จักรพรรดิเซียนหวนคืน (仙帝归来) - บทที่ 107 ล่อลวงหมาป่าเลือดไปฆ่า[รีไรท์]

บทที่ 107 ล่อลวงหมาป่าเลือดไปฆ่า[รีไรท์]

หมาป่าเลือดขมวดคิ้ว ฟังเสียงร้องและสิ่งของตกแตกจากอีกฝั่งของโทรศัพท์และเบ้ปากคิดในใจ

เขาวางหูโทรศัพท์ และดูท่าทีการเคลื่อนไหวจากอีกด้านหนึ่ง ซึ่งไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตามฉู่ชวิ๋นตายไปแล้ว ภารกิจของเขาเสร็จสิ้น เหลือแค่รอรับเงิน

1,000 ล้านสำหรับฆ่าฉู่ชวิ๋น เป็นราคาที่ฝ่ายตรงข้ามเสนอมามันยากจะปฏิเสธ คนจีนเอาจริงเอาจังกับการกระทำที่ไร้สาระ หลังจากนี้พวกเขาคงต้องทำธุรกิจกับคนจีนบ่อย ๆ แล้วสิ พวกเขาโง่แต่ก็รวยมาก หมาป่าเลือดคิดอย่างเย้ยหยัน

แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามา หมาป่าเลือดจึงยกปืนชีพจรสายฟ้าขึ้นมาทันที

“หัวหน้า!”

มีคนตะโกนมาจากที่ที่ห่างออกไปหลายสิบเมตร

หมาป่าเลือดเดินอ้อมไปข้างหลังต้นไม้อย่างเงียบ ๆ และแอบชะโงกหัวมอง มันเป็นลูกน้องของเขานั้นเอง หมาป่าเลือดลดปืนลงแล้วเดินออกไป เขาตั้งใจเหยียบกิ่งไม้แห้งบนพื้นเพื่อให้เกิดเสียง

สมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำเมื่อได้ยินเสียงก็ยกปืนขึ้นมาทันที เมื่อพวกเขาเห็นหมาป่าเลือดก็ลดปืนลงและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “หัวหน้า มัน…มันยังไม่ตาย”

“ใครไม่ตายวะ?” หมาป่าเลือดขมวดคิ้วและมองลูกน้องที่นั่งหอบ

“ฉู่ชวิ๋น ไอ้ที่มันกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ มันยังไม่ตาย มันมาฆ่าพวกเราแล้ว…” เขาพูดอย่างรีบร้อน

หมาป่าเลือดใบหน้าแข็งทื่อ เขารู้สึกประหลาดใจ ยังไม่ตาย? เป็นไปได้ยังไง? สูงหลายร้อยเมตรจากบนฟ้าเนี่ยนะ? ไม่นานนักเขาก็นึกถึงเสียงร้องจากปลายสายโทรศัพท์เมื่อกี้

“แล้วพี่น้องคนอื่นละ?” น้ำเสียงของหมาป่าเลือดเริ่มกระวนกระวาย

“พี่น้องคนอื่นคอยดูตัวประกันไว้ พวกผมมาตามหัวหน้าครับ”

“ไอ้ส้นตีนนี่ ทำให้ฉันไมเกรนขึ้นเชียวนะ” หมาป่าเลือดถอนหายใจอย่างโล่งอก และสบถออกมา

เขามองลูกน้องโง่ ๆ ของเขาที่กำลังวิตกกังวล เขาก็คิดว่าฉู่ชวิ๋นฆ่าคนอื่นไปหมดแล้วและเริ่มกังวลขึ้นมา

“ไป ๆ กลับกัน!”

