ฉันนี่แหละ ทายาทเศรษฐี [นิยายแปล] - ตอนที่137 ตลกแล้วที่ใครจะมารัก

ตอนที่137 ตลกแล้วที่ใครจะมารัก

จ้าวเฉียนเห็นอกเห็นใจเฉียงกุยหลิงอย่างยิ่ง เธออุทิศตัวเพื่อครอบครัวมามากเกินไปแล้ว ช่างน่าสงสารจริงๆ ใช้ความโลภเพื่อล่อลวงน้องชายของเธอ ด้วยความเป็นเด็กย่อมถูกคล่อยตามได้ง่าย แต่จะอย่างไร จ้าวเฉียนไม่ใช่นักบุญที่สักแต่จะช่วยใครก็ได้ที่น่าสงสาร แต่ถึงอย่างไรเขาก็ควรเตือนเธอไว้ก่อน

“ไม่มีธุรกิจไหนที่มีอัตราผลตอบแทนต่อเดือนเกิน20% หากมากกว่านั้นไม่โดนหลอกก็เป็นการฟอกเงิน”

เฉียงกุยหลิงไม่เข้าใจสักเท่าไหร่จึงเอ่ยถามไปว่า

“หมายความว่ายังไงเหรอค่ะ?”

“พูดตามตรงเลยนะ น้องชายของเธอถูกหลอกแล้ว ไม่มีธุรกิจอะไรที่โยนเงินไปเฉยๆ แล้วจะได้ผลตอบแทนสูงขนาดนี้บนโลก หรือไม่ก็บางทีน้องชายของเธอกำลังทำสิ่งผิดกฎหมาย อย่างมีส่วนร่วมในธุรกิจฟอกเงิน ไม่ก็หนักกว่านั้นคือการค้าขายยาเสพติด”

จ้าวเฉียนกล่าวอธิบายไปตามความเป็นจริง

เฉียงกุยหลิงไม่เชื่อว่าน้องชายของเธอจะทำเรื่องผิดกฎหมายแน่นอน จึงรีบกล่าวตอบไปว่า

“อาตจเป็นเพราะหนูไม่ได้ทราบเรื่องดังกล่าวดีขนาดนั้น ก็เลยทำให้คุณลูกค้าคิดว่าน้องชายมีส่วนพัวพันกับอะไรแบบนี้ แต่หนูรับประกันเลยว่า น้องชายหนูไม่ใช่คนแบบนั้น”

จ้าวเฉียนพยักหน้าตอบและกล่าวว่า

“ฉันจะยกตัวอย่างให้ฟังนะ ต่อให้มีคนล่อลวงน้องชายของเธอให้ไปเกี่ยวพันกับเรื่องผิดกฎหมาย ตำรวจไม่สนหรอกนะว่าที่มาจะเป็นยังไง ถ้าหน้างานเห็นว่าน้องชายของเธอมีส่วนเกี่ยวข้อง ก็ต้องรับโทษเหมือนกันหมด”

พอได้ยินแบบนั้น เฉียงกุยหลิงก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที เธอรีบขอตัวไปโทรหาน้องชายทันทีและสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ในปัจจุบันของอีกฝ่าย

หลังจากวางสายไป เฉียงกุยหลิงรีบกล่าวกับจ้าวเฉียนขึ้นว่า

“คุณลูกค้า โปรดรอฉันหน่อยได้ไหม ช่วงเที่ยงๆ น่าจะกลับมาฉันต้องรีบไปพบน้องชาย มันเป็นไปตามที่คุณบอกไว้ไม่มีผิด มันเป็นธุรกิจผิดกฏหมาย ถ้าหาเงินสองแสนไม่ได้ พวกมันจะเรียกตำรวจมาจับ แต่เงินเก็บหนูรวมๆ แล้วยังไม่ไม่ถึงแสนเดียวเลยด้วยซ้ำ”

เฉียงกุยหลิงพูดจบเธอก็หลั่งน้ำตาร้องไห้ออกมาทันที เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เธอกังวลที่สุดคือเรื่องเงิน

