ฉันเป็นเศรษฐีอสังหาฯในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 180 ทำการตกลง
ตอนที่ 180 ทำการตกลง
ตอนที่ 180 ทำการตกลง
“ไม่ผิดหรอก ราคานี้แหละค่ะ”
ในราคานี้ เธอยังสามารถทำกำไรได้ ลังหนึ่ง ๆ สามารถสร้างรายได้ประมาณ 80 เหลียนปัง ราคาต่อหน่วยไม่สูงนัก แต่ถ้าเหอคังซื้อมากกว่านี้ก็ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย
จี้ป๋อต๋าเห็นว่าเธอพูดด้วยความมั่นใจ และรู้สึกว่าเธอจริงใจเกินไป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างช่วยไม่ได้
“จี้ป๋อต๋าจำความใจดีของเถาหยางได้ ดังนั้นเขาจะผูกมิตรกับเถ้าแก่ซู หากเหอคังมีประโยชน์ในอนาคต เขาก็ยินดี”
จากนั้นใช้ความคิดริเริ่มที่จะทิ้งข้อมูลติดต่อไว้
ซูเถานึกขึ้นได้ในภายหลัง “อ้อ ได้เลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เช้ามาหาฉันเพื่อรับเสบียงก่อนออกเดินทางนะคะ”
“ได้ได้ ผลึกนิวเคลียสต้องรบกวนเถ้าแก่ซูรอหน่อย เพราะยังไงเราก็พกของมีค่าแบบนี้ออกมาไม่ได้”
ในคืนนั้นทั้งสองฝ่ายได้ลงนามในข้อตกลงความร่วมมืออย่างเป็นทางการ
เนื้อหาทั่วไปคือเหอคังบริจาคผลึกนิวเคลียส 8 อันให้กับเถาหยางเพื่อแสดงความจริงใจของเขา และเถาหยางจะต้องจัดหาสินค้าให้เหอคังระยะยาวในอนาคต โดยที่เถาหยางจะเป็นผู้กำหนดราคา
ทั้งสองฝ่ายพอใจมาก
เดิมทีซูเถาคิดว่าจะได้รับผลึกนิวเคลียสในอีกไม่กี่วันต่อมา แต่เธอไม่คาดคิดว่าจี้ไฉเจ๋อจะนำมันมาให้เธอในเช้าวันรุ่งขึ้น
ว่ากันว่าเหอคังมีผู้ที่มีพลังวิเศษที่สามารถเทเลพอร์ตสิ่งของต่าง ๆ ข้ามห้วงมิติมาได้ วัตถุที่เบาสามารถเทเลพอร์ตได้อย่างแม่นยำ โดยไม่มีการกำหนดระยะทาง
ซูเถามีความสุขมาก และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอเห็นจี้ไฉเจ๋อจ้องมองมาที่เธอ
เธอกลายเป็นคนไร้อารมณ์ทันทีและเริ่มดูถูกแขก
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เชิญคุณเสี่ยวจี้กลับไปได้ ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ฉันไม่ส่งนะคะ”
จี้ไฉเจ๋อไม่ปล่อยเธอไป
“เถ้าแก่ซู อย่าเฉยเมยนักเลย ตั้งแต่ผมมาเยือนเถาหยาง ผมไม่สามารถปล่อยหัวใจของผมไปได้เลย ผมอยากจะอยู่ที่นี่ด้วย ผมอยากจะถามว่าที่เถาหยางมีห้องประเภทไหนและราคาเท่าไหร่บ้าง เรื่องราคาห้องพัก…”
เจียงอวี่ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงาก็ปรากฏตัวขึ้นและยืนอยู่ต่อหน้าซูเถา พร้อมกับสายตาเข้ม เป็นสายตาที่ไม่ควรยุ่งด้วยตั้งแต่แรกเห็น
จี้ไฉเจ๋อตกใจมากกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันจนเขาเกือบหัวใจหยุดเต้น
“อ๊ะ! ซู เถ้าแก่ซู?”
