จอมยุทธ์ระบบเลเวล Invincible Level Up - ตอนที่ 140

จอมยุทธ์ระบบเลเวล ตอนที่ 140

“ตัวบัดซบที่อยู่เพียงระดับหกขั้นกลั่นวิญญาณก็กล้าท้าทายข้าหาที่ตาย!”

เหยาชิงแค่นเสียงขณะบังคับกระบี่ปราณพุ่งเข้าหาฉุนเทียน

ฉินเทียนจิตใจเขม็งตึง เหยาซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ที่ประมาทไม่ได้จริงๆเพียงกระบี่ที่แสดงออกนี้ก็เข้าขั้นคนกระบี่หลอมรวมเป็นหนึ่งแล้ว

“ตัวบัดซบ?”

“วันนี้นับว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้วว่าตัวบัดซบแท้จริงแล้วมีลักษณะยังไง”

ฉันเทียนแค่นเสียง พลังแห่งความมืดไหลเวียนอยู่ที่ฝ่ามือพลังความมืดกลืนกินเริ่มก่อตัวขึ้น เผชิญหน้ากับ กระบี่ปราณที่พุ่งมาจากฟ้าเขายังคงยืนหยัดไม่หวั่นเกรง

“ไอ้หนู ดูเหมือนเจ้าคงเบื่อหน่ายที่จะมีชีวิตแล้วสินะ”

พลังสวรรค์หลั่งไหลเข้าสู่กระบี่ปราณ เสริมความคมกล้าเพื่อตระเตรียมผ่าแยกร่างของฉันเทียนในคราเดียว

เหยาชิงลงมือด้วยความโกรธ เส้นทางที่ประบี่ปราณนั้นกรีดผ่านล้วนเกิดรอยแยกของมิติขึ้นมา

“รอยแยกมิติ?”

พลังแห่งความมืดยิ่งมายิ่งเสถียร ฉุนเทียนมองกระบี่ปราณที่พุ่งเข้ามาพลางแค่นหัวเราะจากนั้นจึงประกบฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน เมื่อพลังแห่งความมืดบีบอัดเข้าด้วยกัน ฉุนเทียนก็รู้สึกราวกับกําลังเกาะกุมโลกไว้ทั้งใบเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมโดยแท้

วินาทีถัดมาพลัง พลังแห่งความมืดก็ระเบิดออกปกคลุมทั่วร่างของฉันเทียน

เพียงชั่วประกายไฟ กระบี่ปราณก็พุ่งแทงเข้าใส่ม่านพลังสีดํา

กระบี่ปราณนั้นคล้ายทิ้งแทงลงผิวทะเล มันค่อยๆจมหายไปในที่สุด!

อานุภาพของกระบี่ปราณแน่นอนว่าย่อมไม่มีผู้ใดสงสัยไม่ว่าม่านพลังสีดํานี้จะทรงพลังเพียงใดก็ไม่พ้นข้อเท็จจริงที่ว่ามันถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือของผู้บ่มเพาะระดับหกขั้นกลั่นวิญญาณแล้วมันจะต้านทานกระบี่ที่อัดแน่นไปด้วยพลังทําลายล้างได้อย่างไร?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าฉันเทียนปกปิดระดับฝีมือ?

ใบหน้าของเหยาชิงดําเขียวคล้ํา ความเดือดพลันเพิ่มขึ้นเป็นทบทวีกระบี่ในมือพลันหายไปขณะที่ร่างกาย ของเขาลอยตัวสูงขึ้นกระบี่แสงขนาดใหญ่เล่มขึ้นพุ่งแทงขึ้นฟ้า

“บิดาไม่เชื่อว่าเจ้าจะต้านรับไม่ได้!” เหยาชิงคํารามก่อนจะใช้สองมือจับกระบี่ฟันลงมา

แต่ตอนนั้นเองเขาก็ตระหนักได้ว่าฉันเทียนหายไปแล้ว

“หนีไปแล้ว?” ประกายแสงวูบผ่านแววตา “บิดาอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะสามารถหนีไปที่ใดได้?”

เมื่อใช้พลังความมืดกลืนกินสร้างม่านพลังคุ้มครองร่างกระบี่ปราณของเหยาชิงก็ถูกมันกลืนไปทว่าก็ต้องแลกมาด้วยสภาพอันสับสนยุ่งเหยิงของเลือดลมภายในร่าง ร่างกายยังคงสั่นเทาอยู่เบาๆหากไม่ใช่เพราะมีพลังปราณมหาศาลให้ล้างผลาญเกรงว่าต่อให้สร้างความมืดกลืนไปก็ต้านทานกระบี่ปราณของเหยาชิงไม่อยู่

เข้าสู่ขั้นสวรรค์ได้ก็แข็งแกร่งขนาดนี้เชียว?

