ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 443 เนื้อคู่ของฉัน...ปรากฏตัวออกมาแล้ว! / ตอนที่ 444 ฉันไม่ผิดนะ!
ตอนที่ 443 เนื้อคู่ของฉัน…ปรากฏตัวออกมาแล้ว!
สิบนาทีหลังจากนั้น เฉินฝานซิงกลับมาในสูทวินเทจสีขาว พร้อมกับหมวกสีเดียวกันบนศีรษะ ในมือถือกุหลาบดอกหนึ่งเอาไว้ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปอย่างสุขุม
ผิวขาวใสและใบหน้าเย็นชาอย่างเคยตัวแฝงไปด้วยความองอาจอย่างชัดเจน
ตรงเคาน์เตอร์หลัก หญิงสาวผมบลอนด์คนนั้นยังคงวอแวอยู่กับพนักงานต้อนรับไม่เลิกรา
“ก็ฉันบอกว่านัดไว้แล้วไง พวกเธอมีสิทธิ์อะไรถึงไม่ให้ฉันเข้าไปฮะ”
“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง เมื่อกี้ฉันเช็คดูแล้วว่าท่านประธานของพวกเราไม่มีนัดในช่วงเวลานี้ค่ะ! คุณอย่าทำให้ฉันลำบากใจอีกเลยนะคะ”
“ยังไม่นัดฉันก็จะนัดตอนนี้ เธอโทรนัดเขาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย! ฉันมีธุระสำคัญมาก!”
“ต้องขอโทษด้วยค่ะ ตอนนี้ท่านประธานไม่อยู่บริษัท!”
“โกหก ไม่อยู่บริษัทแล้วทำไมเธอไม่บอกตั้งแต่เมื่อกี้!”
“พูดไปแล้วคุณจะเชื่อเหรอคะ”
“ไม่อยู่แล้ว!”
“แต่ครั้งนี้ท่านประธานไม่อยู่จริงๆ ค่ะ…”
เฉินฝานซิงดูสีหน้าของพนักงานต้อนรับคนนั้น ดูเหมือนเธอไม่ได้โกหกจริงๆ
แล้วที่เธอลงทุนแต่งตัวแบบนี้ จะไม่สูญเปล่าหรอกเหรอ
เธอพ่นลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองน่าขันสิ้นดี ยอมทำให้ตัวเองมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้เพียงเพื่อที่จะได้เจอหน้าเขา
ในตอนนั้นผู้รักษาความปลอดภัยของบริษัทก็ได้เริ่มปฏิบัติการออกคำสั่งให้หญิงสาวคนนั้นถอยออกไป
“อย่ามาจับฉันนะ! ไม่งั้นฉันจะแจ้งว่าพวกแกทำอนาจารฉัน!”
ผู้หญิงคนนั้นช่างใจกล้า เธอทั้งร้องตะโกนโหวกเหวกไปพลางและยืดหน้าอกที่สุดแสนจะภูมิใจของตนออกมา
ทำเอาผู้พิทักษ์ความปลอดภัยไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ตรงไหน แต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนผลักเธอเข้า จนทำให้เธอพุ่งเข้าไปหาร่างของเฉินฝานซิง
เฉินฝานซิงยื่นมือออกไปประคองเธอเอาไว้ตามสัญชาตญาณ
เพราะอีกนิดเดียวหญิงสาวก็เกือบจะล้มลงไปกับพื้น เธอจึงมีอาการกระหืดกระหอบเล็กน้อย ทว่าแค่เงยหน้าขึ้นมาเห็นใบหน้าขาวใสและหล่อเหลาของเฉินฝานซิงภายใต้หมวกใบนั้นแล้ว
เธอก็กะพริบตาหนึ่งครั้งก่อนที่สีหน้าของเธอจะเปลี่ยนไปในทันที
“เนื้อคู่ของฉัน…ปรากฏตัวออกมาแล้ว!”
เธอพึมพำขึ้นด้วยความลุ่มหลง เธอลุกขึ้น ก่อนจะกัดฟันพร้อมทั้งหรี่ตาและมองไปยังเฉินฝานซิงด้วยสีหน้ายั่วเย้า
ให้ท่ากันเสียดื้อๆ
“มายเลิฟ ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัวขึ้นมาในชีวิตฉันซะที…”
เฉินฝานซิงยกมุมปากขึ้นน้อยๆ แถมยังขนลุกชันไปทั้งตัว
เธอถอยออกมาสองเก้าเพื่อรักษาระยะห่าง
“ขอโทษที คุณคงเข้าใจผิดแล้วละ ฉัน…”
“พวกเธอพูดว่า ฮีโร่ช่วยสาวงาม เจ้าชายช่วยเจ้าหญิงไม่ใช่เหรอ เธอนี่แหละคือฮีโร่ของฉัน เจ้าชายของฉัน!”
เฉินฝานซิงสาบานกับตัวเองว่าต่อไปเธอจะไม่หาทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว!
“ไม่ คุณเข้าใจผิดแล้วจริงๆ…”
ในขณะนั้น หน้าประตูของตึกสูงระฟ้าของสมาคมสกุลป๋อ
มายบัคคันสีดำได้ค่อยๆ เคลื่อนตัวลงจอดสนิท กลุ่มผู้บริหารระดับสูงของบริษัทในชุดสูทรองเท้าหนังที่ได้ก้าวนำลงมาจากรถเก๋งราคาแพงก่อนแล้ว พากันยืนมองไปยังประตูท้ายรถอยู่ตรงหน้าตึกสูงเสียดฟ้า
อวี๋ซงเดินไปยังข้างประตูอย่างเร็วรี่ แล้วโน้มตัวลงเปิดประตู
“คุณผู้ชายครับ!”
ร่างสูงสง่าของป๋อจิ่งชวนเดินออกมาจากรถ สีหน้าของเขางดงามไร้อารมณ์และเยือกเย็นราวกับผลึกน้ำแข็ง ท่าทีของเขาดูสูงศักดิ์และเคร่งขรึม
เขายื่นมือกลัดกระดุมตรงเสื้อสูท ก่อนจะตบเท้าเดินเข้าตึกสูงตระหง่านไป
กลุ่มผู้บริหารระดับสูงค่อยๆ ตามหลังเขาเข้าไป
อวี๋ซงเดินตามหลังเขาไปอย่างเกร็งๆ เดิมเขาได้พาคุณชายรองไปเยี่ยมชมสอบถามโครงการที่สกุลป๋อกำลังดูแลอยู่ แต่ผลสุดท้ายหลังจากที่คุณชายรองได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งเข้า เขาก็เทกระจาดทุกคนไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
แม้แต่…คุณผู้ชายก็ไม่เว้น
ต่อให้ไม่เห็นใบหน้าของเขา อวี๋ซงก็รับรู้ได้ถึงไอเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างนั้น
ตอนที่ 444 ฉันไม่ผิดนะ!
ต่อให้ไม่เห็นใบหน้าของเขา อวี๋ซงก็รับรู้ได้ถึงไอเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างนั้น
คนกลุ่มหนึ่งเคลื่อนผ่านเข้าไปยังตึกระฟ้า แต่ทว่าไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมาสักคน
จู่ๆ ป๋อจิ่งชวนที่เดินนำอยู่ข้างหน้าก็ค่อยๆ ชะงักเท้าหยุดลง
คิ้วเข้มบนสีหน้าเย็นชาผูกเป็นปมแน่น ความหนาวจัดที่แผ่ออกมาจากร่างกายยิ่งทวีความรุนแรง
อวี๋ซงเงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย กลับได้เห็นสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอยู่ตรงหน้า
“คุณผู้หญิง คุณเข้าใจผิดไปแล้วจริงๆ นะ!”
เสียงที่คุ้นเคยนั้น ซีกหน้าที่คุ้นเคยนั้น…
สวรรค์โปรด คุณหนูเฉิน!
“มายเลิฟ คุณคือฮีโร่ของฉัน เจ้าชายของฉัน ฉันจะมอบหัวใจให้กับคุณ!”
อวี๋ซงตกใจสะดุ้งโหยง!
บัดซบ!
นี่มันเรื่องอะไร!
ทำไมคุณหนูเฉินถึงมาอยู่ที่นี่ได้
“คุณผู้หญิง ฉัน…ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิง!”
คนกลุ่มนั้นถึงบางอ้อขึ้นมาในทันที
ในบริษัทของพวกเขา เรื่องผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงไม่ใช่เรื่องที่แปลกนัก
สภาพของสาวผมบลอนด์คล้ายกับถูกจู่โจมอย่างหนัก ก่อนเธอจะเผยยิ้มยั่วยวนขึ้นอีกครั้ง
“จะเป็นไปได้ยังไง คุณคงไม่เคยชิมรสชาติของหญิงสาวสินะ ฉันสอนคุณได้น้า ถึงตอนนั้นมันอาจจะทำให้คุณ สำ ลัก ความ สุข จน ตาย”
ในตอนนั้นอวี๋ซงแทบอยากจะตกน้ำตายตามมือถือเครื่องเมื่อกี้ไป!