ซูเถาหันหลังให้เขา
เขาอยากจะตามให้ทัน แต่ก็ถูกชายผู้มีใบหน้าเย็นชาหยุดไว้อีกครั้ง ซึ่งถึงกับส่งสายตาเตือนเขา
จี้ไฉเจ๋อส่งเสียง “หึ”
“ทำไม ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับเถ้าแก่ซู ทำเหมือนฉันเป็นขโมยไปได้”
เจียงอวี่ยังคงจ้องมาที่เขาด้วยใบหน้าเย็นชา และกำลังจะสลักตัวอักษรขนาดใหญ่สองตัว ‘ออกไป’ บนหน้าผากของเขา
จี้ไฉ่เจ๋อโบกมือ “ฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วฉันจะกลับมา”
ท่าทางของเธอดูรับมือได้ยากกว่าเหอเมิ่งขุยเสียอีก
อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะต้องเข้าหาเธอให้สำเร็จ นั่นคือวิธีที่เหอเมิ่งขุยถูกเขาเข้าหาในตอนแรก ตอนนี้เธอเชื่อฟังเขาแล้วไม่ใช่เหรอ
ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด
……
ในตอนบ่ายจู่ ๆ หลินฟางจือก็มาขอลาครึ่งวันเพื่อออกไปข้างนอก
ซูเถาถามเขาอย่างสงสัย “นายจะไปไหน”
หลินฟางจือพูดอย่างตรงไปตรงมา “หัวหน้าฝ่ายเฉินนัด”
“หัวหน้าฝ่ายเฉินเหรอ ใครกันนะ” ทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้เลย เด็กคนนี้ไปรู้จักใครข้างนอกเมื่อไหร่
หลินฟางจือเอียงศีรษะและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จัดระเบียบคำพูดของเขาและพูดว่า
“ตงหยาง ฝ่ายพลาธิการ หัวหน้าเฉิน ก่อนที่ผมจะมาที่เถาหยาง”
ตอนนั้นเองที่ซูเถาจำได้ว่าเธอพาหลินฟางจือมาจากฝ่ายพลาธิการ
ก่อนหน้านั้นฟางจือได้หลบหนีออกมาและเกือบตายเพราะกระหายน้ำ หัวหน้าฝ่ายเฉินเป็นคนให้น้ำเขา และพาเขากลับไปที่ตงหยาง
“เขาตามหานายทำไม”
หลินฟางจือส่ายหัวด้วยสีหน้าเรียบง่าย
ซูเถากังวลใจ และหลังจากใคร่ครวญอยู่นาน ก็ขอให้เมิ่งเสี่ยวป๋อไปกับเขา
เมิ่งเสี่ยวป๋อทุบหน้าอกของเขา
“ไม่ต้องกังวล เถ้าแก่ซู มีผมอยู่ทั้งคน ผมจะจับตาดูหัวหน้าฝ่ายให้เอง จะไม่ยอมให้ฟางจือถูกกลั่นแกล้งอย่างแน่นอน”
จากนั้นซูเถาก็รู้สึกโล่งใจ “ถ้าอย่างนั้นนายก็รีบไปรีบกลับ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องสะสางต่อ ไม่งั้นคงไปกับพวกนายด้วย”
อาคารเถาฮวาล่าช้าไปหลายวัน ดังนั้นจึงต้องรีบสร้างมันให้เสร็จ
และเรื่องฆ่าถานหย่ง ต้องวางแผนให้เร็วที่สุดและบรรจุเป็นวาระ
เธอรีบปรับปรุงระบบเพื่อป้องกันเถาหยาง มิฉะนั้นเธอจะต้องกังวลเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดอย่างโบนวิงส์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้าทุกวัน
หลินฟางจือกับเมิ่งเสี่ยวป๋อขับรถไปยังจุดหมายปลายทาง ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ หัวหน้าฝ่ายเฉินก็ออกมาต้อนรับเขาอย่างสุภาพ เมื่อเห็นหลินฟางจือเปลี่ยนไป เขาก็ประหลาดใจมาก
“ฟางจือ ดูเหมือนว่านายกำลังมีช่วงเวลาที่ดีในเถาหยางสินะ”
“จำสิ่งที่ฉันพูดตอนส่งนายออกจากกองได้ไหม”
“ฮ่าฮ่า จำไม่ได้แล้วสินะ? ไม่เป็นไร ฉันบอกนายว่าเมื่อนายอยู่กับพลตรีสือและเถ้าแก่ซู ก็อย่าลืมว่าฉันเป็นคนให้น้ำนาย และช่วยชีวิตนายไว้”
