ฉันเป็นหัวหน้าเผ่าดึกดำบรรพ์ - บทที่ 16 น้ำดี

บทที่ 16 น้ำดี

เมื่อก่อนตอนเรียนโบราณคดี มู่เฟิง เคยเห็นคนอื่นขุดบ่อน้ําบนภูเขาจึงรู้ว่าเวลาน้ําที่ออกมา จากบ่อนั้นจะเป็นอย่างไร บ่อน้ําลึกกว่า 10 เมตร ในตอนแรกเขาไม่ค่อยเห็นสถานการณ์ด้านล่าง มากนักแต่เสียงน้ําที่ไหลอยู่ด้านล่างชัดเจนมาก

จากนั้นระดับน้ําใต้บ่อน้ําก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วสามารถมองด้วยตาเปล่า กําแพงหินที่ ก่อขึ้นบนกําแพงของบ่อน้ําถูกชะล้างอย่างรวดเร็ว

กลิ่นของดินผสมกับรากหญ้าด้านล่างไหลจากล่างขึ้นข้างบน

มู่เฟิง ดวงตาเป็นประกายเขาคุ้นเคยกับกลิ่นของน้ําแบบนี้อย่างดีมีเพียงน้ําพุบนภูเขาเท่านั้นที่ จะเป็นเช่นนี้ ซึ่งดีกว่าน้ําจากแม่น้ําอย่างแน่นอน

ระดับน้ํามาถึงปริมาณเกือบถึงปากบ่อ และผู้คนรอบๆต่างเห็นบ่อน้ํานี้สามารถมีน้ําจากข้างล่า งออกมาได้อย่างชัดเจน ในบ่อน้ําขนาด 2 เมตรน้ําบาดาลที่ไหลทะลักเข้ามานั้น กลายเป็นน้ําวน รงกลางที่ใส่สะอาดมีเพียงผนังของบ่อเท่านั้นที่มีทรายค่อนข้างอุ่นหรือหินที่ก่อตัวด้วยกําแพงที่เพิ่ง ขุด ถึงกระนั้นผู้คนโดยรอบก็โห่ร้องด้วยความยินดี

“ โอ้ว อุกะอุกะ อุกะอุกะ”

มู่เฟิง เองก็ตื่นเต้นไม่รอให้ระดับน้ําคงที่เขาอดไม่ได้ที่จะใช้เถาวัลย์ก่อนหน้านี้แขวนถุงหนัง แล้วหย่อนลงไป จากนั้นดึงขึ้นมาแล้วดื่มไปอีกหนึ่ง

“อ้าาาา มันหวานมาก!” มู่เฟิงอุทานออกมา ต่อให้มีเศษโคลนอยู่เล็กน้อยในปากของเขาก็หา ได้สนใจไม่

เมื่อเทียบกับน้ําที่นํามาจากแม่น้ําในช่วง 2 วันที่ผ่านมาน้ําบาดาลที่เขาขุดนั้นดีกว่ามาก

“หัวหน้าเผ่า!”

ทุกคนรอบข้างต่างล้อมรอบ มู่เฟิง และสายตาที่มอง มู่เฟิง นั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและ เร้าร้อน

หลี่หูอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หัวหน้าเผ่า ข้าขอดื่มหน่อยได้หรือไม่?”

“แน่นอน!” มู่เฟิง พยักหน้า

หลี่หูรีบใช้เถาวัลย์แขวนถุงหนังและหย่อนลงไปในบ่อน้ําก่อนที่จะดึงขึ้นมาอย่างรวดเร็วและ อดใจรอไม่ไหวที่จะดื่มเข้าไปอีกนึ่ง

หลี่หูเบิกตากว้างขึ้นในทันทีสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและหลังจากนั้นเขาก็ตกตะลึง สุดท้ายเต็มไปด้วยความปิติยินดี

“โอ้วว! อุกะอุกะ” หลี่หูกระทืบเท้าและตะโกนเสียงดังสายตาที่มองไปที่ มู่เฟิง นั้นดูคลั่งไคล้ขึ้นไปอีก

“หัวหน้าเผ่า!” หลี่หูโห่ร้องด้วยความดีใจ

“นี่มันอัศจรรย์เกินไปแล้ว ข้าว่าน้ําแบบนี้ควรส่งไปให้ผู้อาวุโสได้ลองชิมดู!”

“ใช่ แต่ต้องรอก่อนรอให้ดินและทรายจมลงไปกว่านี้แล้วค่อยตักขึ้นมาจากนั้นค่อยแจกจ่าย!” มู่เฟิง พยักหน้า

“ดินหรือทราย?” หลี่หูรู้สึกสับสนอีกครั้ง

“อืม ในน้ํามีโคลนและทราย รอให้พวกมันตกตะกอนแล้วค่อยตักมาดื่มรสชาติจะดีขึ้น มิเช่นนั้นโคลนกับทรายอาจทําให้พวกเราเสียวฟัน!”

“เสียวฟัน?”ใบหน้าของหลี่หูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

มู่เฟิง ตระหนักได้ทันที พวกเขาเคยดื่มน้ําจากแม่น้ําจนชินและในนั้นยังคงมีกลิ่นโคลนและ กลิ่นคาว เมื่อเจอน้ําบาดาลครั้งแรกก็รู้สึกอร่อยอย่างมาก ส่วนความรู้สึกอื่นๆจึงไม่ได้แปลกไปกว่าเดิม มู่เฟิง นั้นเป็นคนสมัยใหม่ เขาเคยดื่มน้ําแร่ จะมาเทียบกับน้ําที่มีตะกอนทรายและดินได้อย่างไร?

