จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] - บทที่ 56 เวอร์เธอร์ กาวด์เปิดกล่องเวทมนตร์

บทที่ 56 เวอร์เธอร์ กาวด์เปิดกล่องเวทมนตร์

เมื่อปราศจากปัญหาหนี้สิน เวอร์เธอร์ก็ดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณของเขาไปอีกแล้ว

ถึงแม้จะบอกว่าเขาต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่การทำการบ้านให้เสร็จก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้เท่านั้น

ในโลกนี้ ไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าหมากรุกเวทมนตร์!

ถ้าให้เวอร์เธอร์เลือกอย่างอื่น บางทีมันอาจจะเป็น [ความรักต้องห้าม] ในมือเขา!

เวอร์เธอร์เล็งการ์ดดอกไม้ไปที่เพื่อนร่วมชั้นในแถวหน้าอย่างระมัดระวัง

หลังจากการเฝ้าภาวนาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสามคืน ในที่สุดเขาก็ได้รับการตรัสรู้ของ ‘เทพธิดา’

วารีวิศุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่หยดลงมาจากอากาศทำให้ [ความรักต้องห้าม] ยกระดับไปอีกขั้น

ตอนนี้ตราบใดที่ [ความรักต้องห้าม] เล็งเป้าไปที่หัวใคร ภาพบุคคลนั้น และข้อมูลบางอย่างจะสามารถแสดงบนการ์ดได้แบบนี้:

[ชื่อ: ???]

[ความหายาก: ???]

[ความชื่นชอบ: ???]

แม้ว่าเวอร์เธอร์จะไม่พบเอฟเฟกต์อื่นนอกเหนือจากนี้ แต่มันก็น่าสนใจพอแล้ว ใช่หรือไม่?

“เวอร์เธอร์นายทำอะไรน่ะ?” โรเบิร์ตถามเสียงต่ำ

เวอร์เธอร์เล็ง [ความรักต้องห้าม] ไปที่โรเบิร์ต และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ของเล่นชิ้นใหม่ล่ะ!”

[ชื่อ: โรเบิร์ต บร็อกไฮม์]

[ความหายาก: R]

[ความชื่นชอบ: 80 หน่วย]

เวอร์เธอร์วาง [ความรักต้องห้าม] ลงบนโต๊ะ “ฟังนะ โรเบิร์ต ความหายากของนายคือ R! ความชื่นชอบคือ 80 หน่วย”

โรเบิร์ตงุนงง “ฉันเข้าใจว่ามันหายากนะ แต่ R หมายถึงอะไร แล้วความชื่นชอบนี่…”

เวอร์เธอร์ตอบ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า R หมายถึงอะไร แต่คนส่วนใหญ่คือ N นายเป็นคนพิเศษ โรเบิร์ต!”

“จริงอะ?” โรเบิร์ตหัวเราะขึ้นมาทันที “ถ้าอย่างนั้นความโปรดปรานนี่คือ…”

เวอร์เธอร์กระซิบ “อาจจะเป็นระดับของความเป็นมิตรกับฉัน ส่วนใหญ่อยู่ต่ำกว่าห้าสิบหน่วย โรเบิร์ต นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริง ๆ!”

โรเบิร์ตยิ้มอย่างมั่นใจ เขามั่นใจอย่างเต็มที่ในเรื่องนี้ “แล้วเอ็มม่าล่ะ? นายเคยตรวจสอบเอ็มม่าบ้างไหม?”

เวอร์เธอร์ส่ายหัว “เธอนั่งไกลเกินไป และมีคนกำลังมา”

เอ็มม่าอยู่ในแถวแรก แน่นอน เขาไม่สามารถตรวจสอบเธอได้

แต่เวอร์เธอร์นึกถึงอีกคนอย่างรวดเร็ว และอดมองไปยังหน้าต่างแถวสุดท้ายไม่ได้

โรเบิร์ตสังเกตเห็นสายตาของเขาและเริ่มสนใจ “อยากลองไหม?”

