จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 9 เสวี่ยหรูเยียนและเย่หลิงเสวี่ย จุดเริ่มต้นของชะตากรรมที่เปลี่ยนแปลง
หนึ่งลมหายใจ เพื่อก้าวไปสู่อีกเขตแดน
ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาได้เข้าสู่เขตแดนสวรรค์นิมิต
ไม่จําเป็นต้องมีการฝึกวิชาใดๆ เลย ตราบใดที่แต้มตกใจเพียงพอก็สามารถปรับปรุงเขตแดนได้อย่างรวดเร็วและอยู่ในสถานะที่สมบูรณ์แบบที่สุด
ถ้าเรื่องแบบนี้กระจายออกไป กลัวว่ามันจะทําให้ผู้ฝึกยุทธ์ในโลกอิจฉา
แม้ว่าคนอื่นๆจะได้รับการฝึกฝนอย่างหนักตลอดชีวิตของพวกเขา แต่ก็เป็นการยากที่จะฝึกวิชาให้ถึงเขตแดนสวรรค์นิมิต
ฉินมู่ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาก็มาถึงเขตแดนแห่งนี้
ฉินมู่ในเวลานี้ มีพลังศักดิ์สิทธิ์อันทรงอำนาจพุ่งพล่านในร่างกายของเขา แก่นแท้แห่งชีวิตกำลังเดือดพล่าน ร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติ เสื้อคลุมพลิ้วไสวราวกับเทพเซียน ไร้ตัวตนและสง่างาม
หลังจากเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเขตแดนสวรรค์นิมิต ฉินมู่ก็ตรวจสอบสถานะปัจจุบันของเขา
โฮสต์:ฉินมู่
เขตแดน:สวรรค์นิมิตขั้นที่หนึ่ง
วิชายุทธ์: ผนึกขุนเขา ผนึกตะวันจันทรา ผนึกราชัน หมัดราชันประหาร ดรรชนีสยบฟ้า
วิชาลับ: เทพเซียนเหินเก้าทิวา ดาราฉายเก้าราตรี
เขตแดนลับ: [เขตแดนลับเก้ามังกรลากโลง] [เขตแดนลับมรดกจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ]
ในเวลาเดียวกันกับที่เขตแดนได้รับการปรับปรุง ฉินมู่ก็มีเคล็ดวิชาอันทรงพลังที่ตรงกันกับแต่ละเขตแดน
ดังนั้น เขาไม่เพียงแต่มีเขตแดนระดับสูงเท่านั้น แม้แต่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาก็น่าอัศจรรย์ไม่แพ้กัน
ฉินมู่ในเวลานี้ แม้จะไม่ถือว่าอยู่ยงคงกระพันในดินแดนรอบเมืองหิมะน้ำแข็งแห่งนี้ แต่ก็เพียงพอที่จะกวาดล้างทุกอย่างได้❗️
“นี่คือพลังของเขตแดนสวรรค์นิมิตงั้นรึ❓ ช่างน่าอัศจรรย์มาก ”
ฉินมู่ตระหนักถึงสถานะปัจจุบันของเขา แล้วยิ้มเล็กน้อย
“ต่อไป ได้เวลารีบไปที่เทือกเขาเทียนตวนและวางเขตแดนลับที่สองแห่งนี้❗️”
…………
ฉินมู่รีบไปที่เทือกเขาเทียนตวน เพื่อจัดตั้งเขตแดนลับมรดกของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ
สำหรับเสวี่ยหรูเยียน เมื่อนางได้เห็นเก้ามังกรลากโลงและภาพจำแลงจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญหายไปราวกับควัน นางไม่ได้รีบร้อนไปที่ภูเขาเทียนตวนเช่นเดียวกับผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ แต่นางกลับมาที่สำนักหิมะน้ำแข็ง
เสวี่ยหรูเยียนนั้นฉลาดและรู้ดีว่า แม้จักรพรรดินีสูงสุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์จะเคยทิ้งบางสิ่งไว้ในเทือกเขาเทียนตวนจริงๆ นางก็เกรงว่ามันจะไม่ได้มาง่ายๆ
