ฉันเป็นเศรษฐีอสังหาฯในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 323 หญิงสาวถูกตีราคา
ตอนที่ 323 หญิงสาวถูกตีราคา
ตอนที่ 323 หญิงสาวถูกตีราคา
ในที่สุดสุนัขดุร้ายก็ถูกประมูลไปในราคา 5.26 ล้านเหลียนปัง ซูเถาไม่รู้ว่าใครเป็นคนประมูลไป แต่เธอก็ยังชื่นชมความกล้าหาญของผู้ซื้ออยู่ดี หากเป็นเธอ เธอคงรับไม่ได้กับสุนัขดุร้ายแบบนี้ เพราะยังไงเธอก็ชอบหมาน้อยน่ารักที่ทำตัวเหมือนเด็ก คงจะดีไม่น้อยหากได้สุนัขที่เชื่อฟังขี้เล่นอารมณ์ดี?
ความร้อนแรงของการประมูลยังคงเพิ่มสูงขึ้นจนกระทั่งการปรากฏตัวของรายการประมูลที่สิบ ซึ่งทำให้บรรยากาศถึงจุดไคลแม็กซ์ และการประมูลนี้คือคน…
คนที่มีชีวิต
ซูเถายืนพิงกระจกก่อนจะอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อ สายตาจับจ้องไปที่หญิงสาวที่มีแขนขาหนาบึกบึนในกรงขนาดใหญ่ เธอไม่สามารถคาดเดาได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าอายุเท่าไหร่ เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้างุด ซึ่งมองเห็นได้แค่หนังศีรษะที่ได้ผ่านการโกนมาแล้วของเธอเท่านั้น
เธอนั่งอยู่ในกรงอย่างเชื่อฟัง ตามร่างกายมีบาดแผลฉกรรจ์หลายแห่ง ดวงตาคู่นั้นมัวหมอง ดูเหมือนความโกลาหลโดยรอบจะไม่สามารถดึงดูดความสนใจจากเธอได้เลย
ซูเถารู้สึกตะหงิดใจเล็กน้อยและหันไปถามทุกคน “นี่มันคือการค้ามนุษย์หรือเปล่า?!”
ทุกคนในเถาหยางก็ตกตะลึงและนิ่งเงียบเช่นกัน เฉียนหรงหรงโผเข้าไปในอ้อมแขนของเฉียนหลิน และไม่กล้ามองลำดับการประมูลที่กำลังแสดงอยู่นี้
มือของซูเถาที่ถือแก้วก็สั่นระริกและเย็นเฉียบ
ในขณะที่ผู้ดำเนินการประมูลกำลังกล่าวอย่างกระตือรือร้น
‘หญิงเดือดดาล’ ราคาประมูลเริ่มต้นอยู่ที่ 8 ล้านเหลียนปัง พร้อมผลึกนิวเคลียว 40 อัน! เริ่มการประมูล!”
จากนั้นมีคนขึ้นมาบนเวทีเพื่อแทงไหล่ของหญิงสาวด้วยมีดด้ามสั้นอย่างไร้ความปราณี เพียงพริบตาหญิงสาวที่มีสีหน้าเรียบเฉยก็เปลี่ยนมาโกรธจัด และเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำ บริเวณบาดแผลที่โดนแทงค่อย ๆ มีเลือดไหลซึมออมา จากนั้นเริ่มบวมแดงและขยายใหญ่ขึ้น จนร่างกายของเธอเริ่มพองโตเหมือนลูกโป่ง และมีแนวโน้มที่จะระเบิดกรงเหล็กออกมา
บางคนในหอประชุมวิ่งวนไปมาด้วยความตกใจ และก็เกิดเหตุการณ์วุ่นวายขึ้นเล็กน้อย แม้แต่ซูเถาซึ่งอยู่ในห้องวีไอพีบนชั้นสองก็ถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะหญิงสาวคนนั้นกำลังจะพองตัวไปที่ความสูงของชั้นสอง
ความสูงของเธอสูงเกือบเท่าชั้นสอง และในที่สุดมันก็หยุดลง
หญิงสาวคำรามต่ำเหมือนสัตว์ร้าย แล้วกระชากกรงเหล็กด้วยมือเปล่าอย่างง่ายดายราวกับดึงเส้นบะหมี่นุ่ม ๆ ผู้ชมในห้าแถวแรกหนีหายไปหมดแล้ว แต่หญิงสาวเพิ่งหลุดพ้นจากกรงเหล็กและยืนอยู่ที่นั่น เธอหอบหายใจหนักเหมือนสัตว์ร้ายแต่ไม่มีการโจมตีใด ๆ
ผู้ประมูลพอใจมาก
“เธอถูกฝังชิปเอาไว้ หากไม่ได้รับอนุญาต จะไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ โปรดวางใจและกลับไปประจำตำแหน่งของทุกท่าน”
ผู้ชมดูอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อพวกเขาเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ พวกเขาจึงกลับไปยังที่นั่งด้วยความกลัวที่ยังคงอยู่บราวนี่ออนไลน์
“เรียนผู้เข้าร่วมการประมูลจากแดนไกล หากมีเธอก็เหมือนมีนักรบร่างยักษ์ หรือบอดี้การ์ดส่วนตัวที่เชื่อฟัง ให้เธอทำอะไรก็ได้โดยไม่ขัดขืนหรือวิ่งหนี ราคาเริ่มต้น 8 ล้านเหลียนปังเท่านั้น!”
