จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] - บทที่ 54 จุดเริ่มต้นของการ์ดเมจิกหมวดราคะ

บทที่ 54 จุดเริ่มต้นของการ์ดเมจิกหมวดราคะ

แสงจันทร์ส่องสว่างในยามค่ำคืน และสถาบันเซนต์แมเรียนก็เต็มไปด้วยเงากระดำกระด่าง

ศาสตราจารย์ดีดี้ แม็กซ์เวลลอยอยู่บนหอนาฬิกาเกลียวตรงกลางปราสาท เธอกระพือปีกผีเสื้อเบา ๆ

หน้าผากปรากฏรอยย่นลึกบริเวณหว่างคิ้ว ตรงหน้ามีดวงจันทร์สองดวงที่ไม่สมบูรณ์สะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ

…

ยามแสงแรกอรุณพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ผืนนภาก็แหวกออกและความอบอุ่นก็แทรกซึมเข้ามา

ดาร์กเทยาลงบนต้นไม้หนอน ป้อนน้ำแมวให้หญ้าแมว และหลังจากรับประทานอาหารเช้าที่รุกกี้เดวิมอนนำมาแล้ว เขาก็ออกจากหอคอย มุ่งหน้าไปยังถนนนักเดินทาง

เช้าตรู่ของฤดูใบไม้ร่วงนั้นหนาวเล็กน้อย บนถนนนักเดินทางมีคนอยู่กระจัดกระจายไปทั่ว

ดาร์กซื้อรั้วและของเล่นแมว

หลังจากคิดไปคิดมา เขาก็ซื้อชุดเครื่องมือทดลองตามแบบในห้องทดลองด้วย

เครื่องมือทดลองทั่วไปนั้นราคาไม่แพง ส่วนที่แพงที่สุดคือ ส่วนที่ผ่านการแปรรูป เช่น แท่งแก้วปรอทที่ศาสตราจารย์ทอมป์สันใช้ในชั้นเรียน

นอกจากนี้ เขาซื้อการ์ดเวทมนตร์เปล่าที่ราคาสิบคะแนน เป็นจำนวนสิบใบ การ์ดเวทมนตร์เปล่าที่ราคาห้าสิบคะแนน เป็นจำนวนสองใบ และวัสดุพื้นฐานบางอย่างที่ใช้กันทั่วไป สรุปคือซื้อมาหลายอย่าง

คะแนนลดลงไปในอัตราที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และเหลือเพียงสองร้อยคะแนนในตอนท้ายสุด

“ถ้าฉันไม่สามารถไปที่ห้องทดลองได้ตลอดเวลา ก็จำเป็นต้องมีชุดเครื่องมือของตัวเองบ้าง”

ดาร์กพยักหน้าอย่างพึงพอใจและขนถุงหลายใบกลับไปที่หอพัก

ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้าเท่านั้น

โชคดีที่หอพักกว้างขวางพอที่จะมีมุมเล็ก ๆ ให้ทดลอง ซึ่งก็นับว่าเพียงพอแล้ว

จากนั้นดาร์กก็หยิบการ์ดแต่งตัวที่เขาซื้อมาเมื่อวานจากซองใส่การ์ดออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ

ตามคำอธิบายของรุ่นพี่ลีออน ดาร์กเพียงต้องสลักวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์รูป ○ ขนาดเล็กสุดท้ายที่มุมล่างขวาของการ์ดแต่งตัวเพื่อเปิดใช้งาน

การ์ดแต่งตัวเป็นการ์ดไอเทมชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของชุดเกราะ

มันไม่มีผลเรื่องพลังโจมตีและป้องกันโดยสิ้นเชิง แต่เน้นไปที่สไตล์และการออกแบบเท่านั้น มันมีเพิ่มมาแค่ฟังก์ชัน ‘เปลี่ยนไซซ์’ เท่านั้น

การ์ดแต่งตัว <ไอ้มดแดง> ที่ทำโดยรุ่นพี่ลีออน เป็นเพียงการเลียนแบบอย่างคร่าว ๆ

แต่จริง ๆ แล้วมันคือ ชุดคอสเพลย์!

ดาร์กทำตามขั้นตอนสุดท้ายอย่างรวดเร็ว และลองอีกครั้ง

‘ใส่ยังไงนะ?’

