ฉันนี่แหละจ้าวนรก [我要做阎罗] - บทที่ 503: นับถอยหลัง - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 503: นับถอยหลัง

ท้องฟ้าด้านบนส่องสว่างด้วยสีสันมากมาย วิญญาณนับล้านมองขึ้นไปด้านบนซึ่งชวนให้นึกถึงการเฉลิมฉลองวันชาติที่รุ่งโรจน์ มันทำให้พวกเขานึกถึงวันหยุดนักขัตฤกษ์ในแดนมนุษย์ เมื่อพวกเขาใช้ชีวิตร่วมกันกับบุคคลอันเป็นที่รัก มันควรจะเป็นวินาทีแห่งความดีใจที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและพูดคุย แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทั่วทั้งนครพลันปกคลุมไปด้วยความเงียบ

มันแทบจะเหมือนกับว่าดอกไม้ไฟเมื่อครู่นี้คือการแสดงความเคารพครั้งสุดท้ายกับชีวิตที่พวกเขาเคยมี

ประชากรทั้งหมดจ้องมองไปยังท้องฟ้าด้วยความรู้สึกโหยหา ราวกับว่าม่านบาง ๆ บนท้องฟ้าเป็นเพียงสิ่งเดียวที่แยกพวกเขาออกจากแดนมนุษย์

ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัว ความรู้สึกที่ซับซ้อนก่อตัวขึ้นภายในใจ

ความตื่นเต้นและความดีใจ ความเศร้าและความเสียดาย ความโหยหาพลันเอ่อล้นขึ้นมาจากภายในใจของวิญญาณแต่ละตน

“ข้ารู้สึก…นับถือเป็นอย่างมาก...” วิญญาณสูงวัยตนหนึ่งเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่าขณะที่เขายังคงหลับตาอยู่ มันเป็นครั้งแรกที่วิญญาณชรารู้ถึงความอบอุ่นเช่นนี้ในใจ

“การปกครองของยมโลกไม่เหมือนกับขงโม่เลยแม้แต่น้อย…” ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งพึมพำออกมาขณะที่มองไปยังท้องฟ้า “บางที…นี่อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนที่พวกเราทั้งหมดต้องการก็ได้…”

“ข้าหวังว่านี่จะเป็นสัญญาณสำหรับสิ่งที่กำลังจะมาถึง…” วิญญาณหญิงสาวอีกตนหนึ่งแย้มยิ้มบาง นางเอ่ยภาวนาขณะที่ประกบมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน “นี่จะต้องเป็นยมโลก…ยมโลกในตำนานที่รักษาศักดิ์ศรีของเหล่าผู้ตาย นี่คือสถานที่ที่เหล่าวิญญาณทุกคนควรจะไป”

“ขงโม่…ยังอยู่ห่างไกลจากจุดนี้มาก.….”

ดอกไม้ไฟยังคงระเบิดออกบนท้องฟ้า เติมเต็มบรรยากาศแห่งงานเฉลิมฉลองทั้งหมดไปทั่วทั้งบริเวณ และในขณะนั้นเอง ตัวเลขสี่ตัวก็ปรากฏขึ้นเหนือกำแพงเมืองที่อยู่โดยรอบนครเผิงชิว

7,200

เหลือเวลาอีก 7,200 วินาทีก่อนที่งานเทศกาลวันสารทจีนจะเริ่มขึ้น !

ขณะที่ตัวเลขเริ่มลดลงเรื่อย ๆ ความกังวลและความคาดหวังภายในใจของเหล่าวิญญาณก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น พวกเขาจ้องมองไปยังตัวเลขดังกล่าว ขณะที่มันลดลงจาก 7,200 เป็น 4,000 และจากนั้นก็เหลือ 2,000, 1,000 และในที่สุด…100

ในตอนนั้นเอง ใครบางคนก็เอ่ยออกมาเสียง “99”

มันไม่ได้ดังมาก แต่เสียงของมันกลับดังก้องอยู่ภายในใจของวิญญาณทุกตน พร้อมกันนั้น วิญญาณจำนวนมากก็เริ่มนับถอยหลังพร้อมกัน “98 !”