พอจ้าวเฉียนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกสงสารขึ้นจับใจ เขามักจะใจอ่อนกับเรื่องน่าสงสารแบบนี้ เขาพยักหน้าและกล่าวว่า

“เอาล่ะ งั้นฉันจะนอนพักที่นี่ก่อน ถ้าเสร็จแล้วค่อยโทรมาหาฉันนะ”

“ได้เลยค่ะ ได้เลย ตอนนี้ยังพอมีเวลา ให้ดิฉันคลายเส้นสักหน่อยก่อนดีไหมค่ะ?”

เฉียงกุยหลิงขอบคุณอย่างซึ้งอกซึ้งใจ

“ฮ่าฮ่า…ก็ดีเหมือนกัน วันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้มีเวลาว่างเยอะ ฉันก็เลยทำความสะอาดบ้านชุดใหญ่ จนปวดเมื่อยตัวไปหมดแล้วเนี่ย งั้นช่วยกดจุดให้ฉันหน่อยแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ จ้าวเฉียนก็หลับตาและนอนลง เฉียงกุยหลิงเริ่มจับเส้นหาจุดนวดในทันที

แต่ทันทีที่เธอลงน้ำมันบนหลังจ้าวเฉียน กลับมีเสียงทุบประตูดังลั่นจากด้านนอก

จ้าวเฉียนลืมตาตื่นขึ้นทันที เผยให้เห็นแววเย็นยะเยือกเฉียบคมดุจมีด เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธอย่างมาก

เฉียงกุยหลิงหันควับมองไปที่ประตูและกล่าวขึ้นว่า

“คุณลูกค้าขอเวลาสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันเรียกหัวหน้ามาจัดการเองค่ะ”

จ้าวเฉียนพยักหน้าพร้อมหลับตาลงอีกครั้ง

“รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้! กูอยากเห็นหน้าไอ้เวรที่แย่งเสี่ยวหลิงตัดหน้าไป! ไอเวร! กดเส้นให้กูได้ครึ่งทางแล้วเปลี่ยนคนเฉย! ออกมาหากูเดี๋ยวนี้!”

คนที่อยู่นอกประตูเริ่มตะโกนสบถด่าไม่หยุด จากนั้นก็ทุบประตูอย่างแรงอีกหลายครั้ง

เฉียงกุยหลิงรีบโทรแจ้งหัวหน้า หลังจากนั้นไม่นานหัวหน้าคนดังกล่าวก็ไปตามหยวนตงไห่มา

จ้าวเฉียนลืมตาตื่นขึ้นพร้อมแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย เพราะเขาจำเสียงของคนที่อยู่ด้านนอกได้เป็นอย่างดี เจ้าหมอนี่ไม่ใครอื่นนอกเสียจาก เฉินกวงหัว น้องชายของเฉินกวงอวี่ที่เปิดร้านขายเครื่องประดับปลอมบนเกาะซ่งต้าว

“ไปเปิดประตูให้หน่อย ฉันอยากเจอเจ้านั้น”

จ้าวเฉียนเอ่ยปากสั่งทันที

เฉียงกุยหลิงกังวลว่า จ้าวเฉียนอาจจะไปหาเรื่องกับคนข้างนอกได้ เธอจึงรีบโน้มน้าวทันทีว่า

“คุณลูกค้ารอจนกว่าหัวหน้าจะมาก่อนดีกว่า ปล่อยให้เขาจัดการกับแขกพวกนี้เอง บางทีประธานหยวนอาจจะมาด้วย”

จ้าวเฉียนหัวเราะและตอบกลับไปว่า

“คราวนี้ฉันจัดการเองได้ ไม่ต้องถึงมือหยวนตงไห่หรอก เชื่อฉันเถอะ ไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายเข้ามา”

เมื่อเห็นว่าจ้าวเฉียนมั่นอกมั่นใจถึงขนาดนั้น เฉียงกุยหลิงจึงพยักหน้าและออกไปเปิดประตูทันที

“เหอะ! เสี่ยวหลิง กว่าเธอจะเปิดประตูได้ทำไมนานแบบนี้! ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไง?”

เฉินกวงหัวเค้นเสียงเย็นเอ่ยถามขึ้น ประดับคู่รอยยิ้มแสนชั่วร้าย

“ประธานหยวนสั่งให้หนูรับแขกคำสำคัญ หวังว่าจะไม่มีรบกวนนะคะ”

เฉียงกุยหลิงกล่าวอย่างกล้าๆ กลัวๆ

เฉินกวงหัวเดือดดาลขึ้นทันทีที่ได้ยิน เขาตะคอกใส่เสียงดังลั่น

“ฉันไม่สน! ทำแบบนี้ถือเป็นการไม่ให้หน้าฉัน!”

เฉินกวงหัวผลักเฉียงกุยหลิงจนเซถอย พอตรงเข้ามาในห้องก็ค้นพบว่าจ้าวเฉียนกำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์

“แก…ทำไมถึง…”

เฉินกวงหัวอุทานขึ้นทันควันด้วยความประหลาดใจ

“โย่! คุณเฉินบังเอิญจังนะครับ อยากมาสนุกด้วยคนไหม?”

จ้าวเฉียงจงใจเย้าเยาะอีกฝ่าย

เฉินกวงหัวรีบโต้กลับโดยไวว่า

“หุบปากไปเลย! ฉันมาที่นี่ก่อนแก กำลังผ่อนคลายอยู่ดีๆ แกก็เข้ามาจุ่นจ้าน! ขอบอกไว้อย่างนะ เสี่ยวหลิงไม่ใช่เด็กสาวขายตัว เอามือสกปรกออกไปจากเธอซะ!”

เฉียงกุยหลิงยิ้มแห้ง แต่ไม่ได้เอ่ยตอบอันใด

จ้าวเฉียนระเบิดหัวเราะลั่น กล่าวว่า

“ทำไมคุณเฉินถึงมีความคิดที่น่ารังเกียจแบบนั้นล่ะครับ? ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นสักหน่อย หลังจากนี้ผมจะพาเธอออกจากที่นี่ด้วยกัน ถ้าไม่อยากมีเรื่องกับลุงห้า คุณเฉินอย่ามายุ่งกับเธอดีกว่า”

คำกล่าวของจ้าวเฉียนทำเอาเฉินกวงหัวเสียวสันหลังวูบ และนั้นก็ยังทำให้เฉียงกุยหลิงโล่งใจไปได้เปาะหนึ่ง

เฉินกวงหัวกำหมัดกระชับแน่นด้วยความโกรธ เขาหัวเราะเยาะสวนตอบไปว่า

“เธอเป็นของฉันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอเป็นของฉัน แม้แต่เลือดของเธอก็ตาม!”

“คุณเฉิน…คุณ…ระวังคำพูดด้วยค่ะ!”

เฉียงกุยหลิงตะโกนขึ้นสุดเสียง เธอทั้งโกรธทั้งอาย

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ เฉินกวงหัวก็หยุดแกล้งเธอทันทีและขู่ไปว่า

“เธอเลิกแสร้งไร้เดียงสาได้แล้ว มาทำงานในสถานที่แบบนี้มีผู้หญิงดีๆ คนไหนเขาทำกัน? ที่เธอวิ่งไปหามันเพราะมันให้เงินดีกว่าใช่ไหม?”

“คุณเฉินโปรดระวังคำพูดตัวเองด้วยนะ! อย่ามาดูถูกอาชีพของหนู ถึงนี่จะเป็นอาชีพที่ต่ำต้อย แต่หนูก็ยังมีศักดิ์ศรีนะคะ อย่ามาพูดจาดูหมื่นกันแบบนี้!”

