ฉันเป็นหัวหน้าเผ่าดึกดำบรรพ์ - บทที่ 21 กับดักแกะ

บทที่ 21 กับดักแกะ

เนื้อแกะเป็นอาหารชั้นเลิศตั้งแต่สมัยโบราณและเป็นที่ชื่นชอบของ มู่เฟิง ดังนั้นเขาจึงจะจับแกะปาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกของเขาแต่อย่างที่ หมิงกวง ได้กล่าวเอาไว้ว่าแกะปานั้นวิ่งเร็วมากจึงไม่สามารถที่จะจับมันอย่างง่ายดาย

แกะปาไม่เพียงวิ่งเร็วแถมยังฉลาดแกมโกงอีกด้วย สถานที่ที่มันปรากฏอยู่นั้นอยู่ระหว่างเผ่ามนุษย์กับสัตว์ร้ายกินเนื้อขนาดใหญ่ บางตัวก็ปรากฏตัวอยู่ห่างจากเผ่าใต้เตียงไม่ถึง 10 ลี้

มู่เฟิง จําได้ว่ามีแกะปาจํานวนมากอยู่ใกล้กับเผ่า กลุ่มแกะปาขนาดเล็กจะมีประมาณ 20 ตัวซึ่งสอดคล้องกับมาตรฐานในการทดลองของเขา

สิ่งที่เขาให้ หมิงกวง จัดเตรียมก็คือเกลือ แล้วยังมีเส้นเอ็น และเถาวัลย์ เส้นเอ็นของสัตว์ถูกขยี้รวมกันจนเป็นเชือกเก็บเอาไว้ใช้ผูกแกะ

สําหรับเถาวัลย์จะใช้ในการถักตาข่าย วิธีการสร้างตาข่าย มู่เฟิง เคยศึกษาประวัติศาสตร์ในโบราณคดีมาก่อนหน้านี้และเคยถักทอผ้าและสร้างอวนจับปลา ภายใต้การสั่งการของ มู่เฟิงเถาวัลย์ที่เลือกนั้นต้องนุ่มและเหนียวมาก

ภายใต้คําแนะนําของเขาทําให้ชนเผ่าเริ่มเรียนรู้ที่จะถักตาข่ายเถาวัลย์แต่ตาข่ายที่ถูกถักขึ้นด้วยเถาวัลย์ไม่เหมือนกับการถักด้วยเชือก หรือตะข่ายถักด้ายปานในทางปฏิบัติมากนักโชคดีที่มู่เฟิงไม่ได้ใช้มันเพื่อที่จะจับปลาแต่ใช้ทําเป็นกับดัก

เมื่อทําเสร็จแล้ว มู่เฟิง ก็ถามถึงลักษณะนิสัยของแกะปาจาก หมิงกวง จากนั้นจึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปยังปาก่อนรุ่งสางของวันพรุ่งนี้ เป้าหมายของพวกเขาก็คือแกะปาประมาณ 30

เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่ฟ้าจะสาง หลี่หู ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าถ้ําของ มู่เฟิง เพื่อปลุกเขา ด้วยประสบการณ์ตกปลาครั้งก่อนหน้านี้ ถ้า มู่เฟิง ต้องการที่จะทําสิ่งใดก็ไม่มีใครหยุดเขาได้คนทั้งเผ่าเกือบ 50 คนต่างเตรียมตัวอย่างพร้อมเพรียง เกือบทุกคนพกถุงหนัง ในถุงหนังเหล่านั้นมีน้ําเกลือนอกจากน้ําเกลือแล้วทุกคนยังมีตาข่ายเถาวัลย์ มีดกระดูก หอกไม้ไผ่ และเชือกที่ทํามาจากเส้นเอ็น สิ่ง ที่ทําให้ทุกคนสับสนมากที่สุดก็คือ มู่เฟิง ให้คนนําพลั่วทั้งสองเล่มมาด้วย

“ผู้นําเผ่าวางแผนที่จะทําอะไร?” หลี่หูกระซิบถาม หมิงกวง

“ ล่าสัตว์ด้วยน้ําเกลืออย่างนั้นหรอ?”

“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน!” หมิงกวง สายหน้า

“ ตอนนี้ยังสั่งให้คนเอาอุปกรณ์ระดับทองไปด้วย คงไม่ใช่ไปขุดบ่ออีกกระมัง?”

“ขุดบ่อ?” หลี่หูขมวดคิ้ว “ขุดบ่อสามารถล่าสัตว์ได้หรอ?”

มู่เฟิง ที่เดินอยู่ข้างหลังพวกเขาไม่ไกลนัก เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ส่ายหัวและยิ้มไม่รู้จะอธิบายเช่นไรระดับความรู้ความเข้าใจของคนดึกดําบรรพ์นั้นช่างน่าเป็นห่วงจริงๆ!

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดที่ หมิงกวง พูด ท้องฟ้ายังไม่สว่าง มู่เฟิง ถือคบเพลิงมองไปรอบๆมีรอยฟันบนพุ่มไม้และใบไม้เห็นได้ชัดว่าถูกกินโดยสัตว์กินพืช เขามองไปรอบๆ และเลือกสถานที่ที่ค่อนข้างเขียวชอุ่มและมีรอยฟันอยู่ไม่กี่แห่งจากนั้นเขาก็หันไปพูดกับทุกคนว่า

“ที่นี่แหละ!”