หมาป่าเลือดยกปืนชีพจรสายฟ้าขึ้น นี่คือความเชื่อมั่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ฉู่ชวิ๋นยังไม่ตาย? มันคงโชคดีอาจจะตกลงมาแล้วไปแขวนอยู่บนกิ่งไม้พอดีเลยรอดชีวิตมาได้ หมาป่าเลือดคิด

สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือตั้งแต่วันแรกที่ฉู่ชวิ๋นหนีออกมา ทำไมมันถึงไม่ตาย? มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม ช่างมันถึงมันจะมีของดีก็ไม่เป็นไร ฝั่งนี้มีคนมากกว่า 10 คน และยังมีตัวประกันอยู่ในมืออีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีปืนชีพจรสายฟ้า ถึงฉู่ชวิ๋นจะเก่งกาจแค่ไหนตอนนี้มันก็แค่หมาจนตรอก

ในขณะเดียวกัน เฮลิคอปเตอร์ที่ติดอาวุธกว่า 10 ลำก็กำลังบินไปยังดินแดนของประเทศวายที่ชายแดนระหว่างเมืองหยุนกุ้ย

หลังจากที่ฉู่ชวิ๋นฆ่าสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำแล้ว มังกรเขียวก็จะเป็นกำลังหนุนหลังช่วยให้ตัวประกันปลอดภัยทันที

ครื้น! ครื้น! ครื้น! ครื้น!

ใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธกว่า 10 ลำสร้างกระแสลมรุนแรง เสียงมันทั้งน่ากลัวและทรงพลัง นอกจากเฮลิคอปเตอร์ทุกลำจะมีปืนกลแล้ว ยังมีปืนเลเซอร์ที่สามารถทำลายปืนต่อต้านอากาศยานที่ยิงจากพื้นดินสู่ท้องฟ้าได้อย่างง่ายดาย

พวกเขาพร้อมจะใช้กำลังเข้าปราบปราม

แต่เมื่อพวกเขาเห็นฐานรบที่กองทหารรักษาการณ์ชายแดนของประเทศวาย พวกเขากลับหวาดกลัวและตกตะลึง

พื้นดินเป็นสีเลือด มีคนเสียชีวิตมากมายและพื้นดินไหม้เกรียม ปืนใหญ่ต่อต้านอากาศยานก็ถูกทำลาย มีแขนขาของคนเต็มพื้นไปหมด มันเป็นภาพที่เหมือนนรก

กลุ่มสิบสองนักษัตรมองตากัน และพวกเขาสามารถมองเห็นความหวาดกลัวในสายตาของอีกคนได้อย่างชัดเจน

น่ากลัวเกินไปแล้ว นี่ฉู่ชวิ๋นเป็นคนทำใช่ไหม?

ทุกคนต่างคิดว่าฉู่ชวิ๋นทำ เพราะมีแต่เขาเท่านั้นที่ทำแบบนี้ได้

ดวงตากลมโตของกระต่ายหยกกะพริบ 2-3 ที และมองไปที่ปืนใหญ่ต่อต้านอากาศยานที่ถูกทำลาย เธอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่ตอนออกจากเขตแดนว่าได้ยินเสียงระเบิด เธอเข้าใจว่าฉู่ชวิ๋นรู้ว่าประเทศวายต้องการทำลายเฮลิคอปเตอร์ที่พวกเขานั่งมา

ฉู่ชวิ๋นจึงลงมือทำลายที่นี่ก่อน

สมกับเป็นผู้ชายที่เธอนับถือ เขาไม่ธรรมดาจริง ๆ แม้แต่กับมังกรเขียวเธอยังไม่คิดจะนับถือเขาเลย! กระต่ายหยกแอบคิดในใจ

ถ้าเกิดมังกรเขียวรู้ว่าในใจกระต่ายหยกคิดอะไรอยู่จะต้องกระอักเลือดออกมาแน่นอน เธอจะชื่นชมฉู่ชวิ๋นแล้วเกี่ยวอะไรกับมังกรเขียวกัน?

……

อีกด้านหนึ่ง หมาป่าเลือดกับคนของเขาก็กลับมา และเขารู้สึกใจคอไม่ดี ความรู้สึกนี้เริ่มขึ้นเมื่อตอนเห็นฉู่ชวิ๋นครั้งแรก เขาคิดวนเวียนอยู่ในใจตลอดทาง

เมื่อเข้าใกล้สถานที่ที่จับตัวประกัน หมาป่าเลือดก็ค่อย ๆ พาคนของเขาแอบปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนยอดเขา ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่แล้วหยิบเอากล้องส่องทางไกลออกมาดู

หมาป่าเลือดเลือกที่จะเชื่อสัญชาตญาณของตัวเอง เพราะว่าวิธีแบบนี้ช่วยให้เขารอดชีวิตมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน หมาป่าเลือดมองไปรอบ ๆ และทันใดนั้นร่างกายก็แข็งค้าง ตาแทบถลน

คนของเขาทั้งหมดนอนเป็นศพอยู่ที่พื้น ตัวประกันเหล่านั้นโห่ร้องเฉลิมฉลองด้วยความดีใจ ดวงตาของหมาป่าเลือดแข็งกร้าวและหันไปมองลูกน้องของตัวเอง

ฉึก!

กระแสเลือดพุ่งกระฉูด

ลูกน้องของหมาป่าเลือดจับที่หน้าอกตัวเองด้วยความไม่เชื่อ “หัวหน้า…ทำไม?”

สายตาของหมาป่าเลือดเหี้ยมโหดแล้วยิ้มเยาะ “ทุกคนตายหมดแล้ว แกกลับบอกฉันว่าพวกเขาคอยดูตัวประกันอยู่ คิดจะโกหกแล้วส่งฉันไปตาย แกมันพวกกินบนเรือนขี้บนหลังคา”

“ผม….”

เสียงของเขาหยุดลงทันที ดวงตาขไร้วี่แววแห่งชีวิต และลมหายใจของเขาก็หมดลง เพราะว่าหมาป่าเลือดไม่แม้แต่จะให้โอกาสเขาได้พูด มีดพกคมกริบของเขาได้แทงไปที่หัวใจของลูกน้องคนนั้น

ฉึก!

มีดพกถูกดึงออกและศพถูกเตะไปข้าง ๆ

“ฉู่ชวิ๋น!” หมาป่าเลือดกัดฟันกรอดด้วยความโกรธและตะโกนคำรามออกไปราวกับสัตว์ร้าย

ปืนชีพจรสายฟ้าของเขาหันชี้ไปทางฉู่ชวิ๋นอย่างเงียบ ๆ เขาค่อย ๆ หรี่ตาลง นิ้วของเขาอยู่ที่ไกปืน แต่ในเวลานี้ ฉู่ชวิ๋นหันหัวกลับมามองในที่ที่เขาซ่อนตัวอยู่แล้วแสยะยิ้มที่มุมปาก

เมื่อถูกเจอหัวใจของหมาป่าเลือดก็เหมือนถูกรัดแน่น เขากำลังจะเหนี่ยวไก

แต่ในเวลานั้นเองฉู่ชวิ๋นก็วิ่งไปที่ป่าทึบอีกด้าน เป็นความเร็วที่ไม่ได้เร็วมากนัก ดวงตาของหมาป่าเลือดดุร้ายขึ้นมา เขาเหนี่ยวไกทันที

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น แสงสีฟ้าปรากฏที่ปากกระบอกปืน แต่บังเอิญถูกต้นไม้บังไว้พอดี

เปรี้ยง!

เสียงแผดเผาต้นไม้ราวกับถูกฟ้าผ่า ต้นไม้ขวางกระสุนที่พุ่งเข้าใส่ฉู่ชวิ๋นและฉวยโอกาสเข้าไปในป่าทึบ

“ให้ตายเถอะ!”

หมาป่าเลือดสบถออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

ครืนน!

เสียงเฮลิคอปเตอร์กำลังเข้ามาใกล้และยอดไม้ทั้งหมดก็แกว่งไปมาด้วยความรุนแรง ดวงตาของหมาป่าเลือดดำมืด เขาหันไปและไล่ตามทิศทางของฉู่ชวิ๋น

ไม่ว่าเขาจะเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับกองทัพจีนด้วยตัวคนเดียว และเขาก็รู้ดีว่ากลุ่มสิบสองนักษัตรมาที่นี่ ทุกคนล้วนเป็นขั้นปรมาจารย์ มีแต่จะรนหาที่ตายถ้าไปสู้กับพวกเขา ตอนนี้ถ้าหากฉู่ชวิ๋นถูกฆ่าตาย เขาก็จะได้รับเงินไปไม่น้อยเลย หมาป่าเลือดฉลาดมากและเลือกจะเผชิญหน้าต่อสู้กับฉู่ชวิ๋นอย่างไม่คิดชีวิต

“ฉู่ชวิ๋น แกวิ่งหนีไปไหนไม่ได้แล้ว ตายซะเถอะ…”

หมาป่าเลือดตะโกนอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาเห็นฉู่ชวิ๋นกำลังวิ่งหนี

ปัง! ต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ ฉู่ชวิ๋นหัก

“คนจีนเจ้าเล่ห์จริง ๆ แต่ครั้งนี้แกจะหนีไปไหนได้”

โครม! ต้นไม้อีกต้นถูกตัดออกและล้มลง แต่น่าเสียดายที่มันพลาดฉู่ชวิ๋น

“บัดซบ แกสมควรตาย”

หมาป่าเลือดด่าอย่างโกรธแค้น ขณะที่วิ่งอยู่ก็เล็งปืนไปที่ฉู่ชวิ๋น แต่ในป่ามีต้นไม้มากเกินไป ทำให้เขาไม่สามารถเล็งได้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิ่งมาไกลกี่กิโลแล้ว

“ฉู่ชวิ๋น แกหนีไม่รอดหรอก ไอ้คนขี้ขลาด แน่จริงก็อย่าหนีสิวะ…”

หมาป่าเลือดโมโหจนทนไม่ไหว ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถตามฉู่ชวิ๋นทันได้เลย เวลานี้ ฉู่ชวิ๋นหยุดวิ่งและหันกลับมามองหมาป่าเลือด

หมาป่าเลือดผงะโดยไม่คาดคิดว่าฉู่ชวิ๋นจะหยุดวิ่งแล้วจริง ๆ ปืนชีพจรสายฟ้าเล็งไปที่ฉู่ชวิ๋นและยิ้มกว้าง

“ไอ้ลิงน่ารังเกียจ ไม่วิ่งแล้วเหรอ?” หมาป่าเลือดพูดอย่างหยิ่งผยอง เขาคิดว่าฉู่ชวิ๋นรู้ว่าหนีไปยังไงก็หนีไม่พ้นเขาจึงหยุด

ฉู่ชวิ๋นขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจความต้องการของฝั่งตะวันตก แต่ในไม่ช้าเขาก็ขมวดคิ้วหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดแอพหนึ่งขึ้นมา นี่คือสิ่งที่ถางโร้วเพิ่งดาวน์โหลดเพื่อให้เขาสามารถแปลภาษาตะวันตกเป็นภาษาจีนได้

หลังจากฆ่ากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำแล้ว พลังของเขาได้ครอบคลุมพื้นที่รอบร้อยเมตรนี้ และเขารับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของหมาป่าเลือด ไม่ว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่บนเนินเขาไหน รวมถึงการฆ่าลูกน้องของตัวเองเพราะความสงสัยด้วยก็ตาม

สาเหตุที่เขาไม่ได้ฆ่าหมาป่าเลือดด้วยมือ แต่พาหมาป่าเลือดมาที่นี่เพราะหมาป่าเลือดมีข้อมูลที่เขาต้องการ

เพื่อการนี้เขาไม่ได้ใช้วิธีการของผู้ฝึกตนตั้งแต่ต้นจนจบ และเขาไม่ต้องการเปิดเผยมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงซ่อนตัว เขาไม่อยากใช้พลังที่ไม่จำเป็นสำหรับคนในกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำ ถ้าเขาเอาจริงแค่ยกมือขึ้นก็ทำให้พวกมันทั้งหมดตายอย่างไร้ร่องรอยได้อยู่แล้ว

แน่นอนมันไม่สำคัญหรอก ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

“ใครสั่งแกให้มาฆ่าฉัน?”

ฉู่ชวิ๋นหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อปกปิดดวงตาที่แหลมคม หลังจากที่เขาแปลภาษาด้วยแอพแล้วเขาก็เอาให้หมาป่าเลือดฟัง

หลังจากหมาป่าเลือดฟัง เขาก็อ้าปากหัวเราะและพูดออกมา “แกมีศัตรูเยอะมากนักรึไง? ใครสั่งมาฆ่าแกยังไม่รู้เลย ช่างน่าสงสารจริง ๆ”

ฉู่ชวิ๋นเลิกคิ้วขึ้นมา เขาเริ่มใจร้อนนิดหน่อย ดังนั้นเขาจึงต้องการจบบทสนทนาโดยเร็วที่สุด

