จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 31 กายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ออกโรง ตําหนักไร้

“เจ้าได้รับแต้มตกใจ +878 จากหยุนรั่วซี !!

เจ้าได้แต้มตกใจ +3245 จากเถิงยี !!

เจ้าได้แต้มตกใจ +8722 จากหลี่ด้าวหลิน !!

“เจ้าได้แต้มตกใจ +56 จากหวังปิง !

เจ้าได้รับ…

เมื่อเศษเสี้ยวของชุดเกราะที่เปื้อนเลือดหายไป กายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในโลก แต้มตกใจที่เก็บเกี่ยวโดยฉินม่ก็เริ่มพุ่งสูงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ !

ต้องบอกว่า พลังของกายาจักรพรรดินั้นแข็งแกร่งเกินกว่าใครจะเทียบได้

เขาก้าวออกจากประวัติศาสตร์มายังโลกนี้ ความตกใจที่นํามาสู่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้น ตามธรรมชาติแล้วไม่อาจมีใครเทียบได้

ในตอนนี้ ไม่เพียงแต่ภายในเหมืองต้นกําเนิดเท่านั้น ทั่วทั้งแดนร้างตะวันออกต่างก็ตกตะลึง

สถานที่ตั้งของเผ่าพันธุ์โบราณ มีกระแสพลังอันทรงอํานาจพุ่งสูงขึ้น และผู้ที่แข็งแกร่งในเผ่าพันธุ์ต่างก็ตกใจ พวกเขามองไปยังที่ซึ่งกายาจักรพรรดิยืนอยู่ แววตาของพวกเขาบ่งบอกถึงความไม่แน่ใจ

กระแสพลังอันทรงอํานาจไว้ที่เทียบ ทําให้โลกสั่นสะเทือนราวกับมีคนปรากฏตัวขึ้นเพื่อทําให้จักรวาลนั้นต้องตกตะลึง !

กระแสพลังของจอมจักรพรรดิแผ่กระจายไปทั่วฟ้าดิน ทําให้เก้าสวรรค์สิบชั้นภพตกตะลึง

กายาจักรพรรดิยืนอยู่ในเหมืองต้นกําเนิด ราวกับเจ้าแห่งฟ้าดินและวิถีก็ปรากฏขึ้น แสงสว่างจ้าสุดประมาณเปล่งประกายล้อมรอบร่างของกายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ส่องสว่างประดุจเทพเจ้า

ทั้งสิบทิศเงียบงัน

วิญญาณทั้งหมดก้มศีรษะและคารวะไปในทิศทางของกายาจัก
รพรรดิ

นี่คือพลังของกายาจักรพรรดิ

เขาไม่จําเป็นต้องทําอะไร เพียงแค่ยืนอยู่ที่นี่ก็กลายเป็นศูนย์กลางของฟ้าดินแล้ว

วิถีนับหมื่นเคลื่อนไหวไปตามความประสงค์ของเขา และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างบูชาเขา !

“หลายพันปีผ่านไป จอมจักรพรรดิโบราณซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับจอมจักรพรรดิอีก ดําบรรพ์สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ปูทางสู่ความเจริญรุ่งเรืองของเผ่าพันธุ์มนุษย์ บัดนี้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้วงั้นรึ? ”

กายาจักรพรรดิถอนหายใจเบาๆ ยืนอยู่กลางเหมืองต้นกําเนิด แต่สายตาของเขา เหมือนจะมองทะลุผ่านภูเขาและแม่น้ําหลายพันสาย มองเห็นทิวทัศน์ในมุมกว้างของแดนร้างตะวันออก

และคําพูดของเขา ทําให้สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ได้ยินในเหมืองต้นกําเนิดรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก !

เพราะว่า คําพูดของกายาจักรพรรดิเผยให้เห็นส่วนหนึ่งของยุคโบราณและเปิดเผยความลับที่น่าตกใจ !

จอมจักรพรรดิโบราณนั้นอยู่ในระดับเดียวกับจอมจักรพรรดิดึกดําบรรพ์ !

หรือว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ยุคดึกดําบรรพ์นั้น มีจักรพรรดิที่ขับเคี่ยวกับจักรพรรดิโบราณได้จริงๆอย่างงั้นรึ ?

นอกจากนี้ ตามคํากล่าวของกายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ จอมจักรพรรดิที่เกิดจากเผ่าพันธุ์มนุษย์เช่นเดียวกับกายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นั้นมีมากกว่าหนึ่งคน !
ข่าวนี้น่าตกใจจริงๆ

อย่างไรก็ตาม คนที่พูดคําเหล่านี้คือกายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ จึงไม่มีใครสงสัยในความจริงจากคําพูดของเขา

นั่นคือนับจากนี้ไป ประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์จะถูกเขียนขึ้นใหม่ทั้งหมด !

ในประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ มีกายาจักรพรรดิ และมีมากกว่าหนึ่งคน !

ทุกคนตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม กายาจักรพรรดิหันความสนใจไปที่หยุนรั่วซี มีความอ่อนโยนปรากฎขึ้นในดวงตาที่สยบฟ้าดิน

“บรรพบุรุษของกายาจักรพรรดินั้นมีพรสวรรค์อันน่ามหัศจรรย์และฉลาดปราดเปรี่อง เขาสร้างวิธีการฝึกฝนกายาจักรพรรดิของตัวเอง และกายาจักรพรรดิทุกคนก็ได้รับการฝึกฝนมาทุกยุคทุกสมัย”

“เจ้าไม่มีวิธีฝึกฝนนี้ การเดินไปตามเส้นทางของกายาจักรพรรดิด้วยตนเองนั้น ย่อมยากเกินไป”
กายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขายื่นมือออกแล้วชี้นิ้วออกไป วิถีแห่งเต๋นับอนันต์ก็ถูกควบแน่นกลายเป็นม้วนคัมภีร์โบราณในฝ่ามือของเขา
ต่อจากนั้น คัมภีร์โบราณก็ลอยออกจากฝ่ามือของกายาจักรพรรดิไปทางหยุนรั่วซี

“คัมภีร์เล่มนี้มีวิธีปฏิบัติของเขตแดนลับกายาจักรพรรดิ เพียงฝึกฝนตามวิธีนี้เท่านั้น ก็จะค้นพบศักยภาพของเชื้อสายกายาจักรพรรดิและเปิดเส้นทางสู่การฝึกฝน”

“ขอบคุณบรรพบุรุษ !”

หยุนรั่วซีรับม้วนคัมภีร์โบราณไว้ ใบหน้าสวยของนางเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น

ในเวลานี้ นางเพิ่งรู้ว่าที่นางฝึกฝนไม่ได้มาก่อนหน้านั้น เป็นเพราะร่างกายของ นางแข็งแรงเกินไป การออกกําลังกายตามปกติไม่สามารถทําให้ร่างกายที่แข็งแกร่งนี้ก้าวหน้าต่อไปได้

มีเพียงวิธีการฝึกวิชาพิเศษของกายาจักรพรรดิเท่านั้น ที่สามารถทําได้
ตอนนี้ด้วยคัมภีร์โบราณของการฝึกวิชากายาจักรพรรดิที่ได้รับจากกายาจักรพรรดิ ผู้ยิ่งใหญ่ ในที่สุดหยุนรั่วซีก็สามารถเริ่มเข้าสู่เส้นทางแห่งการฝึกยุทธ์ได้

สําหรับหยุนรั่วซี ไม่มีข่าวอะไรที่จะดีไปกว่านี้แล้ว

หลังจากสอนหยุนรั่วซีถึงวิธีฝึกวิชากายาจักรพรรดิแล้ว กายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็หันกลับมา ดวงตาของเขาลึกล้ํา ราวกับว่าเขาต้องการจะมองผ่านฟ้าดินนี้

“จวบจนวาระสุดท้ายของชีวิต ข้ายังคงต่อสู้เพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์”

“หลังความตาย เจตจํานงค์ไม่สิ้นสูญ เมื่อกลับมายังโลกนี้ ข้าจะยังคงต้องทํา อย่างดีที่สุดเพื่อที่ข้าจะบรรลุผลสําเร็จและตายโดยไม่เสียใจ”

กายาจักรพรรดิพูดกับตัวเอง ดินแดนร้างตะวันออกอันกว้างใหญ่ ทั้งหมดอยู่ในสายตาของเขา

สถานะปัจจุบันของเผ่าพันธุ์มนุษย์ กายาจักรพรรดินั้นรู้จักดีแล้ว

ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ภารกิจของตัวเอง ในการปรากฏตัวอีกครั้งในโลกแล้ว

ยังคงคิดถึงเผ่าพันธุ์มนุษย์ เจตจํานงค์ไม่สิ้นสูญ และตอนนี้เขากลับมาแล้ว เขาได้เติมเต็มความปรารถนาที่ยังไม่สําเร็จของเขาแล้วหรือยัง?

