ช่วงเวลาแห่งราชา (เกมออนไลน์) - ตอนที่ 82

เพราะว่ามันเร็วกว่า

เหออวี้ล็อกอินเข้าแอคเคาท์ของตัวเอง ไปที่หน้าเริ่มเกม แต่ตอนที่เตรียมจะกดเริ่มการแข่งขันก็มือค้างไป

เพราะว่าที่ใช้อยู่เป็นแอคเคาท์ของตัวเอง ตอนนี้ในรายชื่อเพื่อนแสดงชื่อของม่อเซี่ยนอยู่ :แมวของชเรอดิงเงอร์ (ม่อเซี่ยน) แต่ว่าข้างใต้ของชื่อนั้นก็คือ glorious ruler 45 ดาว

นี้มันน่ากระอักกระอ่วนชะมัด อย่าว่าแต่ที่ใช้เหออวี้ใช้อยู่ตอนนี้เป็นแอคเคาท์ platinum อันนี้ของตัวเองเลย ถึงตอนนี้จะเอาแอคเคาท์ของพี่ชายเขาเหลียงเฟิงโหย่วซิ่งออกมาตอนนี้ก็ยังอยู่ที่ star ไม่มีทางไต่แรงค์กับม่อเซี่ยนได้

แรงค์ระดับ conqueror ขึ้นไปถึงแม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนชื่อแรงค์อีก แต่ว่าความแตกต่างของจำนวนดาวก็ยังทำให้แบ่งออกเป็นระดับได้ และทุก ๆ 20 ดาวก็นับว่าเป็นอีกแรงค์หนึ่ง และแอคเคาท์ conqueror 45 ดาวของม่อเซี่ยนนี้ก็เป็นขั้นที่สองของระดับ conqueror แล้ว ไม่สามารถมาร่วมทีมกับแรงค์ star ได้

“พวกเรา…ไต่แรงค์ด้วยกันไม่ได้อะ!” เหออวี้กระอักกระอ่วนอยู่สักพักแต่ก็พูดออกมาในที่สุด

“รู้” ปฏิกิริยาของม่อเซี่ยนสงบมาก

“งั้นเล่นโหมดแบทเทิลนะ” เหออวี้ถาม

“ไม่งั้นคือ?” ม่อเซี่ยนเงยหน้าขึ้นมามองเขาแวบหนึ่ง

“ฉันเปิดห้องนะ” เหออวี้ว่าแล้วก็เปิดเกมไปที่ห้องโหมดแบทเทิล จากนั้นก็เชิญม่อเซี่ยน ม่อเซี่ยนเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหออวี้ก็กดเริ่มเกมทันที

“ฉันเล่นป่า”

หลังจากเข้ามาในหน้าเลือกฮีโร่แล้ว ม่อเซี่ยนก็ส่งข้อความออกไปหนึ่งประโยค ตามมาด้วยการเลือกฮีโร่ : หานซิ่น จากนั้นก็กดยืนยันไปเลย

ต่อมาเหออวี้ก็เลือกโฮ่วอี้ ในการแข่งขันทั้งสองรอบเขาต่างก็ใช้ตัวนี้ แล้วช่วงนี้ก็เป็นฮีโร่ตัวที่เขาฝึกซ้อมมามากที่สุดอีกด้วย

“หนาว” มีเพื่อนร่วมทีมพูดขึ้นมา ดูเหมือนว่าการที่ทั้งสองคนไม่รอคนอื่นก็รีบเลือกฮีโร่จะทำให้ไม่ค่อยพอใจนัก

เหออวี้มองตาม่อเซี่ยน สายตาของม่อเซี่ยนไม่สะทกสะท้าน

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว จบลงอย่างรวดเร็ว

ในเวลาครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะเข้านอน เหออวี้ตามม่อเซี่ยนไปเล่นโหมดแบทเทิลสามเกม ใช้เวลาเฉลี่ยอยู่ที่สิบนาทีต่อเกม ทั้งสามเกมม่อเซี่ยนเล่นตัวป่าหมด ฮีโร่ที่เลือกก็คือหานซิ่น จ้าวอวิ๋น แล้วก็ยังมีอาธีน่าที่เหออวี้เคยเจอมาก่อนตามลำดับ