“ก็ได้!” มู่เฟิง พยักหน้าอย่างจนปัญญา

“รอสักพักแล้วค่อยตักขึ้นมาดื่มทีหลัง!”

“อุกะอุกะ!”

ในเวลานี้บ่อน้ําอีกบ่อได้รับการขุดขึ้นมาอีกครั้ง สถานการณ์น้ําที่ไหลออกมาคล้ายคลึงกับบ่อแรก รอบๆเต็มไปด้วยกองเชียร์ มู่เฟิง ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและคิดในใจว่า

“ดูเหมือนว่าสายน้ําบาดาลจากภูเขานั้นจะมากพอทําให้น้ํามีอย่างพอเพียงไม่อย่างนั้น บ่อน้ํา 2 บ่อที่อยู่ใกล้ๆกันจะมีบ่อนึงที่ไม่มีน้ํา”ที่จริง มู่เฟิง ไม่ได้คาดคิดว่าแหล่งน้ําบาดาลของมนุษย์ชา ติจะถูกเขาใช้ตั้งแต่ ยุคดึกดําบรรพ์ หากตอนนี้เขาได้กลับไปสังคมยุคสมัยใหม่จะมีกี่คนบ้างที่รู้ว่า บ่อบาดาลนั้นมีตั้งแต่สมัยดึกดําบรรพ์?

เมื่อเห็นว่าระดับน้ําในบ่อยังคงที่ประมาณ 2 เมตร มู่เฟิง เริ่มหาสิ่งอํานวยความสะดวกสําหรับบ่อน้ํา เป็นสิ่งที่เขารู้จักในชาติก่อน มันคือลูกกลิ้งถังและเชือกป่าน

เขาแอบติดต่อระบบที่ประกาศความสําเร็จในจิตใจของเขาดูภารกิจเปิดแหล่งน้ําใหม่สําเร็จได้ รับคะแนน 300 คะแนน!”

“โอ้ นี่คือภารกิจลับหรอ!” มู่เฟิง รู้สึกประหลาดใจ “เหมือนกับการเล่นเกมก่อนหน้านี้มีภารกิจหลักและยังมีภารกิจลับซ่อนอยู่อีก”

เขาสามารถทําภารกิจสําเร็จและได้คะแนนมากกว่า 300 คะแนนในพริบตา มู่เฟิง คิดอย่างรอบคอบว่าจะใช้ทําอะไรดี การแลกอุปกรณ์กักเก็บน้ําโดยตรงก็สามารถทําได้เช่นกัน เมื่อรวบรวมแล้วต้องใช้คะแนน 200 คะแนนเท่านั้น แต่ปัญหาก็คือบ่อขนาดใหญ่และถังไม้อาจทําให้คนในเผ่าจะต้องประหลาดใจอีกครั้ง ดังนั้นเขารู้สึกว่าเรื่องนี้ยังไม่สมควรที่จะเปิดเผย

ดังนั้นเขาจึงพับแผนการนี้และแลกเปลี่ยนวิธีการทําลูกกลิ้งและถังไม้ด้วยคะแนนความสําเร็จ 50 คะแนนและใช้คะแนน 100 คะแนนเพื่อแลกกับเครื่องมือช่างไม้

เขาตั้งใจที่จะลงมือทําของพวกนี้ด้วยตัวเองถ้าประหยัดได้ก็จะได้ประหยัด ส่วนหลี่หูนั้นอด ใจรอไม่ไหวรีบเอาน้ําแล้ววิ่งตรงไปยังกระท่อมมุงจากของผู้อาวุโส เขาวิ่งไปและตะโกนว่า

“ทุกคนไปที่กําแพงเพื่อรับน้ํา หัวหน้าเผ่าขุดบ่อเก็บน้ําให้กับพวกเรา!”

ดังนั้นทุกคนในเผ่าจึงพากันออกจากถ้ําแล้ววิ่งไปที่กําแพง คนแรกที่มาถึงก็คือ ไป๋หยา ในมือของนางถือโถหินอยู่ คิ้วและดวงตาใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มตะโกนบอก มู่เฟิง จากที่ไกลๆ

“พี่ มู่เฟิง ข้าอยากดื่มน้ําบ่อนี้!” มู่เฟิง พยักหน้าและหยิบถุงหนังที่บรรจุน้ําเทลงไปในโถหิน ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มนางยกโถหินขึ้นด้วยสองมือ

“ลองดื่มดูสิ!” มู่เฟิง ยิ้ม

“อื้ม!” ไปหยา ยกโถหินขึ้นดื่ม 1 อีก จากนั้นใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ อย่างหาที่เปรียบมิได้ ดวงตาเบิกกว้างเห็นได้ชัดว่านางประหลาดใจอย่างมาก

“อ๊าาาน้ําหวานจังเลย!” ดวงตาของหญิงสาวที่มอง มู่เฟิง เป็นประกายรอยยิ้มบนใบหน้าข องนางยิ่งดูหวานมากขึ้นเผยให้เห็นฟันขาวราวกับเปลือกหอย

มู่เฟิง ใจเต้นแรงขึ้นทันที่อดทนไม่ได้ว่า “ต่อให้หวานแค่ไหนก็ไม่หวานเท่ากับเจ้า!”

“อ๊ะ” หญิงสาวเหมือนกวางน้อยที่ตกใจใบหน้าเล็กๆของนางแดงระเรื่อในใจเต้นระรัวนางรี บก้มหน้าลงมองที่อื่น