ชีวิตชิวๆกับกองทัพของท่านราชาผู้พิชิต - ตอนที่ 28
Ch.28 – นามของนายก็คือ[ราชามังกรแห่งเกษตรอินทรีย์]
Translator : ปลาดุกอเมซอน / Author
“ยูกิโนะ คลาวดี้ ดราก้อนไชนด์ค่ะ! ขะ ขอฝากตัวด้วยค่ะ!”
ยูกิโนะที่มาถึง[หมู่บ้านฮาซามะ]ก็ก้มหัวให้ทุกคนในหมู่บ้าน
เรื่องของเธอนั้นได้ฝากพวกฮาร์ปี้มาบอกคนในหมู่บ้านก่อนแล้ว ผมเองก็เป็นคนที่ได้รับการดูแลจากหมู่บ้านนี้ อย่างน้อยก็ควรทำเป็นมารยาท
ยูกิโนะผมจะเป็นคนดูแลเอง
เธอเป็นมนุษย์ แถมยังพึ่งมาจากเมืองหลวงไม่มีใครให้พึ่ง
แล้วยูกิโนะก็เป็นแขกของผม ที่จะให้มาทำงานร่วมกัน
ดังนั้นทุกคนในหมู่บ้าน ที่รอพวกเราอยู่ที่อีกฝั่งของประตูก็–
“ยินดีต้อนรับสู่[หมู่บ้านฮาซามะ]!”
“เดินทางไกลคงลำบากแย่เลยสินะ! เดี๋ยวจะรีบเตรียมข้าวให้เลยจ่ะ!”
“ถ้าเป็นแขกของท่านโชมะก็ยินดีต้อนรับเสมอจ้า”
“เล่าเรื่องเมืองหลวงให้ฟังหน่อยสิ?” “แฟนของพี่โชมะเหรอ?” “โดนลักพาตัวมาเหรอ?” “ฉุดเจ้าสาวเหรอ?” “วีรบุรุษก็มีอะไรหลายๆอย่างเนอะ!”
–ทุกคนต้อนรับยูกิโนะอย่างดี
“…อะหวา อะหวะหวา”
ยูกิโนะทำอะไรไม่ถูก
“ทะ ทุกคนเป็นเผ่ายักษ์ มีเขาด้วย…เท่จัง เด็กตัวเล็กๆก็มี…น่ารักจัง…”
…อืม ท่าทางจะคุ้นชินได้ไวผิดคาด
จะให้ยูกิโนะมาพักที่คฤหาสน์ผู้ใหญ่บ้านสักพัก
อยู่ด้วยกันกับริเซ็ตและฮารุกะ ระหว่างนั้นผมก็จะอยู่ที่บ้านของริเซ็ต
ทั้งริเซ็ตและฮารุกะต่างก็ยอมรับในพลังของยูกิโนะ และสนใจในตัวเธอ
แถมยังเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ให้อยู่กับ2คนนั้นน่าจะดีกว่า
เรื่องที่เป็นผู้ที่มาจากต่างโลกเหมือนกัน–ก็ยืนยันได้แล้วล่ะมั้ง–ในฐานะที่ผมต้องเป็นคนที่คอยดูแลด้วย
“แล้วยูกิโนะ ต่อจากนี้จะเอายังไงล่ะ?”
“ค คะ! อะไรเหรอคะ คุณโชมะ?”
“เหนื่อยจากการเดินทางไกลใช่ไหมล่ะ? ถ้าง่วงจะนำทางไปคฤหาสน์ให้ หรือจะกินอะไรก่อนไหม?”
“คือ คือว่า…ฉัน”
ยูกิโนะมองไปที่แขนขาแล้วเอานิ้วบางๆลูบหน้า
จากนั้นก็สะบัดเสื้อที่เต็มไปด้วยฝุ่น
“เดินทางไกลมาจนตัวมอมแมม ถ้ายังไง ขออาบน้ำก่อนค่ะ”
แล้วก้มหัวให้พวกผม
“จะมาให้ดูแลแท้ๆ ไม่อยากจะทำให้ที่นอนต้องเปื้อนค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็มีที่ดีๆอยู่ค่ะ?”
ริเซ็ตจับมือของยูกิโนะ
“ช่วงนี้สามารถใช้ที่อาบน้ำร้อนในสมัยจักรพรรดิมังกรได้แล้วค่ะ เพราะว่าอยู่ในเขตแดนเลยไม่มีอสูรเข้ามาค่ะ ริเซ็ตกับฮารุกะก็ไปทำความสะอาดมาก่อนหน้านี้แล้วค่ะ”
“ไปที่[อ่างอาบน้่ำแบบครอบครัว]ของหมู่บ้านแล้วคุยกันเถอะ?”
ฮารุกะพูดต่อจากริเซ็ต
“ถ้ายังไงจะไปด้วยกันไหม?”
“ริเซ็ตกับฮารุกะเองก็คิดว่าอยากจะล้างตัวเหมือนกันค่ะ”
“ค่ะ คือว่าคือว่า”
ยูกิโนะที่ถูกทั้ง2คนจ้องก็ด้มหน้าลงอย่างขวยเขิน
แล้วก็เงยหน้าขึ้น
“ขะ ขอฝากตัวด้วยนะคะ!”
“ค่ะ ด้วยความยินดีค่ะ!”
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปกันเถอะ! เนอะ!”
ฮารุกะพูดแบบนั้นแล้วจับมือของยูกิโนะ–
แล้วทำไมอีกข้างต้องเอามาจับมือผมล่ะ
“เอ๊ะ ท่านพี่ไม่เข้ามาด้วยเหรอ!? อุตส่าห์เป็นอ่างอาบน้ำครอบครัวแท้ๆ…”
“ไร้ยางอายค่ะ ฮารุกะ!”
“ฉะ ฉันเองถ้าแบบนั้นก็คงจะ…”
ก็แหงอยู่แล้ว
แต่ว่า คิดจะอาบด้วยกันสินะ ฮารุกะ
“…ก็พี่น้องกันนี่นา”
ฮารุกะทำแก้มป่องอย่างไม่พอใจ สุดท้าย ความเห็นก็ไปในทางที่ว่าจะเข้าอาบน้ำโดยไม่มีผม
เอาเถอะ ระหว่างที่ทั้ง3คนล้างตัว ผมก็จะคอยเฝ้าให้
ระหว่างที่อาบน้ำนั้นจะไร้ทางป้องกัน ไม่มีเครื่องป้องกันหรือชิดติดตัวสักนิด
ในสถานการณ์นั้น แม้แต่สัตว์ป่าก็ยังน่ากลัว ดังนั้นช่วยไม่ได้
ด้วยเหตุนั้นพวกเราก็เลยมายังที่อาบน้ำที่ต้องเดินไป15นาที
ที่นั่นอยู่บนโขดหินข้างน้ำตกที่ถูกล้อมรอบด้วยป่า
“…โอ้”
ผมหลุดถอนหายใจออกมา
ความจริงแล้วผมพึ่งมาที่นี่ครั้งแรก เพราะว่าริเซ็ตกับฮารุกะบอกไว้ว่า“ถ้าสวยแล้วจะเชิญมาค่ะ”
ยูกิโนะเบิกตากว้างกับภาพที่เห็นตรงหน้า
กลางป่าอันเงียบสงบที่ถูกล้อมรอบด้วยป่าแมกไม้ มีเพียงเสียงน้ำตกไหลลงมา
ราวกับมายังน้ำตกลับในโลกเดิม
ตรงหน้าที่โขดหิน ที่นั่นมีหลุมขนาดใหญ่ที่ราวกับที่อาบน้ำ
ข้างๆที่อาบน้ำมีภูเขาหินเล็กๆ ที่กำแพงหินก็มีรูอยู่หลายรูที่มีน้ำอุ่นๆไหลออกมา เพราะว่าถูกกัดกร่อนมาหลายปีผนังหินกับพื้นก็เลยเรียบเนียน ความกว้างก็เข้าได้ประมาณสิบคน
การที่มีของแบบนี้แสดงว่าในยุคของคุณจักรพรรดิมังกรคงจะอุดมสมบูรณ์และสงบสุขจริงๆ
ที่ที่นี่ไม่ถูกใช้ก็เพราะมีอสูรออกมา แต่ว่าด้วยเขตแดนทำให้อันตรายหายไป
แถมดูเหมือนเพราะว่าทำให้พลังเวทในพื้นดินตื่นขึ้น ปริมาณน้ำร้อนจึงเพิ่มขึ้น กลับมาเป็นสภาพที่พร้อมใช้งาน
แล้วไม่นานริเซ็ตกับฮารุกะก็ทำความสะ
แล้วดูเหมือนคนในหมู่บ้านจะเอามาใช้ในฐานะ[อ่างอาบน้ำครอบครัว]
ดังนั้นก็ควรจะให้สิทธิการใช้งานคนแรกกับรางวัลพิเศษอะไรสักอย่างให้กับทั้ง2คนนี้พยายามดีกว่า–
“ดังนั้นริเซ็ตก็เลยอยากจะขอใช้สิทธิตั้งชื่อ ตั้งชื่อที่นี่ว่า[บ่อราชาผู้พิชิต]จังเลยค่ะ”
“เราคิดว่า[บ่อโชมะ]น่าจะดีกว่านะ”
…พูดกันจบไปแล้วนะ เรื่องนั้น
“ท่านพี่เองก็เข้ามาใช้ต่อด้วยนะ! ยังไงก็ต้องเข้านะ!”
ได้ยินเสียงตะโกนของฮารุกะดังมาจากแมกไม้
ตีขาอยู่เหรอน่ะ ได้ยินเสียงน้ำชัดเจนเลย
ผมทิ้งหลังลงพิงต้นไม้แล้วก็ฟังเสียงเงียบๆ
ที่นี่คือป่าที่อยู่ข้างๆที่อาบน้ำ ผมก็ทำการคุ้มกันอยู่ที่นั่น
ที่ได้ยินเสียงของฮารุกะชัดเจนก็เพราะว่าที่อาบน้ำอยู่ไม่ไกล ฝั่งตรงข้ามกับที่ผมอยู่ ก็คือโขดหินที่ถูกล้อมด้วยต้นไม้
。
“…จะทดสอบจิตใจคนวัยสามสิบหรือไงกัน ให้ตายสิ”
พึ่งมาต่างโลกไม่นานไม่มีอารมณ์จะไปแทบดูน้องสาวอาบน้ำหรอก ผมยังไม่คุ้นชินกับโลกนี้ขนาดที่จะทำแบบนั้นได้ ไม่ได้ใจเย็นอะไรหรอก ในหลายๆอย่าง
“พูดอะไรเหรอ? ท่านพี่!”
“เปล่า”
…ให้ตายสิ ฮารุกะจะใสซื่อเกินไปแล้ว
ดูเหมือนจะคิดว่าผมเป็นพี่ชายร่วมสายเลือดจริงๆแล้วสินะเนี่ย
“ให้ตายสิ…คิดว่าทำเราถึงยอมเหนื่อยเพื่อทำความสะอาดที่อาบน้ำนี้กันน่ะ?”
“เพื่ออะไรเหรอคะ? ฮารุกะ”
“เพื่อจะได้ถูหลังท่านพี่ไงคะ!”
“…รู้อยู่แล้วค่ะ ถามไปอย่างนั้นเองล่ะค่ะ”
เฮ้อ รู้สึกเหมือนได้ยินริเซ็ตถอนหายใจ
“เหนียมตัวสักนิดเถอะค่ะ ที่ทำแบบนั้นก็เพื่อยืนยันความรู้สึกของท่านพี่โชมะใช่ไหมล่ะคะ?”
“เอ๋ อะไรเหรอ? พวกเรา เป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอ”
“…ให้ตายสิ เด็กคนนี้”
ริเซ็ตตัดบท
หลังจากนั้นเล็กน้อย–
“ที่ใหญ่มีแค่หน้าอกเองเหรอคะ…ให้ตายสิคะ…โธ่”
“หืม? อะไรเหรอ พี่ริส”
“ไม่มีอะไรค่ะ ถ้าอย่างนั้นจะขอถูหลังให้คุณยูกิโนะนะคะ”
“ค่า”
เสียงตีเท้าของฮารุกะหยุดลง
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงสาดน้ำ
“ถ้าอย่างนั้นยูกิโนะจัง หันไปทางนั้นนะ ถ้ายังไงก็จะล้างขาให้ด้วย [หญ้าโยลมัลต์]นี่ใช้ในการทำความสะอาดล่ะ มักจะงอกอยู่แถวๆโคลน จำเอาไว้ก็ดีนะ”
“ค ค่ะ หันหลังสินะ…คะ”
รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงยูกิโนะพึมพำ
“…เจ้านั่นที่เด้งดึ๋งของคุณฮารุกะ ไม่เป็นมิตรกับสายตาของฉันเลยค่ะ”
“จะว่าไปยูกิโนะจังตามหา[นายที่แท้จริง]อยู่สินะ?”
ฮารุกะถามไปด้วยเสียงไร้เดียงสา
“ค่ะ พอได้เห็นการบุกเบิกของหมู่บ้านนี้แล้วก็มั่นใจค่ะ…ถ้าเป็นที่นี่ต้องได้พบกับ[นายที่แท้จริง]แน่ แต่ว่า จะอยู่ไหนกันนะคะ…”
“เหรอ…ถึงจะบอกว่าชายแดนมันก็กว้างนี่เนอะ”
…[นายที่แท้จริง]เหรอ
สำหรับผมที่รู้ว่ามาจากต่างโลกแล้ว มันเป็นคำที่หนักหนาซะจนไม่อาจถามออกไปได้
แต่ว่าเพราะตอนนี้ได้แช่ในน้ำร้อน ยูกิโนะเองก็เลยพูดออกมาอย่างผ่อนคลาย
ถ้าเป็นแบบนี้อาจจะพูดเรื่อง[นายที่แท้จริง]ออกมาให้ฟังอย่างเป็นธรรมชาติได้ก็ได้
ถ้าเข้าใจเรื่องราวโดยละเอียด ก็สามารถช่วยหาคนคนนั้นได้
“พวกเรามีพันธมิตรฮาร์ปี้เป็นสายข่าวน่ะ ถ้ารู้ว่าเป็นคนแบบไหนก็คิดว่าพอจะช่วยได้นะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ?”
“พวกฮาร์ปี้เคารพท่านพี่นี่นา ยังไงก็ช่วยอยู่แล้วล่ะ”
“คุณโชมะเนี่ย เป็นคนที่สุดยอดจริงๆด้วยนะคะ”
“ไม่ต้องพูดก็รู้อยู่แล้วล่ะ”
“ไม่จำเป็นต้องพูดก็รู้ค่ะ”
อยู่ๆริเซ็ตก็พูดแทรก
“ท่านพี่โชมะ เป็นองค์ราชาของที่แห่งนี้ และเป็นครอบครัวของริเซ็ตนี่คะ ไม่ว่าคุณ[นายที่แท้จริง]ของคุณยูกิโนะจะเป็นคนแบบไหน ก็คิดว่าเทียบกับท่านพี่ไม่ติดหรอกค่ะ”
“เรื่องนั้นยอมไม่ได้หรอกค่ะ!”
ซ่า
…ทำไมถึงมีเสียงเหมือนยูกิโนะลุกขึ้นมาล่ะ
ซ่า
…ริเซ็ตลุกขึ้นยืน
“มุมุมู๊”
…จ้องหน้ากันอยู่แหงๆ
ถ้าจะทะเลาะก็อยากจะให้ใส่เสื้อกันก่อนนะ
ถ้าแบบนี้ผมจะเข้าไปหยุดได้ไง…
“ท่านพี่! พี่ริสกับคุณยูกิโนะจ้องหน้ากันไม่หยุดเลย! ช่วยมาหยุดที!”
อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ
…แต่ว่า ช่วยไม่ได้นะ
“ยูกิโนะ ผมเองก็อยากจะฟังหน่อย เกี่ยวกับ[นายที่แท้จริง]ของเธอน่ะ”
ผมส่งแค่เสียงเข้าไปแทรก
“ริเซ็ตเอง ก็ใจเย็นๆหน่อย ถ้าไม่รู้ว่าเป็นคนแบบไหนจะไปเทียบกันได้ยังไง ตอนนี้มาฟังยูกิโนะดีกว่า”
“…ถ้าท่านพี่พูดแบบนั้นล่ะก็…ฮัดจิ้ว”
ซ่า
พร้อมกับเสียงจามเบาๆ ร่างกายของริเซ็ตก็ลงไปในบ่อน้ำร้อน บางทีนะ
“…ก็จริงที่ว่าถ้ายังไม่เล่าอะไรออกไปแล้วบอกว่า[สุดยอด]ก็คงจะเชื่อไม่ลงสินะคะ”
ได้ยินเสียงน้ำดัง ซ่า แบบเดียวกัน แล้วยูกิโนะก็พูดออกมา
“ใช่แล้วล่ะ ก่อนอื่นก็ขอฟังหน่อยเถอะ ตั้งแต่ต้นเลย นะ ”
“ตามที่ฮารุกะพูดเลยค่ะ”
“นั่นสินะคะ”
………
“““ฟู่”””
ท่าทางน้ำจะอุ่นดี
“ก่อนอื่น คิดว่าคงต้องบอกความลับของฉัน…ให้ทุกคนฟังก่อนค่ะ”
ผ่านไปสักพักยูกิโนะก็เริ่มพูดออกมา
“ขอโทษที่เงียบไว้นะคะ ความจริงแล้วฉัน เป็นมนุษย์ที่มาจากต่างโลกค่ะ”
“งั้นเองเหรอคะ”
“เห”
“ไม่ตกใจเลยเหรอคะ!? เอ๊ะ? เอ๊ะเอ๋!?”
…ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ
ยูกิโนะเป็นคนต่างโลกคนที่2แล้วนี่นา
“ที่โลกเดิมฉันได้ถูก[นายที่แท้จริง]ช่วยชีวิตเอาไว้ค่ะ”
ยูกิโนะรวบรวมความคิด แล้วก็เริ่มพูดอีกครั้ง
“ที่โลกเดิม ฉัน…ร่างกายอ่อนแอ ต้องเข้าออกโรงพยาบาล…หาคุณหมออยู่บ่อยๆค่ะ ถูกบอกว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย–ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ยาวค่ะ แล้วตอนที่ฉันหมดอาลัยตายอยาก ก็ได้รับหน้าที่สำหรับมีชีวิตอยู่จากคนคนนั้นค่ะ ดังนั้น–ก็เลยเป็น[นายที่แท้จริง]ค่ะ”
“…อย่างนั้นเองเหรอคะ”
ริเซ็ตพึมพำออกมา
“งั้นเหรอคะ คนคนนั้นคือคนสำคัญสำหรับคุณยูกิโนะสินะคะ”
“ค่ะ”
“ชื่อของคนคนนั้นชื่อว่าอะไรเหรอคะ?”
“[ราชามังกรแห่งการเกษตรอินทรีย์]ค่ะ”
……ครับ?
“คิดว่าบางทีคงจะหมายถึง[ราชามังกรผู้ใช้งานพลังแห่งพื้นดิน]ค่ะ แล้วที่ชายแดนนี้กำลังทำการบุกเบิกที่ดินขนาดกว้างอยู่สินะคะ เหมาะกับการทำเกษตรอินทรีย์ที่สุดค่ะ แล้วที่นี่คือบ่อน้ำร้อนของ[จักรพรรดิมังกร]ค่ะ มีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับมังกรค่ะ
ดังนั้นฉันมั่นใจแล้วค่ะ ที่นี่ต้องมี[นายที่แท้จริง]ของฉันอยู่แน่ค่ะ”
……[ราชามังกรแห่งการเกษตรอินทรีย์]……?
……รู้สึกคุ้นๆ……
ราวกับในหัวมีเสียงดังแกร๊กๆ ราวกับประตูที่ไม่ควรเปิดได้ถูกเปิดออก
…………?
ใจเย็นไว้ ใจเย็นไว้ตัวผม
ใช่แล้ว ก่อนอื่นก็ดื่มชาเถอะ ใส่อยู่ในกระติกเอามาจากหมู่บ้านนี่นา
ถ้าดื่มแล้วใจจะได้เย็นลง
ไอ้ของที่จะดึงความทรงจำแปลกๆออกมานี่จะได้หายไป–
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ชื่อ[ราชามังกรแห่งการเกษตรอินทรีย์]ฉันเป็นคนแปลเองล่ะค่ะ เจ้าตัวใช้ชื่อว่า[ออร์กานิคดราก้อนคิง]ค่ะ!”