“บอกฉันมาว่าใครส่งแกมาฆ่าฉัน? ฉันจะให้แกตายอย่างไม่เจ็บปวด” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างไร้อารมณ์

พอหมาป่าเลือดได้ยินก็หัวเราะพร้อมกับพูดยั่วฉู่ชวิ๋น “ไอ้เจ้าลิงน่ารังเกียจ ในเวลาแบบนี้ยังกล้าพูดออกมาได้ ไม่อายปาก นิสัยของแกทำให้ผู้คนมากมายต้องเกลียดแก แกลงไปอยู่ในนรกกับลูกน้องของฉันซะเถอะ!”

เมื่อพูดจบ ปืนชีพจรสายฟ้าก็เล็งไปที่ฉู่ชวิ๋น

ปัง!

ปากกระบอกปืนมีสายฟ้าสีน้ำเงินแปล๊บ ๆ พุ่งเข้าใส่ฉู่ชวิ๋น ในขณะที่เสียงปืนดังขึ้น แขนของฉู่ชวิ๋นขยับเล็กน้อย แต่กลับเหมือนไม่ได้ขยับ

“ไปตายซะ!”

หมาป่าเลือดตะโกนดังก้อง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ฉู่ชวิ๋นก็ยื่นมือออกมาแต่ก็แค่ข้างเดียว เขาดูใจเย็นและมองดูหมาป่าเลือดอย่างเหยียดหยาม ใบหน้าที่น่าเกลียดของหมาป่าเลือดแข็งทื่อ รูม่านตาของเขาขยายออกและดวงตาดูหวาดกลัว

เพราะว่าฉู่ชวิ๋นยื่นมือของเขาออกมาแล้วกางออกอย่างช้า ๆ ก้อนกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินอยู่กลางฝ่ามือของเขาและส่งเสียง ‘ซ่า’

กระแสสีน้ำเงินเป็นสัญลักษณ์ของปืนชีพจรสายฟ้า กระแสไฟฟ้าเป็นกระแสไฟฟ้าแสนโวลต์ที่ถูกบีบอัดและสามารถยิงใส่ผู้ใหญ่ให้กลายเป็นเถ้าถ่านได้อย่างง่ายได้

เลือดในร่างกายของหมาป่าเลือดสูบฉีดจนตัวแข็งค้าง

เขาสาบานว่าเขาไม่เคยเห็นอะไรที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้มาก่อน การจับกระสุนปืนชีพจรสายฟ้าด้วยมือเปล่า กระแสไฟฟ้าแสนโวลต์นั้นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้

ถ้างั้น ฉู่ชวิ๋นที่อยู่ตรงหน้าคือเทพหรือจอมมารกัน?

มือเท้าของหมาป่าเลือดแข็งทื่อ เขาขนลุกและรู้สึกหนาวเหน็บ เขาเป็นทหารรับจ้างที่เปื้อนเลือดมากมาย สังหารผู้คนนับไม่ถ้วน เขาไม่คิดว่ามันมากเกินไปที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นเทพแห่งความตาย ไอสังหารรอบตัวของเขาไม่ว่าจะเทพหรือผีก็ต้องถอยห่างไป

แต่ตอนนี้ เขากำลังหวาดกลัวจริง ๆ

เพราะเมื่อคนคนนั้นมอบปืนชีพจรสายฟ้าให้กับเขา อีกฝ่ายกล้าพูดว่าไม่มีใครในโลกที่รอดพ้นจากปืนชีพจรสายฟ้าไปได้

ในตอนนั้นเขาพูดติดตลกและถามว่าถ้ามีคนทำได้จริง ๆ ละ? เขาจำได้ว่าคนคนนั้นบอกเขาว่า ‘ถ้าใครทำได้มันก็ไม่ใช่มนุษย์แล้ว แต่เป็นเทพเจ้า’

ปืนชีพจรสายฟ้ายังคงเล็งไปที่ฉู่ชวิ๋น แต่หมาป่าเลือดไม่กล้าที่จะเหนี่ยวไก เพราะเขารู้ว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับเทพเจ้า ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเย็นชาขึ้น มีเส้นไหมวิญญาณออกมาจากนิ้วมือของเขา มันพุ่งไปรัดคอของหมาป่าเลือดอย่างรวดเร็ว

