ฉันเป็นเศรษฐีอสังหาฯในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 284 ตัดลิ้น
ตอนที่ 284 ตัดลิ้น
ตอนที่ 284 ตัดลิ้น
เจียงอวี่ต่อยหน้าชายคนนั้น ดวงตาของเขาฉายแววโกรธจัด “แกพูดเรื่องบ้าอะไร!”
หัวใจของซูเถาเต้นไม่เป็นจังหวะ
ซ่งเยว่ปินพูดอย่างกระวนกระวาย “เอ้า ไอ้นี่! ไหนก่อนหน้านี้แกบอกฉันว่าเด็กหญิงคนนั้นวิ่งหนีไป! แล้วทำไมตอนนี้แกมาบอกว่าเธอตายไปแล้ว”
ชายคนนั้นถูกเจียงอวี่ต่อยจนฟันหลุดออกมา และมีเลือดไหลออกจากปากเขา
ภรรยาของเขาร้องไห้และคลานไปจับขากางเกงของเจียงอวี่และพูดว่า
“สามีฉันไม่ได้โกหก เธอหนีไปจริง ๆ เราตามหาหลายครั้งแล้วแต่ไม่เจอ ครั้งล่าสุดที่เราออกไปตามหาเธอ มีคนบอกเราว่า ศพของเธอถูกซอมบี้กิน…”
เจียงอวี่ตัวสั่นจากเรื่องที่เขาได้ยินเมื่อครู่ เขาค่อย ๆ สูญเสียการควบคุม และเขากำลังจะฆ่าคนที่อยู่ตรงหน้า
สือจื่อจิ้นคว้าแขนของเขาและส่ายหัวอย่างจริงจัง
เจียงอวี่ปล่อยชายคนนั้น และยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นหันหลังกลับและเดินไปด้านข้างสองก้าวพร้อมกับพยายามควบคุมลงหายใจที่สั่นสะท้าน และหายใจเข้าลึก ๆ
เหลยสิงเดินเข้าไปแล้วยัดบุหรี่เข้าปากเขา พร้อมกับจุดบุหรี่ให้เขาด้วยตัวเอง “สูบสักมวน หลังจากนั้นก็ไม่สายที่จะฆ่ามัน”
ซ่งเยว่ปินเตะชายคนนั้นทันทีด้วยความโกรธ
“โกหกฉันเหรอ! ตอนแรกแกบอกฉันว่าคนคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ แล้วฉันก็ไปบอกญาติของเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้น เพราะฉันเชื่อในคำโกหกของแก! ฉันเหน็ดเหนื่อยมากแค่ไหนที่ลากพวกแกมาถึงที่นี่ แต่แกเลือกที่จะล้อเล่นกับฉันเหรอ!”
ชายคนนั้นกระอักเลือดออกมาเต็มปากและไม่พูดอะไร
ส่วนฝ่ายภรรยาคนนั้นกอดขาของซ่งเยว่ปิน และพูดในขณะที่น้ำหูน้ำตาไหลว่า
“หัวหน้าซ่ง พวกเราก็สิ้นหวังไม่แพ้กัน เราก็คงอดตายอยู่ที่นั่นเหมือนกัน และคงจะต้องตายในไม่ช้าเนื่องจากความอดอยาก…”
เจียงอวี่ผู้ซึ่งสงบมาระยะหนึ่งได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ต้องการที่จะเอาเรื่องใครบางคนอีกครั้ง แต่ถูกเหลยสิงขัดขวางไว้
ซูเถาทนไม่ได้อีกต่อไปและพูดด้วยความเย้ยหยันว่า “คุณคิดว่าคุณจะหาทางเอาชีวิตรอดได้เมื่อไปถึงซินตูเหรอ หัวหน้าซ่งรบกวนคุณขังพวกเขาไว้ที่ท้ายรถอีกครั้ง พวกเขาจะไม่ได้รับน้ำหรืออาหาร เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถให้เบาะแสใด ๆ ได้ และถ้าพวกเขาตายไปก็คงไม่เป็นไร”
ใบหน้าของหญิงสาวซีดเซียว และล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง
และใบหน้าของชายคนนั้นก็สั่นอย่างช่วยไม่ได้
ซ่งเยว่ปินก็รำคาญมากเช่นกัน เขาเป็นคนแรกที่ดึงผมของผู้หญิงคนนั้นและไม่ว่าเธอจะกรีดร้องอย่างไรก็ตามเขาก็ลากเธอเข้าไปในท้ายรถและขังไว้
ชายคนนั้นสั่นเทามากขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อสัปดาห์ก่อน เขาถูกขังอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ ไม่สามารถแยกแยะระหว่างกลางวันและกลางคืนได้ หายใจไม่ออกและแออัด ซึ่งทำให้เขามีภาพจำทางใจมากมาย
เขาไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกแล้ว!
