จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 158

ตอนที่ 158

โชคดีที่เวลาออกเดินทางของพวกเขาเป็นตอนเช้า และป่าก็ค่อนข้างเย็นสบาย น่ารื่นรมย์

นอกจากนี้ การทิ้งระเบิดของโจรสลัดในป่าในคืนก่อนหน้านี้ทําให้สัตว์ขนาดเล็กส่วนใหญ่ในป่ากลัวไปหมด การเดินทางของพวกเขาในครั้งนี้ราบรื่นอย่างน่าประหลาดใจ .

แต่ถึงอย่างนั้น กู่เสี่ยวเล่อกับลูกเจี๊ยบทั้งสี่ก็กลับไปที่ถ้ําริมหาดที่ซึ่งพวกเขาเคยอาศัยอยู่ในสถานที่ที่หายไปนานใกล้เที่ยงวัน แม้ว่าจะห่างออกไปเพียงไม่กี่วัน แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา กู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ ถอนหายใจครั้งใหญ่เกี่ยวกับความถูกและผิด

ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีผู้ชายสามคนผู้หญิงสองคนและห้าคนในค่ายของเสี่ยวลี่ แต่ตอนนี้เหลือเธออยู่คนเดียว

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา กู่เสี่ยวเล่อเริ่มการต่อสู้อย่างดุเดือดสี่หรือห้าครั้งกับโจรสลัดทั้งใหญ่และเล็ก คนเหล่านี้หลายสิบคนเสียชีวิตหรือบาดเจ็บ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อยากจะเชื่อมาก่อน …

ตอนนี้การกลับมาเยือนสถานที่เก่า เป็นเรื่องน่าอายได้อย่างไร

โชคดีที่ถ้ําแห่งนี้ไม่ได้รับความเสียหายจากโจรสลัด น้ําพุในถ้ําที่ไหลออกมาจากกลางเกาะร้างยังสามารถใช้งานได้ตามปกติ

สาว ๆ ได้รับความตื่นเต้นเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่ออกไปเที่ยวป่าเพื่อหาน้ําดื่มหรืออาบน้ํามันเป็นเรื่องที่ลําบาก …

เสี่ยวลี่มาที่ถ้ํานี้เป็นครั้งแรก เห็นทุกอย่างสดใหม่ และในขณะที่ดู เธอยังคงยกย่องกู่เสี่ยวเล่อที่มีวิสัยทัศน์ในการค้นหาสถานที่มีฮวงจุ้ยน่าอยู่

กู่เสี่ยวเล่อยิ้มอย่างเฉยเมยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยังมีแผนการอีกมากมายในใจของเขาที่ยังไม่ได้บอกให้รับรู้

ในขณะที่ผู้หญิงเหล่านี้อยู่ในถ้ําเพื่อทําความสะอาดและจัดระเบียบสิ่งของเคลื่อนย้าย กู่เสี่ยวเล่อก็เดินขึ้นไปบนหน้าผาที่เป็นที่ตั้งของถ้ํา เขาเริ่มเก็บใบกล้าและกิ่งไม่ใกล้ ๆ อย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเขาจะขาดเครื่องมือที่จําเป็นบางอย่างก็ตาม แต่ด้วยสภาพปัจจุบันของพวกเขาที่จะสร้างเพิ่งที่เรียบง่าย เขาก็ยังอดกังวลไม่ได้ …

กู่เสี่ยวเลยังอยู่เกือบ 3 ชั่วโมงและในที่สุดก็เป็นโครงกิ่งไม้และใบกล้า กระท่อมเรียบง่ายที่มีใบกล้าเป็นกําแพงถือว่าสมบูรณ์

“คุณกําลังทําอะไรอยู่?” หนิงเล่ยซึ่งยุ่งอยู่ในถ้ําด้านล่างและเหงื่อออกมากเดินขึ้นมาถามอย่างแปลกประหลาดเมื่อเธอเห็นงานของคู่เสี่ยวเล่อ

“ไม่มีอะไร ผมคิดว่าวิวของที่นี่ดีมาก ผมต้องการสร้างเพิงที่นี่เพื่อเป็นฐานให้เราสังเกตสถานการณ์นอกเกาะร้าง ไม่ว่าจะเป็นโจรสลัดที่มาหรือเรือที่สามารถช่วยเราได้ พบมันเป็นครั้งแรกที่ผ่านฐานที่มั่นนี้! ” เสี่ยวเล่อตอบด้วยรอยยิ้มและเช็ดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนหน้าผากของเขา

