จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 50 นึกไม่ถึง คิดไม่ออก พูดไม่ได้

จอมจักรพรรดิโบราณ ผู้ซึ่งเป็นจอมยุทธ์ระดับสูงสุดของโลก เป็นผู้อยู่ยงคงกระพันในทุกยุค ทุกสมัย และเป็นที่บูชาของวิญญาณทั้งปวงในโลก

สิ่งมีชีวิตสูงสุดเช่นนี้ จะสามารถบูชาใครในโลกนี้ได้อีก ?

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้บูชาไม่ได้มีเพียงแต่จอมจักรพรรดิโบราณเท่านั้น แต่ยังมีผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิที่สามารถเทียบกับจอมจักรพรรดิได้อีกด้วย ซึ่งน่าประหลาดใจยิ่งกว่า

“ไม่อยากเชื่อเลย ภาพแกะสลักนี้เป็นของจริงงั้นรึ ? ข้าสงสัยมาก !”

“จอมจักรพรรดิโบราณเป็นผู้สูงสุด เป็นไปได้อย่างไรที่จะบูชาผู้อื่น ?”

“นี่คงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แกะสลักเท่านั้น มันคงไม่ใช่ความจริง ! ”

ผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์หลายคนต่างก็ปฏิเสธสิ่งที่เห็นทั้งหมดว่าไม่เป็นความจริง

“อะแฮ่ม ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเจ้าไม่คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นความจริงหรอกหรือว่าจอมจักรพรรดิโบราณ เทียบได้กับจอมจักรพรรดิดึกดําบรรพ์ ?

เจ้าจะว่าอย่างไรตอนนี้ ? ข้าไม่เคยได้ยินว่าจอมจักรพรรดิดึกดําบรรพ์บูชาใครสักคน !

ทั้งหมดนี้มันเป็นของปลอม เป็นของปลอม ฮ่าฮ่าฮ่า !”

ผู้นํานิกายเทียนเฉินหัวเราะ และยังคงกระอักเลือดอยู่

แต่ดวงตาของเขาเป็นประกาย ความคับข้องใจและความท้อใจได้หายไป และเปลวไฟที่เรียกว่าความหวังก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้งในดวงตาของเขา

สถานการณ์ตรงหน้า สําหรับเขานั้นคงไม่ดีไปกว่านี้แล้ว

หากยอมรับว่าภาพแกะสลักเหล่านี้เป็นของจริง นั่นคือการยอมรับว่าจอมจักรพรรดิโบราณและผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิของเผ่าพันธุ์มนุษย์เคยบูชาสิ่งมีชีวิตบางอย่าง

นี่จะเป็นผลกระทบอย่างมากต่อชื่อเสียงของจอมจักรพรรดิโบราณ และผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิ์อย่างแน่นอน

เพราะผู้ที่สามารถเทียบกับจอมจักรพรรดิดึกดําบรรพ์ได้นั้น จะต้องแข็งแกร่งที่สุดในโลก ดํารงอยู่เพียงผู้เดียวในท้องฟ้าและผืนดิน

การดํารงอยู่เช่นนั้น จะสามารถบูชาผู้อื่นได้อย่างไร ?

เป็นไปไม่ได้ !

ดังนั้น สามารถสรุปได้ข้อเดียวเท่านั้น นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าจอมจักรพรรดิโบราณและผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิไม่ได้ดีเทียบเท่าจอมกับจักรพรรดิดึกดําบรรพ์ !

แต่จะดีกว่าถ้าหากทุกคนยอมรับว่าภาพแกะสลักเหล่านี้เป็นของปลอม

ทุกอย่างคือภาพลวงตา สิ่งที่เรียกว่าจอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์มนุษย์ และผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิก็เป็นเรื่องสมมติเช่นกัน…

ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว !

ทุกคนต่างก็เงียบ ไม่รู้จะหักล้างมันอย่างไร

เพราะเนื้อหาที่จารึกไว้บนภาพแกะสลักนี้ มันน่าตกใจเกินกว่าที่ทุกคนจะเข้าใจได้

แต่ทว่า เมื่อทุกคนเงียบไป

ผู้นําแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ยู่เหิงก็แผดเสียงคํารามดังก้อง

“เห็นแล้ว ข้าเห็นแล้ว !”

ดวงตาของเขาเปล่งประกาย ราวกับดวงอาทิตย์สองดวงจ้องมองไปยังทิศทางภาพแกะสลักที่ปรากฏภาพจอมจักรพรรดิโบราณและผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิบูชาร่วมกัน

ภายใต้การจ้องมองอันยาวนานของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่าง !

พื้นที่ว่างนั่น มันไม่ได้ว่างเปล่า

มีรอยเส้นตื้นๆปรากฏอยู่ มันตื้นมากจนมองเห็นได้ไม่ชัดเจน และมันกําลังจะเลือนหายไปจากภาพแกะสลัก

มันเป็นรูปร่างที่จางมาก !

มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของ ‘เขา’ เลย มันแทบจะไม่สามารถระบุตัวตนของรูปร่างนี้ได้ และดูเหมือนว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์

เมื่อผู้นําแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ยู่เพิ่งเห็นภาพนี้แล้วเขาก็อดตกใจไม่ได้ !

นั่นเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้

ผู้นําแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ยู่เหิง ต้องการจารึกภาพของร่างนี้ไว้ในใจของเขา

แต่เมื่อเขามองดูที่มัน ราวกับว่าเวลาได้ผ่านไปหลายพันปี

ภายในจิตใจของเขาร่างนั้นเริ่มเลือนราง ราวกับจะลบความทรงจํานี้ออกไปจากจิตใจของเขาอย่างสมบูรณ์ !

แค่เพียงแวบเดียว แต่เหมือนผ่านไปนับหมื่นปี !

ความรู้สึกนั้น ราวกับว่า

ผู้แกะสลักภาพบนหินแกะสลักนี้ วาดเอาไว้ทุกอย่าง

แต่ความแข็งแกร่งและขอบเขตของสิ่งมีชีวิตที่จอมจักรพรรดิโบราณและผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิบูชานั้น เป็นความเข้าใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดอย่างสมบูรณ์

มาถึงขอบเขตที่เหนือจินตนาการและไม่อาจบรรยายได้

เป็นการยากที่จะรักษารูปร่างและเงาไว้ได้ทุกที่ในโลก

วาดบนม้วนกระดาษ ม้วนกระดาษก็ว่างเปล่า

วาดบนกําแพงหิน กําแพงหินยังคงราบเรียบ

ด้วยการดํารงอยู่ของ เขา ความคิดของสิ่งมีชีวิตก็ไม่สามารถวาดและจินตนาการได้อย่างสมบูรณ์

บางที อาจจะมีเพียงจอมจักรพรรดิโบราณเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา !

เหลือเชื่อ เหลือเชื่อ มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ !

เขาเดินในแม่น้าแห่งกาลเวลา ผ่านการเปลี่ยนแปลงของโลก โลกที่ยิ่งใหญ่ก็เปลี่ยนไป

ในโลกอันกว้างใหญ่ มีปาฏิหาริย์ที่เขาทิ้งไว้ปรากฏให้เห็นทุกที่ แต่เขามักจะถูกซ่อนอยู่เบื้องหลัง แยกตัวออกจากโลก นั่งดูการเปลี่ยนแปลงของโลกและความผันผวนของมหาสมุทร !

มีอยู่ทุกที่ ทุกแห่งหน !

นี่เป็นความคิดเดียวที่เข้ามาในหัวของผู้นําแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ยู่เหิง หลังจากได้เห็นรูปร่างเลือนรางที่เกือบจะหายไปนี้ !

เหตุผลที่เขาตะโกน เพราะกลัวว่าจะลืมทุกอย่างในภายหลัง ดังนั้นเขาจึงเตือนผู้อื่น

แน่นอนว่าหลังจากได้ยินเสียงคํารามของผู้นําแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ยู่เหิง ผู้นํากองกําลังหลายคนเช่นเขาก็เพ่งสายตาไปที่พื้นที่ว่างในภาพแกะสลักหินทันที จ้องมองอย่างตั้งใจและพยายามหาเบาะแสบางอย่าง

ในที่สุด พวกเขาก็เห็นสิ่งนั้นด้วย

แสงสว่างวาบแค่เพียงพริบตา ร่างลวงตาที่แทบจะมองไม่เห็น

ร่างนั้นตราตรึงในใจของทุกคน แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน และไม่สามารถจะจินตนาการได้อย่างสมบูรณ์ ความทรงจําที่เกี่ยวข้องกับรูปนี้จะถูกลบออกจากจิตใจของพวกเขาทั้งหมด

ในท้ายที่สุด ก็จะเหลือเพียงความคิดเลือนลางเท่านั้น

นอกเหนือจากการดํารงอยู่ของจอมจักรพรรดิโบราณ !

ตัวตนที่น่าเหลือเชื่อ

ตัวตนที่ไม่สามารถอธิบายได้ !

ทุกคนต่างก็ตกใจ

ความทรงจําเดียวที่เหลืออยู่ในใจดูเหมือนจะบอกพวกเขา

เมื่อเผชิญกับสิ่งมีชีวิตดังกล่าว การบูชาร่วมกันของจอมจักรพรรดิโบราณและผู้สําเร็จวิชากายาจักรพรรดิก็ไม่ยากที่จะเข้าใจได้

เพราะต่อให้จอมจักรพรรดิดึกดําบรรพ์มาผลลัพธ์สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิม !