ฉันมีมานาไร้ขีดจำกัดในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 31

บทที่ 31 ค่อยๆก้าวไปข้างหน้า

ฉันเฝ้าดูสายฟ้าที่หายไปบนขอบฟ้าและเดินไปรอบ ๆ เวทีเพื่อค้นหาสมาชิกหน่วยล่าสัตว์ บางคนถูกน็อคเอาท์ด้วยความเย็น แต่ทุกคนได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ด้วยความแข็งแกร่งของฮันเตอร์ระดับ B บาดแผลแบบนั้นจะหายดีหลังจากนอนหลับยาวทั้งคืนหรือคาถารักษาเพียงไม่กี่ครั้ง

ฝูงชนสงบลงเมื่อฮันเตอร์ที่พ่ายแพ้ลุกขึ้นและออกจากเวที ฉันบอกลาฮันเตอร์ที่ลุกขึ้นแล้วย้ายออกไป ความสนใจของฉันที่จะแข็งแกร่งขึ้นด้วยการทำฟาร์มดันเจี้ยนจนความแข็งแกร่งของระดับ A อยู่ไม่ไกลจากฉัน

ฟรีสตาร์
ฉันผ่านทางออกที่แออัดไปด้วยผู้คนที่วิ่งไปมาและเดินออกจากโคลีเซียมเพื่อกลับไปยังศูนย์ทหาร หลังจากผ่านจุดตรวจทั้งหมดแล้ว ข้าพเจ้าไม่ได้กลับที่พักและเดินตรงไปยัง [บึงป่าชายเลน]

ความแข็งแกร่งเป็นที่เคารพในเมืองนี้ ฉันไม่ได้วางแผนที่จะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดนานเกินไป ฉันจะแสดงให้พวกเขาเห็นถึงสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในขณะที่ยังคงซ่อนความแข็งแกร่งของฉันไว้ในส่วนที่ไม่รู้จัก เพราะการคุกคามของสัตว์ร้ายเข้ามา ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะซ่อนความแข็งแกร่งของฉันไว้ เพราะมันค่อยๆ แสดงให้เห็น

ฉันคิดว่าจะเปิด [ล่องหน] และหายตัวไปจากสายตาของทุกคนเมื่อฉันเข้าไปในดันเจี้ยนคนเดียวครั้งแรก แต่ตัดสินใจอย่างอื่น เว้นแต่ว่าฮันเตอร์ระดับ B ระดับสูงสุดที่คล้ายกับที่พบในโคลีเซียมบังเอิญผ่านไปโดยบังเอิญเมื่อฉันเปิดใช้งานสกิล ฉันควรจะสามารถควบคุมข้อมูลว่าฉันจะเข้าไปในดันเจี้ยนนี้บ่อยแค่ไหนโดยเลือกเวลาที่จะเปิด [ล่องหน] และออกไปให้เห็นโดยเจตนา

ฉันจะไปในครั้งแรกโดยไม่ปิดบัง และเปิด [ล่องหน] เมื่อฉันเอาชนะดันเจี้ยนในช่วงเวลาที่บันทึกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันจะซ่อนตัวเองในช่วงเวลาเหล่านี้เพื่อที่เวลาที่ชัดเจนที่เป็นไปไม่ได้ของฉันจะถูกปกปิด

ฉันแสดงบัตรประจำตัวให้ยามที่สับสนกำลังลาดตระเวนอยู่รอบๆ คุกใต้ดิน ขณะที่พวกเขามองดูฉันด้วยท่าทางตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ ไปที่ดันเจี้ยนและหายตัวไปจากสายตาของพวกเขา

“อะไรนะ! เขาเข้าไปเองเหรอ?”

แม็กนาร์ลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหันขณะฟังรายงานที่เพิ่งเข้ามา เกียร์ในใจของเขาเปลี่ยนไปในขณะที่เขาถามตัวเองว่าเขาได้ตีทองกับฮันเตอร์คนนี้ในขณะที่เห็นการแสดงความมั่นใจนี้หรือไม่ หรือว่าเขาคำนวณผิดทั้งหมดและสิ้นเปลืองทรัพยากร . สีหน้าเย่อหยิ่งของเขากลับมาที่ใบหน้าของเขาในขณะที่เขาคิดว่า “เวลาเท่านั้นที่จะบอกได้”

ณ อีกสถานที่หนึ่งในโรงแรมหรูแห่งหนึ่งในเมืองสตาร์

ชายคนหนึ่งกำลังฟูมฟายจากโทรศัพท์ที่เขาเพิ่งได้รับ เขาเป็นฮันเตอร์ที่มีประสบการณ์ระดับ B ซึ่งอยู่มาได้ครึ่งทางแล้วจากการเป็นระดับ A เขามีสกิลระดับ A อยู่แล้วสองสกิล และต้องการอีกหนึ่งสกิลเท่านั้นจึงจะถือว่าเป็นนักสู้ระดับ A ที่ถูกต้องตามกฎหมายซึ่งสามารถดำดิ่งสู่ดันเจี้ยนที่สูงที่สุดที่รู้จัก

หนังสือที่หล่นลงมาเมื่อเร็ว ๆ นี้และอยู่ในความครอบครองของ หัตถ์สายฟ้าควรจะไปที่ฮันเตอร์ระดับ B คนต่อไปในรายการ ชื่อของเขาอยู่ที่ด้านบนสุดของรายการนั้น ทว่า หัตถ์สายฟ้าได้เล่นกับหนังสือเล่มนั้นและมอบมันให้สุ่มระดับ B โดยทำการแข่งขันในตอนกลางวัน

เขาไม่สามารถแม้แต่จะมองไปทางทิศทางของฮันเตอร์ระดับ A ที่มอบสกิลนี้ออกไปโดยประมาท แต่เขาสามารถไปหลังจากฮันเตอร์ระดับ B ที่ได้รับมันได้อย่างแน่นอน เขาคิดเรื่องนี้ขณะดึงโทรศัพท์ออกเพื่อกดหมายเลขอื่น

โชคร้ายที่นายพรานเสียชีวิต…เขายังคงได้รับสกิลระดับ A นั้นอยู่

ฉันปรากฏตัวบนผืนดินผืนเดียวกันที่รายล้อมไปด้วยผืนน้ำสีเขียวขุ่นรอบ ๆ ตัวฉัน ฉันสัมผัสได้ถึงความเร่งรีบของจระเข้ทันทีที่ฉันเข้าไป คราวนี้จะไม่มีเกมใด ๆ ที่ทำให้มีชีวิตอยู่เพื่อพักผ่อนหรือผ่อนคลาย

ฟรีสตาร์
ฉันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาในขณะที่ฉันเตรียมที่จะเริ่มต้น นี่จะเป็นการต่อสู้ที่ต่อเนื่องและไม่หยุดยั้งตลอดทางโดยไม่เสียเวลาเป็นครั้งที่สอง

ลำดับแรกของธุรกิจ…กำลังเช็คเอาท์ [บิน]

ร่างกายของฉันเริ่มค่อยๆ ลอยขึ้นจากพื้นเมื่อสกิลถูกเปิดใช้งาน ตามความคิดของฉันในขณะที่ค่อยๆ สูงขึ้น ถ้าฉันคิดจะเลื่อนขึ้น ฉันก็เลื่อนขึ้น ทิศทางใดที่ฉันต้องการและฉันสามารถทำได้ในจังหวะการเต้นของหัวใจ

ฉันลอยขึ้นไปในอากาศไม่กี่เมตรและเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกเมื่อจระเข้มาถึงผืนดินเล็กๆ และกระโดดขึ้นไปพร้อมกับอ้าปากกว้างของพวกมัน

ฉันมองไปที่จระเข้ที่เดินงุ่มง่ามเหล่านี้ด้านล่างฉันและตัดสินใจที่จะเริ่มต้น คราวนี้ฉันจะไม่หยุด ฉันจะฝ่าฟันทุกสิ่งด้วยพลังให้มากที่สุดโดยไม่ต้องกังวลอะไรมาก

ฉันไม่ได้เริ่มต้นเหมือนปกติโดยค่อยๆ ร่ายสกิลในขณะที่ดูมอนสเตอร์เหล่านี้ตาย [พายุทอร์นาโดขนาดเล็ก] ปรากฏขึ้นที่ศูนย์กลางของจระเข้ จากนั้นอีกสองตัวก็ปรากฏขึ้นทางซ้ายและขวาของพวกมัน และพวกมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

แรงหมุนของ [พายุทอร์นาโดขนาดเล็ก] ฉีกเกล็ดแข็งของจระเข้ราวกับว่ามันเป็นกระดาษและเปลี่ยนเป็นเนื้อสับ ทำให้ฉากด้านล่างกลายเป็นเลือดและคราบเลือดอย่างรวดเร็ว

ฟรีสตาร์
บาเรียแรกถูกปล่อยออก และจระเข้จำนวนมากก็วิ่งตรงไปที่ที่ฉันอยู่ แต่ฉันจะไม่รอพวกมัน ฉันสั่งให้ร่างกายของฉันบินไปข้างหน้า ทดสอบความเร็วของสกิลเป็นครั้งแรก ผลลัพธ์? เร็ว. เร็วแค่ไหนฉันไม่รู้เพราะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะวัดได้อย่างไร แต่ฉันสามารถไปถึงจุดที่บาเรียแรกหายไปในไม่กี่วินาทีเหมือนกับที่จระเข้ตัวใหม่พุ่งเข้ามา ถ้าฉันสามารถใส่ได้ เป็นคำพูดก็เร็วพอๆ กับรถที่ขับไปตามทางหลวง ถ้าไม่เร็วกว่านั้น

[พายุทอร์นาโดขนาดเล็ก] ถูกโยนอีกครั้ง เมื่อมีกระแสน้ำวนหลายอันปรากฏขึ้นและทำลายทุกอย่างในไซต์ นาทีถัดมาก็ผ่านไปแบบนี้ ฉันบินไปรอบๆ [บึงป่าชายเลน] ที่ร่าย [พายุทอร์นาโดขนาดเล็ก] บนสัตว์ร้ายทุกตัวที่ฉันเห็น

ไม่นานก่อนที่บาเรียสุดท้ายจะพังทลาย และไททันขนาดใหญ่ที่หลับใหลก็ลุกขึ้น สิ่งที่พบกลับเติมเต็ม [พายุทอร์นาโดขนาดเล็ก] อย่างต่อเนื่อง โดยที่สิ่งใหม่จะปรากฏขึ้นทันทีที่หายไป

คำราม!!!

สัตว์ร้ายระดับ B ขนาดใหญ่ที่ต้องใช้ฮันเตอร์ระดับ B หลายตัวในการล่านั้นไม่สามารถป้องกันหรือใช้สกิลใด ๆ บนใบหน้าของพายุทอร์นาโดที่หายนะจำนวนมากและไม่มีที่สิ้นสุด ปล่อยเสียงคำรามอย่างรวดเร็วก่อนที่จะตาย

…ฉันหายใจออกเสียงดังขณะที่ควบคุมการหายใจให้สงบลง นี่คือวิธีที่ฉันจะเริ่มทำสิ่งต่างๆ ต่อจากนี้ไป ฉันจะไม่สนใจความคิดของผู้อื่นและปฏิกิริยาของพวกเขามากเกินไป ไม่ว่าฉันจะดำเนินไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ต่อไป ดันเจี้ยนทั้งหมดนี้พาฉันไปอะไร 30 นาทีหรือมากกว่านั้นเล็กน้อย? ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยมันไป

ฉันได้รวบรวมระดับ B [คอร์] แล้วในขณะที่มอนสเตอร์ล้มลง และฉันก็ทำเช่นเดียวกันเมื่อ ไททัน ขนาดใหญ่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและทิ้งพวกมันเพิ่มและหนังสือสกิลระดับ B ฉันจำได้ว่า [ปราสาทโซลาเอล] มีโอกาสดรอปสกิลระดับสูงกว่าได้อย่างไร ถึงแม้ว่าจะเป็นดันเจี้ยนระดับ C และสงสัยว่าฉันต้องทำซ้ำดันเจี้ยนระดับ B [บึงป่าชายเลน] กี่ครั้งก่อนที่สกิลบุ๊คระดับ A จะดรอป

ฟรีสตาร์
ดวงตาของฉันเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นในขณะที่มองไปข้างหน้าในขณะที่ฉันอยู่ในอากาศและดูดซับแกนระดับ B ทันที

สกิลบุ๊คที่ดรอปในครั้งนี้คือ [คำสาปแห่งความเชื่องช้า] ซึ่งเป็นสกิลประเภทคำสาปที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อนซึ่งจะช่วยชะลอความเร็วของศัตรูที่โดนได้อย่างมาก ฉันไม่รู้ว่าฉันจะใช้มันเมื่อไหร่ แต่ฉันก็ยังซึมซับมันอยู่ดี ฉันจะรับทุกสิ่งที่ฉันทำได้และคิดในภายหลัง

ทันทีที่ [คอร์] ที่ทิ้งในดันเจี้ยนถูกดูดซับ ฉันก็เอื้อมมือออกไปที่คริสตัลสีเขียวที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและถูกย้ายออกไปนอกเสาหินโดยที่ [ล่องหน] ยังคงทำงานอยู่ [คอร์] จากการวิ่งดันเจี้ยนครั้งเดียวไม่มีที่พอที่จะทำให้ฉันไปถึงจุดสูงสุดของระดับ B [ความอดทน] และคุณสมบัติ[ความแข็งแกร่ง] โดยไม่ต้องเข้าสองสามครั้งแม้ว่าฉันจะทำคนเดียว

ยิ่งคุณสูงขึ้นเท่าใด คุณก็จะมีแกนของอันดับที่เทียบเท่ากันมากขึ้นเท่านั้นเพื่อเพิ่มคุณสมบัติของคุณ คอร์ [พลังเวทย์] ที่ไม่มีประโยชน์กับฉันทั้งหมดจะถูกขายในภายหลัง

ฉันไปที่ประตูสี่เหลี่ยมบานหนึ่งของเสาหินในขณะที่ฉันหายเข้าไปข้างในอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันจะลงไปในดันเจี้ยนนี้ต่อไปแม้พระอาทิตย์ตกดิน