“8.5 ล้าน!” มีคนสู้ราคากันทันที
“9 ล้าน!”
“12 ล้าน!”
……
ซูเถาเฝ้าดูอย่างสิ้นหวังเมื่อคนมีชีวิตถูกขายเป็นสินค้าในราคา 18 ล้านเหลียนปัง เธอยากช่วยหญิงสาวคนนั้น แต่ความสามารถของเธอมีจำกัด 18 ล้านเหลียนปังคือสภาพคล่องเกือบทั้งหมดของเธอในปัจจุบัน และหากในตอนนี้เธอยอมเสียเงินเพื่อช่วยชีวิต ‘หญิงเดือดดาล’ หนึ่งคน เธอก็คงไม่เหลือเงินพอที่จะไปประมูลของอย่างอื่นอีกแล้ว
ซูเถานั่งบนโซฟาอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจรายการประมูลอีกสิบกว่ารายการ แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีพืชหายากสองชนิดที่ดึงดูดความสนใจของอู๋เจิ้น เขาจ้องมองที่มันอยู่เป็นเวลานาน
ซูเถาไม่ใช่คนตระหนี่ เพราะเชื่อมั่นในความสามารถของเขา เธอใช้เงินไป 2.4 ล้านเหลียนปังเพื่อประมูลพืชชนิดนั้นมาหนึ่งกระถาง หน้าตามันดูแปลกประหลาด เหมือนปากขนาดใหญ่และมันมีชื่อเรียกว่า ปู่อิ๋งเฉ่า*[1] หรือพืชกินแมลง
“พืชชนิดนี้พอมีให้เห็นอยู่บ้างก่อนวันสิ้นโลก แต่หลังวันสิ้นโลกมันแทบหาไม่ได้เลย พืชชนิดนี้เติบโตได้ดีมาก ผมคิดว่าผมสามารถลองดูได้…” อู๋เจิ้นรู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง อันที่จริงเขาสงสัยมานานแล้วว่าพวกพืชที่เขาปลูก นอกจากการบริโภคและชื่นชม เขาสามารถควบคุมความก้าวร้าวของมันได้ไหม? เขาศึกษามันเป็นเวลานานและตระหนักอยู่เสมอว่า มีความเป็นไปได้ว่าด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาอาจไม่สามารถทำได้
เขาต้องพัฒนาความสามารถของตนเอง
หลังจากเกิดวิวัฒนาการ เขามีความมั่นใจอย่างมากในการขยายพันธุ์พืช ตัวอย่างเช่น พืชชนิดนี้อาจเติบโตเป็นสือเหรินฮวา*[2]หรือดอกไม้กินคนได้ไหม
ในเวลานั้น การปลูกพวกมันรอบ ๆ เถาหยางจะเป็นแนวป้องกันอีกทางหนึ่งอย่างแน่นอน
“ลองอะไรเหรอคะ” ซูเถาถามเขาว่า
“ลองพัฒนาและเปลี่ยนแปลงมัน เพื่อดูว่ามันจะส่งผลอย่างไร” อู๋เจิ้นไม่พูดมากเกินไป
ซูเถาไม่เข้าใจงานวิจัยของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรมาก เงินถูกใช้ไปเพียงเพื่อให้เขามีความสุข โดยที่เธอไม่ได้ขออะไรตอบแทน หลังจากนั้น ซูเถาถามคนอื่นว่ามีอะไรที่พวกเขาชอบไหม และตราบใดที่เธอสามารถซื้อได้ก็จะซื้อให้
แน่นอนทุกคนบอกว่าไม่ต้องการอะไร
“ใช่แล้ว เถาหยางมีทุกอย่าง เราไม่สนใจเรื่องประหลาดเหล่านี้หรอก พี่เถาจื่อเก็บเงินไว้และอย่าใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย” เฉียนหรงหรงผงกหัวเหมือนไก่จิกข้าว
“ได้เลย คุณผู้จัดการ” ซูเถาพูดอย่างเคร่งขรึม
ในที่สุดบรรยากาศรอบข้างก็ดีขึ้น และทุกคนก็พยายามไม่คิดถึงหญิงสาวเดือดดาลคนนั้น
ในเวลานี้ น้ำเสียงของผู้ประมูลบนเวทีดังขึ้นเล็กน้อย “ทุกคนโปรดทราบ รายการประมูลครั้งต่อไปจะทำให้ทุกคนที่นี่มีอะดรีนาลีนพลุ่งพล่านอย่างแน่นอน เป็นผลงานใหม่จากต้วนจื่ออวี๋ ‘กำไลพลังธาตุ’!”
