ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 537 เขาไม่ชอบทำตัวเป็นจุดสนใจ / ตอนที่ 538 เจอศัตรูหัวใจอีกครั้ง
ตอนที่ 537 เขาไม่ชอบทำตัวเป็นจุดสนใจ
สิ้นเสียงพูดของจี้อี้ สีหน้าของแต่ละคนก็เปลี่ยนไปทันที
ถึงกับจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าใช่ศิลปินในบริษัทหรือเปล่า คำพูดนี้ของจี้อี้กำลังถากถางพวกเธอว่าไม่เป็นที่รู้จักในวงการอย่างชัดเจน
เฉินฝานซิงที่ดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ แอบอมยิ้มออกมา นับวันยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของจี้อี้ฟังดูรื่นหูขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันคือศิลปินที่ถูกหลานอวิ้นไล่ออกมาอยู่ข้างนอก ทั้งยังประกาศว่าจะแบนอีก ตอนนี้ไม่อยากจะมีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวกับหลานอวิ้น แต่ว่าได้ยินที่พวกเธอพูดเมื่อกี้แล้ว ฉันว่าพวกเธอพูดได้ถูกต้อง ข้างกายหญิงสาว สิ่งที่สำคัญที่สุดก็ยังคงต้องเป็นชายหนุ่มเพียบพร้อมที่รู้ใจตัวเองสักคน…
ที่สำคัญกว่านั้นคือต้องมีเงิน มีหน้ามีตา จะให้ดีที่สุดก็ต้องเป็นผู้ชายที่มีอำนาจด้วย เป็นหญิงแห่งตระกูลสูงส่ง ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย ก็ดีจริงๆ นั่นแหละ รุ่นพี่เฉินเชียนโหรว คุณชายซูนับว่าไม่เลวเลยจริงๆ งั้นก็ขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยที่จะได้เข้าตระกูลใหญ่ไปเป็นคุณนายแล้ว”
ทุกคนคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าจี้อี้จะไม่รู้สถานการณ์ขนาดนี้ พากันงงกันยกใหญ่ แต่ละคนต่างก็หันไปดูสีหน้าของเฉินฝานซิง
แต่กลับพบว่าสีหน้าของเธอนั้นยังคงปกติดี
จี้อี้นี่สุดยอดไปเลย ต่อหน้าเจ้านายก็กล้า “หักหลัง” เพื่อนร่วมทีมขนาดนี้?
“แต่ว่าคุณชายซูดีใช้ได้ก็จริง แต่ผู้ชายอีกมากมายที่เอาชนะคุณชายซูได้ก็มีจำนวนไม่น้อย ถึงแม้ล้วนแต่เป็นคุณหญิงแห่งตระกูลใหญ่เหมือนกัน แต่ถ้าจะพูดถึงนิสัยท่าทางโดยรวมแล้ว ประธานเฉินของพวกเรา…”
“จี้อี้!”
เมื่อสังเกตเห็นว่าปากของจี้อี้กำลังจะควบคุมไว้ไม่อยู่แล้ว เฉินฝานซิงก็ร้องเรียกชื่อเธอขึ้นมาเบาๆ
คนอื่นถึงแม้จะสงสัย แต่ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงร้องอุทานด้วยความตกใจจากลุ่มผู้คนดังขึ้นเสียก่อน
“นั่น…นั่นคือ…”
“ผู้บริหารป๋อซื่อ”
ป๋อจิ่งชวนมาในชุดสูทไฮแบรนด์ราคาสูงสีดำเรียบกริบไร้รอยยับ กางเกงสูทตรงดิ่งห่อหุ้มขาที่สูงยาวทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ ดูสูงตระหง่าน
เครื่องหน้าที่งดงามเกินคนธรรมดาทั่วไป ดวงตาดำสนิท สายตามองตรงไปข้างหน้าอย่างเฉยชา สีหน้านิ่งเรียบ ทุกส่วนบนใบหน้าประณีตงดงาม ราวกับเป็นลายเส้นละเมียดละไมที่เกิดจากช่างผีมือชั้นสูง ทุกเส้นบรรจบกันได้อย่างลงตัวพอดิบพอดี เกิดเป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่ธรรมดา