ถ้าไม่มีโชค นางเกรงว่าแม้ว่านางจะพลิกภูเขาเทียนตวนค้นหา ก็จะไม่พบอะไรเลย
ดังนั้น นางจึงวางแผนที่จะกลับไปที่สำนักหิมะน้ำแข็งก่อน และระดมทั้งสำนักเพื่อไปยังเทือกเขาเทียนตวนด้วยกัน เพื่อค้นหาสิ่งที่จอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์มนุษย์ทิ้งไว้เบื้องหลัง❗️
เมื่อกลับไปที่สำนักหิมะน้ำแข็ง เสวี่ยหรูเยียนได้เรียกสมาชิกทั้งหมดของสำนักมารวมกัน จากนั้นนางจึงสั่งให้ทั้งสำนักดำเนินการไปที่เทือกเขาเทียนตวนด้วยกันเพื่อที่จะค้นหาสิ่งที่จักรพรรดิทิ้งไว้เบื้องหลัง
“หลิงเสวี่ยล่ะ❓ ทําไมข้าถึงไม่เห็นนาง❓”
หลังจากออกคำสั่งแล้วเสวี่ยหรูเยียนขมวดคิ้วและถาม เพราะนางไม่เห็นเย่หลิงเสวี่ยศิษย์เอกของนาง
“รายงานต่อเจ้าสำนัก ศิษย์น้องหลิงเสวี่ยกำลังเก็บตัวฝึกวิชา”
ลูกศิษย์ตอบอย่างระมัดระวัง
“โอ้ เอาล่ะ ข้าจะไปหานางเอง”
เสวี่ยหรูเยียนถอนหายใจ แล้วร่างนั้นก็หายไปจากห้องโถง
สำนักหิมะน้ำแข็ง ภายในวิหารโบราณ
หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีขาวพริ้วไสว ผ้าไหมสีน้ำเงินราวกับน้ำตก ใบหน้าที่สวยงามกำลังหลับตา
เสวี่ยหรูเยียนปรากฏข้างหญิงสาวและเห็นร่องรอยของความทุกข์ในดวงตาของหญิงสาว
ผู้หญิงคนนี้ เป็นลูกศิษย์ของนาง เย่หลิงเสวี่ย
ความสามารถของเย่หลิงเสวี่ย ในบรรดาลูกศิษย์หลายคนของสำนักหิมะน้ำแข็ง ถือได้ว่าด้อยกว่ามาก
เพราะนางไม่ได้เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ดี การฝึกฝนนั้นช้ากว่าลูกศิษย์ทั่วไปบางคน
แต่นางฉลาด และมีความพากเพียร
เวลาคนอื่นฝึกวิชา นางก็ฝึกวิชา
เวลาคนอื่นพักผ่อนนางก็ยังฝึกฝน
อาจกล่าวได้ว่านางเป็นศิษย์ที่ขยันที่สุดในสำนักหิมะน้ำแข็ง
เป็นเพราะความดื้อรั้นและความเด็ดเดี่ยวนี้เอง เย่หลิงเสวี่ยสามารถฝึกฝนในฐานะศิษย์เหนือศิษย์ และเป็นที่ชื่นชอบของเสวี่ยหรูเยียน อีกทั้งได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์เอกอีกด้วย
และตอนนี้ เพราะข้อตกลงในการดวลกับนายน้อยของตำหนักไร้ความหวัง ระยะเวลาการดวลจึงเหลือไม่ถึงหนึ่งเดือน
ดังนั้นเย่หลิงเสวี่ยจึงฝึกฝนให้หนักขึ้นและหนักขึ้นเรื่อยๆ นางต้องการปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเองให้มากที่สุดเพื่อรับมือกับความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า
“หลิงเสวี่ย ตื่นได้แล้ว”
เสวี่ยหรูเยียนส่งเสียงเรียกเบาๆ หลิงเย่หลิงเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากสภาวะการฝึกวิชาของนาง
“อาจารย์ ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร❓”
เย่หลิงเสวี่ยลืมตาขึ้นราวกับน้ำ เมื่อมองไปที่เสวี่ยหรูเยียนที่ปรากฏต่อหน้านางเสียงของนางประหลาดใจเล็กน้อย