เฉินฝานซิงเหลืออดกับการถูกรังควานเต็มที เธอหลับตาแล้วเบี่ยงหน้าหลบไปอย่างระอา ยามที่สายตาเธอซัดไปเห็นเข้ากับร่างของอีกคนตรงประตูใหญ่ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันที
แต่ในตอนนั้น สาวต่างแดนคนนั้นกลับกดจูบลงบนมุมปากของเธอไปหนึ่งครั้ง
เฉินฝานซิงรีบดึงสายตากลับมาด้วยความตื่นตัว ก่อนจะมองเธออย่างตะลึง
“คุณ…”
เรี่ยวแรงมหาศาลได้จู่โจมเข้ามาในทันที แขนข้างหนึ่งของเฉินฝานซิงถูกจับเอาไว้แน่นก่อนจะถูกรั้งเข้าไปหาแผ่นอกของใครบางคน
เจ้าของดวงตาสีครามและผมสีบลอนด์ยังคงจับแขนของเฉินฝานซิงเอาไว้ เธอมองชายที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นมาใหม่อย่างไม่ยินยอม
“คุณจะทำอะไร”
พนักงานต้อนรับหลายคนขวัญกระเจิงตั้งแต่เห็นป๋อจิ่งชวนเหยียบเข้ามาในประตูแล้ว ยิ่งเมื่อได้เห็นนายเหนือหัวของพวกเขาลงแข่งใน ‘ศึก’ ครั้งนี้ด้วย แข้งขาของพวกเธอก็พลันอ่อนยวบจนสั่นไม่หยุด!
ป๋อจิ่งชวนจ้องมองเจ้าของเรือนผมสีทองและนัยน์ตาสีครามนั้นอย่างเย็นยะเยือก เสียงของเขาทุ้มเย็นจนถึงที่สุด!
“เขาเป็นของฉัน!”
อวี๋ซงเข่าทรุดจนแทบล้มไปกองกับพื้น!
ผมไหว้ล่ะครับคุณผู้ชาย ไว้ชีวิตพวกเธอด้วยเถอะ!
ทุกคนมองฉากตรงหน้าตาค้าง อ้าปากหวอ และสมองหยุดสั่งการไปชั่วขณะ!
ว…ว่าไงนะ!
สาวผมบลอนด์นัยต์สีครามนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ป๋อจิ่งชวนยกมืออีกข้างขึ้นโอบเธอเข้ามา
“สัญญาที่ทำไว้กับพ่อเธอ…สิ้นสุดลงตรงนี้!”
เมื่อพูดจบก็ไม่รอให้ใครต่อใครได้โกยคางที่ทำหล่นลงบนพื้นขึ้นมาเสียก่อน ป๋อจิ่งชวนก็ได้ลากเฉินฝานซิงขึ้นลิฟต์มุ่งตรงไปยังห้องทำงานของผู้บริหารสูงสุด
ความขุ่นมัวของเขาดูรุนแรงกว่าครั้งไหนๆ จนอดทำให้เธอประหลาดใจไม่ได้
“ขอโทษที่มาหาคุณกะทันหันนะ ฉัน…”
ป๋อจิ่งชวนไม่สนที่เธอพูดแม้แต่น้อย เขาลากเธอเข้าไปในห้องน้ำในห้องนั่งเล่นและเปิดก๊อกน้ำออก ดึงกระดาษเช็ดทำความสะอาดออกมาแล้วเช็ดลงไปที่ปากของเธอ!
การกระทำของเขาไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย ความโหดร้ายตรงหว่างคิ้วนั้นทำเอาความกลัวเกาะกินหัวใจ!
ปากนุ่มของเฉินฝานซิงถูกเช็ดจนระบม
“ป๋อจิ่งชวน พอได้แล้ว มันเจ็บ…”
การกระทำหยุดชะงักลง ป๋อจิ่งชวนมองเธอวูบหนึ่ง เขาสลัดกระดาษแผ่นนั้นทิ้งไปอีกทาง ก่อนจะยกเธอขึ้นวางบนอ่างล้างมือ
“ป๋อจิ่งชวน!”
เฉินฝานซิงร้องอุทานออกมา พลางผลักเข้าที่ไหล่ของเขา
เธอมองเปลวเพลิงที่ลุกท่วมตัวของเขาอย่างจนปัญญา
“ฉันไม่ผิดนะ!”
โทสะของป๋อจิ่งชวนไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย เขาคำรามใส่เฉินฝานซิงอย่างเกรี้ยวกราด
“คุณทอดสะพานให้ผู้หญิง!”
YOU MAY ALSO LIKE
