ฉันเป็นหัวหน้าเผ่าดึกดำบรรพ์ - บทที่ 41 การอัพเกรดกําแพง

บทที่ 41 การอัพเกรดกําแพง

“กําแพง,หอก,หิน…” มู่เฟิง พึมพําเบาๆ

สิ่งที่เขาต้องทําในตอนนี้คือพยายามคิดหาวิธีรับมือให้มากที่สุดเพื่อป้องกันเผ่ามังกรเหมิงที่อาจจะหวนคืนกลับมา

ตามหลักแล้วเผ่า มังกรเหมิง ได้ปล้นขนสัตว์ของพวกเขาไป และขโมยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์แม้แต่โถหินและกระบองของเผ่าก็ถูกปล้นเอาไปไม่น้อย เผ่าต้าเจียงสูญเสียเป็นอย่างมาก

แต่เมื่อคืนหลหูได้พูดกังวลว่ายังมีอีกเรื่องนึ่งที่เขารู้สึกกังวลก็คือ ผู้หญิง!

มู่เพิ่งตื่นจากภวังค์

ในชีวิตก่อนของเขา เขาได้ศึกษาประวัติศาสตร์และได้ข้อมูลการต่อสู้ระหว่างชนเผ่าดึกดําบรรพ์จะเกิดขึ้นจาก 3 ปัญหา นั่นคือ อาหาร ดินแดน และผู้หญิง!

อาหารสําหรับกิน ดินแดนมีไว้สําหรับอยู่อาศัย และผู้หญิงเพื่อผสมพันธุ์และสืบพันธุ์ลูกหลานต่อไป

ในสถานการณ์เช่นนี้ มู่เฟิง ไม่อนุญาตให้เกิดขึ้นเด็ดขาด! ดังนั้นเขาจึงหาวัตถุดิบให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้เพื่อเตรียมการป้องกันให้พร้อม และรับมือกับสถานการณ์การปล้นรอบต่อไปจากเผ่ามังกรเหมิง ที่อาจจะมาถึง

นอกจากมาตรการป้องกันแล้วเขายังจําเป็นต้องเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของเผ่า มังกรเหมิง ดังนั้นเขาจึงเรียกหลีหูที่กําลังยุ่งอยู่มาหา

“หลี่หู ความแข็งแกร่งของเผ่า มังกรเหมิง เป็นเช่นไรบ้างพวกเขามีกี่คน?”

“ทั้งเผ่าของพวกเขามีประชากรมากกว่า 600 คน และชายหนุ่มกว่า 260 คนที่สามารถต่อสู้ได้!” หล่หูตอบตามตรง

“มีคนมากกว่า 260 คน แต่เผ่าของเรามีเพียง 120 คนเท่านั้นที่สามารถต่อสู้ได้…” มู่เฟิง พึมพําเบาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“อย่างน้อยก็มีไม่มากนัก”

“อะไรนะ?”หลี่หูตกใจ “พวกเขามีมากกว่าพวกเราต่างหาก!”

“ไม่เป็นไร!” มู่เฟิง พูดด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

“อาวุธที่พวกเขาใช้คืออะไร?”

“กระบองหิน กระบองกระดูก มีอะไรหรอ?”หลีหูถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“อืม งั้นก็ดี!” มู่เพิ่งคิดในใจ “วางใจเถอะหากคนของเผ่า มังกรเหมิง กล้ากลับมาที่นี่พวกเราจะสามารถเอาช นะเขาได้อย่างแน่นอน!”

“เป็นไปได้งั้นหรือ?” หลี่หู อยากถามประโยคนี้แต่ไม่กล้าส่งเสียงออกมาปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามู่เฟิงที่เพิ่งเป็นหัวหน้าเผ่าเพียงไม่กี่วันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ให้กับเผ่าทั้งเรื่องอาหารการกินได้รับการแก้ไขแล้วอีกทั้งเรื่องไฟศักดิ์สิทธิ์ก็เช่นกัน

แต่ว่าคน 260 คนจากเผ่า มังกรเหมิง เป็นชายหนุ่มที่แข็งแรงมาก!เผ่าของพวกเขามีคนเพียง 120 คนจะจัดการคนที่มากถึง 200 ได้อย่างไรไม่ว่าคิดอย่างไรก็ไม่มีทางชนะ

“หัวหน้าเผ่า!” หลี่หู กล่าวขึ้นด้วยน้ําเสียงทุ่มต่า

“หากครั้งนี้เราเอาชนะเผ่ามังกรเหมิง ไม่ได้ ข้าจะปกป้องเผ่าของเราเองส่วนพวกเจ้าจงหนีไป เมื่อถึงเวลา นั้นข้าหวังว่าท่านจะพา ไป๋หยา และคนของเผ่าออกไปจากที่นี่และอพยพไปทางทิศตะวันออก!”

มู่เฟิง ขมวดคิ้วส่ายหัวและยิ้ม “ท่านลุงหลี่หู เผ่ามังกรเหมิง ยังไม่มา ทําไมท่านถึงเกรงกลัวถึงขนาดนี้?อีกอย่างพวกเราก็ได้ทาการป้องกันเอาไว้แล้วไม่ใช่หรอกหรือ?อีกอย่างก็ไม่แน่นอนซะหน่อยว่าพวกเขาจะมา!”

“ไม่! พวกมันต้องมาแน่ เผ่าต้าเจียงของเราเปรียบเสมือนเนื้อชิ้นหนึ่งสําหรับพวกมันไปแล้ว พวกมันจะต้องกลับมาในไม่ช้าก็เร็ว!”

