จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 109

จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 109 – แพะรับบาป

สุนัขอาจกล่าวได้ว่าเป็นศัตรูตามธรรมชาติของผู้ซุ่มโจมตีในป่า นับประสาอะไรกับมนุษย์ แต่สัตว์ร้ายเหล่านั้นมีวิธีซ่อนเร้นที่ดีกว่า และความเร็วในการวิ่งที่เร็วกว่า มันมักจะลงเอยด้วยสถานการณ์ของชีวิตและความตาย เนื่องจากถูกติดตามโดยฝูงสุนัขล่าเนื้อ

กู่เสี่ยวเล่อและลุงคนที่สามของเขาออกล่าสัตว์ตลอดทั้งปี และเกือบทุกครั้งที่เขาอาศัยสุนัขล่าสัตว์ตัวใหญ่ในบ้านของลุงคนที่สามเพื่อจัดการกับสัตว์ร้ายขนาดใหญ่

คนที่ประสบความสําเร็จที่สุด คือการพึ่งพาสุนัขล่าเนื้อห้าตัวเพื่อผลัดกันต่อสู้ เพื่อโตขึ้นจับหมูปาตัวใหญ่ที่มีน้ำหนักมากกว่า 300 กิโลกรัม!

แต่ปัญหาคือ ตอนนี้สุนัขล่าสัตว์กลายเป็นผู้ช่วยของฝ่ายตรงข้าม และเขากลายเป็นเหยื่อที่คนอื่นต้องการล่า นี่คือชีวิตของกู่เสี่ยวเล่อ!

ในความเป็นจริง สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คืออีแร้งทมิฬคนนี้จงใจวิ่งกลับไปที่ค่ายโจรสลัดที่ใกล้ที่สุดและนําสุนัขล่าสัตว์ขนาดใหญ่จํานวนมากกลับมาเพื่อตามล่าผู้รอดชีวิต

แน่นอนว่าเขารู้ว่ามันไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไป ในไม่ช้าเสียงเห่าของสุนัขล่าเนื้อก็มาจากที่ไกลและใกล้ และเห็นได้ชัดว่าเจ้ากลิ่นที่อ่อนไหวเหล่านี้ได้พบร่องรอยของเขาแล้ว

กู่เสี่ยวเล่อถือ AK47 และโจรสลัดที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เสี่ยวเล่อไม่คิดว่าเขาเป็นแรมโบ้ที่สามารถลงมือกับผู้เชี่ยวชาญ 50 คนในป่าได้

ยิ่งไปกว่านั้น ในสภาพแวดล้อมภูมิประเทศที่ซับซ้อนเช่นนี้ มันเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะคํานึงถึงทุกด้านเพียงอย่างเดียว ตราบใดที่เขาใช้กลวิธียิงเพื่อยับยั้งด้วยอาวุธอย่างง่ายๆ พวกเขาก็สามารถก้าวไปข้างหลังของเขาเพื่อสร้างวงปิดล้อมได้อย่างง่ายดาย!

ดังนั้น ตอนนี้มีทางเลือกเดียวสําหรับกู่เสี่ยวเล่อ นั่นคือหลีกเลี่ยงพื้นที่รอบนอกก่อน และที่นิยมมากขึ้นคือการวิ่ง!

กู่เสี่ยวเล่อโยนจินบนไหล่ของเขาไปที่ต้นไม้ ไม่นานหลังจากนั้นทําท่าทางวิ่งเข้าหามันอย่างรวดเร็ว! เจ้าตัวเล็กไม่โง่ พอได้ยินเสียงหมาเห่า มันรู้ว่าสถานการณ์วันนี้ไม่ดีนัก กระโดดหายไปอย่างรวดเร็วระหว่างกิ่งไม้ในปา

ตอนนี้กู่เสี่ยวเล่อไม่มีความกังวลอีกต่อไปแล้ว เอนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เกือบจะวิ่งอย่างรวดเร็วกับชั้นใบไม้ที่หนาทึบบนพื้นปา

แน่นอนว่าเพื่อแบ่งเบาภาระ เขาเก็บถุงกระสุนไว้ที่หลังก่อนที่จะวิ่งและถือแม็กกาซีนกระสุนเพียงสองชิ้น เพื่อที่เขาจะได้ต่อสู้กับโจรสลัดหากเขาไม่สามารถหลบหนีได้

หลังจากที่เสี่ยวเล่อวิ่งไปไม่ถึง 30 วินาที สุนัขล่าสัตว์ขนาดใหญ่ 2 ตัวที่นําโดยโจรสลัดก็รีบวิ่งเข้ามา สุนัขตัวใหญ่ทั้ง 2 ตัวเป็น โดโก อาร์เจนติโนตัวใหญ่ในตระกูลสุนัขล่าสัตว์!

