จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 159

จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 159 – ทําสงครามอีกครั้ง

กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกหดหูใจและยังคงซ่อมแซมกระท่อมที่ยังสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์ ในขณะที่หนิงเลยเดินกลับไปที่แคมป์ในปัจจุบัน ซึ่งมีน้ําไหลอยู่ไม่กี่ก้าว

ก่อนเข้าไปในถ้ํา เห็นพี่น้องสองสาวหลินรุ่ยและหลินเจียวรอเธออยู่ที่ปากถ้ํา

“ทําไมล่ะ? เสี่ยวลี่ไร้ยางอายคนนั้นเข้าไป?”

หลินเจียวมองเข้าไปในถ้ําที่ว่างเปล่าและพูดว่า : “ใช่ เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาเธอหอบความโกรธลงมาจากภูเขา ดูเหมือนว่าครั้งนี้ เธอกําลังต่อสู้เพื่อชายคนหนึ่งกับพี่สาวเสี่ยวเล่ยในครั้งนี้ เธอถอดวิญญาณจิ้งจอกราคาถูกตัวนี้ทิ้งแล้วหรือ? “

“หึ ยังต้องพูดอีกเหรอ แต่ฉันบอกคุณได้ว่า นางฟ้าตัวน้อยนี้ไร้ยางอายจริงๆ และเธอก็นวดกู่เสี่ยวเล่อตรงหน้าฉัน ฉันเดาว่าถ้าไม่ใช่เพราะฉันที่จะยืนอยู่ตรงนั้น เธอคนนั้นคงจะถอดกางเกงของเธอเพื่อเกา…” หนิงเล่ยโกรธเมื่อเธอพูดสิ่งเหล่านี้ แต่เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดเรื่องแบบนี้ น้ําเสียงและสํานวนในการพูดของเธอแตกต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้น เมื่อเธอพูดคําเหล่านี้ เธอจึงรู้สึกขบขันกับพี่น้องตระกูลหลินและหัวเราะ

“พี่เสี่ยวเล่ย คุณตลกเกินไป เสี่ยวลื่นั้นไร้ยางอายจริงๆ เหรอ?” หลินเจียวถามด้วยรอยยิ้มขณะที่ถือก้อนหินไว้ข้างๆ เธอ

“ทําไมฉันถึงต้องโกหกคุณ อย่าเพิ่งหัวเราะ คุณสองคน ฉันขอบอกพวกคุณว่า ต้องจับตาดูกู่เสี่ยวเล่อให้ดีไม่มีใครบนเกาะนี้ที่จะประสบความสําเร็จได้ ถ้าไม่มีเขา ฉันเดาว่าเราคงไม่สามารถอยู่รอดได้แม้แต่สัปดาห์เดียว”

หลังจากฟังคําพูดที่จริงจังของหนิงเล่ย หลินรุ่ยพี่สาวของเธอก็หยุดยิ้ม มองเธออย่างระมัดระวังและทันใดนั้นก็พูดว่า : “เสี่ยวเลย ฉันคิดว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว! “

“เปลี่ยนไป ? มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือ? ผิวเป็นสีแทนหรือหิว? “หนิงเล่ยมองไปที่ร่างกายของเธออย่างประหม่าเมื่อเธอได้ยินแบบนี้

“ไม่ ไม่ดําหรือลดน้ําหนัก และคุณได้เปลี่ยนทัศนคติของคุณต่อกู่เสี่ยวเล่อ คุณจําไม่ได้หรือว่าคุณและพี่เสี่ยวเล่อของเราเป็นอย่างไร เมื่อเราพี่น้องมาถึงเกาะครั้งแรก มีสภาพแบบไหน? แทบไม่มีครั้งใดเลยที่คุณสองคนจะไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน แต่ตอนนี้คุณเริ่มกังวลเกี่ยวกับกู่เสี่ยวเล่อมากขึ้นเรื่อย ๆ ลืม ฉันจะไม่พูดอะไรมาก สําหรับรสชาติที่เหลือโปรดชิมอย่างระมัดระวัง … ” หลินรุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หนิงเล่ยหน้าแดงเล็กน้อยกับสิ่งที่เธอพูดและไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไร แต่ก่อนที่เธอจะพูดได้ เธอก็ฟังหลินเจียวสาวน้อยที่ซุบซิบนินทาว่า : “ฮิฮิฮิ ยังต้องคุยอีกหรือ? แน่นอนว่าเป็นพี่เสี่ยวเล่อที่ยอดเยี่ยมของพวกเราได้เอาชนะพี่เสี่ยวเล่ยที่ขาวสวยและร่ํารวยของเราด้วยบุคลิกที่มีเสน่ห์ของเขา? “