แน่นอนว่าของสิ่งนี้ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง “ต้วนจื่ออวี๋เอาของมาประมูลของจริง ๆ เหรอ!”
“นั่นน่ะสิ! ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อสิบปีที่แล้ว เธอไม่ได้ขายอะไรต่อสาธารณชนเลย ขนาดฉางจิงส่งคนไปเชิญเธอก็ยังไม่สามารถเชิญเธอมาได้ แต่ซินตูทำได้เหรอ น่าทึ่งจริง ๆ!”
“ครั้งนี้คุ้มจริง ๆ แม้ว่าฉันจะไม่ได้ซื้อของสักชิ้น แต่ฉันก็พอใจแล้วที่ได้เห็นผลงานชิ้นเอกของต้วนจื่ออวี๋ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ฉันจะไม่เข้าร่วมการประมูลสำหรับสิ่งนี้ เพราะราคาของมันต้องสูงเสียดฟ้าอย่างแน่นอน ปล่อยให้คนจากอู๋ไถได้แสดงความสามารถเถอะ”
……
เซียวเหวินถิงนั่งตัวตรงและจ้องไปที่หน้าจอขนาดใหญ่ กำไลข้อมือสีดำเรียบง่ายปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่ตรงหน้า มีที่ใส่ผลึกนิวเคลียสในรูปแบบของที่ใส่ซิมการ์ดที่ด้านบนของกำไลข้อมือ
“คนธรรมดาในวันสิ้นโลกแบบนี้ คุณยังอิจฉาผู้ที่ถูกเลือกให้มีพลังเหนือธรรมชาติอยู่หรือไม่? กำไลข้อมือนี้สามารถสานฝันของคุณให้เป็นจริงได้! เพียงแค่บรรจุผลึกนิวเคลียสของโลหะ ไม้ น้ำ ไฟ และดิน พลังเหนือธรรมชาติทั้ง 5 ธาตุ จะทำให้คุณมีพลังในฐานะผู้มีพลังวิเศษได้นานถึงสองปี!” ผู้ประมูลมีกำลังใจสูง
“แทนที่จะเป็นแค่สามวัน!”
“แขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย นี่ถือว่าเป็นผลงานของต้วนจื่ออวี๋เพียงผลงานเดียวในช่วงห้าปีที่ผ่านมา หากคุณไม่คว้าโอกาสในครั้งนี้เอาไว้ คุณจะพลาสโอกาสเดียวที่จะกลายเป็นผู้ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ!”
“ราคาเริ่มต้นคือ 30 ล้านเหลียนปัง และผลึกนิวเคลียสอีก 50 อัน เริ่มต้นการประมูล!”
เซียวเหวินถิงลุกขึ้นยืนทันที และแม้แต่ไป่เจียเหยียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็เบิกตากว้างเช่นกัน
เธอไม่อยากจะเชื่อเลย
“ฉันสามารถเห็นผลงานของต้วนจื่ออวี๋ได้จริง ๆ ฉันขอคืนคำสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ การประมูลครั้งนี้มีของดี ๆ ซ่อนอยู่ด้วย ไม่ได้มีแต่ของคุณภาพต่ำอย่างที่ฉันคิดไว้”
[1] ปู่อิ๋งเฉ่า หรือ กาบหอยแครง เป็นพืชกินแมลง
[2] สือเหรินฮวา หรือ Rafflesia ด้วยรูปร่างหน้าตาของมันจึงได้ชื่อว่าเป็น ‘ดอกไม้กินคน’ แต่จริง ๆ ไม่ได้กินคน
————
