จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] - บทที่ 50 ความผิดพลาดของดาร์ก เดม่อนทำให้เกิดผลที่ตามมา

บทที่ 50 ความผิดพลาดของดาร์ก เดม่อนทำให้เกิดผลที่ตามมา

ดวงตาของดาร์กเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องลับกับเสมียนสาว

‘อัจฉริยะคนไหนที่ดัดแปลงหญ้าแมวเหล่านี้กัน?’

กระถางหญ้าแมวหลายสิบใบถูกวางไว้อย่างหนาแน่นทั่วทั้งห้อง

พวกมันทั้งหมดดูสะลึมสะลือภายใต้อิทธิพลของเครื่องเทศชนิดพิเศษ

ที่เด่นที่สุดคือ หญ้าปลาทองขนาดใหญ่!

ภาพปลาทองอ้วนที่มีเกล็ดสีขาวและครีบสีแดงเติบโตบนใบหญ้านั้นเป็นเหมือนกับฝันร้าย!

ถ้าหญ้าแมวเป็นสิ่งที่สรรค์สร้างจากมนุษย์ หญ้าปลาทองนั้นก็เป็นสิ่งที่สรรค์สร้างจากปีศาจ!

รอบ ๆ ตัวปลาทองก็มีหญ้าอื่น ๆ เช่น หญ้างู หญ้าสกังก์ หญ้าเม่น หญ้าไส้เดือน หญ้าปลาไหล หญ้านกพิราบ หญ้าหอยเป๋าฮื้อ หญ้าหนู หญ้าปลาหมึก หญ้าแมงมุม หญ้าแมงป่อง หญ้าจิ้งจก และหญ้าแมวสายพันธุ์ใหม่ที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้อีกมากมาย!

เมื่อเห็นดาร์กประหลาดใจมากจนพูดไม่ออก เสมียนก็ถามว่า “เธอคิดยังไง มีอันไหนที่เธอชอบไหม?”

ดาร์กยกมือขึ้นเพื่อดันกรามที่ตกลงมา แล้วตอบหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “ปลาทองตัวนั้นดูดีเลย”

“จริงเหรอ?” เสมียนถามด้วยความประหลาดใจในทันที “ฉันก็คิดว่ามันดูดีมากเลย ดวงตาของปลาที่ดูหมองคล้ำและไร้ชีวิตชีวาเล็กน้อยกับร่างกายที่อวบอ้วนของมัน ช่างน่ารักจริง ๆ!”

ดาร์กหลุดเสียง “ฮะ”

เสมียนยังคงพูดต่อไปว่า “อันที่จริง พวกพันธุ์ใหม่ชุดนี้ถูกพัฒนามาจากบุคคลที่เราเชิญมาเป็นพิเศษ มันยังอยู่ในขั้นตอนการทดสอบ เหตุผลหลักคือต้องการดูว่าผลตอบรับเป็นอย่างไร ถ้าผลตอบรับดีละก็–”

ดาร์กขัดขึ้นทันที “ผมตั้งตารอผลงานของคุณเลย แต่ตอนนี้ทำไมเราไม่ลองกลับไปดูหญ้าแมวทั่วไปก่อนล่ะ?”

เสียงของเสมียนมีความกระตือรือร้นน้อยลง “ถ้าอย่างนั้นก็ได้”

…

หลังจากกลับมาที่ข้างนอก เขาก็มองไปรอบ ๆ กระถางหญ้าแมว และในที่สุดก็เลือกลูกแมวตัวน้อยที่สวยงามในหมู่พวกมัน

ดาร์กไม่เลือกสายพันธุ์ เพราะตัวเขาชอบทุกสายพันธุ์

ไม่ใช่ว่าดาร์กจงใจเลือกลูกแมวตัวน้อยนี้ แต่เหมือนว่ามันจะเลือกเขามากกว่า เจ้าตัวน้อยงับนิ้วเขาด้วยปากเล็ก ๆ ของมัน

ภาพที่ลูกแมวคว้ามือของเขาไว้ด้วยอุ้งเท้าเล็ก ๆ สองอันแล้วดูดนิ้วเข้าไว้ โจมตีหัวใจของดาร์กเข้าเต็มเปา

[โทสะ -1]

ผลลัพธ์ก็เกิดขึ้นทันทีเช่นกัน

อันตรายของ [โทสะ] ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในใจเขาดูเหมือนจะเบาบางขึ้นเล็กน้อยเพราะเหตุนั้น