เฉียงกู่หลิงเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง

“ศักดิ์ศรีงั้นเหรอ? แล้วมันเท่าไหร่ล่ะ? ฉันจะให้เธอเท่าที่จะพอใจเลย ฉันขอซื้อตัวเธอกลับในราคาห้าหมื่นหยวน! ถ้ายังกินไม่อิ่มพอก็เอาไปเลยหนึ่งแสนหยวน! ตราบเท่าที่เธอพอใจ ฉันจะซื้อบ้านสักหลังให้เธอยังได้! เอาแบบนี้เป็นไงบ้านสักหลังกับเงินเดือน เธอย้ายไปอยู่ที่นั้นเลยในอนาคต ไม่ต้องกลับมาทำงานในสถานที่แบบนี้อีกแล้ว! เป็นทาสรักของฉันคนเดียวว่าไง?”

เฉียงกุยหลิงโกรธจัดจนพูดไม่ออก เธอเหลียวหน้าหนีจากใบหน้าอันหื่นกระหายของเฉินกวงหัวทันที

“เฮ้…เสี่ยวหลิง ตอนนี้เธอดูสวยมากเลยนะ ฉันชอบที่สุดแล้วเวลาผู้หญิงโกรธ มันทำให้ฉันหวนนึกถึงรักแรก เธอคนนั้นก็โกรธง่ายพอๆ กับเธอเลย แต่ยิ่งเธอโกรธมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งชอบ…”

“คุณเฉิน! เลิกฝันกลางวันเถอะค่ะ ฉันยังติดนวดให้ลูกค้าอยู่ เชิญออกไปค่ะ!”

จ้าวเฉียนไม่สามารถทนฟังต่อไปได้อีกแล้ว ชายคนนี้พูดมากเกินไป เอะอะก็จะเอาเธอออกไปให้ได้ท่าเดียว

เฉินกวงหัวโมโหอย่างมาก เขาวิ่งเตะขาเตียงกลางห้องนวดอย่างแรง พร้อมตะโกนสาปส่งไปว่า

“ลืมกูแล้วใช่ไหมนังนี่! กูได้เสี่ยวหลิงก่อนมึงอีก หวังว่าเธอจะนวดให้แกพอใจ!”

“คุณเฉิน เลิกทำตัวไร้สาระได้แล้ว! หรือต้องให้ผมเรียกรปภ.ให้ลากออกไป?”

ในเวลาเดียวกับ สุ้มเสียงของหยวนตงไห่ก็ดังลั่นจากด้านนอก

เฉินกวงหัวรีบหันไปทักทายทันทีอย่างยิ้มแย้ม

“โอ้! ประธานหยวนอยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ ดูพนักงานนวดคนนี้สิ เธอเอาแต่ใจมาก ระหว่างนวดให้ผมอยู่ เธอก็หนีออกมานวดให้เจ้าหมอนี่เฉยเลย เห็นอ้างด้วยว่าคุณเรียกตัวเธอมา เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วนะครับ ประธานหยวนต้องสั่งสอนเธอให้เชื่องกว่านี้ ส่วนเจ้าหมอนี่เดี๋ยวผมจัดการมันเอง”

เฉินกวงหัวคิดว่า หยวนตงไห่มาที่นี่เพื่อช่วยเขา แต่ช่างเป็นเรื่องตลกจริงๆ ที่เขาเข้าใจผิดแบบนี้

หยวนตงไห่ไม่มามัวพูดจาไร้สาระกับเฉินกวงหัว เขาโบกมือเรียกเหล่าลูกน้องที่อยู่ด้านหลังให้เคลื่อนไหวทันที

“พาเขาออกไป อย่าให้เข้ามารบกวนแขกคนสำคัญได้อีก”

เฉินกวงหัวระเบิดหัวเราะเยาะอย่างภาคภูมิใจ และกล่าวเย้ยจ้าวเฉียนว่า

“ไอ้หนู แกอย่าโทษฉันเลยนะ ลูกพี่หยวนมาลากแกโยนออกไปแล้ว นี่แหละคือโทษฐานที่ทำให้ฉันต้องขุ่นเคือง! ฮ่าฮ่า…”