จากนั้นทุก ๆ เกมก็เป็นตัวป่าของเขาบดขยี้ทุกคน การเงินนำโด่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นเกมก็จบลงท่ามกลางเสียงด่ากันเองของฝ่ายตรงข้าม

แกร่งจริง ๆ!

เหออวี้ทึ่งจนหุบปากไม่ลง โดยเฉพาะหานซิ่นในเกมแรก พอเริ่มเกมก็บุกเดี่ยวเวดเข้าไปในป่าของฝ่ายตรงข้าม ตั้งแต่บัดนั้นก็แทบจะไม่เคยได้กลับมาที่สนามฝั่งตัวเองอีกเลย ปักหลักมันอยู่ที่ป่าของศัตรู ซุ่มตีคน แย่งครีปป่า ตัดครีปเลน ไป ๆ มา ๆ อยู่ทั้งสามเลน ตัวป่าของศัตรูสามนาทีตายไปห้าครั้ง แครี่เลนข้างตายสามครั้ง ซัพพอร์ตถูกคนทั้งสองด่าจนไม่เหลือซาก

เป็นเพราะซัพพอร์ตป้องกันไม่ดีพอหรือไง

ไม่ใช่ เป็นหานซิ่นคนนี้ที่ยอดเยี่ยมเกินเหตุมากกว่า

จ้าวอวิ๋นกับอาธีน่าหลังจากนั้นมีความคล่องตัวค่อนข้างน้อยกว่าหานซิ่น ถึงแม้ว่าก็เล่นได้เหมือน ๆ กัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้โดดเด่นเปล่งประกายเท่ากับหานซิ่น แต่ว่าผลลัพธ์ที่ได้รับมาก็น่าทึ่งพอกัน ฝ่ายตรงข้ามพังทลายลงไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะตัวป่า ต่างก็ถูกตีจนร่อแร่กันทั้งนั้น

นี่ที่จริงแล้วไม่ใช่แค่แข็งแกร่งธรรมดา ระดับเท่านี้เหออวี้รู้สึกว่ายังเหนือว่าเกาเกอกับโจวม่ออีก คิดถึงก่อนหน้านี้ที่คนทั้งสามมองดูอัตราชนะฮีโร่ของแมวของชเรอดิงเงอร์ด้วยกัน ก็เห็นแล้วว่าไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วไปจริง ๆ พวกเขาเคยสงสัยว่านี่เป็นนักเล่นเกมอาชีพด้วยซ้ำ

สามเกม เหออวี้ยังไม่จุใจ แต่ว่าม่อเซี่ยนก็วางโทรศัพท์มือถือลงไปแล้ว

“พักผ่อนเถอะ” ม่อเซี่ยนกล่าว

“โอเค” เหออวี้ก็วางโทรศัพท์มือถือลงเช่นกัน โคมไฟข้างเตียงของแต่ละคนทยอยดับลง ความมืดมิดเข้าปกคลุม

“จังหวะเล่นของนายช้าไปนะ” จู่ ๆ ม่อเซี่ยนก็พูดขึ้นมา

“เอ๊ะ?”

“ให้ดีต้องเร็วกว่านี้อีก” ม่อเซี่ยนพูด

“เอ่อ…ฉันเพิ่งจะเริ่มเล่นได้ไม่นานอะ” เหออวี้พูด

“ฉันดูแล้วความคิดนายไม่เหมือนคนเล่นใหม่เลย” ม่อเซี่ยนพูด

“ถึงจะเพิ่งเริ่มเล่น แต่ว่าฉันก็ดู KPL มานานหลายปีแล้ว” เหออวี้พูด

“อ้อ งั้นนายก็ไม่ใช่จังหวะช้าแล้ว” ม่อเซี่ยนพูด

“งั้นเป็นอะไร”

“ปฏิกิริยากับการควบคุมช้า” ม่อเซี่ยนพูด

“ต้องฝึกอะ” เหออวี้พูด

“สู้ ๆ” ม่อเซี่ยนพูด

“ถ้ามีตรงไหนไม่เข้าใจก็ต้องขอปรึกษานายแล้วนะ” เหออวี้พูด

“นายไม่น่าจะมีตรงไหนที่ทำไม่ได้ แค่ว่ายังชำนาญไม่พอแค่นั้นแหละ” ม่อเซี่ยนพูด

“งั้นนายล่ะ ตำแหน่งกับฮีโร่ที่นายเก่งสุดคืออะไร” เหออวี้พูด

“ได้หมด” คำตอบที่ม่อเซี่ยนมอบให้ยังคงเหมือนกับตอนที่เกาเกอถามในเวลาแข่งขันเมื่อเช้านี้

“แล้วก็ไม่มีตำแหน่งไหนที่ชอบเลยเหรอ” เหออวี้ถาม

“ไม่มี”

“ฉันเห็นเห็นเมื่อกี้นายเล่นตัวป่าหมดเลย” เหออวี้พูด

“ตัวป่ามันเร็วกว่า” ม่อเซี่ยนพูด

“แบบนี้นี่เอง” เหออวี้เข้าใจความหมายจากคำพูดของม่อเซี่ยน การไต่แรงค์หรือว่าเล่นโหมดแบทเทิลแบบเดี่ยวไม่สามารถหวังพึ่งเพื่อนร่วมทีมคนผ่านทางให้มีความรู้ใจและร่วมมืออะไรกับคุณได้ ในสถานการณ์เช่นนี้ ตัวที่เล่นรุกได้ง่ายกว่าก็คือตัวป่า ตำแหน่งตัวป่ามีความคล่องตัว สามารถโรมไปได้ทั่ว เป็นตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุดที่จะสามารถชี้นำจังหวะเกมของทุกคน ดังนั้นการเลือกตัวป่าในการเล่นเกมกับเพื่อนร่วมทีมคนผ่านทางจึงทำให้นำจังหวะการเล่นให้ทั้งทีมและสร้างความได้เปรียบได้มากกว่า ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรู้ใจและร่วมมืออะไรกับเพื่อนร่วมทีมเลยก็ตาม

ตัวที่ตรงกันข้ามเลยก็คือตัวซัพพอร์ต มันเป็นตัวที่จะต้องร่วมมือกับเพื่อนร่วมทีม ไม่งั้นก็คือเป็นตำแหน่งที่เพื่อนร่วมทีมจะต้องมาให้ความร่วมมือด้วย การไม่มีเพื่อนร่วมทีมที่รู้ใจสำหรับตัวซัพพอร์ตแล้วเรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่ชวนทรมานเป็นพิเศษ ดังนั้นแม้แต่นักเล่นเกมอาชีพที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวซัพพอร์ตที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างสูเฮ่อเสียงของทีมซานกุ่ยพอโดนถามต่อหน้าว่าไต่เดี่ยวไปได้ถึงแรงค์ไหน คำตอบที่บอกออกมาก็คือ “ก็ต้องดูก่อนว่าขาที่ให้เกาะได้มันหนาแค่ไหน”

ดังนั้นถ้าม่อเซี่ยนคิดจะเล่นให้เร็วขึ้น การใช้ตัวป่านำจังหวะเกมจึงถือว่าเลือกได้ไม่ผิด