สุนัขโดโก อาร์เจนติโนที่โตเต็มวัยสองตัวนี้มีน้ำหนักมากกว่า 80 กิโลกรัม และแม้แต่ตัวต่อตัวก็สามารถล้มผู้ชายที่แข็งแกร่งได้อย่างง่ายดาย ความร่วมมือกันของสุนัขทั้งสองตัวก็เพียงพอที่จะจัดการกับหมีได้ในระยะหนึ่ง!

เป็นเพียงการที่โจรสลัดกลัวว่าพวกมันจะวิ่งเร็วเกินไป และคนจะไม่สามารถไล่ตามพวกมันได้ทัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องใช้ซองหนังดึงมันไว้ข้างหลังให้แน่น

เบื้องหลังสุนัขโดโก อาร์เจนติโนสองตัวนี้ มีโจรสลัดเกือบ 30 คนกําลังถือ AK47 เรียงกันเป็นหน้ากระดานเพื่อติดตามร่องรอยของกู่เสียวเล่อ ค้นหาทุกตารางนิ้วของป่า…

ป่าเขตร้อนหลังจากบ่ายวันนี้ถือได้ว่ามีชีวิตชีวา สุนัขล่าสัตว์ 2 ตัวและโจรสลัดกลุ่มใหญ่เดินผ่านไปมาเช่นนี้ ทําให้สัตว์ตัวเล็กจํานวนมากแตกตื่นหนีไป

ในบางครั้ง มีเสียงปืนดังขึ้นในปา แต่ไม่รู้ว่าสัตว์เคราะห์ร้ายตัวไหนโดนปากกระบอกปืนของพวกเขา

เสี่ยวเล่อไม่มีพลังงานที่จะคิดถึงเรื่องเหล่านี้อีกต่อไป เขาไม่กล้านําศัตรูไปในทิศทางที่เขาเดินเมื่อวานนี้ ท้ายที่สุด ถ้าคุณไปตามถนนสายเก่า มีโอกาสสูงที่คุณจะนําศัตรูมาที่แคมป์ของคุณในเวลานั้น บ้านตัวเอง สาวงามทั้งสามของคุณจะไม่เป็นแกะเข้าไปอยู่ในปากเสือหรือ?

แม้ว่าเขาจะรับความเสี่ยง เสี่ยวเล่อก็ยังคงเดินตามทิศทางที่เขาไม่เคยเดินมาก่อนอย่างแน่วแน่ และถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว …

ในขณะนี้ ในซากเครื่องบินห่างจากพวกเขาประมาณสิบกิโลเมตร พี่สาวหลินรุ่ยและหนิงเล่ยต่างมองไปที่ปาอันห่างไกลอย่างเป็นห่วง

เดิมทีพวกแธอไม่เห็นด้วยกับการที่เสี่ยวเล่อจะออกไปสํารวจชายหาดด้วยตัวเอง แต่กัปตันของพวกเธอมีความตั้งใจและพวกเธอต้องรออยู่ในแคมป์ซากเครื่องบินเพื่อรอข่าว

ตอนแรกไม่มีการเคลื่อนไหว แต่ไม่นานก็มีเสียงปืนดังมาจากริมป่า

การแสดงออกบนใบหน้าของหญิงสาวทั้งสามเปลี่ยนไปอย่างมาก และพวกเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกัปตันของพวกเธอในตอนนี้

หลินเจียวต้องการลงไปหากู่เสียวเล่อ แต่พี่สาวของเธอ หลินรุ่นและหนิงเล่ยห้ามไว้

อันที่จริงพวกเธอไม่ผิดแต่อย่างใด หากสถานการณ์ภายนอกเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยวเล่อไม่สามารถรับมือได้ แล้วถ้าพวกเธอกลับไปอีกครั้ง พวกเธอจะเพิ่มความวุ่นวายให้กับกัปตันได้เท่านั้น

เวลาผ่านไป พวกเธอสามคนรออย่างใจจดใจจ่อ ….

