ฉันเป็นเศรษฐีอสังหาฯในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 280 ผลของการต่อสู้

ตอนที่ 280 ผลของการต่อสู้

ตอนที่ 280 ผลของการต่อสู้

สร้อยข้อมือของเธอเป็นหางของสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่งที่สือจื่อจิ้นเป็นคนจับได้ ในตอนนั้นหางของมันถูกตัดออก และของสิ่งนี้ถูกทำขึ้นเป็นพิเศษ โดยเขาหาคนที่มีความสามารถด้านนี้ทำขึ้นเป็นพิเศษ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใช้มัน

แต่แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรก แต่ซูเถาก็ใช้มันได้อย่างง่ายดายโดยไม่รู้สึกแปลกแต่อย่างใด ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย มันเป็นธรรมชาติมากเหมือนการใช้หมัดธรรมดา

เธอสัมผัสสร้อยข้อมือด้วยความประหลาดใจ และสงสัยว่าคนที่มีความสามารถประเภทไหนกันที่สามารถสร้างอาวุธที่มีประโยชน์เช่นนี้ได้

สือจื่อจิ้นยิ้มและพยักหน้าให้เธอ รอยยิ้มที่เขาสื่อออกมานั้นเต็มไปด้วยความชื่นชมและความโล่งใจ

ขั้นตอนต่อไปคือการทำความสะอาดสนามรบ

เจี่ยนไคอวี่รับผิดชอบการถ่ายเลือด

เฉินเทียนเจียวจัดเรียงกองศพของโจรด้วยความแข็งขัน

“เหล่าต้า คนกลุ่มนี้มีความแข็งแกร่ง จากคนทั้งหมด 22 คน มีผู้ที่มีพลังวิเศษไปแล้ว 15 คน ผมวางศพทั้งหมดไว้ที่นี่ คุณจะเอายังไงต่อ”

ซากศพของผู้ที่มีพลังวิเศษไม่ใช่ซากศพ แต่เป็นทรัพย์สมบัติ ถือว่าเป็นของมีค่า โดยเฉพาะสิ่งที่อยู่ในสมองของพวกเขา

ตอนนั้นดวงตาของตั่งซิ่งเหยียนก็เป็นประกายขึ้น

แม้แต่พี่น้องอย่างโจวไห่และโจวหยางที่ไม่มีความรู้สึกอะไรก็ไม่สามารถละสายตาออกไปได้ การแสวงหาความแข็งแกร่งเป็นเป้าหมายของผู้แข็งแกร่งเสมอ

สือจื่อจิ้นรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นจึงพยักหน้า “ไปเถอะ”

ในที่สุด เขาก็รวบรวมผลึกนิวเคลียสได้ 16 อัน และอันที่เกินมาก็เป็นของเยว่เหนียง

สือจื่อจิ้นเขย่าถุงที่มีนิวเคลียสคริสตัลอยู่ในมือ และพูดกับทุกคนว่า

“เพื่อความเป็นธรรม มาใช้การสุ่มจับกัน คนหนึ่งต่อผลึกนิวเคลียสหนึ่งอัน”

หลังจากพูดจบ เขาก็ตัดช่องเล็ก ๆ ใต้กระเป๋า ซึ่งมีขนาดเท่ากับนิวเคลียสคริสตัล และเสริมว่า

“หยิบได้อันไหนก็อันนั้น”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ผู้คนที่ซูเถาพามาตกตะลึง

เฉียนหลินถามความสงสัยแทนทุกคน “พวกเราที่ไม่ได้มีพลังวิเศษอะไรก็มีสิทธิ์ได้จับด้วยเหรอ”

ตลอดการต่อสู้ พวกเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

สือจื่อจิ้นพยักหน้า “แน่นอน”

เฉียนหลินโบกมือทันทีและพูดว่า “ไม่ ไม่ ฉันไม่กล้ารับไว้หรอก”

เธอรู้หน้าที่ของผลึกนิวเคลียสของผู้ที่มีพลังวิเศษแล้ว ซึ่งสามารถทำให้คนธรรมดาสามารถครอบครองความสามารถของผู้ที่มีพลังวิเศษนั่นได้ชั่วคราว

ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดเรื่องนี้ แต่เมื่อวันนั้นมาถึง เธอกลับรู้สึกระอายที่จะรับมันไว้

เฉียงหรงหรงส่ายหัวพร้อมร่างกายสั่นเทา “ฉันเป็นตัวถ่วงของคุณ ฉันไม่เอาหรอก!”

