ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 519 ฉันก็เพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก / ตอนที่ 520 ได้ยินหรือยัง
ตอนที่ 519 ฉันก็เพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก
ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังสงสัยและหน้านิ่วด้วยความไม่พอใจ ร่างเพรียวบางอ่อนนุ่มของเฉินฝานซิงก็เข้าไปประชิดกับแผงอกของเขาอย่างกะทันหัน สองมือพลันคล้องคอเขาเอาไว้พร้อมเขย่งปลายเท้า ก่อนจะประทับรอยจูบลงไปบนเรียวปากของป๋อจิ่งชวนอย่างแม่นยำ
นัยน์ตาดำขลับของป๋อจิ่งชวนปรากฏความเคลิบเคลิ้มหลงใหลไปชั่วขณะ เพราะท่วงท่าที่พุ่งเข้ามาแบบปุบปับของเธอทำให้แขนของเขาโอบอยู่รอบเอวเธอไว้อย่างขัดไม่ได้
ริมฝีปากของเฉินฝานซิงบดขยี้อยู่บนเรียวปากที่เย็นชืดของป๋อจิ่งชวนไม่หยุด สุดท้ายก็สอดปลายลิ้นเข้าไปให้ปากเขาเผยอออก ลิ้นของเธอรุกล้ำเข้าไปราวกับไม่มีอะไรเหนือความคาดหมาย
ไล้เลียไปตามแนวฟันของเขา คลอเคลียอยู่ที่ปลายลิ้นของเขา หลังจากที่ตวัดลิ้นไปมาจนทั่วอย่างหนำใจแล้ว เฉินฝานซิงจึงผละออกมาหายใจหอบ
ปลายจมูกของทั้งสองคนแนบชิดกัน เฉินฝานซิงจ้องมองเขาในระยะที่ใกล้เพียงคืบ ลมหายใจร้อนผ่าวและกระสับกระส่าย ลมหายใจอ่อนๆ ของเธอและลมหายใจที่หนักแน่นของป๋อจิ่งชวนประสานแนบแน่น แพขนตางอนยาวสั่นสะท้าน
ใบหน้าหล่อเหลาของป๋อจิ่งชวนถูกไฟส่องสว่างครึ่งหน้า และอีกด้านอยู่ภายใต้เงามืด ดวงตาดำสนิทกลับจ้องหน้าเธอตาไม่กะพริบ
ใบหน้าที่เครื่องหน้ารับกันอย่างสวยงาม ดูสมบูรณ์แบบและสง่า เพียงแต่ในเวลานี้แก้มที่ขาวเนียนนั้นถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงระเรื่อจากความเขินอาย
เพียงนิดเดียว ก็ทำให้ดูอ่อนโยนน่าทะนุถนอมขึ้นทันตา
มือที่โอบอยู่บนเอวของเธอออกแรงรัดแน่นขึ้น ป๋อจิ่งชวนก้มลงมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำปนแหบพร่าดังขึ้น
“นี่คุณกำลังพยายามทำดีเอาใจผมอยู่เหรอ”
เฉินฝานซิงพยักหน้า “ทำให้คุณหายโกรธ”
“…” ป๋อจิ่งชวนไม่ตอบโต้
นิ่งเงียบ เฉินฝานซิงไม่ได้รับการตอบสนอง จึงยื่นเรียวปากอมชมพูเข้าไปประทับบนริมฝีปากของเขาเบาๆ ราวกับจะพยายามเอาอกเอาใจก็ไม่ปาน จากนั้น ก็ช้อนตาที่มีแพขนตางอนยาวขึ้นมามองเขา พร้อมกับเอ่ยถามเบาๆ
“หายโกรธหรือยัง”
“คุณก็ใช้เล่ห์เพทุบายเป็นเหมือนกันนี่”
เฉินฝานซิงอมยิ้ม ลดปลายเท้าที่เขย่งอยู่ลง ก่อนจะถอยห่างออกมาจากป๋อจิ่งชวนเล็กน้อย “เพราะงั้น คุณไม่โกรธแล้วใช่ไหม”
สีหน้าของป๋อจิ่งชวนยังคงดูเคร่งขรึมอย่างเดิม ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาก็ไม่ได้ดูลงน้อยลงไปสักเท่าไหร่
เฉินฝานซิงเม้มริมฝีปาก มองเขาด้วยท่าทางลังเล
“ที่จริง เมื่อกี้แล้วฉันตั้งใจ…”
สีหน้าของป๋อจิ่งชวนดูดุดันขึ้นกว่าเดิม “ตั้งใจยั่วยวนเขาเหรอ”