“พรวดแค่กแค่กแค่กแค่ก!!”
“หวา! ท่านพี่โชมะเป็นอะไรไหมคะ!?”
“อ๊ะ ท่านพี่ เป็นอะไรไหม!!!?”
ซ่า ซ่า ปะฉะปะฉะตุบตุบ!
“มะ ไม่เป็นไร แต่ว่าฮารุกะ! ไม่ต้องมาทางนี้ก็ได้!”
“ฮารุกะ! อย่าวิ่งออกไปทั้งที่ไม่นุ่งอะไรสิคะ!”
“เอ๋–”
“อะหวา อะหวะหวา”
ฮารุกะที่ยื่นตัวออกมาถึงไหล่ก็ถูกริเซ็ตดึงตัวกลับไป
ผมเอามือป้องปากไอออกมา
…เมื่อกี้ ยูกิโนะ…พูดว่าอะไรนะ? อย่าบอกนะว่า …
“…[ออร์กานิคดราก้อนคิง]…[ราชามังกรแห่งการเกษตรอินทรีย์]”
“…คุณโชมะ!? เคยได้ยินเหรอคะ!?”
“…ปะ เปล่า…”
…ผมเองนี่หว่า
ผมสมัยจูนิเบียว!
ในเวอร์ชันแรกของ[คิริวโอ โชมะ]!!
เพราะว่า[ดราโคนิค]แปลว่า[เกี่ยวกับมังกร]ก็เลยคิดไปว่า[ออร์กานิค]แปลว่า[เกี่ยวกับยักษ์]ก็เลยใช้ชื่อ[ออร์กานิคดราก้อนคิง]ที่มีความหมายว่า[ราชามังกรยักษา]
แต่ภายหลังมารู้ว่า[ออร์กานิค]มันแปลว่า[เกษตรอินทรีย์]ก็เลยเลิกใช้ไป แต่ว่าก็เคยใช้ชื่อ[ออร์กานิคดราก้อนคิง]ไปแค่2ครั้งเอง ทั้งๆแบบนั้น–
“…ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายูกิโนะจะรู้จักชื่อนั้น…”
มั่นใจละ
ยูกิโนะเป็นมนุษย์จากโลกของผม และเป็นเด็กสาวที่พบตอนผมเป็นจูนิเบียว
“หมายความว่าท่านเทพธิดารวบรวม[ดวงวิญญาณของผู้ที่เหมาะสม]จากช่วงเวลาหลายสิบปีงั้นเหรอ”
นี่ก็เป็นข้อมูลที่สำคัญ…แต่เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง สุดท้ายแล้วมันจะเป็นยังไงก็ได้
…เอายังไงดี? จะบอกยูกิโนะเรื่องของผมเหรอ?
[นายที่แท้จริง]ที่เธอตามหาอยู่คือผมในสมัยมัธยมต้น ผมในวัยเยาว์ แต่ว่าผมในตอนนี้เป็นตาลุงอายุ30แล้ว
…จะประกาศตัวไปเลยดีไหม? จะเป็นการทำลายความฝันของเธอหรือเปล่า?
……มันอะไรกัน ความรู้สึกนี่
ความรู้สึกที่ได้เจอกับเพื่อสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันมานาน แต่ก็พูดไม่ออกเพราะไม่อยากให้รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว ไอ้เพื่อนสมัยเด็กที่อายุน้อยกว่าเป็น10ปีเนี่ยมันเป็นคำที่รุนแรงเกินไปแล้ว…?
“ช่วยฟังด้วยค่ะ ทุกคน ความทรงจำระหว่างฉันกับ[นายที่แท้จริง]…”
อีกฝั่งของไอน้ำยูกิโนะก็เริ่มพูดออกมา
“…เรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ได้พบกับท่านผู้นั้น”
มันคือเรื่องราวที่ผมเองก็รู้ดีอยู่แล้ว–ในโลกอีกใบที่ต่างจากที่นี่
