จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 258 พลังแห่งผู้กุมชะตามิติเวลาล้วนนิรันดร์!

บทที่ 258 พลังแห่งผู้กุมชะตามิติเวลาล้วนนิรันดร์!

PS: อย่าลืมอ่านตอนก่อนหน้าตอนนี้นะวันนี้สองตอน

“จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ผู้กุมชะตา… นั่นควรอยู่ในเขตแดนไหนกัน…”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำอธิบายของจ้าวแห่งเกาะสุขาวดีผู้โดดเดี่ยวพึมพัมกับตัวเองดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

แม้ว่าเขาจะก้าวข้ามราชันเซียนนิรันดร์แล้วแต่ก็ยังมีเส้นแบ่งจกจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์

เส้นแบ่งจากเขตแดนจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ก็เหมือนกับช่องว่างระหว่างสวรรค์กับโลกมนุษย์ซึ่งอยู่ไกลกว่าเขตแดนใดๆก่อนหน้านี้

“จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์คือผู้กุมชะตาและก็ยังมีผู้กุมชะตาที่เป็นไปโดยกําเนิดช่องว่างระหว่างผู้ที่เป็นโดยกําเนิดและผู้ที่ได้มาภายหลังนั้นยิ่งใหญ่เกินจะจินตนาการผู้ที่อยู่กว่าเขตแดนนี้จะไม่สามารถจินตนาการถึงพลังและความเข้าใจอันยิ่งใหญ่เหนือธรรมชาติที่มีอยู่ในเขตแดนนี้”
จ้าวแห่งเกาะสุขาวดีไพล่มือไว้ข้างหลัง

“ข้ายังไม่ใช่จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์แต่เขาได้เข้าสู่เขตแดนนั้นแล้ว อย่างที่ท่านพูดข้าจะยังมีโอกาสอะไรที่จะขับเคี่ยวกับเขาอยู่งั้นรึ?”
ผู้โดดเดี่ยวถาม

นอกภาพนั้นราชันเฉียนราชันดอกบัวและคนอื่นๆ ทั้งหมดมองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นในภาพด้วยใจจดจ่อจนแทบหยุดหายใจ

ทั้งหมดนี้ที่เกิดขึ้นสําหรับพวกเขาแล้วเทียบได้กับความลับสูงสุดของเมื่อหลายพันล้านปีก่อนค่อยเปิดเผยต่อหน้าพวกเขาและพวกเขาสามารถมองเห็นภาพร่างได้มากกว่าที่เป็นส่วนราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ใบหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความหลงใหล

แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ที่จุดสูงสุดของราชันเซียนนิรันดร์เท่านั้นแต่เขาก็หลงใหลไฝ่ฝันถึงเขตแดนที่อยู่เหนือราชันเซียนนิรันดร์อย่างสุดหาที่เปรียบจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ผู้กุมชะตางั้นรึ?

13 เขตแดนผ่านมาแล้ว เขตแดนต่อไปจะเป็นแบบไหนกัน

“มีช่องว่างกว้างใหญ่สุดจินตนาการเป็นไปไม่ได้ที่จะแก้ไขแต่แม้สวรรค์และพิภพจะแยกจากกันแต่ก็ยังตั้งอยู่บนรากฐานของกันและกัน”
จ้าวแห่งเกาะสุขาวดีพูดอย่างใจเย็น

“ความแตกต่างระหว่างผู้กุมชะตาโดยกําเนิดกับผู้ที่ได้มาภายหลัง ผู้กุมชะตาและผู้ไม่ได้กุมชะตาโดยหลักแล้วก็คือขอบเขตที่ขวางกั้นความรู้และอะไรกันที่เป็นขอบเขตที่ขวางกั้นความรู้สิ่งที่เจ้าเห็นแตกต่างจากสิ่งที่ผู้กุมชะตาเห็นในสายตาอย่างมากผู้กุมชะตาเห็นแก่นแท้ของทุกสรรพสิ่งในพิภพ

ตัวตนของผู้กุมชะตาสามารถเปลี่ยนมิติเวลาไปข้างหน้าหรือย้อนกลับสร้างความวุ่นวายให้กับมิติเวลาและกฏก็พลิกกลับซึ่งเจ้าไม่สามารถแบกรับได้ไม่สามารถคิด ไม่สามารถทําความเข้าใจ
ได้เลยนี่คือขอบเขตที่ขวางกั้นความรู้ที่มีอยู่ของสรรพชีวิต

เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้ว ร่างของจ้าวแห่งเกาะสุขาวดีก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย และทันใดนั้นกระแสพลังที่อธิบายไม่ได้ก็เพิ่มขึ้นจากภายในร่างของเขา

ในตอนนี้ บางสิ่งที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตแดนนิรันดร์จํานวนมากที่เฝ้าดูอยู่ภายนอกภาพยุคโบราณ

ในภาพยุคโบราณร่างของจ้าวแห่งเกาะสุขาวดีดูเหมือนจะไม่คงอยู่อีกต่อไป

เห็นได้ชัดว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นแต่เหมือนกับว่าร่องรอยทั้งหมดของเขานั้นไม่มีอีกต่อไปแสงสว่างและความมืดหยินและหยางคู่ของสิ่งตรงกันข้ามในพิภพ กลับสามารถอยู่ร่วมรวมกันได้

เห็นเขาก็เหมือนกับการได้เห็นจักรวาลอันกว้างใหญ่ทั้งหมดรวมไปถึงทุกสิ่งในพิภพทั้งหมดเขามีอํานาจทุกอย่างและอยู่ทั่วไปในทุกหนแห่งดูใหญ่เท่าที่เห็นไม่ใส่ใจและสูงส่ง รู้สึกถึงความไร้ใครเทียบอยู่ในใจ!

“ผู้กุมชะตาคืออะไรงั้นรึ?นี่คือผู้กุมชะตา”

จ้าวแห่งเกาะสุขาวดีหัวเราะเยาะและผลักฝ่ามือข้างหนึ่งออกอย่างไม่ตั้งใจ!
“บูม!”

ในช่วงเวลาที่จ้าวแห่งเกาะสุขาวดีออกท่าฟ้าดินทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

กระแสพลังที่เหนือจินตนาการได้เพิ่มขึ้นราวกับว่าผู้อยู่ในจุดสูงสุดได้ฟื้นคืน!

หลังจากนั้นในทันใดก็ปรากฏฉากที่ทําให้สรรพชีวิตที่ได้ดูอยู่ต่อหน้าภาพโบราณต้องตกใจและไร้เสียง!

ในภาพโบราณ ระหว่างฟ้าดินแม่น้ำแห่งกาลเวลาได้ปรากฏขึ้น เชื่อมโยงเข้ากับฟ้าดิน! ใช่แล้วมันเป็นแม่น้าแห่งกาลเวลาแต่ไม่ได้มีหนึ่งสายไม่ได้มีหลายสายแต่มีนับอนันต์นับพันล้านไม่มีทางที่จะทราบจํานวนที่แน่นอนได้ดูสะดุดตา!

“ทุกคนรู้ว่ามีแม่น้ำสายกาลเวลาเพียงเส้นเดียว แต่เรื่องจริงเป็นเช่นนั้นจริงหรือกระแสกาลเวลาจากอดีตสู่ปัจจุบันตรงต่อไปสู่อนาคตทุกทางเลือกต่างกันทุกช่วงเวลาต่างกันจะสร้างอนาคตที่แตกต่าง

และอนาคตเหล่านี้ในสายตาของผู้กุมชะตาเป็นเรื่องจริงและสิ่งมีชีวิตในพิภพไม่รู้อะไรมากไปกว่าความหวังในอนาคตมองไม่เห็นทั้งหมดนี้เลยแม้แต่น้อยหนอนฤดูร้อนไม่สามารถอยู่รอดรอน้ำแข็งได”

ฉินมู่กระซิบอย่างเฉยเมย

“ความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนได้สร้างโลกคู่ขนานนับไม่ถ้วนในแต่ละพิภพ ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามแบบแผน

แต่ท่ามกลางอนาคตพันล้านเหล่านี้ความสําเร็จของเจ้าไม่เหมือนกัน”

พูดแล้ว และด้วยการโบกมือของเขาแม่น้ำหลายพันล้านสายก็ผันผ่านไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเกิดภาพของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นบนแม่น้ำแห่งกาลเวลานับพันล้านนั้นในแต่ละภาพก็คือร่างของผู้โดดเดี่ยว!

นี่คือผู้โดดเดี่ยวในโลกคู่ขนานหลายพันล้านและมันได้แสดงวิถีชีวิตของเขาในภาพเหล่านั้น

“เห็นไหมทั้งหมดนี้คือเจ้าแต่เจ้าในทุกๆมิติเวลาจะมีความสําเร็จต่างกันโอกาสต่างกันและมีความปรารถนาแตกต่างกัน”

ฉินมู่ยิ้มอย่างเฉยเมยฝ่ามือที่ยื่นออกมายังคงกดลงไปอย่างต่อเนื่อง “และตัวตนของผู้กุมชะตาสามารถที่จะลบเจ้าท่ามกลางความเป็นไปได้นับพันล้านนี้จากกระแสช่วงเวลาที่ไร้ที่สุดปฏิเสธการมีอยู่ของเจ้าโดยสิ้นเชิง!”