“ฟางจือ นายต้องรู้วิธีตอบแทน ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรมากเกินไป ฉันแค่อยากให้นายช่วยแนะนำคน นายสามารถคุยกับเถ้าแก่ซูให้รับเธอเข้าไปอยู่ในเถาหยาง”
ขณะที่เขาพูด เขาก็โบกมืออยู่ไม่ไกล
“เหลียนซามานี่หน่อย น้องชายคนนี้เป็นเป็นคนโปรดของเถ้าแก่เถาหยาง ฮ่าฮ่าฮ่า เมื่อเขาช่วยคุณพูด คุณจะต้องได้เข้าไปอยู่ในเถาหยางอย่างแน่นอน”
……
ซูเถาเคลื่อนอิฐไปครึ่งชั่วโมง และได้รับโทรศัพท์จากจวงหว่าน โดยบอกว่าพ่อและลูกสาวอย่างเมิ่งเชียนได้เข้าทำงานอย่างเป็นทางการแล้ว และได้มีการเจรจาเรื่องเงินเดือนและผลประโยชน์แล้ว
อย่างไรก็ตามมี๋อู้ยังคงมาหาซูเถาเพียงลำพัง
คาดว่าหลังจากผ่านการต่อสู้ทางจิตใจครั้งใหญ่ มี๋อู้ก็เสียศูนย์ไปสามสี่วัน แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนจะสบายดี
“หัวหน้าซู ผมเมิ่งจวินเจี๋ยไม่ใช่คนฉลาดจริง ๆ แต่ผมสัญญาว่าผมจะตั้งใจทำงานที่นี่อย่างหนัก”
เขาทุบหน้าอกของเขา
“ผมสาบานได้ ถ้าคุณไม่ทอดทิ้งผมอย่างถานหย่ง ผมก็จะสู้ไปกับคุณให้ถึงที่สุด จะขึ้นภูเขาดาบหรือลงทะเลเพลิง ผมก็ไม่กลัว”
ซูเถาตบไหล่เขา
“หากมีวันใดที่คุณขึ้นไปบนภูเขาแห่งดาบและลงไปในทะเลเพลิง ฉันก็จะยืนหยัดเคียงข้างคุณ”
หัวใจของมี๋อู้เต้นแรงเมื่อเขาได้ยินดังนั้น
ซูเถาถามว่า “ครั้งก่อนที่คุณให้รายชื่อคนที่สถานีเก่ากับฉัน คือรายชื่อของทุกคนแล้วใช่ไหม”
มี๋อู้พูดอย่างจริงจัง “ใช่ รายชื่อทั้งหมดอยู่ในนั้นแล้ว”
ซูเถาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นอกจากจะฟังคำของผู้หญิงข้าง ๆ เขาแล้ว ถานหย่งยังมีจุดอ่อนอื่นอีกหรือเปล่า”
มี๋อู้ส่ายหัวและพูดว่า “ความสามารถของเขาคือการป้องกัน มันยากที่จะหาจุดอ่อน”
“ถ้าอย่างนั้น ถ้าต้องการฆ่าเขา ต้องทำยังไงให้มีเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จสูง?”
หัวใจของมี๋อู้สั่นคลอน เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้ “เถ้าแก่ซู ต้องการฆ่าเขาเหรอ”
ซูเถารู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องซ่อน เธอจึงพูดว่า “ใช่”
น้ำเสียงของมี๋อู้สั่นเล็กน้อย
“ผมช่วยคุณได้ เถ้าแก่ซู ตอนนั้นผมไว้ใจเขามากแค่ไหน และตอนนี้ผมก็เกลียดเขามากแค่นั้น ถ้าไม่ตกอยู่ในมือคุณ ผมอาจจะไม่เหลือแม้แต่กระดูก โดยเฉพาะเชียนเชียน…”
ซูเถาพยักหน้า “ตามนั้น แต่ฉันต้องคิดถึงมาตรการตอบโต้อื่นเพื่อมุ่งสู่ความสำเร็จ”
มี๋อู้อยู่คนเดียวไม่เพียงพออย่างแน่นอน เธอต้องการรอพวกของเหลยสิงกลับมา อัตราความสำเร็จจะสูงขึ้นหากมีคนมากขึ้น
มี๋อู้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเสนอว่า
“โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าถ้าได้เหลียนซาผู้หญิงของถานหย่ง การฆ่าเขาก็จะเป็นเรื่องง่าย ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถในการหลอกลวงผู้คนมาก เวลาเพียงครึ่งปีเธอทำให้ถานหย่งกลายเป็นหุ่นเชิดของเธอได้ เธอพูดอะไรถานหย่งก็จะทำตามทั้งหมด”
