จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 124

ตอนที่ 124 – บริการ

แน่นอนว่าแมวตัวใหญ่ที่มีขนสีขาวบริสุทธิ์ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มันหมอบลงบนกิ่งไม้ที่สูงไม่กี่เมตรจากพวกเขา

มันจ้องมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด ท่าทางนั้นทั้งประหลาดใจและชื่นชม และยังทําให้กู่เสี่ยวเล่อเข้าใจผิด

แมวตัวใหญ่ตัวนี้น่าจะมาตอนที่เขาไม่ได้ต่อสู้กับหมาใน ตอนนี้มันไม่ได้มาที่นั่นเพื่อสังเกตตัวเองโดยตั้งใจ

แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ กู่เสี่ยวเล่อก็รู้สึกว่าเขาคิดมากเกินไป แม้ว่าแมวสีขาวตัวใหญ่ตัวนี้ค่อนข้างมีจิตวิญญาณ แต่มันก็ยังคงเป็นสัตว์ร้ายที่มีขนยาวอยู่ดี

มันมีไอคิวแบบนั้นจริงๆ เหรอ?

แต่อย่างไรก็ตาม แมวตัวใหญ่ตัวนี้รู้สึกประหลาดใจกับความสําเร็จของกู่เสี่ยวเล่ออย่างเห็นได้ชัด มันส่งเสียงครวญครางและกรีดร้องอย่างแผ่วเบาบนกิ่งไม้ และทันใดนั้นก็มีเสียงกระโจนลงมาที่พื้นและวิ่งไปไม่กี่ก้าวเพื่อไปยังซากหมาในที่เหลืออยู่

เพราะเจ้าตาเดียวถูกกู่เสี่ยวเล่อผ่าครึ่งด้วยมีด ไม่เพียงแต่เลือดกระเซ็น แต่อวัยวะภายในร่างกายก็ร่วงลงสู่พื้นด้วย ….

ต้นหญ้าอาบไปด้วยเลือดเป็นสีแดง และแม้แต่กลิ่นเลือดที่น่าสะอิดสะเอียนก็ยังอบอวลอยู่ในอากาศ …

แน่นอนว่าแมวสีขาวตัวใหญ่ไม่สนใจเรื่องนี้เลย มันหมอบลงและพบหัวใจและตับของไฮยีน่าจากซากทั้งสองและเริ่มเคี้ยว

หนิงเล่ยที่ดูฉากนี้ตกใจเล็กน้อยและดึงกู่เสี่ยวเล่อด้วยมือของเธออย่างรวดเร็ว : “นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว! ไม่ใช่ว่าแมวตัวใหญ่ตัวนี้กินหมาเสร็จแล้วมากินพวกเราเหรอ?”

กู่เสี่ยวเล่อหัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนี้ : “ ไอคิวของแมวตัวใหญ่สีขาวตัวนี้ค่อนข้างสูง ผมคิดว่ามันจงใจดูการต่อสู้ระหว่างเรากับหมาบนกิ่งไม้ หลังจากเห็นความตายตรงหน้ามัน ผมไม่คิดว่ามันจะเริ่มโจมตีพวกเราสองคน! “

แน่นอนว่าหลังจากกินหัวใจและตับของไฮยีน่าแล้ว แมวสีขาวตัวใหญ่ก็เลียเคราและมุมปากของมันด้วยความพึงพอใจ และจ้องมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อด้วยท่าทางแปลก ๆ ดูเหมือนว่าแมวที่เลี้ยงไว้ในบ้านจะมองไปที่เจ้าของจริงๆ

“โอเคโอเค! ฉันเข้าใจแล้ว! แกยังไม่อิ่ม กลับมาที่แคมป์กับฉัน! เดี๋ยวจะมีอะไรกิน!” กู่เสี่ยวเล่อโบกมือ และแบกกวางน้อยไปที่หลังของเขาและจากไป

ลิงน้อยจินที่เพิ่งกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้เพราะความกลัว ก็เริ่มมีอารมณ์และกระโดดไปที่ไหล่ของหนิงเล่ยส่งเสียงเจื้อยแจ้วและชี้แนะเส้นทาง

สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ แมวสีขาวตัวใหญ่ดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่กู่เสี่ยวเล่อเพิ่งพูดและติดตามพวกเขาไปตลอดทาง แม้ว่ามันจะยังคงรักษาระยะห่างไว้ แต่ก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามันเริ่มถือว่ากู่เสี่ยวเล่อเป็นเจ้าหน้าที่พลั่วขี้ของตัวเอง

เมื่อเป็นเช่นนี้ การผสมผสานระหว่างชาย,หญิง,ลิงและแมวที่แปลกประหลาดก็เดินกลับไปที่แคมป์โรงแรมเครื่องบินของพวกเขาในเวลาอันสั้น

หลินรุ่ยและหลินเจียวที่มองไปรอบ ๆ ซากเครื่องบินอยู่ตลอดเวลากําลังรอฝั่งกู่เสี่ยวเล่อกลับมา โดยธรรมชาติแล้วดีใจมากเมื่อเห็นคนเหล่านี้กลับมา แค่ตอนที่เห็นแมวตัวใหญ่สีขาวอยู่ข้างหลัง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย

“ พี่เสียวเล่อ คุณ คุณกลับมาแล้วเหรอ? ทําไม ทําไมคุณถึงพาแมวตัวใหญ่ตัวนี้กลับมาด้วยหละ?” หลินเจียวลงจากเครื่องบินและปืนลงบันไดเชือกเพื่อทักทายกู่เสี่ยวเล่อ แต่หลังจากมองไปที่แมวสีขาวตัวใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา ในที่สุด เธอก็หยุดชะงักเล็กน้อย

” ผมทําอะไรไม่ได้ ผมคิดว่าเจ้าตัวนี้ขึ้นอยู่กับพวกเรา มันเพียงแค่กินหัวใจและตับของไฮยีน่า แต่มันยังไม่พอใจจึงต้องตามเรากลับไปที่แคมป์เพื่อกินเนื้อกวางย่าง! ผมทําอะไรไม่ได้ แค่มีเสน่ห์เกินไป! ” กู่เสี่ยวเล่อกล่าวอย่างหมดหนทาง

อย่างไรก็ตาม หลินรุ่ยคิดอย่างรอบคอบมากขึ้นเมื่อเห็นว่ากู่เสี่ยวเล่อเปียกโชกไปด้วยเลือดของไฮยีน่า เธอก็พูดอย่างรวดเร็ว : “กัปตันเสี่ยวเล่อ ร่างกายของคุณสกปรกมากไปที่น้ําตกลําห้วยด้านหลังคุณเพื่อล้างมัน!”

คําพูดของเธอทําให้กู่เสี่ยวเล่อนึกได้ทันที ใช่ คราบเลือดบนร่างกายของเขาช่างตรงกันข้ามกับการเป็นวีรบุรุษที่กล้าหาญ แต่หลังจากนั้นไม่นาน เลือดจะจับตัวเป็นก้อนในเส้นใยของเนื้อผ้าและจะล้างได้ยาก นอกจากนี้ยังรู้สึกไม่สบายใจที่มีเลือดเกาะตามร่างกายจะไม่ล้างมันออกได้อย่างไร?

ดังนั้นเขาจึงวางกวางที่หลังของเขาลงและพูดว่า : “เอาล่ะ ผมจะอาบน้ําและเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไงก็ตาม ผมจัดการเหยื่อของวันนี้ให้เรียบร้อยด้วย เมื่อเรากลับมาทีหลัง เราจะได้เริ่มทานอาหารเย็นกัน!”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น สาว ๆ ก็มีความสุขมาก หลังจากนั้นอาหารของพวกเธอเริ่มไม่เพียงพอในช่วง 2 วันที่ผ่านมา เช้านี้ทุกคนกินปลาเค็มกันไม่กี่ตัว ไม่อิ่มเลย

ตอนนี้ จับกวางตัวเล็ก ๆ ที่มีน้ําหนักมากกว่า 30 จินในครั้งเดียวนี่น่าจะพอกินได้สักพัก

แต่ทันทีที่พวกเขาเห็นแมวสีขาวตัวใหญ่นอนอยู่บนพื้นหญ้าไม่ไกลจากแคมป์ สาว ๆ ก็เริ่มสงสัยว่าเหยื่อของพวกเขาเพียงพอให้เจ้านายกินหรือไม่?