มันสะดวกก็จริง แต่ถ้ามองในแง่ของงานฝีมือมันก็ยังค่อนข้างหยาบไปหน่อย

โดยเฉพาะชุดหน้ากากทักซิโด้ ซึ่งไม่ต่างจากชุดธรรมดาเลย

เพราะมันมีไว้ใช้ในวันฮาโลวีน ที่จริงแล้วควรซื้อชุดระดับไฮเอนด์จะดีกว่า

“แบบนี้ไม่ได้แน่ ถ้าแม่รู้ว่าฉันใส่ของราคาถูกแบบนี้ เธอร้องไห้ตายพอดี”

เมื่อคิดแล้ว ดาร์กจึงโยนการ์ดแต่งตัวลงในลิ้นชัก และตัดสินใจว่าจะแยกส่วนมันออกเมื่อเขาต้องการศึกษามัน

…

จากนั้นดาร์กก็เลือกการ์ดดอกไม้หนึ่งในเก้าใบ เพื่อเตรียมทำการทดลอง

จุดประสงค์ของการทดลองนั้นง่ายมาก นั่นคือ เพื่อยืนยันข้อสันนิษฐานก่อนหน้านี้เพิ่มเติม

ปรากฏการณ์ที่เกิดจากการ์ดดอกไม้เพียงใบเดียวไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าพวกมันสามารถดูดซับ [ราคะ] ได้

จำเป็นต้องมีการทดลองมากมายเพื่อยืนยัน

นอกจากนี้ ดาร์กยังต้องการดูว่าเขาสามารถควบคุมความถี่ของการป้อนพลังเวทมนตร์ได้หรือไม่ เผื่อว่าหลังจากที่การ์ดดอกไม้ดูดซับ [ราคะ] ไปแล้ว มันจะไม่เสียหายแต่อย่างใด

นี่ต้องพูดว่า ส่วนใหญ่เป็นเพราะการ์ด [ความรักต้องห้าม] ของเวอร์เธอร์เป็นแรงบันดาลใจให้กับเขา

เนื่องจากเวอร์เธอร์สามารถแปลงการ์ดดอกไม้ให้เป็นการ์ดเวทมนตร์ได้ เขาคิดตัวเองก็น่าจะสามารถทำได้เช่นกัน

…

[ราคะ: 92]

อืม มากกว่าสิ้นเดือนที่แล้วสองหน่วย

หลังจากที่ค่ามหาบาปเกินหนึ่งร้อยหน่วย มันจะเพิ่มยากขึ้นเล็กน้อย ซึ่งทำให้เขามีความคล่องตัวมากขึ้น

ดาร์กไม่สนใจสองหน่วยที่เพิ่มมา แต่สังเกตการ์ดดอกไม้บนโต๊ะอย่างละเอียด

การ์ดดอกไม้อันวิจิตรบรรจงประดับประดาด้วยดอกพลัมสีแดงที่กำลังผลิบาน มันดูเย็นเยียบแต่ภาคภูมิ ทะนงตนแต่งดงาม

ทว่าความชั่วร้ายแบบไหนที่ซ่อนอยู่ภายใต้พื้นผิวที่สวยงามเช่นนี้กัน?

เขาใช้ปากกาพลังเวทเป็นสื่ออีกครั้ง จากนั้นก็จิ้มลงไปที่การ์ดดอกไม้และค่อย ๆ ถ่ายพลังเวทมนตร์ทีละน้อย

ดอกพลัมสีแดงในการ์ดดอกไม้บานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมสดชื่น

ด้วยการป้อนพลังเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง พวกมันจึงค่อย ๆ กระจายออกไป และเครื่องหน้าแสนบรรจงซึ่งพิศุทธ์ไร้มลทินก็ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวการ์ด

รอยรูปหัวใจใต้หางตาทำให้ใบหน้านั้นดูบริสุทธิ์อย่างเห็นได้ชัด

ดาร์กกลั้นหายใจและเปลี่ยนความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของรุ่นพี่แพนดอร่าหายไป และหญ้าแมวที่น่ารักก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“เมี้ยว~”

เจ้าตัวน้อยนั่งยอง ๆ บนโต๊ะข้างเตียงและร้องเรียกได้จังหวะพอดี

“เงียบ!”

รุกกี้เดวิมอนที่อยู่บนราวนกยืน ยกอุ้งเท้าขึ้นใส่หญ้าแมว ดวงตาของมันแสดงให้เห็นถึงความเย่อหยิ่ง และจ้องมองลงไปยังหญ้าแมวซึ่งถูก ‘ผูกติดกับกระถางดอกไม้’ แล้วดึงเอาความรู้สึกของผู้ที่อยู่เหนือกว่าออกมาอย่างต่อเนื่อง

ดาร์กยังคงมุ่งความสนใจไปที่การปรับการส่งออกของพลังเวทมนตร์

ด้วยการป้อนพลังเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง ดอกพลัมสีแดงบนการ์ดดอกไม้ก็เกิดความผิดปกติ!