“97 ! !”

“96 ! !”… “90 ! !” “89 ! !”

แต่ละตัวเลขที่ลดลงส่งผลกับจิตใจของพวกเขาอย่างมาก เสียงตะโกนแห่งจิตใจของวิญญาณกว่า 20 ล้านตนได้กลบเสียงของดอกไม้ไฟไปจนหมด แน่นอนว่าพวกมันอาจจะระเบิดออกมาเสียงดัง แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับเสียงตะโกนนับถอยหลังที่ดังขึ้นด้านล่างได้เลยแม้แต่น้อย

เป็นครั้งแรกในรอบร้อยปีที่เสียงตะโกนนับถอยหลังของเทศกาลวันสารทจีนได้ดังขึ้นอีกครั้ง

พวกเขาโหยหาความบันเทิง โหยหางานเทศกาล ที่สำคัญที่สุด พวกเขาปรารถนาที่จะได้ไปเห็นแดนมนุษย์ แม้เพียงครู่เดียวก็ตาม และตอนนี้ความปรารถนาทั้งหมดนั้นกำลังจะได้รับการเติมเต็มพร้อมกัน นี่คือค่ำคืนที่จะถูกบันทึกลงในพงศาวดารของยมโลก

ไม่นาน ตัวเลขด้านบนก็ลดลงจนเหลือ 20 วินาที 15 วินาทีและในที่สุด… 10 วินาที !

ด้วยการนับถอยหลังอย่างเต็มกำลัง แม้แต่วิญญาณที่สำรวมมากที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนไปพร้อมกับวิญญาณตนอื่น ๆ ความโศกเศร้าที่สั่งสมมายาวนานหลายสิบปีกำลังจะมาถึงจุดสิ้นสุดในอีกไม่กี่วินาทีนี้ !

“10 ! ! !”

ใบหน้าจำนวนมากเปล่งประกายภายใต้แสงดอกไม้ไฟขณะที่พวกเขาตะโกนออกมา

มันคือการนับถอยหลังช่วงสุดท้าย

ณ ลิมโบ ตี้ทิงลืมตาขึ้น โชคชะตาได้เปล่งแสงสีทองออกมาอีกครั้งขณะที่คลื่นเลือนรางเริ่มกระเพื่อมผ่านรายชื่อที่ได้ถูกเขียนเอาไว้ก่อนหน้านี้ ไม่กี่เสี้ยววินาทีต่อมา พวกมันก็เริ่มเคลื่อนตัวไปสู่ส่วนปลายของพู่กัน หมุนรอบมันช้า ๆ ขณะที่กลายเป็นหมึกสีดำสนิท

“มันเริ่มขึ้นแล้ว” น้ำเสียงที่สงบนิ่งดังขึ้นเหนือร่างของตี้ทิง มันแฝงไปด้วยอำนาจ ราวกับว่าผู้พูดสามารถมองทะลุมิติต่าง ๆ และมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกนำมาบรรจบกันภายใต้การควบคุมของโชคชะตา

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม “เขา…ทำได้ดีทีเดียว”

“เขาคือผู้นำที่ตามทันยุคสมัย” ตี้ทิงเอ่ย “หากพูดกันตามความจริง ข้าไม่แปลกใจเลยที่เขาจะสามารถทำมันได้สำเร็จ”

ชายคนนั้นหัวเราะ “และเจ้าก็พึงพอใจที่ตนเองเป็นเพียงแค่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าน่ะหรือ ?”