สํานักเมฆาคล้อยเป็นสํานักที่ยึดถือในเต๋แห่งกระบี่เหยาชิงที่เป็นผู้สืบทอดของผู้อาวุโสสูงสุดแน่นอนว่าย่อมต้องได้รับการประคบประหงมทักศะวิชาที่ฝึกฝนล้วนอยู่ในระดับอมตะ หากไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งเลื่อนสู่ขั้นสวรรค์ได้ไม่นานแล้วล่ะก็ ฉุนเทียนคงต้องตายในกระบี่เดียวจริงๆ

เผชิญกับคู่ต่อสู้ที่อยู่ในขั้นสวรรค์ จิตใจยิ่งต้องสงบเยือกเย็น

แม้จะเพิ่งเลื่อนเข้าขั้นสวรรค์ไม่ต่างจากหวังซี แต่จะนําเอาเหยาชิงไปเปรียบเทียบด้วยไม่ได้ ศักยภาพร่าง กายรวมถึงทักษะวิชาล้วนห่างกันไกลต้องการจะสังหารเหยาชิงฉุนเทียนทําได้เพียงรอจนสบโอกาสที่เขาใช้พึ่งพาในเวลานี้เป็นกลิ่นอายนักล่าและบ้าคลั่งขั้นที่หนึ่ง

ฉันเทียนรอจนได้โอกาส ขณะที่เขากําลังจะลอบโจมตีนั้นเองเขาก็ตระหนักได้ว่าเหยาชิงคันพบตําแหน่ง ของเขาแล้ว

ฉินเทียนตกใจก่อนจะรีบกระโดดทิ้งระยะออกไปหลายร้อยก้าว

เหยาชิงแสยะยิ้ม สองมือบังคับควบคุมกระบี่อีกครั้งกระบี่แสงขนาดใหญ่พลันแหวกฝ่าเมฆลงมากระบี่แสงนี้อัดแน่นไปด้วยพลังสวรรค์อย่างเปี่ยมล้นจนเกิดเป็นประกายสีรุ้งหมุนวนรวบตัวกระบี่

“คิดหนี?”

“หนีบ้านเจ้าสิ ไม่ฆ่าเจ้า บิดาก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น!”ฉุนเทียนแค่นเสียงตอบ

สมบัติอมตะขั้นกลาง ยังมีทักษะวิชาระดับอมตะหากของพวกนี้ดรอปออกมานั่นไม่เท่ากับถูกหวยเลยเหรอ?

หลังจากทิ้งระยะมาได้หลายร้อยก้าว ฉุนเทียนก็กร้องขึ้นในใจคชสารชําระล้าง บ้าคลั่งขั้นที่หนึ่ง เทพแห่ง ความมืดทําลายล้างถูกเรียกใช้ออกพร้อมกันสามทักษะสุดยอดนี้เมื่อใช้ออกด้วยกันก็สามารถสะเทือนสวรรค์และปฐพี

เดิมที่ฉินเทียนต้องการหาโอกาสลอบโจมตีแต่เมื่อลอบลงมือไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ประจัญหน้ากันตรงๆเขาก็หาเกรงกลัวไม่

มีทักษะสามประสานนี้ พลังที่สําแดงออกจะรุนแรงน่ากลัวขนาดไหน?

เห็นลําแสงกระบี่พุ่งลงมาจากฟ้า ฉุนเทียนก็คํารามพลังของเทพแห่งความมืดหลอมผสานเข้ากับทะเลปราณของคชสารชําระล้างก่อนจะพุ่งแทงทะลุฟ้า

เหยาชิงสีหน้าเคร่งเครียดขณะสะท้านอยู่ในใจความกลัวเริ่มปรากฏขึ้นในแววตาของเขา

“ถล่มมารดาเจ้า จงมอบสมบัติออกมาให้กับบิดา!”ฉุนเทียนคําราม หากแต่ในใจรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย “พลังปราณห้าหมื่นจุดของข้า….ฮีมบิดาไม่เชื่อว่าใช้ออกขนาดนี้แล้วยังฆ่าเจ้าไม่ได้!

ลําแสงกระบี่พุ่งเข้าชนกับเสาพลังปราณสีดํา

ท้องฟ้าเหนือเมืองอสูรเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงชาวเมืองหลายคนยกมือกุมหัวพลางกรีดร้อง แต่หลายคนก็ยกมือกอดอกพลางหัวเราะราวกับได้พบเจอเรื่องราวน่าสนุกแต่ผู้ที่ยังมีอารมณ์มาหัวเราะในเวลานี้ย่อมต้องมีฝีมือเข้มแข็งอย่างไม่ต้องสงสัย

“นายน้อยกําลังอยู่ในอันตราย!”

