จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 272 วิธีการของเซียนต้นกําเนิด สวรรค์ร่วงหล่น!

บทที่ 272 วิธีการของเซียนต้นกําเนิด สวรรค์ร่วงหล่น!

ผู้กุมชะตาจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาจ้องมองไปยังผู้โดดเดี่ยวด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสาร

ใช่ มันคือความหมายของความเมตตา

ในความคิดของเขา การกําเนิดของผู้โดดเดี่ยวนั้นเป็นเพียงส่วนเล็กๆของ เหตุผลเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เป็นเพราะสวรรค์นับอนันต์นี้ที่ทําทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเขา

หากไม่มีมรดกอันนับไม่ถ้วนของสวรรค์ซึ่งดึงดูดความโชคดี และวิถีแห่งฟ้าที่ ปกป้องซึ่งกันและกัน ผู้โดดเดี่ยวจะเติบโตได้อย่างไร?

เขาอยู่ครึ่งทางและกําลังขึ้นไป!

ความจริงเช่นนี้ เขาไม่รู้เลยว่าควรรู้สึกอย่างไรเมื่อรู้เรื่องนี้?

ก่อนหน้านี้เขาคิดเสมอว่าเขาสามารถอยู่ยงคงกระพันไร้ที่สิ้นสุด และมี พรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ สามารถพึ่งพาพลังของตัวเองได้ สยบความวุ่นวาย ในสวรรค์และนําความสงบสุขมาสู่พิภพ

แต่ตอนนี้เขาพบว่าความพยายามทั้งหมดของเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าความฝัน

ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเอง เป็นผลมาจากการให้ของผู้อื่น

ความจริงเช่นนี้ ต้องบอกว่าความรู้สึกของเขาเปี่ยมไปด้วยความโศกเศร้า!

เมื่อเผชิญกับคําถามของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุม
แม้ว่าผู้ทรงอํานาจโดยทั่วไปก็ยังคงตกตะลึงกับมัน และหัวใจของพวกเขาก็สั่น คลอน แม้แต่จิตแห่งเต๋าก็จะถูกสั่นคลอนไปด้วย

แต่ผู้โดดเดี่ยวไม่ใช่

การจ้องมองของเขาไปยังจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุมยัง คงมั่นคงและไม่สั่นคลอน ไม่มีความหวาดกลัวหรือการปฏิเสธแม้แต่น้อย

“ความจริงที่ว่าในตอนนี้ข้าสามารถมีทุกอย่างได้ เป็นผลมาจากพระเจ้ามอบให้? อาา การที่เจ้าพูดแบบนี้คือพยายามสร้างความสั่นคลอนจิตแห่งเต๋าของข้า อยู่สินะ”

ผู้โดดเดี่ยวพูดอย่างใจเย็น แต่ในคําพูดของเขามีความหมายถึงความสงบที่ไม่อาจหักล้างได้

“ข้าออกมาจากดินแดนรกร้าง ต่อสู้มาทั้งชีวิต เอาชนะราชันผู้กําแหงในทุกทิศ ทุกทาง และต่อสู้กับวีรบุรุษสิบดินแดน!

ไม่ว่าอย่างไร ในจักรวาลและพิภพที่เป็นหนึ่งเดียว ข้าก็ต้องพบกับความพ่าย แพ้บ้างเป็นธรรมดา

แต่วิธีการของข้า ข้าแค่เชื่อมั่นว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพันไร้ที่สิ้นสุด คิดว่าค่า พูดแค่ค่าเดียวจะสั่นคลอนความมุ่งมั่นของข้าได้อย่างงั้นรึ? เจ้าเปลี่ยนจาก อ่อนแอไปสู่ความแข็งแกร่งขึ้น เจ้าไม่นึกถึงเรื่องนี้เลยงั้นรึ? ช่างน่าขันยิ่งนัก!

ข้าคือผู้โดดเดี่ยว ไม่จําเป็นต้องให้คนอื่นสร้างมันขึ้นมา แม้ว่าจะไม่มีสวรรค์ แม้ว่าจะเกิดความโกลาหลก็ยังสามารถลุกขึ้นยืนได้ และยืนอยู่ในหมู่ผู้แข็งแกร่ง”

เสียงของผู้โดดเดี่ยวทําให้หูอื้อ และนั้นทรงอํานาจเป็นอย่างมาก

สิ่งมีชีวิตเกือบทั้งหมดต่างได้ยินความมุ่งมั่นและไม่สั่นคลอนของเขา

“เส้นทางแตกต่างกัน พวกเราไม่ได้ร่วมกันสมคบคิด เนื่องจากข้าไม่สามารถ เกลี้ยกล่อมเจ้าได้ การต่อสู้ระหว่างเจ้ากับข้าก็ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้สินะ”

ผู้โดดเดี่ยวไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป และร่างที่เปรียบเทียบได้กับจอมจักรพรรดิ์เซียนนิรันดร์สูงสุดก็เข้าสู่จักรวาล ยื่นฝ่ามือออกมา และตบไปที่ผู้กุมชะตาจอม จักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุม!