ทันใดนั้น เสียงร้องเรียกที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น และทันใดนั้น ร่างเงาสีทองก็พุ่งเข้ามาในซากเครื่องบินและกระโดดไปที่ไหล่ของหนิงเล่ย

เมื่อหญิงสาวทั้งสามเห็นจินกลับมา แต่ไม่มีร่างของเสี่ยวเล่อ อารมณ์ที่ไม่สบายใจของพวกเธอก็ยิ่งหนักขึ้น

ตอนนี้ลิงกลับมาแล้ว เสี่ยวเล่อยังไม่กลับมา เป็นไปได้ไหมว่าเขาประสบเหตุร้ายอยู่ข้างนอกแล้ว ..

ฉินเหว่ยและเหลาชางมีปัญหามาตลอด ในที่สุดพวกเขาก็จับกิ้งก่าในป่าเมื่อเช้านี้และเตรียมที่จะกินมัน

แต่ไม่รู้ว่าผิวหนังของกิ้งก่านั้นหนาและแข็ง มันยากที่จะแล่เนื้อข้างใน และมันก็คาวมาก พวกเขาเพิ่งอาเจียนหลังจากกัด

อยากไปที่ชายหาดเพื่อหาอาหาร แต่กลัวว่าโจรสลัดจะไม่จากไป ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถสุ่มพบได้เฉพาะผักปาและผลไม้ปาบางชนิดที่ดูเหมือนจะกินได้ในป่า …

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาหารเป็นพิษหรือเปล่า เสี่ยวลี่เริ่มมีไข้ เมื่อเธอตื่นนอนในตอนเช้า

จนถึงตอนนี้ เธอยังตัวร้อนอยู่ ดังนั้นเหลาชางและฉินเหว่ยจึงต้องทิ้งเธอไว้ในค่ายชั่วคราวเพื่อพักฟื้น ในขณะที่ทั้งสองคนออกมาหาอาหารต่อ

ในเวลานี้ พวกเขาสองคนกําลังจ้องมองอย่างตั้งใจที่ไก่ฟ้าที่กําลังนั่งยองๆ อยู่บนพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกล

ในใจกล่าวว่า “เจ้าตัวนี้ต้องหนักอย่างน้อย 3,4 กิโลกรัม ถ้าเราจับมันได้ เราจะสามารถกินอาหารอิ่มได้อย่างน้อยในคืนนี้!”

ทั้งคู่ขยับร่างกายเล็กน้อย สามเมตร สองเมตร หนึ่งเมตร … เมื่อเห็นว่าไก่ฟ้าที่หลับใหลอยู่ตรงหน้าพวกเขา ฉินเหว่ยและเหลาชางก็มีความสุขในใจ!

หลังจากที่หิวติดต่อกันมา 2 วัน ทั้งสองคนก็ไม่มีใจที่จะต่อสู้เพื่ออํานาจอีกต่อไป จะดีกว่าถ้าได้กินอาหารให้อิ่มบนเกาะร้างแห่งนี้

แต่ในขณะนี้ มีร่างหนึ่งเดินผ่านหน้าพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าไก่ฟ้าที่กําลังได้มาถึงมือ ทันทีนั้นตกใจกลัวและบินออกไป!

สายตาของฉินเหว่ยดีขึ้น และเขารู้ได้ทันที ไม่ใช่ว่าเป็นกู่เสี่ยวเล่อหรือ?

เขาไม่ใช่ว่าเขียนถึงเราว่าเขาออกจากเกาะร้างด้วยเรือ? ทําไมคุณถึงรีบร้อนขนาดนี้? มันอาจจะเป็น…

แต่เขารู้คําตอบทันที เพราะในทิศทางที่เสี่ยวเล่อมา เสียงเห่าของสุนัขก็ดังขึ้นและในช่วงเวลาดังกล่าว ผสมกับภาษาแอฟริกันฝรั่งเศสที่โจรสลัดตะโกนเสียงดัง …

“โอ้พระเจ้าช่วย มีโจรสลัด!” ฉินเหว่ยกลัวมากจนวิญญาณของเขากําลังจะบิน!