มู่เฟิง ยิ้มออกมาอีกครั้งและกล่าวว่า

“วางใจเถอะ หากพวกมันมาจริงๆข้าสามารถขับไล่คนพวกนั้นไปได้!”

“เป็นไปได้ยังไง?” ในที่สุดหลีหูก็ถามคําถามนี้ออกมา

“วางใจเถอะ เชื่อข้า!” มู่เฟิง ตบไหล่เบาๆของ หลี่หู หลี่หูพยักหน้าเชื่อใจอย่างจริงจัง แรงงานทั้งหมดของเผ่าต้าเจียงได้ลงมือพร้อมกันและไม่นานก็สามารถสร้างกําแพงป้องกันขึ้นที่ทางออกเดียวของเผ่า กําแพงป้องกันประกอบด้วย 3 ชั้น ด้านในสุดทําจากหินและปูนด้วยโคลนทั้งหนาและแข็งแรง

ชั้นกลางเป็นรั้วไม้ เพียงไม่กี่วันก็จะแตกหน่อเชื่อว่าอีกไม่นานกิ่งก้านก็จะสูง

ชั้นนอกสุดเป็นเถาวัลย์หนามที่งอกออกมา หนามแหลมยาวประมาณ 1 นิ้ว ปีนขึ้นเต็มรั้วต้นไม้ปกคลุมอย่างหนาแน่นไม่สามารถเข้ามาได้

ความสูงของกําแพงป้องกันมีความสูงถึง 2 เมตร เมื่อปิดกั้นทางเข้าของเผ่าทําให้ทุกคนรู้สึกสบายใจมากยิ่งขึ้นด้านหลังกําแพงมีก้อนหินขนาดเท่ากําปั้นวางอยู่ข้างก้อนหินมีกองหอกไม้ไผ่ยาวประมาณ 2 เมตรตัดปลายแหลม

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างครบเสร็จสิ้นแล้ว มู่เฟิง ก็ให้หลีหูและคนอื่นๆ ทําหุ่นฟางเอาไว้ด้านหน้ากําแพงข้างนอกเผ่าประมาณ 30 เมตร

“หลีหูพาคน 20 คนไปจัดการกับเรื่องนี้!” มู่เฟิง ออกค่าสัง

“รับทราบ อุกะอุกะ” หลี่หูหันไปสั่งคน 20 คน

มู่เฟิง พยักหน้า “ตอนนี้พวกเจ้าลองหยิบหอกไม้ไผ่ขึ้นมาแล้วลองขวางออกไป ดูซิว่าพวกเจ้าสามารถขว้างออกไปข้างนอกได้หรือไม่

“แต่ก่าแพงกั้นพวกเราทําให้เรามองไม่เห็น!” มีคนคนหนึ่งพูด

“ไม่ต้องสนใจหรอกแค่โยนมันออกไปก็พอ!” มู่เฟิง กล่าว

พร้อมกันนั้นเขาก็หยิบหอกไม่ไผ่ขึ้นมาและเขวี่ยงออกไปนอกกําแพงด้วยมือข้างเดียว

“ในเวลาเดียวกันเขาก็ตะโกนว่า”ขว้างหอก!”

คน 20 คนที่อยู่ด้านหลังลงมือพร้อมกันหอกไม้ไผ่ 20 อันบินออกไปหลังจากผ่านกําแพงบนสุดเห็นได้ชัดว่าไม้ไผ่ตกอยู่ในระยะใกล้กําแพง

มีเสียง “ฉีก” ดังมาจากด้านนอก และมีเสียง “ฟบ” เพียงแค่ 3 เสียงเท่านั้น

มู่เฟิง ขมวดคิ้ว “ถูกแค่ 3 คนนั้นหรอ!”

จากนั้นเขาก็มองไปที่หลีหู “ท่านออกไปดูว่ามีไม้ไผ่ปักบนหุ่นฟางที่ปักเอาไว้เท่าไหร่

หลี่หูรีบวิ่งออกไปนอกกําแพงแล้วพบกับไม้ไผ่ที่ปักลงหุ่นฟาง 3 ตัว

มู่เฟิง ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ดึงออกจากหุ่นฟางเหล่านั้นแล้วมาลองอีกครั้ง!”

หลี่หูทําตาม มู่เฟิง ยังคงเป็นผู้นําในการขว้างหอกต่อไป

“ไม่ได้เอาใหม่!”

หลีหูพาคนออกไปดูหุ่นฟางอีกครั้ง หลังจากที่ มู่เฟิง ขว้างหอกไป ครั้งนี้มีปักอยู่บนหุ่นฟาง 4 ตัว

มู่เฟิง ยังคงให้หลุหูท่าหุ่นฟางเพิ่มขึ้นอีกหลายสิบตัว ประมาณเกือบ 100 ตัววางกระจัดกระจายอยู่นอกกําแพงจากนั้น มู่เฟิง ก็พาคนทดสอบการขว้างหอกอีกครั้ง

คราวนี้เขาใช้คนมากกว่า 50 คนและจํานวนที่หอกไม้ไผ่แทงหุ่นฟางเพิ่มขึ้นเป็น 10

หลังจากการทดลองซ้ําแล้วซ้ําเล่า ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม มู่เฟิง ประเมินคร่าวๆว่าอัตราความแม่นย่ามีเพียงประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น!หรือจะให้พูดอีกอย่างก็คือ หากโยนผ่านกําแพงสูง 2 เมตรสายตาจะถูกขัดขวางและจํานวนที่จะถูกหอกแทงนั้นมากที่สุดแค่ 10 จุดเท่านั้น

และยังมีอีกข้อหนึ่งก็คือ หุ่นฟางอยู่กับที่ในขณะที่คนขยับตัวอยู่ตลอดเวลา…