หญ้าแมวราคาไม่แพงเพียงแค่ห้าสิบคะแนนต่อกระถาง และน้ำยาแมวขวดเล็กก็ราคาหนึ่งคะแนน สามารถใช้ได้ถึงสองหรือสามสัปดาห์

ดาร์กจ่ายเงินอย่างมีความสุข และวางแผนที่จะนำต้นไม้หนอนและหญ้าแมวกลับไปที่หอพักก่อน

เมื่อเขาเดินผ่านร้านกาแฟป่า ดวงตาก็ชำเลืองมองเข้าไปข้างในโดยไม่รู้ตัว จึงทันได้เห็นเอ็มม่ากำลังโต้เถียงกับรุ่นพี่สาวอยู่

ทั้งสองคนมีหนังสือเล่มเดียวกันอยู่ในมือ และทั้งคู่ดูจริงจังจนถึงขั้นโกรธจัด

แต่ดูจากสีหน้าของรุ่นพี่คนอื่น ๆ รอบตัวแล้ว ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย

ตรงกันข้าม พวกเขาพยักหน้ากันหงึก ๆ แทน

…

‘นี่คือสิ่งที่เรียกว่างานเลี้ยงน้ำชาของสาว ๆ งั้นเหรอ?’

ดาร์กขบริมฝีปาก รู้สึกว่าที่นี่คือ ถ้ำปีศาจเสียมากกว่า

เขาเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

พอกลับมาถึงหอพักก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว

เด็กชายวางหญ้าแมวไว้บนระเบียงกว้าง และทำตามคำแนะนำของเสมียน ผูกเชือกที่ยื่นออกมาจากกระถางดอกไม้กับราวบันได เป็นการล่ามกระถางดอกไม้ไว้

ด้วยวิธีนี้ หญ้าแมวจะวิ่งไม่ได้

เมื่อหญ้าแมวคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมที่นี่แล้ว ต่อให้อยากจะไล่มันออกไป เขาก็ไม่อาจทำได้

จากนั้นดาร์กก็ใช้เครื่องเทศชนิดพิเศษที่ซื้อมาจากร้าน โรยเมล็ดพืชสักสองสามเม็ดบนหญ้าแมว มันก็เข้าสู่สภาวะง่วงนอนในทันที

…

หลังจากนั้น ดาร์กก็ยกต้นไม้หนอนที่สำคัญที่สุดไปไว้บนโต๊ะ พิจารณาเทียบกับคำอธิบายในหนังสือ และตรวจสอบบันทึกอย่างละเอียด

มือหยิบเครื่องหยดสมองวิเศษและขวดแห่งความคิดออกมา หลังจากดึงความคิดของเขา เตรียมที่จะใส่ [อัตตา] สองหยดที่เก็บไว้ในขวดแห่งความคิดเข้าไปยังกิ่งหนึ่งของต้นไม้หนอน

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาประมาณสิบนาที มันมีรูเล็ก ๆ ที่ส่วนหน้าของกิ่งหนอนคล้ายกับปากของหนอน ซึ่งสามารถเปิดออกได้โดยการใส่พลังเวทมนตร์เข้าไปเล็กน้อย และมันจะปิดลงเมื่อพลังเวทมนตร์แผ่เข้าไป นอกจากนี้ยังมีชั้นของเยื่อเมือกเหลวอยู่ด้านใน ซึ่งสามารถเก็บสสารแห่งความคิดไว้ได้อย่างปลอดภัย

หลังจากที่ใส่สสารแห่งความคิดเข้าไป กิ่งของหนอนก็จะแข็งตัวและแสดงสถานะ ‘หนัก’ แปลก ๆ ห้อยลงมาเหมือนผลสุก

เมื่อมันห้อยจนโค้งได้ระดับหนึ่ง นั่นหมายความว่ามันจะไม่สามารถรับอะไรเข้าไปข้างในได้อีกแล้ว

ดาร์กคิดว่ากิ่งนี้น่าจะสามารถเก็บ [อัตตา] ได้อีกหนึ่งหยด ดังนั้น ตาม ‘วิธีแมลงปอสัมผัสน้ำ’ เขาจึงดูดค่า [อัตตา] ที่ล้นออกมาอีกหนึ่งหน่วยแล้วฉีดเข้าไป

ด้วยวิธีนี้ ตอนนี้มีสามหยดอยู่ข้างใน

และค่า [อัตตา] ของดาร์กซึ่งเพิ่มขึ้นมาหนึ่งหน่วยในสัปดาห์นี้ จะยังคงอยู่ที่หนึ่งร้อยสี่หน่วย

ปกติแล้ว ในตอนนี้เขาควบคุมค่าต่าง ๆ ของมหาบาปเจ็ดประการได้ค่อนข้างดี และเข้าสู่สภาวะของการเติบโตทีละน้อยเท่านั้น

แผนต่อไปของดาร์กคือ การพยายามสร้างการ์ดเวทมนตร์ที่มีค่า [อัตตา] สิบหน่วย!