“มันกลายเป็นแบบนี้…” หนิงเล่ยอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า จากการใกล้ชิดกันไม่กี่วันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากจบเมื่อคืนนี้ อารมณ์และทัศนคติของนางสาวหนิงที่มีต่อกู่เสี่ยวเล่อดูเหมือนจะดีขึ้นมาก และไม่คิดริเริ่มที่จะท้าทายเขาอีกต่อไป

“ว้าว! กัปตันเสี่ยวเล่อ คุณก็ช่างน่าทึ่งเช่นกัน คุณสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ สําหรับพวกเราที่นี่เพื่ออาบแดดและทําสปา!” ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มือของเสี่ยวลี่ที่เข้ามาสัมผัส เหลือบมองไปที่หนิงเล่ยข้างๆ เธอ ด้วยรอยยิ้ม เดิมมาที่ด้านข้างของกู่เสี่ยวเล่อ ใช้มือเล็ก ๆ เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาอย่างสุภาพ โอ้ พระเจ้า ถ้าฉันไม่รู้จักทั้งสองคนฉันคิดว่าทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว!

กู่เสี่ยวเล่อไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับการแสดงที่ตนเองคุ้นเคยของเสี่ยวลี่ ท้ายที่สุดแล้วขอไม่เผยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แม้ว่าคุณจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีดวงตามากมาย แต่คุณก็ไม่สามารถปิดเธอได้ใช่มั้ย?

นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่กู่เสี่ยวเล่อได้สัมผัสกับความรู้สึกที่สวยงามเช่นนี้กับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มารับใช้ตัวเองเมื่อเธอเติบโตขึ้นเช่นนี้…

“หึ! นี่ไม่ใช่ห้องอาบแดดสําหรับสปา นี่คือสิ่งที่เราใช้สังเกตการ์ณและมองเห็นพื้นผิวทะเลทั้งหมด แน่นอนว่าไม่ใช่สถานที่สําหรับบางคนที่จะขายขนมจีบอย่างไม่มีจํากัดที่นี่! “หนิงเล่ยพูดอย่างเย็นชา

หากจะบอกว่าใบหน้าของเสี่ยวลี่นั้นหนามาก เห็นได้ชัดว่าหนิงเล่ยกําลังเยาะเย้ยเธอจริงๆ โดยการชี้นิ้วไปที่เธอ แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นหัวผักกาดขนาดใหญ่ใบหน้าของเธอไม่มีสีแดงหรือขาว เหมือนคนที่ก็แล้วไง หลังจากเช็ดเหงื่อให้กับคู่เสี่ยวเล่อแล้ว เธอก็ยังคงวางมือบนไหล่กว้างของกู่เสี่ยวเล่ออย่างรักใคร่และลูบมัน …

“ใช่ ฉันบอกไม่ได้จริงๆ กัปตันเสี่ยวเล่อ ร่างกายของคุณแข็งแรงจริงๆ! ดูลูกหนูและกล้ามเนื้อส่วนต้นที่พัฒนาแล้ว ว้าว ถ้าอยู่ในสระว่ายน้ําหรือยิม รับรองว่าสาว ๆ จะต้องติดใจแน่นอน! “

ในขณะที่นวด เสี่ยวลี่สัมผัสกล้ามเนื้อทั้งสองที่พัฒนามาอย่างดีบนหน้าอกของกู่เสี่ยวเล่อด้วยความอิจฉา

” กัปตันเสี่ยวเล่อ คุณมักจะไปออกกําลังกายที่โรงยิมใช่ไหม? ฉันรู้สึกละอายใจจริงๆ ที่จะบอกว่า ผู้คนมักต้องการไปที่นั่นเพื่อออกกําลังกาย แต่ทุกครั้งที่ไป มีผู้ประสงค์ร้ายจํานวนมากเข้ามาหาและบอกว่าร่างกายของพวกเขาดีพอและไม่จําเป็นต้องออกกําลังกายต่อไป! อันที่จริง ฉันอยากจะฝึกรูปร่างให้เหมือนตุ๊กตาคิงคองบาร์

! “

กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกไม่สบายใจกับสัมผัสของเธอ เขาจึงตอบด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว : ” ไม่ ผมแทบจะไม่ได้ไปยิมเพื่อออกกําลังกาย เงินเดือนของผมหนึ่งเดือนหลังจากหมดไปกับค่าอาหารและเสื้อผ้า ผมต้องส่งบางส่วนไปให้พ่อแม่ที่บ้านเกิด โดยพื้นฐานแล้วไม่มีเงินเหลืออย่างมากก็ซื้ออุปกรณ์ง่ายๆ มาที่บ้านเพื่อฝึกฝน และผมก็คิดว่า หุ่นของคุณค่อนข้างดีอยู่แล้ว ผู้หญิงเช่นคุณควรจะอ่อนโยนเหมือนน้ํา ไม่จําเป็นต้องตั้งใจมองไปที่ความงามแบบผู้ชาย! “