“พูดในสิ่งที่แกรู้ออกมา”

พร้อมคำพูดที่ไม่แยแสของฉู่ชวิ๋น เส้นไหมวิญญาณเริ่มรัดแน่นขึ้น ดวงตาของหมาป่าเลือดจะถลนออกมา ใบหน้าของเขาก็เริ่มม่วงและปืนชีพจรสายฟ้าก็หล่นลงจากมือ เขาตกใจมากและอยากจะหยุดยั้งไม่ให้เส้นไหมวิญญาณมันรัดแน่นกว่านี้

“ฉันจะพูด…” หมาป่าเลือดเริ่มกลัว

ฉู่ชวิ๋นขยับนิ้วเล็กน้อย เส้นไหมวิญญาณก็หายไปทันที

หมาป่าเลือดเหมือนคนที่เกือบจะจมน้ำตาย แต่สุดท้ายก็จับฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ เขาก้มตัวเล็กน้อยและรู้สึกประมาท มุมปากเต็มไปด้วยรอยเลือดที่แดงเข้ม

“พูดมา” ฉู่ชวิ๋นพูด

“ฉันพูดแล้วแกจะปล่อยฉันไปได้ไหม?” หมาป่าเลือดไม่อยากตาย

“แกไม่มีสิทธิ์ขออะไรทั้งนั้น” ฉู่ชวิ๋นกล่าวอย่างเรียบเฉย

ด้วยสายตาที่ไม่แยแสของฉู่ชวิ๋น หมาป่าเลือดตัวแข็งและพูดออกมาทันที “ใครบางคนในจีนเสนอเงินให้ฉัน 1,000 ล้านและให้ข้อมูลของคุณมา ขอให้ฉันฆ่าแก”

“ใคร?” ฉู่ชวิ๋นถามทันทีแต่หมาป่าเลือดรีบส่ายหัว

“ฉันไม่รู้ เขามาหาฉันและให้เงินล่วงหน้า 500 ล้าน ฉันถึงจะเชื่อใจเขา เราติดต่อกันเพียงครั้งเดียว ฉันมีเบอร์โทรของเขา”

หมาป่าเลือดบอกให้รู้ถึงโทรศัพท์ที่เข้ารหัสลับ 21 ตัว ฉู่ชวิ๋นจ้องไปที่หมาป่าเลือด เขารู้สึกว่าหมาป่าเลือดไม่ได้โกหก เขามองไปที่ปืนชีพจรสายฟ้าบนพื้นและพูดออกมา “นี่ก็เป็นของที่มันให้แกเหรอ?”

“ฉันไม่รู้ หลังจากที่คนคนนั้นมอบเงินให้ฉัน วันต่อมาก็มีคนมอบปืนนั่นให้ฉัน”

ร่างของฉู่ชวิ๋นหายตัวไปทันทีและเขาก็ได้ปรากฏตัวต่อหน้าหมาป่าเลือด เขาไม่อาจต่อต้านฉู่ชวิ๋นได้เลย จากนั้นฉู่ชวิ๋นก็วางมือข้างหนึ่งไว้บนหัวของเขา

ทักษะดูดจิตวิญญาณ!

ดวงตาของหมาป่าเลือดเริ่มสับสนวุ่นวาย หลังจากนั้นครู่หนึ่งฉู่ชวิ๋นก็เอามือของเขาออก ดวงตาของหมาป่าเลือดขาวโพลน และล้มลง ฉู่ชวิ๋นหยิบปืนชีพจรสายฟ้าขึ้นมาจากพื้นแล้วหันหลังเดินจากไป

ปัง!

กลุ่มแสงสีฟ้าพุ่งมาจากทิศทางที่ฉู่ชวิ๋นจากมา พุ่งไปที่หมาป่าเลือด หลังจากนั้นก็ระเบิด

“ฉันบอกแล้ว ถ้าพูดสิ่งที่รู้ออกมา ฉันจะให้แกตายอย่างไม่เจ็บปวด”

ฉู่ชวิ๋นเอ่ยขึ้นเบา ๆ แล้วเดินจากไป