เฉินเทียนเจียวขึ้นไปช่วย และกำลังจะลากชายคนนั้นเข้าไปในท้ายรถพร้อมกับซ่งเยว่ปิน แต่จู่ ๆ ชายคนนั้นก็กัดฟันและพูดว่า
“ฉันรู้ว่าศพเธออยู่ที่ไหน!”
เขาตะโกนใส่ เจียงอวี่
ซ่งเยว่ปินไม่สามารถทำได้อีกต่อไป
อารมณ์ของเจียงอวี่ใกล้จะพังทลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘ศพ’ กระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาก็สั่นสะเทือน
สือจื้อจิ้นรีบจับไหล่เขาและพาเขาไปที่ที่ไกลออกไป เพื่อไม่ให้เขาพุ่งตัวไปอย่างรุนแรงหากเขาได้ยินเสียงกระตุ้นอีก
ตอนที่สือจื่อจิ้นพาตัวเขาออกไป เขาก็มองไปที่เหลยสิง
สือจื่อจิ้นต้องการให้เขาเดินออกมาด้วยกัน!
แต่เหลยสิงแสดงท่าทีปฏิเสธ เขายืนอยู่ข้างซูเถาอย่างหน้าด้านและมองเขาอย่างยั่วยุ
สือจื่อจิ้นหรี่ตาลง
เหลยสิงไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย และเหล่ตามองเขาหนักขึ้นไปอีก
ซูเถาไม่ได้สังเกตเห็นคลื่นใต้น้ำของชายสองคนรอบตัวเธอเลย
เมื่อเห็นเจียงอวี่เดินออกไป เธอหันศีรษะไปจ้องมองชายคนนั้นอย่างใกล้ชิดและพูดว่า
“แกรู้อะไรบอกฉันมาให้หมด ไม่เช่นนั้นฉันจะทำให้แกและภรรยาได้รู้สึกถึงความทุกข์ทรมานที่เจียงถงต้องเจอ”
ลักพาตัว ขายต่อ ข่มเหง โดนจับกินเป็นอาหาร…
ชายคนนั้นรู้สึกเย็นวูบ เขารีบอธิบายทุกอย่างที่ควรพูดและไม่ควรพูด
โดยเขาเล่าว่าเข้าซื้อเจียงถงมาจากผู้ลี้ภัยคนหนึ่ง
ส่วนเจียงถงถูกลักพาตัวมาจากไหนพวกเขาไม่รู้
เขาซื้อตัวเจียงถงมาเพราะคิดว่าเจียงถงหน้าตาดี และต้องการขายเจียงถงให้กับกลุ่มผู้มีอิทธิพล
พวกเขาซื้อเจียงถงมาในราคาสูง แต่พวกเขาเพิ่งมารู้ว่าเจียงถงสายตามีปัญหา
ถ้าไม่ใส่แว่น เธอจะไม่สามารถมองเห็นได้เลยถ้าระยะมากกว่าครึ่งเมตร
ดังนั้นคนที่ต้องการซื้อตัวเธอในตอนแรก ก็ไม่ยอมซื้อคนตาบอดกลับไป!