เฉินฝานซิงส่งเสียงกระแอม สีหน้าบ่งบอกถึงความลำบากใจ ก่อนจะหลบสายตาพร้อมกับพูดว่า
“ก็แค่ลองดู…”
มือของป๋อจิ่งชวนออกแรงโอบเฉินฝานซิงแน่นขึ้นไปอีก “ลองดู? แล้วถ้าสำเร็จล่ะ คุณคิดจะทำอะไร”
“แน่นอนว่าไม่ทำอะไรอยู่แล้ว ฉันก็แค่อยากจะยั่วโมโหเฉินเชียนโหรวสักหน่อย จะไปคิดอะไรเยอะแยะแบบนั้นได้ยังไง ชีวิตนี้ก็แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แถมยังถูกคุณเห็นเข้าอีก…”
“แค่ครั้งเดียว?” ป๋อจิ่งชวนพูดน้ำเสียงเย็นชา
เฉินฝานซิงเลิกคิ้ว “ก็ใช่น่ะสิ คุณเห็นฉันเป็นคนยังไง วันๆ คิดแต่เรื่องจะยั่วยวนคนอื่นหรือไง”
“ปีศาจสาว” ป๋อจิ่งชวนพูดนิ่งๆ
เฉินฝานซิงกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่ม “ว่าไงนะ”
“คอยยั่วยวนผมทุกวี่วัน ไม่ใช่ปีศาจหรอกเหรอ”
เฉินฝานซิงหน้าแดงทันควัน “ใครคอยยั่วยวนคุณทุกวี่วัน ฉันเปล่าซะหน่อย”
ปล่อยเธอไปเถอะ
เขาไม่ใช่ว่าโกรธอยู่เหรอ
ทำไมถึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
เมื่อเห็นใบหน้าขาวใสของเธอแดงก่ำ ดวงตาลึกล้ำของป๋อจิ่งชวนก็หรี่ลงเล็กน้อย ก่อนจะพลิกตัวกลับขึ้นมากดเฉินฝานซิงไว้กับบานประตูแทน
“ยังจะปากแข็ง ตอนนี้คุณยั่วผมอีกแล้ว”
เฉินฝานซิงเบิกตาโพลง ยังไม่ทันได้มีท่าทีตอบสนองอะไร ลำตัวสูงตระหง่านของป๋อจิ่งชวนก็โน้มลงมา ใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติอยู่ตรงหน้าเธอ ริมฝีปากรูปกระจับถูกเขายึดครองอย่างรวดเร็ว
เฉินฝานซิงแหงนหน้ายอมรับจูบที่เต็มไปด้วยลมหายใจเป็นเอกลักษณ์ของป๋อจิ่งชวนนี้ ปล่อยให้เขารุกล้ำเข้าไปในปากของเธอด้วยความดุดันรุนแรงอยู่อย่างนั้น
กอดรัดกันอย่างแนบแน่น ทำให้ภายในห้องน้ำที่เดิมทีเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำยาทำความสะอาดกลับกลายเป็นกลิ่นลมหายใจของทั้งสองคนผสมกลมกลืนกัน
ทั้งสับสนว้าวุ่นและชวนหลงใหล
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงงดให้ใช้บริการเวลานี้ได้ นี่มันโซนสำหรับแขกวีไอพีนะ”
“ชู่ว เธอจะไปเข้าใจอะไร ก็เพราะว่าเป็นโซนเฉพาะสำหรับแขกวีไอพีนี่แหละ พวกคุณชายบ้านรวยพวกนั้นบางทีอาจจะอยากหาอะไรที่เสียวซ่านก็ได้ เธอฟังดูสิ…”
ตอนที่ 520 ได้ยินหรือยัง
เพราะกั้นไว้ด้วยแค่ประตูบานเดียว เฉินฝานซิงจึงได้ยินเสียงของหญิงสาวสองคนด้านนอกประตูอย่างชัดเจน
เธอถึงกับจินตนาการภาพของหญิงสาวสองคนนั้นออกเลยว่าพวกเธอกำลังโน้มตัวเข้ามาแนบประตูเพื่อตั้งใจฟังเสียงอย่างพินิจพิเคราะห์
และนั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เฉินฝานซิงคิดมากไปเอง เพราะหญิงสาวสองคนนั้นกำลังโน้มตัวแนบติดประตูเพื่อชะเง้อฟังเสียงอยู่จริงๆ
เฉินฝานซิงตื่นตระหนก สองมือที่กำลังดันไหล่ของป๋อจิ่งชวนไว้พลันออกแรงหวังจะผลักเขาออกไป
ทว่าป๋อจิ่งชวนกลับยังคงกดทับร่างของเธอไว้แน่นดังเดิม ทั้งยังออกแรงจูบมากกว่าเดิม
“อย่า…พอได้แล้ว…อุ๊บ...”