คนรอบข้างเดินเข้ามาหาเขา

“ มู่เฟิง พวกข้าควรทําอย่างไร?”

มู่เฟิง เชื่อมมือหยิบหอกไม้ไผ่ขึ้นมาแล้ววาดเป็นวงกลมยาว 7-8 เมตรบนพื้นและกล่าวว่า

“ตอนนี้ทุกคนรีบขุดดินตามวงกลมที่ข้าเขียนไว้ให้เร็วที่สุด!”

“หา?” หลี่หูประหลาดใจ

“เราจะขุดบ่อน้ําขนาดใหญ่ที่นี่อย่างนั้นหรอ?”

มู่เฟิง สายหัว “ไม่ใช่ ไม่จําเป็นต้องลึกขนาดนั้นขอแค่สูงพอๆกับเจ้าก็พอ!”

เดิมที่เขาอยากจะพูดว่าลึกประมาณ 1 เมตร แต่ไม่แน่ใจว่าแกะปาจะสามารถกระโดดออกได้หรือไม่และเพื่อความปลอดภัยจึงกะระยะมากขึ้นอีกสักนิด

“มันมีประโยชน์อะไร?”ใบหน้าของหลี่หูสับสน มู่เฟิง มองไปที่ท้องฟ้าแล้วโบกมือ

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาอธิบาย รีบขุดหลุมเร็วเข้า เดี๋ยวท่านก็จะรู้เอง!”

“ เข้าใจแล้ว อุกะอุกะ!” หลี่หูรีบเรียกคนเหล่านั้นมาขุดดิน พลั่ว 2 เล่มและมีดกระดูกอีก 50เล่มช่วยกันขุดหลุมตามที่ มู่เฟิง ขีดเส้นเอาไว้และใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง เมื่อทําเสร็จแล้วหลีหูหันไปมองมู่เฟิง อีกครั้ง

“ มู่เฟิง ตอนนี้พวกเราควรทําอะไร?”

“ไปตัดกิ่งไม้ยาวๆสัก 2-3 กิ่งที่สามารถวางขวางหลุมเอาไว้ได้ก็เพียงพอแล้วจากนั้นวางตาข่ายเถาวัลย์ไว้ด้านบน เร็วเข้า!”

เมื่อได้รับคําสั่ง หลี่หู และ หมิงกวง กับชายหนุ่มอีกหลายคนจึงรีบไปตัดกิ่งไม้มาวางไว้บนหลุมแล้วปูด้วยตาข่ายเถาวัลย์ตามคําสั่งของ มู่เฟิง เมื่อทําเสร็จทุกคนก็ยังไม่เข้าใจว่า มู่เฟิง ต้องการทําอะไรพวกเขาต่างมองไปที่ มู่เฟิง อย่างพร้อมเพียง

มู่เฟิง ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาว่า “ ต่อไปทุกคนไปตัดหญ้าแล้วเอามาวางไว้บนตาข่ายกระจายให้ทั่วเพื่อไม่ให้พวกมันมองเห็นตาข่ายที่วางอยู่บนพื้น จําไว้นะ ต้องปูให้ทั่ว!”

หลังจากนั้นทุกคนก็เคลื่อนไหวพร้อมกันรีบทําตามคําสั่งของ มู่เฟิง คนกว่า 50 คนทําตามอย่างพร้อมเพียง หลังจากทําเสร็จพวกเขามองมาที่ มู่เฟิง ราวกับกําลังรอคําสั่งต่อไป

มู่เฟิง พูดไม่ออก ได้แต่พูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้พยายามเอาดินมากองทับขอบตาข่ายไว้รอบๆหลุมแล้วถอนหญ้าขึ้นมาปกคลุมด้านบนทางที่ดีอย่าให้เห็นดิน!” ทุกคนก็ทําตาม

กับดักปูหญ้าคนสมัยใหม่ก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์ เมื่อถึงตอนนี้เฟิงมองไปที่ทุกคน และหยิบกระเป๋าหนังขึ้นมาโรยไปที่กอหญ้าที่อยู่บนกับดัก!”

“ มู่เฟิง เจ้ากําลังทําอะไร?” หลี่หูอดอุทานออกมาไม่ได้

มู่เฟิง ไม่ได้อธิบายอะไรมากเขาเพียงสั่งการว่า “ พวกเจ้าอีก 10 คนช่วยกันโรยน้ําเกลือลงบนหญ้านี้!”

หลังจากทําสิ่งเหล่านี้เสร็จ มู่เฟิง ก็หยิบถุงขึ้นมาอีกใบหนึ่งและหาทิศทางโดยน้ําเกลือลงบนใบหญ้าไม่น้อยกว่า 10 เมตร ในขณะเดียวกันเขาก็สั่งหลี่หูและ หมิงกวง ให้ทําตามเขา

ด้วยวิธีนี้จะมองเห็น 3 เส้นทางที่ถูกโรยน้ําเกลือและในที่สุดก็จะชี้มาที่กับดักที่อยู่ตรงหน้า เขามู่เฟิง ตบมือและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะบอกให้ทุกคนรีบตามเขาออกไปจากที่นี่ตอนกับดักได้ถูกติดตั้งสมบูรณ์ แผนของเขาได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ!