ฉันเป็นเศรษฐีอสังหาฯในวันสิ้นโลก - ตอนที่ 364 ร่ำรวยชั่วข้ามคืน
ตอนที่ 364 ร่ำรวยชั่วข้ามคืน
ตอนที่ 364 ร่ำรวยชั่วข้ามคืน
หลังจากทำงานเสร็จในตอนบ่าย ซูเถาก็รีบกลับไปที่ห้องของตนเอง โดยทิ้งโน้ตไว้ในห้องนั่งเล่น และอธิบายว่าคืนนี้เธอจะพักที่บ้านใหม่ของเซียวเหวินอวี้
ตกกลางคืน เมื่อสือจื่อจิ้นเข้ามาในห้องอย่างตื่นเต้น กลับไม่พบหญิงสาวที่คิดถึง และเขาไม่ได้สังเกตโน้ตบนโต๊ะจนกระทั่งเขาหาเธอจนทั่วห้อง
ความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้นในใจของเขา
จิตใจของลั่วเหยียนก็แย่เช่นกัน เขาถูกไล่ออกจากบ้านทันทีที่ฟ้าเริ่มมืด และกลับไปที่ห้องที่ว่างเปล่าพร้อมกับสูบบุหรี่อย่างโดดเดี่ยว
ทั้งชั้นบนและชั้นล่าง วิญญาณหนึ่งตนและคนอีกหนึ่งคน ต่างก็เป็นผู้ที่ไม่มีใครต้องการ
ในเวลานี้ ซูเถาชี้ไปที่เฉียนหลินด้วยความตื่นเต้น “หมาป่า หมาป่า หมาป่า ฆ่าเธอ ฟังข้า ข้าคือผู้พยากรณ์!”
เฉียนหลิน “ข้าก็เป็นผู้พยากรณ์เหมือนกัน! เสี่ยวอวี๋เป็นคนดี เถ้าแก่กับเวินม่านต่างก็เป็นหมาป่า! ข้าจะลงมือฆ่าเถ้าแก่ก่อน!”
เสี่ยวอวี๋ “…” ข้าเป็นหมาป่า
……
ซูเถาฝันว่าเธอถูกใส่ร้ายว่าเป็นมนุษย์หมาป่ากลางดึก จึงตื่นขึ้นมาด้วยความโกรธ เมื่อหันไปมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เก้าโมงแล้ว!
เธอตื่นเต็มตาทันที จากนั้นก็ไปล้างหน้าแปรงฟันด้วยท่าทางสะลึมสะลือ เธอหลงระเริงเกินไปแล้ว เมื่อคืนนี้หลังจากเล่นเกมเสร็จ เธอก็ลงไปร้องคาราโอเกะข้างล่างต่อ หากไม่มีนักร้องมืออาชีพ ก็คงกลายเป็นคอนเสิร์ตที่ส่งเสียงขับร้องโดยปีศาจ ทำให้ซูเถาทนฟังแทบไม่ไหว
ถ้าไม่ร้องเพลงก็คงไม่รู้ แต่พอได้ร้องแล้วก็พบว่าเนื้อเสียงขึ้นลงอย่างไร้ทิศทางสิ้นดี
เสี่ยวอวี๋น่าอายยิ่งกว่า เขาตายทันทีที่อ้าปากร้องเพลง เสียงของเขาเหมือนยางรถแบนตลอดเวลา เมื่อเทียบกับเขาแล้ว เธอรู้สึกว่าตัวเองก็พอถูไถได้อยู่
ซูเถาส่ายหัว เธอไม่สามารถอวดดีได้ คืนนี้เธอต้องเข้านอนแต่หัวค่ำและต้องตื่นแต่เช้า
ในตอนเช้าเธอนัดกับเหล่าอวี๋ผอเพื่อลองปืนที่ได้รับการแก้ไขแล้ว
เมื่อเห็นเธอเดินหาวมาตลอดทาง เหล่าอวี๋ผอพูดว่า “เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ คนหนุ่มสาวควรเข้านอนแต่หัวค่ำและตื่นแต่เช้าเพื่อทำงานให้มากขึ้น อ่ะ ลองดูแล้วบอกฉันว่าผลลัพธ์มันเป็นยังไง”
ซูเถาปาดน้ำตา และรับปืนพกมาไว้ในมือ พร้อมกับนำผลึกนิวเคลียสออกมาแล้วใส่เข้าไปในช่องบรรจุผลึก เนื่องจากเธอยังสะลึมสะลือ จึงคิดไม่ออกว่าจะยิงไปในทิศทางไหนดี
เหล่าอวี๋ผอทุบหลังเธอเบา ๆ “เด็กโง่ ยิงขึ้นฟ้าไปสิ เล็งไปที่อื่นเดี๋ยวก็ได้สร้างความเดือดร้อนกันพอดี ถ้ายิงพลาดไปโดนที่อยู่อาศัยจะทำยังไง”
“ค่ะค่ะค่าา”
ซูเถาเหนี่ยวไกปืนขึ้นไปด้านบน แสงสีฟ้าอมเขียวพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่ถูกโดมป้องกันขวางไว้ และพลังงานก็กระจายออกไปโดยไม่ก่อให้เกิดการแตกกระจายใด ๆ ส่วนโดมป้องกันก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อน
ซูเถารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “มันมีน้ำหนักมากกว่าปืนพลังงานนิวเคลียสของฉันเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่าง โดยทั่วไปแรงส่งเหมือนกัน แต่ฉันไม่รู้ว่าผลึกนิวเคลียสมันจะลดลงยังไง”
“เอาผลึกนิวเคลียสออกมาให้ฉันดู”
ซูเถาแกะมันออกและมอบให้เหล่าอวี๋ผอดู
“มันกินพลังงานไปหนึ่งในสาม แล้วปืนพลังงานนิวเคลียสที่ฉางจิงให้คุณ ต่อหนึ่งครั้งใช้พลังงานไปเท่าไหร่?” เหล่าอวี๋ผอมองดูมันอยู่ครู่หนึ่ง
“หนึ่งในสี่ค่ะ ปืนอันนี้ของคุณถือว่าดีมากแล้ว”
สีหน้าของเหล่าอวี๋ผอเปลี่ยนไปทันที “ไม่ได้ เราต้องปรับปรุงต่อไป”บราวนี่ออนไลน์
มันจะแย่กว่าปืนของฉางจิงได้ยังไง? เธอรับไม่ได้ ต้องเปลี่ยนใหม่!
ซูเถาร้องออกมา “ฉันคิดว่ามันดีมากอยู่แล้ว การมีปืนนี้ก็ทำให้เถาหยางพัฒนาไปอีกขึ้นแล้วค่ะ ฉันเดาว่าในซินตูก็คงมีไม่มาก หรืออาจจะมีน้อยมาก ๆ เพราะว่าในทุก ๆ ปี ทางฉางจิงจะมีการแจกจ่ายเพียง 5 อัน แม้ว่าซินตูจะซื้อจากช่องทางภายนอก ก็ไม่สามารถซื้อจำนวนมากได้ เพราะว่าของในคลังมีเพียง 100 ชิ้นเท่านั้น”
แต่สิ่งที่เธอขุดขึ้นมาจากพื้นดินมีอย่างน้อย 500 ชิ้น!
เหล่าอวี๋ผอมองดูหญิงสาวด้วยสายตาว่างเปล่า “ถ้าฉันจะทำ ฉันจะสร้างอันที่ดีที่สุด คุณมีผลึกนิวเคลียสมากมายนักหรือไง คุณต้องลดการสูญเสียผลึกนิวเคลียสให้ได้มากที่สุด เอาปืนมานี่ ฉันจะนำไปพัฒนาต่อ”
เธอหันกลับไปและก้าวไปสองก้าว จากนั้นก็หันกลับมาอีกทีและพูดว่า “หาเวลาไปพบหัวหน้าทีมทหารรับจ้างพั่วจู๋หน่อยนะ เขาเป็นเด็กดี อาจารย์ของเขาค่อนข้างมีความสามารถ ฉันเคยคุยกับพวกเขาแล้ว เราสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้ ให้พวกเขามาช่วยดูแลเรื่องผู้ที่มีพลังวิเศษ”
โชคดีที่เหล่าอวี๋ผอเตือนเธอ ไม่เช่นนั้นเธอคงยุ่งจนลืมพั่วจู๋ไปเลย ดังนั้นจึงให้คนไปเชิญกัปตันต้วนมา เพื่อขอโทษด้วยความจริงใจทันที
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เรารู้ว่าคุณยุ่ง ปกติผมเห็นคุณวิ่งไปมาระหว่างเถาหยางและตงหยาง ผมคิดว่ารอคุณว่าง แล้วค่อยไปพบคุณ” กัปตันต้วนรู้สึกปลื้มปีติ
ซูเถารู้สึกละอาย เพราะเมื่อคืนเธอว่างไปร้องคาราโอเกะและเล่นบอร์ดเกมพร้อมกับทดลองเป็นดีเจ…
“เถ้าแก่ซู ต้องทำยังไงเหรออาจารย์ของผมถึงจะอยู่ในเถาหยางได้ กรุณาบอกผมหน่อยนะ ยิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบที่นี่มากเท่านั้น เขาคงไม่อยากจากไป ผม…” กัปตันต้วนถอนหายใจและพูดขึ้น
“จริง ๆ แล้วเถาหยางไม่มีข้อกำหนดพิเศษว่าผู้เช่าจะต้องมาจากตงหยาง ดูเหล่าอวี๋ผอและเสี่ยวอวี๋สิคะ พวกเขาก็ไม่ใช่คนตงหยาง แต่ต้องยอมรับว่าโควต้ากว่า 95% ต้องมอบให้ตงหยาง โดยเฉพาะครอบครัวทหารตงหยาง” ซูเถากล่าว
“ตอนแรกฉันไม่อนุญาตให้อาจารย์ของคุณอยู่ที่นี่ เพราะคุณผิดสัญญาจ้าง เพราะสัญญาได้ระบุไว้ชัดเจนว่าเถาหยางจะจ่ายน้ำมันและเสบียงให้คุณเป็นงวดสุดท้าย”
“แต่จู่ ๆ คุณก็บอกผู้จัดการจวงว่าคุณไม่ต้องการน้ำมันและเสบียง แต่คุณต้องการให้อาจารย์ของคุณอยู่ที่เถาหยางต่อ กัปตันต้วน ถ้าคุณต้องการเปลี่ยนสัญญา แล้วมันเปลี่ยนได้ตามใจจะเรียกว่าสัญญาได้ไหม เรามีการลงนามกันไว้ไม่ใช่เหรอ”
กัปตันต้วนเท่านั้นที่รู้ว่าปัญหาคืออะไร เขาจึงแสดงความรู้สึกผิดออกมาทางใบหน้าของเขา
เป็นความจริงที่เขาผิดสัญญาก่อน แต่เขาใจร้อนเกินไปเมื่อเห็นเถาหยาง และเมื่อเห็นอาจารย์โหยหาเถาหยาง จิตใจของเขาก็สับสนและเขาก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มากขนาดนั้น
ซูเถาพูดกับเขาอย่างจริงจัง “กัปตันต้วน ทางเถาหยางให้ความสำคัญกับกฎระเบียบ ฉันจะชำระค่าจ้างงวดสุดท้ายตามสัญญา คุณต้องอธิบายให้อาจารย์ของคุณฟัง จากนั้นก็กรอกแบบฟอร์มการเช่าอย่างละเอียด และส่งให้กับผู้จัดการเมิ่งเชียน หลังจากกรอกเสร็จแล้ว ให้แจ้งว่าใช้สิทธิ์ ‘สมัครผู้มีความสามารถพิเศษ’ ของเถาหยาง”
ผู้อาวุโสเหม่ยและชายชรากู้กล่าวว่าไม่มีกฎและไม่เคารพกฎไม่ได้ จำเป็นต้องทำทุกอย่างตามระเบียบ แม้ว่าเธอจะพาเหล่าอวี๋ผอและเสี่ยวอวี๋กลับมา เธอก็นำชื่อของพวกเขาผ่านกระบวนการสรรหาผู้มีความสามารถตามปกติ
กัปตันต้วนกล่าวขอบคุณเธอซ้ำ ๆ เขาเกือบคิดว่าตัวเองไม่มีโอกาส และรู้สึกเสียใจกับพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นของตนเอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
“ผมจะไปบอกอาจารย์เดี๋ยวนี้!” จากนั้นเขาก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
ซูเถามองไปที่ร่างของเขาที่กำลังวิ่งจากไป และรู้สึกว่าชายคนนี้ไร้เดียงสานัก
ชายชรากู้เป็นผู้เสนอแผนการรับสมัครผู้มีความสามารถของเถาหยาง ผู้เช่าทั้งหมดที่ใช้ช่องทางนี้ ไม่ได้ถูกจำกัดทะเบียนบ้าน หรือจำกัดว่าเป็นคนต่างฐาน
ขอบเขตของการรับสมัครส่วนใหญ่เป็นผู้ที่มีพลังวิเศษ การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ หรือบุคลากรด้านเทคนิคต่าง ๆ โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนที่มีทักษะการปฏิบัติค่อนข้างพิเศษ ล้วนอยู่ในขอบเขตของการรับสมัคร
หลังจากได้รับการอนุมัติ ไม่เพียงแต่จะมีเงินช่วยเหลือค่าเช่ารายเดือน แต่จะได้รับการยกเว้นค่าเช่าลงครึ่งหนึ่ง พร้อมรวมอาหารสามมื้อ เงินเดือนและสวัสดิการต่าง ๆ
แผนนี้เพิ่งร่างได้ไม่นานและยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ
ซูเถาตั้งใจจะเปิดตัวหลังเดือนสิบเอ็ด
เหตุเพราะห้องเช่าใหม่ยังสร้างไม่เสร็จ!
เธอกลัวว่าจะมีที่อยู่อาศัยไม่เพียงพอเมื่อผู้มีพรสวรรค์หลั่งไหลเข้ามา
ผลึกนิวเคลียสปัจจุบันก็ได้มาจากตงหยาง และการขยายเขตที่อยู่อาศัยของเถาหยางก็เลยไม่ได้อยู่ในแผนการต้น ๆ
ในขณะที่ซูเถากังวลว่าเมื่อไหร่ที่ผลึกนิวเคลียสจะเพียงพอสำหรับเขตซีซานของตงหยาง หลินฟางจือก็ทำให้เธอประหลาดใจอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าฟางจือไปทำความรู้จักกับลูกค้าในพื้นที่ชายฝั่งและหมู่เกาะยังไง มันอยู่ห่างไกลเกินไป และฐานส่วนใหญ่ไม่สามารถมาที่นี่ด้วยตนเองได้ ดังนั้นพวกเขาจึงส่งตัวแทนมาที่เถาหยาง เพื่อตรวจสอบความเป็นจริง
หลังจากได้รู้ว่าเสบียงทั้งหมดเป็นของจริง ตัวแทนจึงนำผลึกนิวเคลียส 1,050 ชิ้นออกมาทีเดียว โดยถูกบรรจุอยู่ในถุงกระสอบหลายใบ
“นี่คือค่าสมัครสมาชิกทั้งหมด 35 ฐานของเรา ลองตรวจสอบดู”
————————-