เธอไม่เหลือแม้แต่ช่องว่างที่จะพูด งึมงำออกมาได้ไม่กี่คำก็ถูกป๋อจิ่งชวนกลืนลงไปหมด
“ด้านนอก…มีคน…อื้ม...”
ป๋อจิ่งชวนไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลยด้วยซ้ำ ฝ่ามือหนาใหญ่ที่วางอยู่บนเอวค่อยๆ ลอดผ่านเสื้อเชิ้ตของเธอเข้าไปด้านใน
เฉินฝานซิงอดส่งเสียงครางรับออกมาไม่ได้ ลมหายใจที่พ่นออกมาตรงปลายจมูกเร่าร้อนรุนแรง
“อ๊ะ…”
เฉินฝานซิงอุทานออกมาเบาๆ ร่างกายพลันแนบติดและไหลไปตามประตู ข้อมือที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอโอบคอของป๋อจิ่งชวนเอาไว้แน่นตามสัญชาตญาณ
น้ำหนักทั้งร่างของเธอแทบจะทิ้งตัวอยู่บนร่างของเขา
ท่อนแขนของป๋อจิ่งชวนออกแรงดันตัวเธอขึ้นมาด้านบน พร้อมกับประโลมจูบที่มาพร้อมกับลมหายใจที่ร้อนผ่าวลงไปบนแอ่งคอของเธอ
มือใหญ่ที่วางอยู่บนทรวงอกของเธออ้อมผ่านรักแร้ ลูบไล้ไปตามผิวที่เนียนนุ่มไปจนถึงกลางหลัง ก่อนจะลูบไปตามแนวเส้นกระดูกสันหลังที่สวยงามของเธอเบาๆ แล้วค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปยังต้นคอช้าๆ แล้วประคองเอาไว้เพื่อบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมาให้เขาก้มลงจูบเธออีกครั้งได้อย่างสะดวก
“ได้ยินหรือยัง ข้างในกำลังร้อนแรงกันอยู่เลย”
“ดูเหมือน…ดูเหมือนจะจริงนะเนี่ย…เหมือนฉันได้ยินเสียงจูบกับเสียงหายใจหอบด้วย…พระเจ้าช่วย…”
ใบหน้าของเฉินฝานซิงแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม
แต่ว่า ทรวงอกที่แนบชิดติดกับแผงอกอบอุ่นกำยำของป๋อจิ่งชวนก็แผดเผาร้อนรุ่มอย่างชัดเจน
เมื่อคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นการกระทำของป๋อจิ่งชวน ภายในใจของเฉินฝานซิงก็ไม่มีการปฏิเสธแม้แต่น้อย ทั้งยังแฝงไว้ซึ่งความคาดหวังอยู่ลางๆ
ถ้าหากว่าเขายังทำต่อไปจนเกิดเรื่องเกินเลย เธอคงไม่ขัดข้อง…
ดีที่ป๋อจิ่งชวนปล่อยเธอออกมาเสียก่อน
อันที่จริงเธอก็มีความรู้สึกโชคดีที่ย้อนแย้งกันเองอยู่ภายใน
ที่นี่มันคือห้องน้ำสาธารณะนะ
ถ้าหากปล่อยตัวทำตามใจจนเกิดเรื่องอะไรไปมากกว่านี้ ถ้างั้นตูอไป พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา?
ครั้งแรกของเธอกับป๋อจิ่งชวน เกิดขึ้นในห้องน้ำสุดหรูโซนเฉพาะสำหรับแขกวีไอพีในคลับหวงปี้อวี๋เล่อ…
เฉินฝานซิง “…”
“ไปกันเถอะ ฟังคนอื่นทำอะไรกันจะไปน่าสนใจอะไร ต่างคนต่างกลับบ้านไปหาผู้ชายของตัวเองดีกว่า ไม่มีปัญหาอะไรที่เรื่องบนเตียงจะแก้ไม่ได้หรอกนะ”
“แหม เธอนี่ก็จริงๆ เลย…พูดอะไรของเธอน่ะ”
“ดูเธอเขินเข้าสิ…”
เสียงของทั้งสองคนที่ด้านนอกประตูฟังดูไกลออกไปเรื่อยๆ เฉินฝานซิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
มือของป๋อจิ่งชวนที่วางอยู่บนต้นคอลูบลงมา ก่อนที่จะเปลี่ยนทิศทางกลางคัน ไปหยุดอยู่ที่เอวของเฉินฝานซิงอีกครั้ง?
ดวงตาดำขลับมองเธอหน้านิ่ง น้ำเสียงแหบพร่าเบาบางราวกับหมอกควัน
“ได้ยินหรือยัง”
YOU MAY ALSO LIKE