ไม่สนใจชายชราที่อยู่ข้าง ๆ วิ่งหนี!

เหลาชางก็อยากจะวิ่งหนี แต่พุงเบียร์ของเขาที่ปรนเปรอในห้องทํางานทําให้ความเร็วของเขาเท่ากับการเดินเร็ว!

คําสาปนี้อยู่ในใจของเหลาชาง ไอ้เอี้ย! แกมันเลวทราม ไอ้กเสี่ยวเล่อ แกวิ่งไปไหนก็ได้ไม่วิ่ง แต่มันบังเอิญมาเพื่อล่อโจรสลัดที่น่ากลัวเหล่านี้มาหาเรา!

ฉันไปยุ่งกับใครฮะ? ฉันหิวมาสองวันในป่าและในที่สุดก็พบว่าไก่ฟ้ากําลังหลับใหล ตอนนี้ยังดีไม่ใช่แค่ไก่ฟ้าเท่านั้น แต่ตอนนี้ยังมีกลุ่มโจรสลัดดุร้ายไล่ล่าเรา

สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ฉินเหว่ยสามารถวิ่งได้เร็วกว่าปกติมาก แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับกู่เสียวเล่อได้ แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา มีเพียงเหลาชางเท่านั้นที่เหลืออยู่

เมื่อบอกว่ามันสายเกินไป โดโก อาร์เจนติโนสองตัวที่อยู่ด้านหลังก็รีบวิ่งมาแล้ว เหลาชางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสุนัขตัวใหญ่สองตัววิ่งมาหาเขา เขาก็รีบวิ่งไปพร้อมกับดวงตาของเขาก็มืดลงและเขาก็เป็นลม …

อันที่จริงไม่ใช่ว่ากู่เสี่ยวเล่อจงใจมาที่ฉินเหว่ยและคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าชายผู้เคราะห์ร้ายสองคนนี้กําลังจับไก่ฟ้าที่นี่

แต่เมื่อเขาเห็นสองคนนี้ มันก็สายเกินไปที่จะเปลี่ยนเส้นทาง แม้ว่าเขาจะไม่ได้หันกลับไปมองเมื่อเขาวิ่งไปจนสุดทาง แต่เขาก็รู้ด้วยว่าในครั้งนี้ อดีตหัวหน้าบริษัททั้งสองของเขาโชคร้าย

แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงหนทางที่จะหลบหนีของเขา วิ่งสลับฉากสั้น ๆ นิดหน่อยไม่มีอะไรมาก ตอนนี้เสี่ยวเล่อไม่กล้าหยุดสักนิด ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่!

หลังจากเลี้ยวหักศอกสองสามครั้งติดต่อกัน กู่เสี่ยวเล่อได้ยินเสียงเห่าของสุนัขล่าเนื้อด้านหลัง ดูเหมือนจะตัวเล็กกว่าเล็กน้อย และโจรสลัดที่ยังคงตะโกนและตะโกนอยู่ข้างหลังเขา ดูเหมือนจะอยู่ห่างออกไปจากเขา จึงถือได้ว่า เขาสามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก!

เขายังคงงุนงงเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าสุนัขล่าเนื้อเหล่านั้นไล่ล่าเขาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

ในความเป็นจริง เขาไม่รู้ว่าฉินเหว่ยผู้น่าสงสารได้กลายเป็นแพะรับบาปของเขาในเวลานี้และโดโก อาร์เจนติโน ทั้งสองก็ไล่ล่าเขาอย่างเมามัน ส่วนเหลาชางที่กลายเป็นนักโทษของโจรสลัดทันทีเพราะการสลบหมดสติของเขา

โชคดีที่ฉินเหว่ยว่องไวเช่นกัน เขาเกือบจะถูกสุนัขล่าเนื้อแซงหน้าไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง แม้ถูกกัดหลายครั้งที่ข้อเท้า และในที่สุดก็รอดจากปากสุนัขได้

เมื่อได้ยินฉินเหว่ยกรีดร้องและวิ่งหนี กู่เสี่ยวเล่อโค้งริมฝีปากของเขาและพูดว่า : “โอ้ อย่าแก้นฉันนะ สหาย …