เวอร์เธอร์พยักหน้า “นายช่วยฉันดูศาสตราจารย์ซิลเวอร์หน่อย ฉันจะลองดู”

…

ดาร์กบังเอิญมองไปและสบตาเข้ากับเขา

เวอร์เธอร์รีบเก็บ [ความรักต้องห้าม] และแสร้งทำเป็นกระซิบกับโรเบิร์ต

เมื่อดาร์กหันหน้าไปและหยุดให้ความสนใจ เวอร์เธอร์ก็หยิบ [ความรักต้องห้าม] ออกมา และเล็งไปที่ดาร์กอย่างรวดเร็ว

[ชื่อ: ดาร์ก เดม่อน]

[ความหายาก: UR]

[ความชื่นชอบ: 45]

เวอร์เธอร์สะดุ้งเล็กน้อยและถอนหายใจ “สี่สิบห้าหน่วย ฉันไม่นึกเลยว่าดาร์กจะเป็นมิตรกับฉันมากกว่าหลาย ๆ คนเลย”

โรเบิร์ตเดา “พ่อแม่ของพวกนายทั้งคู่เป็นดาบแห่งอาณาจักร บางทีเขาอาจจะอยากเป็นเพื่อนกับนายด้วยก็ได้?”

เวอร์เธอร์ “…”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เวอร์เธอร์ก็สังเกตเห็นเครื่องหมายแม่กุญแจสีทอง ปรากฏขึ้นที่มุมขวาบนของการ์ด

เขาเอื้อมมือไปแตะมัน และประโยคหนึ่งพลันปรากฏขึ้นใต้เครื่องหมายแม่กุญแจว่า: ความชื่นชอบ 80 ปลดล็อกแล้ว

…

กริ๊ง!

คาบเรียนอัญเชิญสิ้นสุดลงหลังจากการตำหนิของศาสตราจารย์ซิลเวอร์ และโรเบิร์ตซึ่งถูกจับได้และโดนหักคะแนนในนาทีสุดท้ายก็ได้แต่ยักไหล่

ดาร์กเหลือบมอง แล้วใส่หนังสือลงในกระเป๋าของเขา พร้อมที่จะไปที่ชั้นเรียนถัดไปโดยตรง

ว่ากันว่าหลังจากคาบ [สัตว์อสูรมายา] ศาสตราจารย์เคเซอร์จะสอนวิธีสร้างการ์ดวิญญาณทั่วไปที่สามารถใช้ได้อย่างหลากหลาย ให้กับนักเรียนในคาบเรียนนี้

ดาร์กสนใจเรื่องนี้มาก

และดูเหมือนว่านักเรียนชั้นปีหนึ่งส่วนใหญ่ก็ให้ความสนใจมันเป็นอย่างมากด้วย

ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าพวกเขาต้องการเข้าร่วมชมรมการประลอง พวกเขาจำต้องมีการ์ดเวทมนตร์ยี่สิบใบ

หากสามารถเรียนรู้วิธีการทำการ์ดวิญญาณทั่วไปได้ พวกเขาก็จะหาการ์ดเวทมนตร์ครบยี่สิบใบด้วยความรวดเร็ว

→ไม่มีใครไม่ชอบการประลอง!

ดาร์กก็อดเดินเร็วขึ้นไม่ได้

แต่ไปได้ครึ่งทาง เขาก็สังเกตเห็นใครบางคนตามมาจากด้านหลัง

ดาร์กทำเป็นไม่รู้ตัว หลังจากเขาเดินตรงไปอีกสองสามก้าวแล้วเลี้ยวมุมหลบไป จากนั้นก็หันกลับมารอ

เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตเดินชนเข้ากับเขา

ดาร์กรีบเคลื่อนตัวไปด้านข้าง

โรเบิร์ตหยุดได้ทัน แต่เวอร์เธอร์พุ่งชนกำแพงไปแล้ว

“โอ๊ย~”

แม้แต่มองก็ยังเจ็บแทน!

ดาร์กเริ่มพูด “พวกนายตามฉันมาทำไม?”

“ฮะ ๆ” โรเบิร์ตยักไหล่และหัวเราะอย่างเชื่องช้าสองครั้ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เวอร์เธอร์ซึ่งลูบหัวทำตัวไม่ถูกหันกลับมาตอบว่า “เอ่อ…พ่อแม่เราเป็นสหายกันไม่ใช่เหรอ? ฉันแค่คิดว่าเราก็เข้าเรียนได้เดือนกว่าแล้ว แต่ยังไม่เคยได้แนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการเลย”

ดาร์กขมวดคิ้วเล็กน้อย มีร่องรอยการระวังตัวแวบผ่านในดวงตาของเขา

ท่าทีของเวอร์เธอร์นั้นกะทันหันเกินไป

ถ้าเวอร์เธอร์มาหาเพื่อนตั้งแต่ตอนเริ่มเข้าสถาบัน ดาร์กก็อาจจะเชื่อ

แต่อย่างที่เวอร์เธอร์พูดเอง นี่ก็ผ่านมามากกว่าหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่เข้าสถาบัน!