“มันเพียงแค่สองวันเท่านั้น” ตี้ทิงสะบัดหางไปมาอย่างเกียจคร้าน “นอกจากนี้ การเป็นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าจะสามารถเทียบกับการแสดงครั้งใหญ่ที่พวกเรากำลังจะได้เห็นในคืนนี้ได้อย่างไร ? ข้าเพียงแค่ถือว่ามันเป็นการชดเชยให้เขาเท่านั้น นักแสดงพร้อม เวทีพร้อม ข้าล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าเรื่องราวจะเป็นไปอย่างไร…”

“9 ! !” ในขณะเดียวกัน เสียงตะโกนที่ดังก้องของเหล่าวิญญาณในยมโลกก็ดังไปทั่วนครเผิงชิว

ครืนนนน...

เกิดความวุ่นวายขึ้นที่กำแพงเมือง เหล่าทหารวิญญาณถูกสั่งให้ประจำการอยู่โดยรอบเพื่อรักษาความเป็นระเบียบ ขณะที่การรวมตัวที่วุ่นวายของเหล่าวิญญาณถูกแยกออกด้วยเสาหลายสิบต้น โดยแต่ละแถวถูกกั้นด้วยไม้กั้นแกะสลัก ซึ่งไม้กั้นดังกล่าวถูกสลักด้วยภาพความสำเร็จของพระยมแห่งพระตำหนักทั้งสิบ เสาแต่ละต้นจะเว้นระยะห่างกันประมาณสามเมตร และพื้นที่ระหว่างกันนั้นก็อัดแน่นไปด้วยวิญญาณจำนวนมาก

ในขณะเดียวกัน กลับมาที่เมืองชางหลานในแดนมนุษย์

พรึ่บ… !

ดวงตาสองคู่ลืมขึ้นในความมืด

ยักษ์ทมิฬหันไปมองลีจองซุก “ลีจองซุก เจ้าพร้อมหรือยัง ?”

“แน่นอน” ลีจองซุกตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล “9 วินาทีสุดท้ายก่อนที่วิญญาณนับพันจะออกมาเตร็ดเตร่บนแดนมนุษย์ ในเมื่อพวกคุณอยากรนหาที่ตายนัก ฉันก็จะเล่นด้วย เพราะอย่างไร ฉันก็ไม่ตายอยู่แล้ว”

ยักษ์ทมิฬหันไปหาคาราสุเท็งงุ เลียริมฝีปากของตัวเองและส่งเสียงร้องที่น่าขนลุกออกมา “วิญญาณทุกตนจะสัมผัสได้เมื่อประตูนรกถูกเปิดออก พวกเราจะสามารถระบุตำแหน่งของประตูนรกได้ตราบใดที่เราตามวิญญาณเหล่านั้นไป ประตูนรกจะต้องได้รับการป้องกันอยู่อย่างแน่นอน เราจะจับตัวยมทูต และออกไปจากที่นี่ทันที จงจำไว้ เราจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามความกระหายต่อสงครามและการทำลายล้างไม่ได้เด็ดขาด”

แม้แต่วิญญาณที่หิวกระหายอย่างคาราสุเท็งงุก็พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมกับความคิดในการเสี่ยงชีวิตครั้งนี้

การลงมือในวันแรกของงานเทศกาลวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ของจีนนั้นบ้าระห่ำจนเขารู้สึกขนลุกชันอย่างห้ามไม่ได้ !

น่าเสียดาย…เวลาไม่ได้อยู่ข้างพวกเขา !

“8 ! ! !” ในยมโลก ประตูเมืองขนาดใหญ่เริ่มเปิดออก เช่นเดียวกับประตูระบายน้ำของเขื่อน !

ฟึ่บ ! ! ! ! สายลมพัดเข้ามาจากรอยแยก ส่งผลให้ธงวิญญาณที่อยู่รอบ ๆ พริ้วไหวอย่างรุนแรง

ฉินเย่ยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดของอาคารที่เป็นแกนกลางของพระราชวังแห่งการสะท้อนเงา เขาเท้ามือไว้กับราวระเบียง จับตาดูภาพที่เกิดขึ้นอย่างใกล้ชิด

ดอกไม้ไฟยังคงส่องแสงสว่างอยู่บนท้องฟ้า ส่งผลให้นครเผิงชิวถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีมากมายที่ขาดหายไปสำหรับโลกใต้พิภพที่น่าสยดสยอง

ภาพของนครเผิงชิวในเวลานี้นั้นช่างงดงาม คลื่นความตื่นเต้นของวิญญาณที่อยู่ด้านล่างสาดซัดเข้ามาสู่จิตใจของฉินเย่

นี่แหละ…นี่คือจุดเริ่มต้นที่รุ่งโรจน์ของยมโลก !