จากรุ่นสู่รุ่น พิภพที่ไร้ขอบเขตดูเหมือนจะรู้สึกได้

ในจิตสํานึกของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ฝ่ามืออันยิ่งใหญ่ที่ปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ดูเหมือนจะเกินขีดจํากัดสําหรับจิตสํานึกของพวกเขา บดบังทุกสิ่ง และถูกกดลงมาจากเก้าสวรรค์

ดวงตา ประสาทสัมผัสทั้งห้าและทุกสิ่งที่รับรู้ได้ ดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วย ฝ่ามือขนาดยักษ์นี้ เขาสะกัดกั้นทุกช่วงเวลาและทุกพื้นที่ ราวกับจะกักขังตัวแปร ใดๆ และตบไปในทิศทางจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุม เหลือเพียงผลลัพธ์เดียวเท่านั้น คือการตบจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุม!

“อาา ผู้กุมชะตา คิดว่าเจ้าเป็นคนเดียวรึไง!”

จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกความมืดปกคลุมคําราม และหมอกสีดําไร้ที่
สิ้นสุดฟุ้งกระจายไปทั่วสิบทิศทาง

เขาเริ่มเคลื่อนไหวและสะกัดกั้นด้วยมือของเขา

เช่นเดียวกับผู้โดดเดี่ยว ฝ่ามือขนาดยักษ์ที่ครอบคลุมสวรรค์อันยิ่งใหญ่ และ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในพิภพต่างก็รู้สึกถึงมัน ความหายนะอันยิ่งใหญ่ที่ถูกซ่อนไว้ การทําลายล้างครั้งใหญ่ ชีวิตและความตาย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวัง!

“บูม!”

ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน สวรรค์นับไม่ถ้วนต่างสั่นสะเทือน พายุแห่งการทําลาย ล้างที่ไร้ที่สุดซึ่งเติมเต็มทั้งสิบทิศทางที่ด้านหนึ่งของสวรรค์และพิภพ ภายหลังการต่อสู้ระหว่างทั้งสองก่อตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง เปิดพิภพและสวรรค์และยังคงถูกทําลายล้างอีกครั้ง พังทลายลงสู่ความว่างเปล่า

นี่คือพลังอันยิ่งใหญ่ของตัวตนของผู้กุมชะตา เป็นเพียงผลพวงของการต่อสู้ที่ สามารถทําให้ด้านหนึ่งของพิภพเปิดออกและสูญสิ้นได้

นี่คือพลังสูงสุดของการสร้าง เปลี่ยนการล่มสลายให้กลายเป็นปาฏิหาริย์!

“สวรรค์ร่วงหล่น!”

จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ถูกปกคลุมด้วยความมืดบีบผนึกตราประทับที่อยู่ ในมือ มีเสียงท่องคาถาที่ห่างไกลดังขึ้นจากทรายและดังก้องอยู่ในสวรรค์และพิภพ

ดูเหมือนจะมีเสียงสะอื้นนับหมื่น ในความว่างเปล่าร่างศักดิ์สิทธิ์ก็ร่วงหล่นลง มากลายเป็นสายฝนเลือดที่ไม่รู้จบ ซัดลงมาจากบนท้องฟ้า

ภายในจักรวาล ภายใต้หมื่นวิถี

สิ่งมีชีวิตทั้งหมด สัมผัสได้ถึงความหมายของการทําลายล้างครั้งยิ่งใหญ่ และ การเสื่อมถอยครั้งใหญ่นี้

ก็เหมือนกับรากฐานแห่งความเสื่อมสลายของสวรรค์ เพียงแค่รับรู้ถึงมัน ก็
ทําให้พวกเขาเห็นภาพลวงตาว่าพวกเขากําลังจะสลายไป

“สิ่งนี้เป็นผลมาจากเลือดของจอมจักรพรรดิสูงสุดเซียนต้นกําเนิด ซึ่งมีวิถีแห่งเต๋าบางส่วนของเขา ผู้มาภายหลัง เจ้าไม่ต้องกลัวหรอกเพราะเจ้าก็อาจรู้สึกได้เช่นกัน!”

จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์กล่าวอย่างเย็นชา

ตราประทับในมือของเขาทํางานอย่างสมบูรณ์

มันเป็นตราประทับโบราณที่เป็นสีดําสนิทไม่มีรูปร่างและสีอื่นๆ ราวกับความ
โกลาหลไร้ที่สิ้นสุด บ่งบอกถึงเอกลักษณ์ของเซียนต้นกําเนิด

เหมือนจุดเริ่มต้นของฟ้าดินและก็เหมือนจุดจบของทุกสิ่ง

เมื่อตราประทับโบราณหมุนวน ดินแดนที่ยิ่งใหญ่หลายแห่งก็เกิดขึ้นและพิภพ อันไร้ที่สิ้นสุดก็หายไปพร้อมกับมัน แปดดินแดนรกร้างแตกสลาย ฟ้าดินพังทลาย ทุกสิ่งมลายหายไปและสรรพชีวิตทั้งหมดก็ล่มสลาย!

เมื่อตราประทับโบราณตกลงมา มิติแห่งความว่างเปล่าก็แตกสลายทีละนิด แม้ แต่แม่น้ําแห่งกาลเวลาและสถานที่อันกว้างใหญ่ ก็ดูเหมือนจะถูกกดดันอย่าง สมบูรณ์ ทุกสิ่งทุกอย่างนิ่งงัน และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงการถูกทําลายออกมา!

ตราประทับนี้ ราวกับกับจะมีความสามารถทําลายล้างมิติเวลา ย้อนกลับไปสู่ จุดเริ่มต้นอีกครั้ง

แม้แต่แม่น้ําแห่งกาลเวลาที่ทอดยาว ก็แทบจะไม่สามารถทนต่อพลังอันยิ่งใหญ่ของมันได้!