ในช่วงเวลานี้ พวกเขาเดินเข้าและออกจากห้องเรียนเดียวกันกี่ครั้งแล้ว? ทำไมถึงต้องเป็นตอนนี้?

เขาคิดถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ของเวอร์เธอร์ในห้องเรียน…

ดาร์กเบนความคิดออกไป แต่ยังคงท่าทางอันสูงส่งของเขาไว้ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าและพูดว่า “ได้ ฉันคือดาร์ก เดม่อน ยินดีที่ได้รู้จัก”

เวอร์เธอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก เขาเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและโบกมือ “เวอร์เธอร์ กาวด์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน!”

“จริงเหรอ?” ดาร์กยิ้มอย่างบอกไม่ถูก “ฉันจะไปที่ห้องเรียนเพื่อทวนบทเรียนล่วงหน้า ไว้เราค่อยคุยกันทีหลัง”

เวอร์เธอร์ตอบ “เยี่ยม!”

…

พวกเขารอให้ดาร์กเดินจากไป

โรเบิร์ตผลักแขนของเวอร์เธอร์และกระซิบถาม “เป็นไง? จับมือกับนักเรียนตัวอย่างตรง ๆ มันรู้สึกยังไงบ้าง?”

“ฮ่า ๆ ดีมากเลย!” เวอร์เธอร์พูดอย่างอารมณ์ดี

จากนั้นเขาก็หยิบ [ความรักต้องห้าม] ขึ้นมาและมองดู แล้วใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด

[ชื่อ: ดาร์ก เดม่อน]

[ความหายาก: UR]

[ความชื่นชอบ: 44]

เวอร์เธอร์ประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมความชื่นชอบถึงลดลงแทนที่จะเพิ่มขึ้นล่ะ”

โรเบิร์ตโน้มตัวมาดูใกล้ ๆ และลังเล “เป็นเพราะเราไปรบกวนเขาหรือว่าเขาโกรธเพราะเราตามเขามา?”

เวอร์เธอร์พูดอย่างกังวลใจ “อย่างนั้นเหรอ? แต่เราแค่อยากจะทักทายเองนะ”

โรเบิร์ตพูด “ทำไมนายไม่ให้ของขวัญเขาในวันฮัลโลวีนดูล่ะ? การได้รับของขวัญจะทำให้ความเป็นมิตรของเขาเพิ่มมากขึ้นใช่ไหม?”

เวอร์เธอร์เห็นด้วย “เป็นความคิดที่ดี แต่เขาชอบอะไร? ลูกอมแอปเปิ้ลใช้ได้ไหม?”

โรเบิร์ตยักไหล่ “บางทีชุดหมากรุกเวทมนตร์ก็เป็นตัวเลือกที่ดี”

เวอร์เธอร์ตอบ “ใช่แล้ว ไม่มีใครไม่ชอบหมากรุกเวทมนตร์”

โรเบิร์ตถามต่อ “แล้วเราจะตรวจสอบเอ็มม่าเมื่อไหร่ดี?”

เวอร์เธอร์ทำหน้าสับสน “เดี๋ยวก่อน โรเบิร์ต ทำไมนายถึงสนใจเอ็มม่าขนาดนั้น? ตอนชั้นเรียนนายก็พูดถึงเอ็มม่าด้วย”

โรเบิร์ตผงะไป หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็พูดออกมา “ไม่ใช่แล้ว เวอร์เธอร์ นายคงไม่คิดว่าฉันเป็นพวกมาโซคิสม์หรอกนะ? ฉันแค่อยากจะดูว่าความเป็นมิตรของเธอที่มีต่อนายจะต่ำแค่ไหน! นายไม่อยากรู้เหรอ?”

เวอร์เธอร์อ้าแขนและส่ายหัวอย่างแรง “ไม่ ๆ ฉันไม่อยากรู้เลย!”

โรเบิร์ตจี้ “นายอยากรู้”

เวอร์เธอร์ยอม “ก็ได้ ฉันอยากรู้ก็ได้”