จากนั้นทั้งสองคนก็ไม่พูดกันอีก ต่างคนต่างนอน วันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ ยังคงเป็นวันหยุด แต่ว่าสำหรับม่อเซี่ยนแล้ววันหยุดมันไม่มีตัวตน การเข้าร่วมทีม The Kings of Glory สำหรับเขาแล้วดูเหมือนว่าจะไม่ส่งผลกระทบใด ๆ เลย เขายังคงตื่นแต่เช้า ล้างหน้า จากนั้นก็จัดหนังสือเรียนที่ต้องใช้ในวันนี้ลงกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ

ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือเหออวี้

ปกติสุดสัปดาห์ในเวลาแบบนี้เขายังนอนหลับสนิทเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ครั้งนี้กลับตื่นขึ้นมาพร้อม ๆ กับม่อเซี่ยน มองดูเขาวุ่นวายอยู่กับการเก็บของ คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมชั้นของตนเองอีกแล้ว ในเวลาเดียวกันเขาก็ยังเป็นเพื่อนร่วมทีม The Kings of Glory ด้วย แค่เมื่อคืนนี้ทั้งสองคนก็ได้มีบทสนทนาที่ยาวนานที่สุดตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มรู้จักกันมาแล้ว คาดการณ์อย่างต่ำ ๆ ได้ว่าทั้งคู่น่าจะคุยกันมากกว่าสิบประโยค

ความเปลี่ยนแปลงนี้เป็นเรื่องที่เหออวี้ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย เช้านี้พอลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็ยังลังเลอยู่หลายวินาที ต้องนึกก่อนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นความจริงหรือว่าความฝัน

พอเห็นว่ากระเป๋าหนังสือของม่อเซี่ยนจัดเก็บเสร็จเรียบร้อยแล้ว อยู่ ๆ เหออวี้ก็ลุกพรวดขึ้น กระเด้งตัวออกจากเตียง

ม่อเซี่ยนหันมามองเขาแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“ไปติวหนังสือเหรอ” เหออวี้ถาม

“อืม” ม่อเซี่ยนพยักหน้า

“ฉันไปด้วย” เหออวี้พูด

ม่อเซี่ยนอึ้งไป แต่แล้วก็พูดว่า “ตอนฉันอ่านหนังสือไม่เล่นเกม”

“คิดไปไหนเนี่ย” เหออวี้ไม่พอใจ “ฉันก็มีการบ้านที่ต้องทำ โอเคปะ”

“เสาร์อาทิตย์นี้ไม่มีการบ้าน” ม่อเซี่ยนพูด

“ฉันไม่เหมือนกับนายนะ” เหออวี้พูด “การบ้านแคลคูลัสตัวแปรเดียวของวันพุธฉันยังทำไม่เสร็จเลย”

“ต้องให้ฉันรอนายไหม” ม่อเซี่ยนมองดูเวลาแล้วถามขึ้นมา

“งั้นก็ดีนะสิ ข้าวเช้าฉันเลี้ยงเอง!” เหออวี้ส่งเสียงออกมาแล้วเริ่มล้างหน้าแต่งตัวทันที ความเคลื่อนไหวรวดเร็วสุด ๆ สุดท้ายแล้วเวลาที่ใช้ก็อยู่ในระยะเวลาที่ม่อเซี่ยนยอมรับได้ จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปด้วยกัน เหออวี้รักษาคำพูดเลี้ยงอาหารเช้า ม่อเซี่ยนก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ในขณะที่ทั้งสองคนรับจากอาหารของตัวเองมาแล้วมองหาที่นั่งดี ๆ ที่ด้านข้างก็มีคนมานั่งด้วยทันที

“สหายทั้งสอง อรุณสวัสดิ์” ประธานชมรม The Kings ซูเก๋อซึ่งก็ถือจานอาหารเช้าไว้เหมือนกันมองดูคนทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

………………………………………………………..

ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นสถานการณ์ประมาณผู้หญิงขอผู้ชายเป็นแฟน ผู้ชายตกลง พอไปเดตแรกก็เจอเพื่อนสาวของผู้ชายมาทักแถมทำหน้าเหมือนจะมาแย่งแฟนเราเลยนะเนี่ย 555