วินาทีนั้น ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัวของเขา

เด็กหนุ่มไม่ได้เปิดโทรศัพท์

เขารู้ดีว่าแดนมนุษย์คงพยายามโทรศัพท์หาตนอยู่เป็นแน่ อย่างไรก็ตาม…แม้จะรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถเดินทางไปยังแดนมนุษย์ในตอนนี้ได้จริง ๆ

เขาต้องการจะได้เห็นตอนจบที่ยิ่งใหญ่ของสิ่งที่เขาได้พยายามอย่างหนัก

เขาอยากจะเห็นนครเผิงชิวก้าวเข้าสู่ความเจริญรุ่งเรืองด้วยตาของตนเอง

นอกจากนี้…ราชาผีแห่งพิภพอสูรก็กำลังเดินทางมา และเขาก็จะต้องอยู่ในยมโลกเพื่อรอต้อนรับอีกฝ่าย !

มันคือหน้าที่ของเขาในฐานะจ้าวนรก และผู้ปกครองของนครเผิงชิว

เพราะไม่ว่าอย่างไรแล้ว เขาจะสามารถปล่อยให้ขั้นฝู่จวินเตร็ดเตร่ไปมาอย่างอิสระภายในนครได้อย่างไร ?

“7 ! !” เสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน ห่างออกไปพันเมตร ขบวนคนกระดาษที่กำลังแบกที่พำนักเคลื่อนที่ก็กำลังมุ่งหน้ายังยมโลก

ชายวัยกลางคนนั่งอยู่ภายในที่พำนักดังกล่าว แผ่รัศมีของขั้นฝู่จวินออกมาอย่างเงียบ ๆ

เขาได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากไกล ๆ และก็อดไม่ได้ที่จะยกม่านขึ้น ก่อนที่จะพบเข้ากับนครแห่งแสงสีอันงดงามที่อยู่ห่างออกไป

ดอกไม้ไฟจำนวนนับไม่ถ้วนส่องให้เห็นดินแดนเบื้องล่างที่เต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างและอาคารรูปร่างแปลกประหลาด เห็นได้ชัดเลยว่านั่นคือจุดหมายปลายทางของเขา…นครเผิงชิว

นครเผิงชิวนั้นงดงามจนมันแทบจะกลายเป็นนครที่แท้จริงเพียงแห่งเดียวของโลกใต้พิภพของจีนเลยด้วยซ้ำ

“นี่มัน…” เขาชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากขณะที่มองไปยังภาพตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ

เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่แปรปรวนของเหล่าวิญญาณ แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับไม่ใช่ความรู้สึกที่อาจนำไปสู่การก่อกบฏหรือก่อจลาจล ทว่ามันกลับเป็นการระเบิดของความตื่นเต้นที่ไม่สามารถปกปิดได้

เป็นไปได้อย่างไร ?

จากการคาดคะเนของเขา ยมโลกแห่งใหม่ไม่มีทางที่จะเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาเช่นนี้ แต่ภาพแรกที่เขาเห็นกลับเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความมั่งคั่งและรุ่งโรจน์ อย่างน้อยที่สุดมันก็อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้เห็นมาในมณฑลทางตะวันออกทั้งสามที่อยู่ภายใต้การปกครองของเขา หากพูดกันตามความจริง มันดูรุ่งโรจน์ยิ่งกว่างานเฉลิมฉลองในสมัยโบราณเสียอีก !