เวลาในการสร้างตามที่วางแผนไว้คือ เดือนหน้าหลังวันฮาโลวีน

[อัตตา] สามหยดในตอนนี้ และ [อัตตา] สองหยดที่จะดูดออกมาในครั้งต่อไปสามารถเก็บไว้ได้จนถึงต้นเดือนหน้า

ในช่วงเวลานี้ เขาต้องดูแล [ต้นไม้หนอน] ในขณะที่เรียนรู้การทำการ์ดเวทมนตร์ที่ครอบคลุมมากขึ้น!

นอกจากนี้ แผนการเก็บการ์ดดอกไม้ก็จำเป็นต้องใส่ใจด้วย

เขาเหลือบดูคะแนนที่เหลืออยู่และตัดสินใจไปที่ถนนนักเดินทางอีกครั้ง

แน่นอน ดาร์กย้ายต้นไม้หนอนไปที่ระเบียงเพื่อให้มันอาบแดดก่อน

…

ดาร์กรู้เรื่องการ์ดดอกไม้น้อยมาก เพราะเขาได้รับข้อมูลจากไดแอนนาและโรสเท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้นก็พอจะรู้คร่าว ๆ ว่าเรื่องนี้กำลังแพร่กระจายออกไปในสองวิธี

หนึ่งคือการ ‘ส่ง’ มีคนแจกการ์ดดอกไม้โดยเสียบเข้าไปในประตูของหอพักนักเรียน

ดาร์กเคยได้รับการ์ดดอกไม้มันดาลาสีขาวมาก่อนด้วย

ตอนแรกเขาคิดว่านี่เป็นวิธีที่คล้ายกับ ‘การแจกใบปลิว’ แต่ภายหลังก็พบว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับ ‘ของขวัญ’ นี้!

เห็นได้ว่าอีกฝ่ายก็เลือกคนที่จะมอบของขวัญชิ้นนี้ให้ด้วย

ส่วนอีกวิธีหนึ่งในการแจกการ์ดดอกไม้คือ ถนนนักเดินทาง

ดูเหมือนว่าจะมีคนขายการ์ดดอกไม้จำนวนมากให้กับร้านค้าบางแห่งบนถนนนักเดินทาง และร้านค้าเหล่านั้นก็ได้มอบการ์ดดอกไม้เป็นของขวัญให้กับนักเรียนที่มาซื้อของ

แต่ไม่ใช่ทุกร้านที่ให้มา

ร้านเดียวที่ดาร์กรู้ในตอนนี้คือร้านขายขนมประหลาด

เขาเลยตัดสินใจไปร้านขนมก่อน

แม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้รับข้อมูลใด ๆ กลับมา แต่การได้การ์ดเพิ่มก็นับว่าไม่เลวเลย

…

ดาร์กมาถึงถนนนักเดินทางอีกครั้ง แต่เพราะครั้งนี้เขาไม่ได้มาอย่างมีเป้าหมายแน่วแน่ จึงทำให้ได้เห็นสิ่งมากมายที่ไม่ได้สนใจในก่อนหน้านี้

สิ่งที่ชัดเจนที่สุดที่เขาสังเกตเห็นคือ คนขายของตามท้องถนนดูเหมือนจะมีลูกค้ามากกว่าร้านค้าในถนนนักเดินทาง

และมีนักเรียนรุ่นพี่ที่ตั้งแผงขายของอยู่สองข้างทาง ขายมันทุกอย่าง!

ดาร์กยังเห็นการ์ดเวทมนตร์กึ่งสำเร็จรูปที่มีระดับความสำเร็จมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือเป็นการโกงชัด ๆ!

สถาบันกำหนดว่าทุกคนสามารถใช้การ์ดเวทมนตร์ที่สร้างขึ้นเองได้เท่านั้น แต่ผู้คนมักพบช่องโหว่ในการแหกกฎเสมอ

ขณะที่เดินไปต่อ หัวใจของเขาก็เต้นแรงทันทีที่เห็นนักเรียนรุ่นพี่ขายการ์ดแต่งตัว!