ในระหว่างการต่อสู้ ขณะที่ทุกคนลอยขึ้นไปในอากาศเพราะไร้แรงโน้มถ่วง เฉียนหรงหรงข่วนใบหน้าของโจวไห่ที่อยู่ถัดไปด้วยความตื่นตระหนก

แม้ว่าโจวไห่เองจะไม่ได้ถือสา แต่เฉียงหรงหรงก็รู้สึกผิด

เธอรู้สึกไม่คู่ควรถ้าเธอได้สิ่งมีค่านี้ไป โดยที่เธอไม่ได้สร้างประโยชน์อะไร

แม้แต่หม่าต้าเพ่าก็ไม่กล้ารับไว้เช่นกัน

มู่อั้นอั้นก็ไม่กล้าขยับ และส่ายหัวเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าซูเถาไม่ได้พูดอะไร คนอื่น ๆ อีกหลายคนก็ปฏิเสธเช่นกัน

สือจื่อจิ้นมอบกระเป๋าให้ซูเถา โดยไม่มีการโต้แย้งใด ๆ

“คุณเลือกให้พวกเขาแล้วกัน ความจริงแล้วผลึกนิวเคลียสส่วนใหญ่ที่นี่ทิ้งไปก็น่าเสียดาย และไม่มีประโยชน์ที่เราจะจับเก็บมันไว้”

ซูเถาหยิบผลึกนิวเคลียสที่ใช้งานได้จริงทั้งสี่ของ ‘ไร้แรงถ่วง’ ‘ล้มเหลว’ ‘ช่างฝีมือ’ และ ‘จุดเยือกแข็ง’ มาให้เขา โดยเลียนแบบน้ำเสียงของเขาแล้วพูดว่า

“นี่ให้พวกคุณ”

สือจื่อจิ้นและเฉินเทียนเจียวหัวเราะ

ตั่งซิ่งเหยียนรู้สึกว่าพี่สะใภ้คนนี้ไม่เลวจริง ๆ ไม่เพียงแต่เธอไม่เอาเปรียบพวกเขาเท่านั้น แต่เธอยังดูแลพวกเขาด้วย

ส่วนที่เหลือของซูเถามอบให้กับกลุ่มของเธอเพื่อทำการสุ่มจับ

ผลึกนิวเคลียสบางอย่างก็ดูไม่มีประโยชน์จริง ๆ

ตัวอย่างเช่น หม่าต้าเพ่าจับนิวเคลียสที่สามารถทำให้ผมสลวยดูสดชื่นอยู่เสมอ ข้อดีคือ ไม่จำเป็นต้องสระผม

สวีฉีเองก็โชคไม่ดีเช่นกัน เขาได้ผลึกนิวเคลียสธาตุดิน แม้ว่ามันจะดูเป็นความสามารถที่ยิ่งใหญ่ แต่มันสามารถกำจัดฝุ่นได้เท่านั้น

ผลึกนิวเคลียสอันนี้ เทียบเท่ากับเครื่องดูดฝุ่นที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์

สวีฉีอารมณ์ดี เขามีความสุขมากเมื่อมีมัน และเขากะว่าจะนำมันกลับไปให้ภรรยาของเขาได้สัมผัส

สิ่งที่เฉียนหลินจับได้นั้น ก็ไม่ได้มีประโยชน์มากนัก เป็นพลังธาตุไฟ แต่ไม่เหมือนพลังของหั่วเสอ มันถูกจำกัดไว้เพียงเปลวไฟขนาดเล็กธรรมดาที่ออกมาจากปลายนิ้ว

ซูเถารู้สึกว่าพลังของเธอเหมือนไฟแช็ค

แต่ในขณะเดียวกัน เฉียงหรงหรงพบสิ่งที่น่าสนใจที่เรียกว่า ‘ฝันหวาน’ หลังจากหลับไป เธอสามารถควบคุมความฝันของตนเองได้มากเท่าที่ต้องการ และไม่เพียงแต่จะไม่รู้สึกเหนื่อยเมื่อตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น แต่จะรู้สึกเหมือนได้หลับสนิทตลอดคืน และตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น

เฉียงหรงหรงจับผลึกนิวเคลียสไว้แน่นและดวงตาของเธอก็มีประกายแวววาว ถ้าเป็นเช่นนั้น … เธอจะได้เห็นพ่อของเธอในความฝันหรือเปล่า?

เฉียนหลินคิดเรื่องนี้ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนและเศร้าสร้อย

แต่ทั้งแม่และลูกสาวซ่อนมันไว้อย่างดีและไม่มีใครสังเกตเห็น

เมื่อถึงตาของเจียงอวี่ที่ต้องจับฉลาก คาดไม่ถึงว่าเขาจับได้ ‘กระต่าย’ ของเยว่เหนียง

เจียงอวี่ตัวแข็งทื่อ ในฐานะคนเท่ เขาปฏิเสธที่จะใช้ความสามารถนี้อย่างเด็ดขาด

ซูเถาหัวเราะออกมาเบา ๆ ลูบหลังเขาแล้วพูดว่า “เก็บไว้ให้ดี มันเหมาะกับคุณมาก”

เจียงอวี่ “…”