เขาเดินผ่านคนที่มีตำแหน่งสูงเช่นเดียวกันเข้ามาด้วยท่าทางระมัดระวัง ทุกย่างก้าวหนักแน่นมั่นคง ริมฝีปากเรียวบางเม้มเล็กน้อย ทั้งตัวเปล่งประกายความสูงสง่าน่าหลงใหลออกมาอยู่รำไร
ทั้งๆ ที่สีหน้านิ่งเฉยไร้การเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ แต่กลับให้ความรู้สึกมาดมั่นน่าเกรงขาม
นั่นเป็นความสง่าและความมีเสน่ห์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ไม่มีใครอาจเทียบทาน
“พระเจ้าช่วย…”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นประธานบริหารเครือป๋อซื่อในระยะประชิดแบบนี้”
“นั่นสิ เขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจมาโดยตลอด อยู่เมืองนี้มาตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขามาร่วมงานในที่สาธารณะแบบนี้”
“ชิ นั่นเป็นเพราะพวกเธอต่ำต้อยเกินไปน่ะสิ เธอลองถามเชียนโหรวดู เขาเคยเจอประธานป๋อมากี่ครั้งแล้ว”
ฟ่านหรูอวิ๋นพึมพำอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าหงุดหงิด
สายตาเฉินเชียนโหรวจดจ้องอยู่บนตัวของป๋อจิ่งชวนด้วยสีหน้าที่ตื่นตกใจเล็กน้อย
“ที่จริงแล้วก็เปล่าหรอก…เขาไม่ค่อยเข้าร่วมงานเลี้ยงจริงๆ นั่นแหละ ฉันเคยเจอเขาอยู่บ้าง แต่ก็แค่ที่งานรับตำแหน่งของเขา งานเลี้ยงมหาวิทยาลัย แล้วก็ยังมีงานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านสกุลเผย ล้วนแต่เป็นงานเลี้ยงที่จัดภายในทั้งนั้น ได้เจอเขาในงานแบบนี้ก็นับเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน”
“มิน่าล่ะ…ก่อนหน้านี้ที่เขาขึ้นรับตำแหน่ง ถึงแม้จะมีข่าวออกมาเยอะแยะ แต่หลังจากนั้นไม่นานข่าวเกี่ยวกับเขาบนอินเทอร์เน็ตก็หายไปหมดเลย ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตาตัวเอง ฉันคงไม่รู้ว่าเขาคือประธานกรรมการบริหารเครือป๋อซื่อน่ะ”
“ฉันก็เหมือนกัน คนแบบเขาเนี่ย เป็นบุคคลที่มีชีวิตอยู่ในตำนาน ถึงแม้จะเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขากันหมด แต่คนที่เคยเจอเขาจริงๆ นั้นไม่เยอะเลย”
ตอนที่ 538 เจอศัตรูหัวใจอีกครั้ง
“ฉันก็เหมือนกัน คนแบบเขาเนี่ย เป็นบุคคลที่มีชีวิตอยู่ในตำนานเล่า ถึงแม้จะเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขากันหมด แต่คนที่เคยเจอเขาจริงๆ นั้นไม่เยอะเลย”
“พระเจ้าช่วย ฉันไม่กล้าใช้คำว่า ‘หล่อ’ มาบรรยายเขาด้วยซ้ำ รู้สึกว่ามันโลว์เกินไป”
“ทำยังไงดี ทำยังไงดี อยากแต่งงานกับเขาจังเลย”
…
ไม่เพียงแต่เหล่าสาวๆ ที่ยืนอยู่ข้างเฉินเชียนโหรวเท่านั้น แม้แต่ผู้หญิงทุกคนในงานต่างก็หลงใหลและอยากจะพุ่งเข้าไปหาชายหนุ่มผู้สง่างามไม่มีใครเทียมผู้นี้
ในขณะที่บรรดาสาวๆ กำลังเคลิบเคลิ้มจนใกล้จะละลายกันไปหมด จี้อี้ก็รีบควงแขนเฉินฝานซิงด้วยท่าทางตื่นเต้น
“ประธานเฉิน รีบดูเร็ว คุณป๋อมาแล้ว”
เฉินฝานซิงหันไปมองจี้อี้ปราดหนึ่ง สุดท้ายก็ดึงมือเธอออกแล้วเดินตรงไปนั่งยังที่นั่งแถวหน้าสุด
“ประธานเฉิน?”