“หลิงเสวี่ย อาจารย์มีเรื่องจะบอก”
เสวี่ยหรูเยียน บอกเย่หลิงเสวี่ยว่านางเพิ่งสั่งอะไรในห้องโถง
หลังจากฟังสิ่งที่เสวี่ยหรูเยียนพูดแล้ว เย่หลิงเสวี่ยก็ประหลาดใจ แล้วพูดอย่างลังเลว่า
“ท่านอาจารย์ ไม่มีพี่น้องหรือศิษย์คนอื่นๆแล้วงั้นหรือ❓ ข้าต้องการที่จะอยู่และฝึกฝนต่อไป เวลากำลังจะหมดลง ข้าไม่อยากล่าช้า”
“หลิงเสวี่ย การฝึกฝนอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า บางครั้งก็ได้ไม่ช่วยแก้ปัญหา”
เสวี่ยหรูเยียนอดไม่ได้ที่จะพูด
“แม้ว่าอาจารย์จะไม่อยากพูด แต่หลี่หวูชางจากตำหนักไร้ความหวังแม้จะขยันและฉลาดน้อยกว่าเจ้ามาก แต่ก็เกิดมาพร้อมกับร่างกายราชัน และมีประสิทธิภาพมากกว่าในทางปฏิบัติ”
“ด้วยการสนับสนุนของเผ่าพันธุ์โบราณ ด้วยสมบัติลับและยาศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าเจ้าจะฝึกวิชาอย่างหนักในตอนนี้ หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนมันจะยังเป็นเรื่องยากสําหรับเจ้าที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา”
“อาจารย์ ข้ารู้”
เย่หลิงเสวี่ยพูดอย่างใจเย็น
“แต่ข้าไม่อยากยอมแพ้ ข้าคิดไว้แล้วว่าหลังจากหนึ่งเดือน ถ้าข้าไม่สามารถปราบหลี่หวูชางได้ แม้ว่าข้าจะตายในที่แห่งนั้น ข้าก็จะไม่แต่งงานกับเขา”
เสียงของเย่หลิงเสวี่ยราบเรียบ แววตาของนางมุ่งมั่น
นางได้คิดเกี่ยวกับการดวลกันหลังจากหนึ่งเดือนแล้ว
ถ้านางชนะ ปกติแล้วแล้วปัญหาทั้งหมดจะได้รับการแก้ไข
ถ้านางแพ้หลี่หวูชางคนนั้น นางจะขอตายในสนามรบและจะไม่ยอมรับคําขอของอีกฝ่าย❗️
“หลิงเสวี่ย ไม่ต้องกังวล ถึงแม้ว่าเจ้าจะแพ้ อาจารย์จะไม่เห็นด้วยกับคำขอของตำหนักไร้ความหวังเด็ดขาด❗️”
เสวี่ยหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น
เสวี่ยหรูเยียน ไม่ใช่คนทรยศต่อลูกศิษย์และเข้าร่วมกับศัตรู❗️
“แต่ตอนนี้ เจ้าไม่จำเป็นต้องเก็บตัวฝึกวิชาอีกต่อไป ไปที่เทือกเขาเทียนตวนกับอาจารย์ บางทีโชคชะตาก็สำคัญกว่าการฝึกฝน”
“แม้จะไม่ได้อะไรเลย แต่ก็เป็นการดีที่จะได้พักผ่อน”
เสวี่ยหรูเยียนกล่าว
“เจ้าค่ะ ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของอาจารย์”
เย่หลิงเสวี่ยพยักหน้า
“เอาล่ะ ข้าจะพาเจ้าไปที่เทือกเขาเทียนตวนเดี๋ยวนี้”
เสวี่ยหรูเยียนพาเย่หลิงเสวี่ยออกเดินทางไปยังเทือกเขาเทียนตวน
ก่อนออกเดินทาง เสวี่ยหรูเยียนมองไปที่เย่หลิงเสวี่ยด้วยสายตาที่แน่วแน่แล้วสูดลมหายใจเข้า
ศิษย์ข้า ในฐานะอาจารย์ ข้าหวังว่าเจ้าจะพบโอกาสที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ของข้าเหลือไว้ในอดีต
บางที นี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเจ้า
YOU MAY ALSO LIKE