“ถยถุยย … เสี่ยวเจียวอย่าพูดเรื่องไร้สาระ ลืมไปแล้วหรือที่ฉันบอกไปว่าฉันเป็นคน ที่มีคู่หมั้น? และอันที่จริงสถานการณ์ของฉันซับซ้อนกว่าที่คุณคิด!” หนิงเล่ยหน้าแดงชั่วขณะและโบกมือเป็นสัญญาณให้พี่น้องตระกูลหลินหยุดตั้งสมมติฐาน …

” มันซับซ้อนกว่าที่เราคิด ? นั่นคืออะไรสถานการณ์เป็นอย่างไร? “หลินเจียวถามอย่างสงสัยกระพริบตาโตของเธอ

“เฮ้ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องยากที่จะพูดอย่างชัดเจนในหนึ่งหรือสองประโยคสั้น ๆ ฉันแค่บอกคุณไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เสี่ยวลี่และก่เสี่ยวเล่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน! สําหรับฉันมันก็คือเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่กับเขา … “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หนิงเล่ยก็ส่ายหัวด้วยความงุนงงหันกลับไปและกลับไปที่ถ้ํา เหลือเพียงพี่น้องตระกูลหลินที่มีสีหน้างุนงง …

กู่เสี่ยวเล่อทํางานบนยอดเขาเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง จนกระทั่งดวงอาทิตย์ในทะเลเกือบจะลับสายตา จึงเป็นการทํางานที่ได้ผลน่าพอใจ : “อืมดูเหมือนว่ากระท่อมนี้จะใช้งานได้ตามปกติในวันพรุ่งนี้!”

ในความเป็นจริง สําหรับกู่เสี่ยวเล่อ การทะเลาะกันของสาวน้อยเหล่านี้ในค่ายนั้นไม่มีอะไรพิเศษ

สิ่งที่เขากังวลมากที่สุด คือหัวหน้าโจรสลัดที่หลบหนี มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นจะกลับมาพร้อมกําลังเสริมในสักวันหนึ่งหรือไม่ …

ก่อนที่จะกลับไปที่ถ้ํา กู่เสี่ยวเล่อพบว่าอาหารเย็นถูกจัดเตรียมโดยพี่น้องตระกูลหลิน แม้ว่าไฟในการย่างเนื้อจะยังแย่กว่าเล็กน้อยสําหรับเขา แต่บาร์บีคิวที่ไหม้เกรียมยังคงเต็มไปทั้งภูเขา …

“อืม หลินรุ่ย คุณฝีมือดีขึ้นเรื่อย ๆ !” กู่เสี่ยวเล่อกัดบาร์บีคิวที่หลินเจียวส่งให้และกล่าวชมเชย

“ฮุฮุเฝ้าดูกัปตันเสียวเล่อ ที่คุณทําอาหารให้พวกเราตลอดทั้งวัน คุณเข้าใจได้เองใช่ไหมแม้ว่าคุณจะโง่?” หลินรุ่ยหน้าแดงเล็กน้อยและพูดอย่างเขินอาย

“เยี่ยม อาหารเย็นพร้อมแล้วในไม่ช้า ฉันรู้สึกว่ามันน่าอายมาก ฉันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยเมื่อฉันเพิ่งกลับมา ดังนั้นฉันจึงคิดว่าจะนอนหลับพักผ่อนสักบ่าย ยังคิดเกี่ยวกับการเตรียมอาหารเย็นกับคุณเมื่อคุณตื่นนอน? ใครจะรู้ว่ามือและเท้าของคุณจะทําอาหารเย็นได้อย่างรวดเร็ว ฮ่าฮ่าฮ่า …” เสี่ยวลี่ดูเหมือนเธอเพิ่งตื่นนอน และเธอก็ยึดตัวเดินออกมาในถ้ํา

แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าเธอจงใจขี้เกียจและไม่ทํางาน แต่ก็ไม่รําคาญที่จะให้เหตุผลกับเธอ และเสี่ยวลี่ก็ริเริ่มที่จะนั่งข้างๆ กู่เสี่ยวเล่อหน้ากองไฟ หยิบบาร์บีคิวมากินอย่างไม่มีใครยอมใคร…

“แม้ว่าการย่างจะแย่กว่าเล็กน้อย แต่รสชาติ เทียบไม่ได้กับฝีมือของกัปตันเสี่ยวเล่อ แต่ฉันแทบไม่สามารถทําได้!” ยัยคนนี้กําลังทานอาหารและแสดงความคิดเห็นโดยไม่ มีความอาย หลินเจียวซึ่งอยู่ด้านข้างโกรธมากจนอยากจะรีบไปคุยกับเธอ แต่ถูกหลินรุ่ยพี่สาวของเธอหยุดไว้

ท้ายที่สุด กู่เสี่ยวเล่อเพิ่งพูดเมื่อวานนี้ว่าเขาไม่ต้องการให้เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง อย่างเมื่อคืนที่ผ่านมาในค่ายอีกครั้ง และนางฟ้าตัวน้อยที่อยู่อีกด้านหนึ่งกําลังมองหาปัญหาอย่างเห็นได้ชัด และเธอก็ไม่สามารถจมอยู่กับแผนของเธอได้

แน่นอนว่าหลังจากเห็นว่าเธอยั่วโมโหไม่ได้ เสี่ยวลี่ก็ยิ้มและฉีกเนื้อบาร์บีคิวแล้วยัดมันเข้าไปในปากของกู่เสี่ยวเล่ออย่างกระตือรือร้น : “กัปตันเสี่ยวเล่อ วันนี้คุณต้องทํางานหนักมากเลยใช่ไหม กินมันเร็ว และถ้าชายคนนี้กินไม่อิ่ม ตอนกลางคืนจะไม่มีเรี่ยวแรง……”

โอ้ สิ่งที่เธอพูดทําให้เสี่ยวเล่อไม่กินมัน โบกมือและพูดว่า : ” โอเค โอเค เสี่ยวลี่ ผมยังมีบาร์บีคิวอีกหลายอย่างที่นี่ ไม่ต้องรบกวนคุณช่วยผม!”

เมื่อเห็นกู่เสี่ยวเล่อไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอเลยสักนิด เสี่ยวลี่ก็ไม่สนใจเลย แต่ หัวเราะเบา ๆ กล่าวว่า : “ฉันรู้จักคุณ กู่เสี่ยวเล่อมีใบหน้าที่บาง ฉันไม่กล้าที่จะพูดคุยกับเสือสามตัวในอีกด้านหนึ่งหากฉันมีความต้องการใด ๆ และคุณต้องเป็นพระทุกวันเพื่อปกป้องโรงอาบน้ําหญิง แต่นั่นคืออดีต ตอนนี้มันต่างออกไป ถ้าคุณต้องการหาคนคุยหรือออกกําลังกายตอนกลางคืน โปรดไปหาฉัน ฉันไม่เหมือนบางคนที่แสร้งทําเป็นบริสุทธิ์และ หยิ่งผยอง กินและดื่มอาหารของผู้คนในแต่ละวัน ไม่อยากจ่ายเงินแม้แต่น้อย!”

เวลานี้ชี้ที่ต้นหม่อนแต่ด่าต้นฮว่ย (ด่าอ้อมๆ)แต่กลับทําให้บรรยากาศตึงเครียดมากขึ้นในทันที

แน่นอนว่าหญิงสาวตัวน้อยหลินเจียวอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้น ท้าวเอวและสาปแช่ง : “ยัยจิ้งจอก กําลังว่าใคร? เสือคือใคร? ทั้งครอบครัวของคุณสิคือเสือ!”