จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 143
ตอนที่ 143 – ขอคําสาบาน
“ช่างหุ่นดีจริงๆ!” เมื่อมองไปที่ขาขาวยาวของหนิงเล่ย กู่เสี่ยวเล่อก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจที่เขามักจะมองว่าเธอเป็นลูกสะใภ้
ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่มีขายาวจะปล่อยให้ผู้ชายได้พบกับความรู้สึกของการเป็นอมตะ แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่?
กู่เสี่ยวเล่อยิ้มและปัดตกความคิดอันหอมหวานเหล่านี้ ด้วยมีดของกองทัพสวิสในมือเขาพยายามสะกิดปลิงตัวใหญ่ที่ดูดเลือดเต็มในลําไส้อย่างนุ่มนวล
เจ้าตัวนี้นั้นไม่ได้ขยับตัวแน่นบนน่องของหนิงเลย กู่เสี่ยวเล่อดึงมีด Swiss Army กลับมาและใช้มืออีกข้างของเขาเปิดไฟแช็ก ZIPPO อย่างชํานาญ
เปลวไฟสีฟ้าอ่อนลุกโชน กู่เสี่ยวเล่อวางมีดลงบนเปลวไฟและย่างไปมาเป็นเวลาเกือบ 30 วินาที จากนั้นก็สะกิดปลิงด้วยมีดอีกครั้ง…
แน่นอนว่าเมื่อสัมผัสด้วยกระบี่ร้อน ปลิงก็ปล่อยกลิ่นที่แผดเผาออกมา ร่างทั้งร่างก็ขดเป็นลูกบอลทันที และหลุดออกจากน้องของหนิงเลย
“โอเค คุณสามารถเปิดตาของคุณ!” กู่เสี่ยวเล่อวางมีดและยิ้ม
หนิงเล่ยลืมตาขึ้นและมองไปที่น่องของเธออย่างระมัดระวัง สักพักตามที่คาดไว้ มีเพียงบาดแผลสีแดงเข้มที่ยังคงอยู่ แต่แผลหายเร็วมากจนดูเหมือนว่ามันกําลังจะตกสะเก็ด
“ในสมัยโบราณ มนุษย์ใช้ปลิงชนิดนี้ในการรักษาเพื่อดูดซับบาดแผลที่บวมของผู้ป่วย” ขณะที่กูเสี่ยวเล่อกล่าว เขาใช้มีดหยิบปลิงตัวใหญ่ที่ขดเป็นลูกบอลแล้ววางไว้ตรงหน้าของหนิงเล่ย
“โอ้พระเจ้า! อย่าแสดงให้ฉันเห็น มันน่าเกลียดเกินไป!” หนิงเล่ยโบกมือของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“แค่ เป็นเพียงการที่ผมจับมันไว้อย่างแปลกประหลาด โดยปกติแล้วแม้ว่าบาดแผลที่น่องของคุณจะมีมันดูดเลือด แต่มันจะไม่ทําให้คุณดูเหมือนไม่มีเลือดบนใบหน้าของคุณได้หรือ? เป็นไปได้ไหม……”
กู่เสี่ยวเล่อวางปลิงและมองไปที่หนิงเล่ยอย่างระมัดระวัง
ความจริงแล้ว กู่เสี่ยวเล่อได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับเธอมาหลายวันแล้ว คุณหนูคนนี้มีสมรรถภาพทางกายค่อนข้างดีและผิวพรรณของเธอก็อวบอิ่มและแดงก่ํามาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอดูซีดลงมาก
“คุณ คุณหมายถึงอะไร” เมื่อได้ยินเช่นนี้ สายเชือกที่หนิงเลยเพิ่งวางลงก็ซึ่งแน่นขึ้นอีกครั้ง มองไปที่กู่เสี่ยวเล่อและถามอย่างสงสัย
” ผมสงสัยว่าส่วนอื่น ๆ ของร่างกายของคุณก็ถูกปลิงกัดเช่นกัน”กู่เสี่ยวเล่อพยักหน้าและกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“สถานที่อื่น ๆ ?” หนิงเล่ยปิดหน้าอกของเธอโดยสัญชาตญาณ
“คุณ คุณหลอกฉันอีกแล้วหรือ? ถือโอกาสเอาเปรียบฉัน?”
กู่เสี่ยวเล่อพูดไม่ออกด้วยวงจรสมองของหญิงสาวคนนี้ เขาโบกมือและพูดว่า : “ลืมไปได้เลย ถ้าคุณไม่เชื่อก็ยืนขึ้นแล้วดูสิ!”