กู่เสี่ยวเล่อไม่มีเวลาคุยเรื่องนี้กับพวกเธอ เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดี โดยธรรมชาติเขาเดินจากไป โดยมีมีดพร้าและมีดสั้นในมือแบกกวางอยู่บนหลังของเขา เดินไปยังน้ําตกเล็ก ๆ ได้อย่างง่ายดาย

โรงแรมเครื่องบินของพวกเขาอยู่ห่างจากแหล่งน้ําไม่มากนักประมาณ 2 กิโลเมตร เคยมาที่นี่ แล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้จึงเป็นเส้นทางที่คุ้นเคย

กู่เสี่ยวเล่อรีบเดินไปที่น้ําตก …

เนื่องจากไม่ได้มีฝนตกมาสองสามวัน ขณะนี้น้ําที่ไหลของน้ําตกจึงไม่ค่อยมีมากนัก แต่โชคดีที่อุณหภูมิของน้ําเย็นและน่ารื่นรมย์เหมาะแก่การอาบน้ําเป็นอย่างมาก

กู่เสี่ยวเล่อมองกลับไปที่ทิศทางของที่พักและเห็นว่าไม่มีใครมา เขายิ้มและนั่งบนก้อนหินริมลําธาร ยกกวางขึ้นและปรับระดับมัน ถือมีดสั้นไว้ในมือ ราวกับว่าเขาเป่าตั้งจิวเหยี่ยว (สํานวนคือ ฝึกฝนซ้ําแล้วซ้ําเล่า เข้าใจกฏวัตถุประสงค์ของสิ่งต่าง ๆ และมีประโยชน์และใช้งานง่าย) จากนั้น เขาก็ลอกหนังกวางออกทั้งหมด

จากนั้นเขาก็สับด้วยมีด นั่นในเวลาไม่ถึง 5 นาที กวางตัวเล็กที่มีน้ําหนักมากกว่า 30 จนถูกแบ่งออกเป็นชิ้นเนื้อขนาดเล็กและขนาดใหญ่หลายสิบชิ้น และหัวใจตับม้ามกระเพาะอาหารและไตทั้งหมดจะถูกนั่นแยกจากกันออกมา

ด้วยการไหลของน้ํา กู่เสี่ยวเล่อทําความสะอาดเนื้อ,กระดูกและอวัยวะภายในทั้งหมดอย่างรวดเร็ว และส่วนที่เหลือคือการทําความสะอาดตัวเอง

นี่คือป่าเก่าแก่ที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา แม้ว่าจะมีสมาชิกสาวสวยอยู่ข้างๆ แต่เขาคิดว่าพวกเธอยังคงซุบซิบนินทาอยู่ในแคมป์ในขณะนี้

กู่เสียวเล่อไม่มีรอยเปื้อนใด ๆ เขาถอดเสื้อผ้าและกางเกงออกจากร่างกาย และปล่อยให้เขาเป็นอิสระและกระโดดลงไปในลําห้วยที่ท่วมหัวเข่าของเขาทันที

น้ําใสและเย็น ทําให้กู่เสี่ยวเล่อกวาดความเหนื่อยและเมื่อยล้ามาหลายวัน หากไม่ใช่เพราะน้ําตื้นเกินไป เขาแทบรอไม่ไหวที่จะกระโดดลงไปเล่นน้ํา

หลังจากล้างเลือดบนร่างกายของเขาแล้ว กู่เสี่ยวเล่อไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยความรีบร้อน แต่นั่งลงบนก้อนหินเรียบข้างลําธาร รู้สึกได้ถึงกระแสน้ําเย็นที่ไหลผ่านร่างกายของเขา …

“เฮ้อ ถ้าไม่มีโจรสลัดมาสร้างปัญหา มันคงจะสวยงามมากที่ได้อยู่กับสาวงามสามคนที่นี่เป็นเวลาสามหรือห้าปี!” กู่เสี่ยวเล่อเงยศีรษะขึ้นและมองไปยังท้องฟ้าสีคราม

“กัปตันเสี่ยวเล่อ? อาบน้ําเป็นยังไงบ้าง? ต้องให้ฉันถูหลังนวดไหล่ไหม!” ในขณะที่กู่เสี่ยวเล่อนอนอยู่ในน้ําอย่างสบายใจและฝันถึงอนาคต เสียงหวานและหยาดเยิ้มดังขึ้นในหูของเขา…