การจับผลึกนิวเคลียสของหลินฟางจือนั้นค่อนข้างใช้งานได้จริง และสิ่งนี้เรียกว่า “กรวด” ตราบใดที่มีกรวดก็สามารถเปลี่ยนกรวดเหล่านั้นให้กลายเป็นเกราะได้ ถือว่าเป็นการการป้องกันระดับสูง แต่แข็งแกร่งน้อยกว่า ‘เกราะหิน’ ของเฉินเทียนเจียว แต่ก็ถือว่าเป็นพลังธาตุดินเหมือนกัน

สิ่งที่อู๋เจิ้นได้รับก็ใช้ได้ มันเรียกว่า ‘มองเห็นในที่มืด’ ตามชื่อของมัน พลังนี้สามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจนราวกับเป็นเวลากลางวัน

อู่เจิ้นหัวเราะ “ผมจะสามารถสังเกตได้ว่าดอกไม้และต้นไม้ของผมเติบโตอย่างไรในเวลากลางคืน”

ซูเถาเองก็จับผลึกนิวเคลียสที่น่ากลัวที่เรียกว่า ‘หุ่นเชิดเคราะห์ร้าย’ ได้ เมื่อใช้หุ่นกระบอกไม้ไผ่ขนาดเท่าฝ่ามือนี้ ดวงตาทั้ง 2 ข้างของหุ่นเชิดจะเคลื่อนไหว และใครก็ตามที่เห็นมันจะนำโชคร้ายมาให้

ภายในหนึ่งเดือนอย่างน้อยที่สุดจะพบเจอกับโชคร้าย และอย่างเลวร้ายที่สุดคือเสียชีวิตหรือพิการ

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับการคัดเลือกอย่างรวดเร็ว พลังนี้ก็จะมีการสุ่มเลือกคนเล็กน้อย

ซูเถาโยนผลึกนิวเคลียสที่เหลือไปยังพื้นที่ของหลินฟางจืออย่างเงียบ ๆ

ตอนที่เธอโยนเข้าไป เธอสังเกตเห็นหมวกสีแดงที่อลิซมอบให้เธอด้วย

ยังมีผลึกนิวเคลียสของผู้ที่มีพลังวิเศษของเธออีกสองอัน อันหนึ่งคือ ‘ฉนวน’ และอีกอันหนึ่ง ‘หลบซ่อน’

และทับทิมที่ผู้รอดชีวิตมอบให้เธอพร้อมกับ ‘นาฬิกาทรายยับยั้ง’ อีกอันที่ติงเหออวี้มอบให้เธอ

ฟางจือใส่สิ่งของเหล่านี้ของเธอลงในช่องเป็นพิเศษ จัดเรียงอย่างเรียบร้อยทีละชิ้น และสามารถมองเห็นและหาได้ง่าย

เสี่ยวฟางจือเอาใจใส่จริง ๆ

หลังจากนำผลึกนิวเคลียสออกไปแล้ว เฉินเทียนเจียวก็พบรถสองคันอยู่ไม่ไกล

“ผมเดาว่ามันถูกโจรพวกนี้ขโมยมา ประสิทธิภาพดี เถ้าแก่ซูทำไมคุณไม่เอามันไปล่ะ”

ซูเถาขอให้ฟางจือนำรถเก็บเข้าไปในมิติ

“แล้วยังมีเนื้อแดดเดียวอีกครึ่งลัง กับน้ำสามขวด น่าจะถูกขโมยมาเหมือนกัน” เฉินเทียนเจียวโยนไปให้หลินฟางจือ

“เอามาให้หมด และเพิ่มเนื้อแดดเดียวในถุงเสบียงให้ทุกคนคนละชิ้นในวันพรุ่งนี้”

ซูเถามองไปที่เฉินเทียนเจียวด้วยความงุนงง เธอรู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่าง

เธอใช้เวลาอยู่นานในการคิด และจู่ ๆ เธอก็เบิกตากว้าง ทันใดนั้นก็ถามเฉินเทียนเจียว “คุณยังไม่ได้ไปหาเฮยโต้วใช่ไหม คุณหามันเจอหรือเปล่า”

สือจื่อจิ้นจ้องมองไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเทียนเจียวตัวแข็งทื่อทันที

เขาลืมสนิท!

ในเวลานั้นเขาได้ไปหามันแล้ว แต่เขารีบกลับมาเพราะเขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวในบริเวณใกล้เคียง

จากนั้นเขาก็ลืมมันไป

ซูเถารีบหยิบเครื่องสื่อสารออกมาเพื่อค้นหาเฮยจือหม่า และพบว่ามันดูเหมือนจะอยู่ใกล้ ๆ แต่เหมือนจะไม่ขยับเขยื้อน

“ดูนั่นสิ!”

เฉินเทียนเจียวได้ไถ่บาปของเขาเป็นที่เรียบร้อย เขาหันไปเจอมันอย่างรวดเร็ว

แค่เจอเฮยจือหม่าก็ถือว่าตกตะลึงมากแล้ว

แต่มันยังคาบอีกาดำไว้ในปากอีกด้วย!