ด้วยการกระทําของฉินมู่ในบรรดารูปภาพหลายพันล้านภาพที่ปรากฏขึ้นในกระแสช่วงเวลาที่ไร้ที่สุดทั้งหมดต่างมีฝ่ามือยักษ์คลุมนภาตกลงมาจากท้องฟ้าทับลงไปที่ผู้โดดเดี่ยว!นั่นคือช่วงเวลาคู่ขนานนับพันล้านทางแยกของเวลานับอนันต์ฝ่ามือนี้ปิดกัดกั้นอดีตปัจจุบันและอนาคตสี่ทะเลแปดถิ่นกันดาร*ของผู้โดดเดี่ยวทั้งหมด ทางแยกแห่งกาลเวลาไร้ความหมายภายใต้ฝ่ามือนี้!

(PIE/ สี่ทะเลแปดถิ่นกันดารหมายถึงโลกทั้งหมดซึ่งมาจากสมัยก่อนคนจีนเชื่อว่าแผ่นดินเป็นสี่เหลี่ยมและมีทะเลล้อมรอบสี่ทะเลจึงหมายถึงทะเลที่ล้อมรอบทั้งหมดและแปดถิ่นกันดารก็คือทิศทั้งแปดที่ล้อมรอบที่ราบตรงกลาง)

ในยามที่ผู้โดดเดี่ยวเป็นเด็กนอนอยู่ในโรงพยาบาลฝ่ามือยักษ์ตกลงมาจากฟ้าบดขยี้เขาให้พ้นจากความทุกข์ทน

ในตอนที่ผู้โดดเดี่ยวตระเวนไปทั่วดินแดนลับฝ่ามือยักษ์ที่ลงมาจากฟากฟ้าทําลายเขาไปพร้อมกับดินแดนลับผู้โดดเดี่ยวในตอนที่เข้าสู่เขตแดนเซียนนิรันดร์…

ผู้โดดเดี่ยวเมื่อยามที่ต้องต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตแดนทมิฬ…

นั่นคือทุกเส้นทางแยกที่ผู้โดดเดี่ยวประสบมันคือกระแสช่วงเวลาในชีวิตของเขาจนถึงตอนนี้

และทั้งหมดนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในจุดไหนของเวลาฉินมู่ได้ติดตามไปจัดการในทุกเส้นทางแยก”นี่…”

สิ่งนี้—

ผู้โดดเดี่ยวมีสีหน้าเคร่งขรึมในตอนนี้มีความทรงจํามากมายปรากฏขึ้นในจิตใจของเขานั่นคือทุกเวลาและสถานที่ทุกช่วงเวลาฉินมู่ได๋โจมตีและสังหารเขา!

และด้วยฝ่ามือยักษ์ที่ครอบคลุมท้องฟ้าเขารู้สึกว่าร่างกายของเขา วิญญาณและทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าและเขาก็ถูกปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง!

ไม่ต้องสงสัยเลยถ้าฝ่ามือยักษ์ที่ปกคลุมท้องฟ้าตกลงมาอย่างสมบูรณ์เขาทุกคนซึ่งอยู่บน(ตาย)

กระแสช่วงเวลาทั้งหมดจะต้องถูกสังหารและตอนนี้เขาก็คงเดินไปบนถนนสายมุ่งตะวันตก*

ที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือเขาไม่สามารถต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย!

เมื่อถึงตอนนี้ผู้โดดเดี่ยวก็กระจ่างแก่ใจ

เมื่อฝ่ามือนี้ตกลง มิติเวลานับพันล้านความเป็นไปได้นับพันล้าน ร่องรอยการมีอยู่ของเขาทั้งหมดจะถูกกวาดล้างสิ้น!

กระทั่งแม้แต่ความทรงจําที่เกี่ยวข้องกับเขาก็จะถูกขจัดออกไปจากจิตใจของสิ่งมีชีวิตอื่นๆโดยสิ้นเชิง

ยกเว้นผู้กุมชะตาที่ลบล้างเขาตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบันที่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่จริง!

ฉินมู่แกว่งมืออีกครั้งแม่น้ำสายกาลเวลาทั้งหมดก็หายไปในทันที ราวกับว่ามันไม่เคยปรากฏมาก่อนได๋

“เจ้าเห็นหรือไม่นี่คือผู้กุมชะตาซึ่งไม่มีทางที่สิ่งมีชีวิตที่มาภายหลังจะมาเปรียบเทียบแข่งขัน

มีเพียงผู้กุมชะตาเท่านั้นที่สามารถเป็นศัตรูกับผู้กุมชะตาได้เพราะมีเพียงผู้กุมชะตาที่สามารถปิดกั้นทุกช่วงของเวลามิติเวลาทั้งหมด แข็งแกร่งอยู่ชั่วนิรันดร์!

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาคือผู้กุมชะตาในอดีตแต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปนี่จึงนับว่าเป็นโอกาสเดียวของเจ้าเช่นกัน!”