หัวใจของเขาพลันสั่นไหวกับภาพที่เห็น และมันก็ใช้เวลากว่าสิบวินาทีก่อนที่จะละสายตาและปิดม่านลงตามเดิม

จากนั้น ในเสี้ยววินาทีต่อมา ที่พำนักเคลื่อนที่ก็พลันระเบิดออก ชายที่นั่งอยู่ด้านในไม่สามารถอดทนรอได้อีกแล้ว เขาเปลี่ยนร่างเป็นกระแสลมรุนแรงที่พุ่งตรงไปยังนครเผิงชิวด้วยความเร็วสูงสุด

เขาต้องการจะเห็นว่ายมโลกแห่งใหม่เป็นโลกใต้พิภพแบบใด !

เขาอยากจะรู้ว่ายมโลกมีอำนาจเพียงพอที่จะสามารถปราบปรามตนได้หรือไม่ !

“3 ! ! !” จนถึงตอนนี้ วิญญาณทั้งหมดต่างตะโกนด้วยเสียงที่แหบพร่า มันมีประตูอยู่ทั้งสิ้นเก้าบาน หนึ่งบานใหญ่และแปดบานเล็ก และพวกมันทั้งหมดก็กำลังเปิดออกต่อหน้าต่อตาของพวกเขา

ประตูทั้งหมดนำพวกเขาไปสู่สะพานทั้งเก้าแห่งที่เลยห่างออกไป มันเป็นที่ซึ่งมีดินแดนแห่งความบันเทิงที่ไม่มีอะไรสิ้นสุดตั้งอยู่ !

ในขณะเดียวกัน กลับมาที่แดนมนุษย์ อู๋เหวินชิ่งมองโทรศัพท์ของตนเองด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างมากขณะที่เอ่ยรายงานกับโจวเซียนหลง “ท่านครับ ! เราไม่สามารถติดต่อคุณฉินได้เลยครับ ! ดูเหมือนว่าพื้นที่ที่เขาอยู่จะไม่มีสัญญาณ !”

โจวเซียนหลงเหลือบมองโม่ฉางห่าวอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน

ในที่สุด…วันนี้ก็มาถึงอย่างนั้นเหรอ ?

การหายตัวไปของคุณในวันนี้หมายความว่าคุณพร้อมที่จะฉีกกระชากหน้ากากของคุณแล้วอย่างนั้นเหรอ ?

พวกเขาทั้งหมดอยู่ภายในห้องประชุม ที่ซึ่งเหล่าระดับสูงของหน่วยสอบสวนพิเศษสาขาเมืองหวู่หยางมารวมตัวกัน “เริ่มกันเลย” เขาหลับตาลงและพึมพำออกมาเบา ๆ ทันใดนั้นคนทั้งหมดก็ลุกขึ้นยืนและตอบกลับเสียงดัง “รับทราบ !”

เทศกาลวันสารทจีน การเดินทางของวิญญาณนับพัน อีกสามวินาที แผ่นดินจีนจะกลายเป็นสนามเด็กเล่นของเหล่าวิญญาณ

นี่คือเทศกาลของคนตาย และงานเฉลิมฉลองของคนเป็น…หากพวกเขาสามารถรักษาความสงบเอาไว้ได้

ด้วยท้องถนนที่เต็มไปด้วยวิญญาณเร่ร่อนและแม้แต่วิญญาณร้าย ใครจะรู้กันว่าจะมีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติขึ้นมากแค่ไหนภายในคืนนี้ ?

ทุกอย่างดำเนินแบบนี้มานานกว่าสิบปีแล้ว และมันก็ไม่มีผู้ใดในแดนมนุษย์ที่ได้เห็นประตูนรกมาเป็นเวลานานมากแล้วเช่นกัน จากประสบการณ์ในอดีต มันชัดเจนว่าเหล่าวิญญาณเร่ร่อนจะเตร็ดเตร่ไปตามท้องถนนตั้งแต่พลบค่ำไปจนถึงรุ่งสาง เป็นเช่นนี้ไปอีกสองวันติด

“ผู้สืบสวนขั้นนักล่าวิญญาณและขั้นยมเทพทั้งหมดให้ไปลาดตระเวนที่ถนนสายหลักของเมือง เส้นตรวจจับตัวตนเหนือธรรมชาติจะเปิดทำงานอย่างเต็มรูปแบบในเวลาเที่ยงคืนตรง คุณโม่และผมจะเป็นคนรับผิดชอบพื้นที่โครงการพัฒนาเหมาหยวนด้วยตัวเอง ส่วนคุณอู๋ พยายามติดต่อฉินเย่ให้ได้ !”