“เพียงแค่ยืนขึ้น มีอะไร … คือ มีอะไรเหรอ?” หนิงเล่ยที่ลุกขึ้นยืน รู้สึกว่าท้องฟ้าหมุนไปรอบ ๆ โชคดีที่มีต้นไทรใหญ่อยู่ข้างๆ และเธอรีบเอื้อมมือไปจับอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นหลักยึดไม่ให้เป็นอันตรายจากการล้ม
“ฉัน ฉันเป็นอะไรไป? ทําไมจู่ๆ ฉันก็ไม่สามารถทรงตัวได้?”
” ผมสงสัยว่าคุณเสียเลือดมากเกินไปและสมองของคุณก็ขาดออกซิเจนเล็กน้อย! แล้วตอนนี้เชื่อเถอะว่าผมไม่ได้หลอกคุณแล้ว? “
ครั้งนี้หนิงเล่ยเชื่อจริงๆ โดยหันกลับมาที่ต้นไทร เธอปลดเสื้อแจ็คเก็ตของเธอออกและตรวจดูอย่างระมัดระวัง …
“ไม่ ฉันเห็นว่าไม่มีปลิงตัวอื่นอยู่บนตัวฉัน!”
“จริงเหรอ? ด้านหลังของร่างกายส่วนบนของคุณและด้านหลังของต้นขาของคุณ คุณเห็นมันเองหรือไม่?” กู่เสี่ยวเล่อยักไหล่ของเขาและกล่าว
“ฉัน … “สิ่งนี้หยุดคําถามของหนิงเลย ใช่ ฉันยังมีต้นขาที่หลังเอวและกัน แต่มองไม่เห็น แต่สถานที่เหล่านี้ไม่สามารถแสดงให้กู่เสี่ยวเล่อเห็นได้ …
กู่เสี่ยวเล่อยิ้มจาง ๆ หลังจากเห็นความหมายในดวงตาของหนิงเล่ย : “ถ้าคุณกลัวว่าจะถูกเอาเปรียบ และไม่กล้าให้ผมเห็น ผมไม่ได้ต้องการมองมัน ผมแค่เตือนคุณว่ายังมีทางอีกยาวไกลก่อนที่เราจะกลับไปที่แคมป์ หากคุณรู้สึกว่ามีเลือดอยู่ในร่างกายมากเกินไป คุณสามารถปล่อยให้ปลิงดูดแบบสบาย ๆ รอจนกว่าเราจะเดินกลับไปที่แคมป์และพบกับหลินรุ่ยและหลินเจียว! “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ กู่เสี่ยวเล่อก็ทําท่าทางไม่แยแส
หนิงเล่ยพยายามที่จะก้าวไปข้างหน้าตามที่คาดไว้ ท้องฟ้ายังคงหมุนอยู่ เธอพูดในใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้โกหก และตอนนี้ไม่รู้ว่ามีปลิงดูดเลือดที่ตัวที่กําลังดูดเลือดอยู่
ถ้าสิ่งนี้ใช้เวลาหนึ่งหรือสองชั่วโมงในแคมป์จริงๆ น้ําหนักน้อยกว่า 100 กก. ของฉันจะดูดโดยแวมไพร์พวกนี้ไม่ได้เหรอ?
“ถ้าอย่างนั้น คุณช่วยดูให้หน่อยได้ไหม แต่ขอพูดก่อน เพื่อดูว่ามีปลิงหรือไม่ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้แตะร่างกายของฉัน นับประสาอะไรกับความคิดของคุณ!” ในที่สุดหญิงชราผู้ภาคภูมิใจก็พูดด้วยการประนีประนอม
“คุณคิดว่าคุณมีดอกไม้อยู่บนร่างกายของคุณจริงๆ หรือ? หันกลับมาด้วยความมั่นใจให้ผมดูที่หลังของคุณก่อน!!” กู่เสี่ยวเล่อผลักร่างของหนิงเล่ยเบา ๆ และหลังจากนั้นก็หันไปรอบ ๆ ด้วยมือทั้งสองข้างเธอจับต้นไทรไว้ โดยหันหลังให้กู่เสี่ยวเล่อ
“อืม … ” กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่แผ่นหลังอันเย้ายวนมีเสน่ห์ของสาวงามตรงหน้าเขาและชื่อของภาพยนตร์แอ็คชั่นบนเกาะคลาสสิกหลายเรื่องก็ปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างไม่อาจต้านทานได้สิ่งที่ถูกเปิดเผยในป่า …
ว้าว กู่เสี่ยวเล่อผู้ซึ่งถูกกระตุ้นทันทีเกิดความคิดขึ้นมา แทบจะไม่สามารถระงับมันได้ แต่เขายังคงรําพึงในใจ : ฉันเป็นคนจริงจัง แม้ว่าฉันต้องการ ฉันไม่สามารถพูดได้นับประสาอะไรกับทํามัน …
แน่นอนว่าหลังจากบัพติศมาด้วยการสะกดจิตตัวเอง ในที่สุด กู่เสี่ยวเล่อก็กลับมาสนใจส่วนปกติของร่างกายหนิงเล่ย เขายื่นมือข้างหนึ่งออกไปและค่อยๆ ยกเสื้อยืดสีเหลืองอ่อนที่หนึ่งเลยสวมอยู่ออก,
สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาคือผิวขาวและเอวที่เรียวเล็ก ขณะที่กู่เสี่ยวเล่อยกเสื้อผ้าขึ้น ผิวขาวส่วนใหญ่บนหลังของหนิงเล่ยก็เผยออกมาเช่นกัน … กู่เสี่ยวเล่อหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่แผ่นหลังอย่างระมัดระวังและไม่พบว่ามีอะไรกัดอยู่บนร่างกายของเธอ…
“เป็นเพราะฉันเดาผิดหรือเปล่า?” เมื่อกู่เสี่ยวเล่อเองก็มีข้อสงสัย หนิงเล่ยที่ประคองต้นไม้ด้วยมือทั้งสองข้างก็พูดว่า :” ฉันขอบอกว่าคุณได้เห็นพอแล้ว ปลิงตัวใหญ่ขนาดนี้ คุณมองไม่เห็นเลยเหรอ?”
เกี่ยวกับเรื่องนี้ กู่เสี่ยวเล่อสามารถไอได้เล็กน้อยและพูดว่า : “ในใจของพ่อแม่หมอ ตามความเป็นจริงผมต้องการอย่างราบคาบใช่ไหม? ผมได้เห็นร่างกายส่วนบนแล้วและไม่มีปลิง แน่นอน เราควรตรวจสอบต่อไป…”
“อะไรนะ? คุณยังต้องการตรวจสอบต่อไปหรือ?” หนิงเล่ยกระโดดไปด้านข้างและตะโกน : “กู่เสี่ยวเล่อ คุณไม่คิดว่าตนเองเป็นแพทย์นรีเวชใช่ไหม? หรือคุณต้องการตรวจดูแบบไม่เป็นทางการ ด้านล่างฉัน … ฉันขอบอกคุณ! แพทย์ประจําตัวของฉันใน 5 ประเทศเป็นผู้หญิงมาโดยตลอด! ไม่มีใครตรวจร่างกายฉันได้แบบลวก ๆ …”
ขณะที่หนิงเล่ยพูดจบ กู่เสี่ยวเล่อก็โบกมือ : “โอเค คุณหนิงของผม ผมรู้ว่าสิ่งที่คุณมีในครอบครัวคือเงินคุณมีหมอส่วนตัว 5 คนหรือหมอส่วนตัว 150 คนและผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องใดๆ ตอนนี้หมอเหล่านี้อยู่ที่ไหน? นอกจากพี่น้องตระกูลหลินแล้ว ยังมีเพียงโจรสลัดที่อยู่บนเกาะร้างแห่งนี้ คุณยังวางแผนที่จะหาพวกเขาเพื่อตรวจสอบให้คุณอีกหรือไม่? “
“คุณ …” แม้ว่าหนิงเล่ยอยากจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อหักล้างเขา แต่เธอก็รู้สึกเวียนหัวไปชั่วขณะ และดูเหมือนว่าอาจมีปลิงตัวอื่นเกาะอยู่บนร่างกายของเธอที่ยังไม่ได้กําจัดออก
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็สาบานกับฟ้า ช่วยฉันดูว่ามีปลิงหรือไม่ คุณไม่กล้าทํานับประสาอะไรกับความคิดอื่น ๆ !”
ไอ้ที่ม! คําพูดของหนิงเล่ยแทบจะไม่ทําให้กู่เสี่ยวเล่อโกรธ เยี่ยม ฉันต้องสาบานกับฟ้าถ้าฉันช่วยคุณตรวจสอบปลิงบนร่างกายของคุณ? ในกรณีที่ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้สักพัก ฉันก็ไม่รู้ว่าเทพเจ้าผู้อาภัพนี้จะมีจริงหรือไม่…