ไม่รู้ว่ากู่เสี่ยวเล่อพูดอะไร ทันทีที่เขาพูดจบ เสี่ยวลี่ก็ถามอย่างตื่นเต้น : “จริงเหรอ? ปรากฎว่ากัปตันเสี่ยวเล่อยังคิดว่าฉันมีรูปร่างดี? เดิมทีไม่ใช่ว่าขายาวเท่านั้นที่จะถือว่าหุ่นดี แม้ว่าจะไม่สูงเท่าบางคน แต่ก็มีคนแอบบอกว่าความยืดหยุ่นของพวกเขานั้นดีมาก ท่าทางและการเคลื่อนไหวหลายอย่างที่ขายาวไม่สามารถทําได้ ง่ายๆ สําหรับคนอื่น …”

เมื่อฟังการขับริมฝีปากของเสี่ยวลี่ เมื่อรู้สึกว่าเธอกําลังจะแกล้งและลงระเบิด โชคดีที่เธออยู่ข้างๆ เขา แต่ยังมีหนึ่งเลยที่ยืนอยู่ ไม่เช่นนั้น กู่เสี่ยวเล่อสงสัยว่าลัทธิเต๋าที่เขาปลูกฝังมานานกว่า 20 ปีกําลังจะสูญหายไป โดยนางฟ้าตัวน้อยนี้หรือไม่

“ถุย! บางคนยังหน้าด้าน? ขับรถที่สถานที่สาธารณะที่มีผู้คนมากมาย? กู่เสี่ยวเล่ออย่าฟังเรื่องไร้สาระของคน ๆ นั้น ความยืดหยุ่นของร่างกายไม่เกี่ยวกับความสูงของคุณ

ผู้หญิงคนนี้บอกคุณในวันแรกที่อยู่บนเกาะ ฉันได้ฝึกโยคะ ดังนั้นหากคุณต้องการถามฉันเกี่ยวกับโยคะท่าใหม่ๆ ผู้หญิงคนนี้บอกกับคุณได้ตลอดเวลา! “

เฮ้ คุณหนิงผู้เย็นชาคนนี้ดูเหมือนจะยอมทิ้งความเย่อหยิ่งของเธอต่อหน้าศัตรูที่ทรงพลังนี้

จริงๆ แล้วเธอใช้การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่กับอีกฝ่ายเช่นนี้ เพื่อให้กู่เสี่ยวเล่อไม่รู้ว่าคุณหนูคนนี้พูดนั้นเป็นความจริงหรือเท็จ? แน่นอน ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ มีความงามทั้งสองแบบที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงที่บ่งบอกว่า พวกเธอสามารถจับแขนตัวเองได้

ในฐานะตัวเอกชายของเรา กู่เสี่ยวเล่อได้รับพรจริงๆ …

น่าเสียดายที่ความงามทั้งสองนี้ถูกคุมขังในการขับเคี้ยวด้วยวาจามากที่สุด ท้ายที่สุดแล้ว ต่อหน้าอีกฝ่าย ก็ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวใด ๆ

หลังจากเสี่ยวลี่ช่วยกู่เสี่ยวเล่อนวดไหล่นานกว่าสิบนาที ต่อมาเธอก็พบว่าคุณหนิงไม่มีทีท่าว่าจะไป เธอจึงหยุดงานในมือของเธออย่างโกรธเกรี้ยว สูดจมูกและจากไป …

ทันทีที่เสี่ยวลี่คนนี้เดินเท้าจากไป และจิตวิญญาณของคู่เสี่ยวเล่อก็ฟื้นคืนมาในไม่ช้า เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่หนึ่งเลยอย่างมีความหวังและพูดว่า : “คุณหนูผู้ร่ํารวยของผม คุณเพิ่งพูดเกี่ยวกับการฝึกโยคะ ว่าแต่เราจะเริ่มเมื่อไหร่? ตอนนี้บังเอิญผมโชคดีมีเวลาแล้วหรือ? “

แต่เห็นเพียงหนึ่งเลยขบริมฝีปากที่แดงก่ําของเธอและพูดว่า : “ดูปากของฉัน … รอยจูบของนกพิราบ …”

“รอยจูบของนกพิราบคืออะไร?” กู่เสี่ยวเล่อเกาหัวของเขาและถาม!

“ไปให้พ้น! งี่เง่าเอาเสียจริงๆ!” หนิงเล่ยส่งเสียงดังแล้วหันหน้าจากไป…