“เอาล่ะ ตอนที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าเคยครองโลก ทําให้จักรวาลตกตะลึง และสนับสนุนเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้ก้าวไปข้างหน้า”

“ตอนนี้แม้ว่าข้าจะตาย มีเพียงเจตจํานงค์ที่เหลืออยู่ แต่ก็ยังสามารถสร้างความ ตื่นตระหนกให้กับดินแดนได้ เพื่อแลกกับความสงบสุขในช่วงเวลาสั้นๆ สําหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์”

กายาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กล่าวเบาๆ
เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้ฝึกยุทธ์จํานวนมากของตําหนักไร้ความหวังในเหมืองโบราณและพูดด้วยน้ําเสียงราบเรียบ

“ชาติหน้า หวังว่าเจ้าจะไม่เกิดมาเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์”

เมื่อถ้อยคําเหล่านั้นถูกกล่าวออกมา ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดภายในเหมืองต้นกําเนิดของตําหนักไร้ความหวังก็กลายเป็นผงธุลีทันที

แม้กระทั่งผู้ทรงอํานาจเช่นหลี่ต้าวหลิน เขาก็ตายโดยปราศจากการต่อสู้ใดๆ

นี่คือพลังของกายาจักรพรรดิ เขาเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นและไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหว เพียงความคิดเดียว ก็สามารถสังหารผู้ฝึกยุทธ์ของตําหนักไร้ความหวังทั้งหมดได้ในทันที

แน่นอน เก๋งยีก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย ดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความไม่เต็มใจ แต่เขาก็ถูกเปลี่ยนเป็นผงธุลีไปพร้อมกับหลี่ต้าวหลินเช่นกัน

“ข้าจะออกเดินทาง ครั้งสุดท้ายที่จะได้มองไปยังภูเขาและแม่น้ําอันงดงามที่ได้ เลี้ยงดูข้ามาในชีวิตนี้แล้วทําเพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ครั้งสุดท้าย”

กายาจักรพรรดิยืนอยู่ตรงนั้น มองไปที่หยุนรั่วซีด้วยสายตาที่สงบนิ่ง

“เจ้าพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว เจ้าไม่สามารถทําอะไรได้มากกว่านี้ เจ้ายังมีหนทางอีกยาวไกลที่จะไปต่อ อย่าลืมคําสัญญาที่เจ้าให้ไว้ในวันนี้ และอย่าลืมรักษาศักดิ์ศรีแห่งสายเลือดของเรา”

“บรรพบุรุษ ไม่ต้องกังวล ข้าจะทําอย่างแน่นอน ปกป้องเผ่าพันธุ์มนุษย์ และทําให้ชื่อของกายาจักรพรรดิแพร่กระจายไปทั่วโลก ! ”

หยุนรั่วซึน้ําตาซึม พยักหน้าอย่างหนักแน่น

เมื่อหยุนรั่วซีกล่าวประโยคสุดท้าย กายาจักรพรรดิก็ออกเดินทาง

เขาก้าวไปทีละก้าว ลมและเมฆปั่นป่วน เส้นทางเปิดออก ภูเขาและแม่น้ําที่งดงามทั้งหมดอยู่ภายใต้ฝ่าเท้าของเขา

ที่ที่เขาเดินไปนั้น มีนิมิตมากมายในความว่างเปล่า มังกรเขียวทะยานฟ้า หงส์แดงสยายปีก เสือขาวคําราม เต่าดําเปิดทาง…

แสงนับพันเส้นส่องฉายเฉดกุ้งนับพันสี กายาจักพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ภูเขา และแม่น้ําดูเหมือนกําลังถอยหลัง !

ในที่สุด เขาก็หยุดอยู่หน้าภูเขาศักดิ์สิทธิ์

นี่คืออาณาเขตของตําหนักไร้ความหวัง ทอดยาวไปหลายร้อยราวกับสรวงสวรรค์บนพื้นพิภพ

แต่ฉากอลังการนี้ มันถูกสร้างขึ้นหลังจากที่ตําหนักไร้ความหวังดูดเลือดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ไปนับไม่ถ้วน

“เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ ถือเป็นความผิดงั้นรี ? ”

กายาจักรพรรดิกระซิบ เขายืนอยู่บนก้อนเมฆและค่อยๆกดนิ้วลง

ความว่างเปล่าแตกสลาย ความโกลาหลพล่งพล่าน

ยากที่จะอธิบายพลังนั้น

ด้วยปลายนิ้วที่กดลง เหมือนกับการลงโทษจากสวรรค์ ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่ มันถูกทําลายลงอย่างสิ้นเชิง

ตําหนักไร้ความหวังที่ทอดยาวเป็นร้อยลี้ ถูกทําลายลงด้วยปลายนิ้ว เหลือเพียงขุมนรกอันน่าสะพรึงกลัวที่ไร้กันบึงซึ่งยาวหลายร้อยลี้ !

หลังจากหนึ่งล้านปี กายาจักรพรรดิได้โจมตีอีกครั้ง

ตําหนักไร้ความหวังถูกทําลายด้วยเพียงปลายนิ้วเดียว !