จี้อี้ไม่เข้าใจกับพฤติกรรมของเฉินฝานซิง เมื่อกี้เฉินเชียนโหรวและพวกคนกลุ่มนี้เอาเรื่องของประธานบริหารซูซื่อมาถากถางเธอ ตอนนี้ถือเป็นโอกาสเด็ดในการเอาคืนแล้ว ทำไมประธานเฉินถึงได้ทำท่าทางราวกับไม่รู้จักคุณป๋อเลยสักนิดล่ะ
“ตอนนี้เขาไม่ว่างมาสนใจเราหรอก สงบเสงี่ยมหน่อย จะได้ไม่ทำให้เขาเสียสมาธิ”
จี้อี้ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก เมื่อหันกลับไป กลับเห็นเขาถูกกลุ่มคนห้อมล้อมไว้ตั้งนานแล้ว ดูเหมือนกำลังจะเชิญให้ไปที่ไหนสักแห่ง
คนแบบนี้เมื่อปรากฏตัวขึ้นก็ถูกกำหนดให้เป็นเป้าหมายในการชมเชยของผู้คน
เธอถอนหายใจด้วยความผิดหวังเล็กน้อยแล้วหันไปมองเฉินฝานซิงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดี
ถ้าหากต่อไปคุณป๋อยังเป็นแบบนี้อยู่อีก งั้นประธานเฉินก็ไม่น่าสงสารแย่เหรอ
ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน สิ่งที่มักจะละเลยได้ง่ายที่สุดก็คือผู้หญิง
ถ้าเธอถูกละเลยแบบนี้ เธอจะต้องเสียใจมากแน่ๆ
แต่ประธานเฉินกลับยังคงคิดหน้าคิดหลังแทนเขา…
หลังจากที่ป๋อจิ่งชวนถูกกลุ่มคนรุมล้อมพาเดินออกไปไม่นาน ที่หน้าประตูก็เกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง
“แม่เจ้า วันนี้นี่ดีจริงๆ เลย คุณชายผู้สูงศักดิ์ปรากฏตัวขึ้นคนแล้วคนเล่า”
เฉินฝานซิงกำลังก้มหน้าดูรายชื่อของที่จะประมูลในคืนนี้จึงไม่ได้สนใจเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นเบื้องหลัง
ไม่นานนัก ที่นั่งข้างเธอก็มีใครคนหนึ่งเข้ามานั่ง
เสียงความเคลื่อนไหวไม่เบา เฉินฝานซิงจึงรู้สึกได้ พลันหันไปทางอีกฝ่ายแล้วพยักหน้าเบาๆ ทว่าในระหว่างที่กำลังมองเขานั้น สายตาที่จดจ้องไปยังใบหน้าชายหนุ่มก็ค่อยๆ ชะงักงัน
“คุณ…”
ดวงตาของเฉินฝานซิงฉายประกาย มองดูเผยอวิ๋นเจ๋อที่นั่งอยู่ในท่วงท่าสบายๆ ด้วยความกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ชุดสูทที่เป็นระเบียบเรียบร้อยและใบหน้าหล่อเหลาของเขาชวนหลงใหล
“ไม่เจอกันนานเลย”
เผยอวิ๋นเจ๋อเอ่ยทักทายอย่างเรียบๆ ก่อน เฉินฝานซิงพยักหน้าตอบรับด้วยความเก้อเขิน “ไม่เจอกันนานนะคะ”
เขามองไปรอบๆ ปราดหนึ่ง ในขณะที่นั่งพิงพนักเก้าอี้และไขว่ห้างด้วยท่าทางสง่างาม สายตานิ่งเรียบหยุดอยู่ที่บางจุดไปครู่หนึ่งก่อนจะละสายตากลับมาด้วยท่าทีไม่รีบร้อนใดๆ ความสุขุมที่ไม่สอดคล้องกับอายุของเขาแผ่ซ่านออกมาจากร่าง
“เดิมทีตั้งใจจะซื้อกุหลาบมาให้คุณสักช่อ แต่ผลปรากฏว่าเมืองผิงเฉิงของพวกคุณ มีเรื่องแปลกใหม่ไม่น้อยเลยจริงๆ ผมไปตระเวนตามหาร้านดอกไม้ติดกันหลายร้าน แต่กลับไม่มีดอกกุหลาบเลยสักที่ ตอนนี้ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเปิดสวนกุหลาบในเมืองผิงเฉิงของพวกคุณดีไหม”
เฉินฝานซิงยกมุมปาก รู้สึกว่าโชคดีจริงๆ ที่เขาซื้อดอกกุหลาบมาไม่ได้
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์คราวก่อนที่เผยอวิ๋นเจ๋อมอบดอกกุหลาบให้เธอจนทำให้ป๋อจิ่งชวนจำฝังใจ เธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
ถ้าหากเผยอวิ๋นเจ๋อมอบดอกกุหลาบให้กับเธอในสถานการณ์แบบนี้ ป๋อจิ่งชวนคงคลุ้มคลั่งออกมาตรงนั้นแน่
“สมแล้วที่คุณชายเผยเป็นนักธุรกิจ มองเห็นโอกาสในการทำธุรกิจในพริบตา”
YOU MAY ALSO LIKE