มือของเขาหยุดการป้อนพลังเวทมนตร์ในทันที และยกปากกาพลังเวทมนตร์ออก

ลูกพลัมสีแดงสั่นสะท้านและหยุดลงหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

จากนั้น ดาร์กก็ใช้ปากกาพลังเวทและพยายามป้อนพลังเวทมนตร์เล็กน้อยอีกครั้ง

[ราคะ -1]

ด้วยพลังเวทมนตร์เพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็ทำให้การ์ดดอกไม้ทะลุผ่านจุดวิกฤตได้

ลูกพลัมสีแดงที่เพิ่งสงบลงพลันกระสับกระส่ายขึ้นมาในทันที!

กลีบดอกสีแดงสดแตกออกจากกลีบเลี้ยง และกลายเป็นพายุขึ้นมาขณะที่มันพุ่งออกจากการ์ด หมุนวนและส่งเสียงหวีดแหลม

ดาร์กรีบถอยหลังทันที

รุกกี้เดวิมอนพร้อมที่จะลงมือแล้ว มันกางปีกออกแล้วยิงเข็มฉีดยาขนาดใหญ่ ขณะฝ่าพายุกลีบดอกไม้ มันก็ตอกการ์ดลูกพลัมสีแดงไว้บนโต๊ะ

…

ดาร์กไม่ละทิ้งการทดลองเพราะเหตุนี้

เขาเก็บการ์ดดอกพลัมสีแดงที่เสียหายไว้ในถุงที่ปิดสนิท แล้วหยิบการ์ดดอกไม้ใบใหม่ออกมาอีกครั้ง

ดอกแอปริคอทสีขาวอมชมพูดูเขินอายและน่ารัก

ดาร์กหยิบปากกาและใส่พลังเวทเข้าไป

แม้ว่าคราวนี้เขาจะระมัดระวังมากขึ้น แต่พลังเวทมนตร์ที่การ์ดดอกไม้สามารถต้านทานได้ยังคงถึงจุดวิกฤต

เมื่อมองดูดอกแอปริคอทที่สั่นไหวอย่างบ้าคลั่งในการ์ดดอกไม้ ดาร์กก็ครุ่นคิดเป็นเวลานาน และท้ายที่สุดก็ตัดสินใจป้อนร่องรอยของพลังเวทมนตร์ต่อไป!

[ราคะ -1]

ทันทีที่ระบบแจ้งผ่านสายตาของเขา เด็กชายก็หยุดส่งพลังเวทมนตร์ทันที

แต่การ์ดดอกแอปริคอทใบนี้กลับมีการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง!

ดอกแอปริคอทบนการ์ดกลายเป็นเส้นไหมเส้นเล็ก!

เส้นไหมสีชมพูเหล่านี้ไม่ได้กลายเป็นงูเถาวัลย์ และพุ่งออกมากัดเหมือนเส้นไหมของดอกกุหลาบสีดำ

เส้นเหล่านี้เหมือนผ้าทอ พันรอบการ์ดดอกไม้อย่างประณีต

เมื่อช่องว่างสุดท้ายในการ์ดดอกไม้ถูกปกคลุมด้วยเส้นไหม พวกมันก็ละลายหายไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงการ์ดดอกไม้สีชมพูจาง ๆ ที่กำลังจะตาย

ดาร์กมองดูการ์ดดอกไม้ที่กลายเป็นสีชมพูด้วยสายตาชอบกล ก่อนที่เขาจะส่งสัญญาณให้รุกกี้เดวิมอนหยิบมันขึ้นมาดู

ความเย่อหยิ่งในดวงตาของรุกกี้เดวิมอนหายไปแล้ว มันบินออกจากราวนกยืนทันที ก่อนจะแหย่การ์ดดอกไม้ด้วยอุ้งเท้าของมัน

ด้วยการแหย่นี้ ลมหายใจแผ่วเบาก็ลามเลียขึ้นไปบนอุ้งเท้าของมัน

ฟึ่บ!

รุกกี้เดวิมอนหมุนตัวด้วยเท้าข้างเดียว ใบหน้าแดงก่ำราวกับคนเมาก่อนจะล้มพับลงไป