีเหล่านั้นกับเวลาตอนนี้ มันนานเกินไป

มันเป็นเวลาที่นานมาก ถึงแม้ว่าจะมีราชันเซียนนิรันดร์อยู่แต่หากย้อนเวลากลับไปนานขนาดนั้นในแม่น้ำแห่งกาลเวลาก็อาจจะหลงทางได้

หากหลงทางในแม่น้ำแห่งกาลเวลาแม้ว่าจะเป็นราชันเซียนนิรันดร์ ก็ไม่มีทางออกและอาจเสี่ยงที่จะติดอยู่ในแม่น้ำแห่งกาลเวลาตลอดไป

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้โดดเดี่ยวยังกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่ายุคสมัยที่หายไปนั้นเกี่ยวข้องกับเหตุและผล

กรรมอันยิ่งใหญ่อย่างหาที่เปรียบมิได้ซึ่งเหตุและผลกรรมนั้นรุนแรงมากจนทําให้แดนนิรันดร์นั้นไม่สามารถเกี่ยวข้องได้

แม้ว่าจะเป็นเพียงการข้ามแม่น้ำแห่งกาลเวลามองจากระยะไกลและรู้ความจริงก็เป็นผลลัพธ์ที่ไม่สามารถทนได้สําหรับพวกเขา!

ในกรณีนี้ ราชันเฉียนและคนอื่นๆไม่กล้าลองง่ายๆมิฉะนั้นในสนามรบชายแดนร้างแดนนิรันดร์ในวันนั้นคงจะบอกความจริงทั้งหมดแก่เขาแล้วนัก

แต่อย่างไรก็ตามแม้ว่าราชันเฉียนจะพูดอย่างนั้นแต่ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ก็ยังไม่ค่อยเต็มใจ

“ข้าติดอยู่ที่จุดสูงสุดของแดนนิรันดร์มาหลายปีแล้วความฝันเพียงอย่างเดียวในชีวิตของข้าคือการก้าวไปสู่เขตแดนเหนือราชันเซียนนิรันดร์

ย้อนเวลากลับไปสู่ห้วงเวลาและสถานที่นั้นรู้ถึงต้นตอของทุกสิ่ง บางทีข้าอาจจะเห็นแสงสว่างในการก้าวไปสู่เขตแดนเหนือราชันเซียนนิรันดร์

นอกจากนี้ เขตแดนพลังยุทธ์ของข้าก็เหนือกว่าเจ้าหากเจ้าไม่สามารถรับกรรมได้บางทีชายชราผู้นี้อาจจะทําได้”

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์พูดกับตัวเองอย่างสงบ

เขาฝึกฝนวิถีแห่งเต๋ามาหลายร้อยล้านปีแล้วตอนนี้เหลือเพียงความหลงใหลเดียวเท่านั้นและนั่นคือการก้าวข้ามไปสู่เขตแดนเหนือราชันเซียนนิรันดร์
และในที่สุดตอนนี้เขาก็ได้เห็นแสงสว่างอันริบหรี่ที่เกี่ยวข้องกับมัน เขาจะยอมแพ้ง่ายๆได้อย่างไร?

“นี่”

ราชันเฉียนและราชันดอกบัวมองหน้ากันพวกเขาทั้งคู่ต่างเห็นความสิ้นหวังในสายตาของกันและกันแต่พวกเขาไม่สามารถหักล้างสิ่งที่ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์พูดได้

“ย้อนเวลาและสถานที่เดี๋ยวนี้!”

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์นั่งอยู่ในเก้าสวรรค์นั่งขัดสมาธิตรงระหว่างคิ้วของเขามีจิตวิญญาณที่แท้จริงเปล่งประกายระยิบระยับราวกับแสงนิรันดร์ที่ส่องสว่างไปทุกทิศทุกทางจริง

เบื้องหน้าของเขาแม่น้ำแห่งการเวลาอันยิ่งใหญ่ค่อยๆปรากฏขึ้นจากภาพลวงตาสู่ความเป็นและราชันบรรพบุรุษนิรันดร์นั่งขัดสมาธิบนแม่น้ำแห่งกาลเวลาจิตวิญญาณที่แท้จริงของเขาพุ่งออกไปยังแม่น้ำแห่งกาลเวลาเพื่อย้อนเวลาและสถานที่กลับไป

ทันใดนั้น ภาพลวงตาก็ถูกแทนที่นับหมื่นล้านครั้งในทันที ปรากฏต่อหน้าราชันบรรพบุรุษนิรันดย์อย่างต่อเนื่อง

ราชันเฉียนและราชันดอกบัว มองไปยังมวลภาพลวงตาที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าร่างของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์อย่างเคร่งขรึม

ภาพลวงตาเหล่านั้นเป็นการแสดงอดีตประวัติศาสตร์ของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ในตอนที่เขาเข้าสู่แม่น้ำแห่งกาลเวลาจากนั้นก็สํารวจต้นน้ำของแม่น้ำของกาลเวลานอกจากนี้แต่ละภาพยังแสดงถึงช่วงเวลาในอดีต

แต่ทว่า สถานที่แห่งนี้ถูกแยกออกจากพิภพเป็นเวลานานหลายปี แม้ว่าราชันบรรพบุรุษนิรันดร์จะย้อนกลับไปหลายปีไม่สิ้นสุดแต่ฉากของสถานที่แห่งนี้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง

ทะเลเขตแดนอันงดงาม พรมแดนไร้ที่สุดคลื่นกําลังปั่นป่วนฟ้าและดินถูกทําลาย….. ฉากนี้ดูเหมือนว่าจะมาถึงชั่วนิรันดร์ตั้งแต่เริ่มต้นปีอันไกลโพ้นมาจนถึงปัจจุบันโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

ไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนแล้วจิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ยังคงย้อนเวลากลับไปจนสุดขอบฟ้าแต่ภาพก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงและจิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ก็เริ่มมืดและหม่นหมองนั่นเป็นเพราะจิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ได้ย้อนกลับไปถึงต้นน้ำแม่น้ำแห่งกาลเวลามากเกินไปหากยังฝืนต่อไปเกรงว่าจิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์จะสูญหายไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาอย่างแท้จริงและจะไม่มีวันหาทางกลับคืนมาได้ซึ่งหมายความว่าจิตวิญญาณของเขาจะไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างได้

ในขณะนั้น ก็จะหมายความว่าราชันบรรพบุรุษนิรันดร์จะเสียชีวิตลง!

“ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์อาวุโส หยุดก่อน!”

เมื่อเห็นว่าจิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์กําลังริบหรี่ลงในที่สุดราชันเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไปหากเขายังฝืนต่อไป เกรงว่าการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึงจะเกิดขึ้นจริง!

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ถอนหายใจยาวอย่างยากลําบากเขารู้ตัวว่าเขากําลังจะถึงขีดจํากัดแล้ว

ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะนําจิตวิญญาณที่แท้จริงกลับคืนมาและหยุดการค้นหานี้

แต่ในขณะที่จิตวิญญาณที่แท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์กําลังจะกลับมาฉากที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงก็ได้เปลี่ยนแปลงเป็นครั้งแรก แน่นอนเชื่อได้ว่านั่นคือหายนะ!