ที่หัวมุมถนนสายหนึ่งมีเงาร่างชายชราที่ดูแสนธรรมดาจับตามองดูการปะทะพลังบนท้องฟ้าก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไปพลังขุมหนึ่งปะทุออกจากร่างพร้อมกับที่ร่างกายของชายชรากลายเป็นเงาพุ่งออกไป

เหยาชิงหน้าซีดเผือด ลําแสงกระบี่ที่พุ่งลงมาถูกเสาปราณสีดําหยุดเอาไว้ พลังสวรรค์ภายในร่างถูกถ่ายเท ออกไปหยุดเพื่อคงสภาพลําแสงกระบี่เอาไว้ แต่หากว่าเป็นเช่นนี้ต่อไปย่อมไม่ดีแน่

ฉุนเทียนเองก็มีสภาพไม่ต่างกันกระบี่ปราณยังคงพยายามจะทะลวงผ่านเสาปราณสีดําลงมาฉุนเทียนย่อมต้องจ่ายค่าพลังปราณออกไปเพื่อคงสภาพเอาไว้ดังนั้นพลังปราณจึงร่อยหรออย่างรวดเร็ว

ค่าพลังปราณที่แต่เดิมมีอยู่สองแสนสามหมื่นจุดมาบัดนี้เหลืออยู่เพียงครึ่งหนึ่งแล้ว หากคิดรวบรวมกลับมาคงต้องสังหารสัตว์อสูรระดับต่ําจํานวนนับไม่ถ้วน

“ไม่ดีแน่!” ฉุนเทียนพลันหน้าเครียด “ถ้ายังเป็นแบบนี้คงแบกรับไม่ไหว”

ปราณเพลิงสีม่วงแผ่ออกจากร่างก่อนจะควบแน่นเป็นกระบี่เจ็ดเล่มบินไปทางเหยาชิง……

ทางด้านเหยาชิงนั้น เพียงต้านทานทักษะสามประสานของฉันเทียนก็เต็มกลืนแล้ว เห็นกระบี่เจ็ดเล่มพุ่งมาจากทางด้านข้างในใจเหยาชิงก็ร้องแย่แล้วเขาย่อมคิดไม่ถึงว่าฉันเทียนจะยังมีท่าไม้ตายเก็บซ่อนไว้อีก

“ตายซะ!”

ฉินเทียนหัวเราะเสียงเย็นพลางควบคุมกระบี่บินพุ่งโจมตีจากเจ็ดทิศทาง

“เปรี้ยง…….”

“อัก”

ฉินเทียนลอยกระเด็นออกไปพร้อมโลหิตที่ถูกพ่นออกจากปากร่างของเขาตกลงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง

“ทําไมกัน?” ฉุนเทียนไม่เข้าใจเมื่อครู่ขณะที่กระบี่ทั้งเจ็ดเล่มกําลังกําลังจะเสียบทะลวงร่างของเหยาชิงจู่ๆ ขุมพลังอันมหาศาลก็ระเบิดออกจากร่างของเหยาชิง

“ไม่ นี่ไม่ใช่กลิ่นอายของเขา” ฉุนเทียนค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะจ้องไปทางเหยาชิง

ที่ด้านข้างของเหยาชิงมีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ อีกทั้งคนผู้นั้นยังอยู่ในขั้นจุติ

“แค่กๆ…” ฉินเทียนบาดเจ็บไม่เบา ฉุนเทียนเปิดแหวนมิติก่อนจะหยิบเอาโอสถเป่ยหยวนที่ได้มาจากหลูตงไห้ออกมากลืนลงไป

โอสถเปยหยานเป็นโอสถที่หลอมลั่นจากแก่นอสูร เป็นสิ่งของฟื้นฟูชั้นเลิศ

หลังกลืนลงไป ร่างกายของเขาก็ค่อยๆฟื้นฟูขึ้นมา

“ฆ่ามันให้กับข้า!…” เหยาชิงร่างกายสะบักสะบอม สีหน้าขาวซีด เมื่อครู่นี้เขาตกใจจนหัวใจแทบวายกางเกงยังเปรอะเปื้อนไปด้วยปัสสาวะดังนั้นจึงตะโกนออกไปด้วยความอับอาย

ในฐานะนายน้อยผู้สูงส่งแห่งสํานักเมฆาคล้อย มีหรือที่เขาจะเคยรับความอับอายเช่นนี้?

ในใจเหยาชิงโกรธแค้นอย่างมาก เขาจะอดทนได้อย่างไร?

เหยาชิงออกคําสั่งต่อชายชราให้ลงมือ หากวันนี้ฉันเทียนไม่ตาย ความโกรธแค้นภายในใจคงไม่อาจระบายออก…..