แต่เพื่อขายต่อให้ได้ราคาดี ทั้งคู่จำใจต้องควักเงินเพื่อพาเธอไปหาหมอเพื่อตรวจดูดวงตาของเธอ
แต่หมอก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า
“เธอเกิดมาพร้อมกับมัน หากเป็นก่อนวันสิ้นโลก การรักษาทางการแพทย์ขั้นสูงและอุปกรณ์ที่มีอุปกรณ์ครบครัน มันก็คงจะเป็นไปได้ที่จะพาเธอไปฟื้นฟูสายตาของเธอในเมืองใหญ่ แต่ตอนนี้มันยาก”
ผู้หญิงคนนั้นกระวนกระวาย “มันมีสิ่งที่เรียกว่าคอนแทคเลนส์ไม่ใช่เหรอ”
เพราะการที่เจียงถงใส่แว่นตา มันทำให้เจ้านายผู้มั่งคั่งไม่ถูกใจ
หมอยังคงส่ายหัว “กรณีเธอค่อนข้างพิเศษและแตกต่างออกไป เธอต้องการอุปกรณ์ระดับมืออาชีพมากกว่านี้เพื่อใส่คอนแทคเลนส์ บางทีคุณอาจพาเธอไปถามที่ฉางจิง”
ทั้งคู่จะเต็มใจพาเจียงถงไปฉางจิงได้อย่างไร การไปที่นั่นมีค่าใช้จ่ายมากกว่าการซื้อตัวเธอมาเสียอีก
ทั้งสองรู้สึกว่าพวกเขาสูญเสียเงินจำนวนมากและรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ทุกครั้งที่พวกเขามองไปที่เจียงถง พวกเขาก็จะรู้สึกโกรธ ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องเร่งหาคนมาซื้อตัวเจียงถงให้เร็วที่สุด และในขณะเดียวกัน พวกเขาก็ทำร้ายและทุบตีเธอ
เจียงถงไม่ใช่เด็กอีกต่อไป เธอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเธอถูกขาย ดังนั้นเธอจึงกรีดใบหน้าตัวเองอย่างโหดเหี้ยม
ตอนนี้ผู้ที่ยินดีที่จะซื้อเจียงถงจึงเสนอราคาต่ำกว่าราคาที่ซื้อมา
ทั้งสองโกรธจนหัวใจแทบจะวายและทำร้ายเธออย่างบ้าระห่ำยิ่งกว่าเดิม
และในที่สุด เจียงถงก็ได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีจิตใจเมตตา ทำให้เธอสามารถหลบหนีไปได้ ตอนที่เธอหนีไป ขาของเธอพิการไปข้างหนึ่ง
“เธอ เธอถูกซอมบี้กัดตาย หลังจากที่เธอตาย มีคนสงสารเธอและเก็บศพของเธอไปฝัง”
ชายคนนั้นรู้สึกว่าเจียงถงสมควรได้รับมัน
ถ้าเธอไม่หนี เธอก็ยังมีโอกาสรอด แต่เพราะว่าเธอเลือกที่จะวิ่งหนีไป เธอเลือกที่จะถูกซอมบี้ฆ่า พวกเขาเกี่ยวอะไรด้วย?
“ศพเธอถูกฝังอยู่ที่ไหน บอกที่อยู่ที่แน่นอนให้ฉัน” ซูเถากล่าว
เหลยสิงได้ยินความพยายามที่จะระงับอารมณ์และแทนที่ด้วยน้ำเสียงที่สงบของเธอ ทั้ง ๆ ที่อารมณ์ของเธอก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเช่นกัน
เขาไม่สนใจเจียงอวี่ และเขาไม่สนใจน้องสาวของเจียงอวี่ แต่ถ้ามันทำให้ซูเถาต้องเจ็บปวดและเต็มไปด้วยความโกรธ นั่นคือเรื่องของเขา!
เหลยสิงก้าวไปข้างหน้าทันทีและบีบคอของชายคนนั้น พร้อมกับกระแทกศีรษะของเขาลงบนพื้นสองครั้ง
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังเล่นกล แกคงต้องการใช้ที่อยู่ของเธอมาเป็นข้อต่อรองเพื่อแลกกับผลประโยชน์บางอย่าง? แกตายไปซะยังดีเสียกว่า หากวันนี้แกไม่พูดออกมา ฉันจะตัดลิ้นของแกออกมา แกก็จะไม่สามารถได้พูดอีกต่อไป!”
ชายคนนั้นรู้สึกเจ็บที่ลิ้นของเขาทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น เขารู้สึกว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงได้แต่กัดฟันและพูดบางอย่างโดยไม่เต็มใจ
เธออยู่ทางเหนือจริง ๆ และค่อนข้างไกล ใช้เวลาขับรถไปที่นั่นอย่างน้อยสิบวัน
ซูเถาเสียใจแทนเจียงอวี่เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น
มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับรู้ข่าวคราวของน้องสาวที่หายตัวไป แต่เมื่อได้เบาะแสก็ต้องได้ยินว่าเธอตายไปแล้ว และแม้แต่สถานที่ฝังศพก็อยู่ไกลออกไป
เธอโบกมืออย่างอ่อนแรง “จัดการซะ”
ชายคนนั้นตัวแข็ง “คุณหมายความว่ายังไง ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้แล้ว!”
เหลยสิงยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็น และเหยียบเข้าที่คอของเขา เสียงของกระดูกที่หักดังออกมาจากใต้ฝ่าเท้าของเขา และชายคนนั้นก็สิ้นใจอย่างสงบ