โจวเซียนหลงลุกขึ้นยืน สูดหายใจเข้าช้า ๆ และประสานมือทำความเคารพทุกคนที่อยู่โดยรอบ “ทุกคน กรุณาดูแลตัวเอง”

“และโปรดกลับมาโดยปลอดภัย”

“ผมไม่อยากเห็นวิญญาณของพวกคุณเร่ร่อนไปตามถนนในเทศกาลวันสารทจีนครั้งต่อไป”

“รับทราบ ! !”

“1 ! ! !” ในขณะเดียวกัน ระฆังที่อยู่ด้านบนสุดของพระราชวังแห่งการสะท้อนเงาก็ดังขึ้น ส่งผลให้เสียงโห่ร้องดีใจดังก้องไปทั่วทุกมุมเมือง

หลังจากนั้น ประตูเมืองของนครเผิงชิวก็เปิดออกกว้าง วิญญาณที่อยู่ด้านหน้าสุดของแถวก็รีบพุ่งตรงไปข้างหน้า ก่อนจะต้องตกตะลึง

เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาคือโลกที่พวกเขาไม่เคยจินตนาการมาก่อน !

ตู้ม ! ! !

และมันก็เป็นวินาทีนั้นเองที่ยมโลกดังสนั่นไปด้วยเสียงคำราม ไม่ว่าจะเป็นในเมืองเป่าอันหรือนครเผิงชิว

แต่วิญญาณธรรมดา ๆ กลับไม่ได้ยินเสียงดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย

มันคือเสียงที่มีเพียงวิญญาณที่อยู่ขั้นยมทูตขาวดำหรือสูงกว่านั้นเท่านั้นที่ได้ยิน

ฉินเย่ อาร์ทิส และโนบูนางะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมกัน

รอยแยกสีแดงเลือดเกิดขึ้นบนท้องฟ้าของสถานที่ทั้งสอง พร้อมกันนั้น กระแสน้ำสีดำก็ได้ปะทุขึ้นจากพื้นที่ทั้งสองและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า !

“ในที่สุด… มันก็เริ่มขึ้น…” กลับมาภายในลิมโบ ตี้ทิงค่อย ๆ ลุกยืนขึ้น “กฎการทำงานร่วมกันของหยินและหยางของชุยเจวี๋ยกล่าวเอาไว้ว่าสิ่งที่ปรากฏในโลกใต้พิภพจะปรากฏในแดนมนุษย์เช่นกัน เช่นเดียวกับในอดีตที่นครเฟิงตูเองก็ปรากฏให้เห็นในแดนมนุษย์…”

“และตอนนี้ที่มีนครเผิงชิว และเมืองในเป่าอันปรากฏขึ้น… ท่านจ้าวฉิน นี่ท่านไม่ได้พิจารณาถึงสิ่งที่อาจปรากฏขึ้นในแดนมนุษย์ระหว่างเทศกาลวันสารทจีนเลยอย่างนั้นหรือ ?”

“นี่จะเป็นครั้งแรกในรอบร้อยปีที่ประตูนนรกจะเปิดออกอีกครั้ง นี่…จะเป็นค่ำคืนที่ถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์ แต่ท่าน...กลับลืมที่จะพิจารณาถึงความหมายแฝงของสิ่งที่สำคัญอย่างกฎการทำงานร่วมกันของหยินและหยางของชุยเจวี๋ยไปเสียสนิท…”