ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 551 เซอร์ไพรส์มาแล้ว / ตอนที่ 552 ความรักของพวกเขา
ตอนที่ 551 เซอร์ไพรส์มาแล้ว
เงยหน้าขึ้นไปดูเฉินฝานซิงอีกครั้ง ก็เห็นเธอกำลังยกยิ้มมุมปากอยู่ นั่นทำให้เธออยากจะเข้าไปฉีกเฉินฝานซิงออกเป็นชิ้นให้รู้แล้วรู้รอด!
“เชียนโหรว เธอช่างโชคดีจริงๆ ดูคุณชายซูสิ ถึงกับแข่งขันกับพี่สาวของเธอเพื่อเธอเลยนะ”
“เก้าสิบล้านเลยนะ แค่แหวนวงเดียว เธอนี่ช่างอิจฉาจริงๆ”
“เห็นได้ชัดเลยว่าคุณชายซูของพวกเรารักเชียนโหรวของเรามากแค่ไหน”
หลังจากที่มีผู้คนมารุมล้อมแสดงความยินดี สีหน้าของเฉินเชียนโหรวจึงดูดีขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
เธอจับมือของซูเหิงอย่างเบาแรง แล้วพูดขึ้นเสียงอ่อน “ขอบคุณนะคะ พี่เหิง เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ฉันจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิตเลย”
น้ำเสียงของเฉินเชียนโหรวเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ทำให้ความไม่สบายใจของซูเหิงบรรเทาลงมาได้บ้าง
“เธอชอบก็ดีแล้ว”
เฉินเชียนโหรวพยักหน้า “ฉันชอบมากจริงๆ ค่ะ”
ขณะนั้นเอง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ขอแสดงความยินดีกับคุณชายซูของพวกเราที่ในที่สุดก็ประมูล ‘มายควีน’ ไปได้ ไม่รู้เลยว่าที่คุณชายซูยอมทุ่มเงินมากมายโดยไม่เสียดายเพื่อให้ได้มาซึ่งแหวนวงนี้ในค่ำคืนนี้นั้นเป็นเพราะเหตุใดกันแน่”
พิธีกรแน่นิ่งไปด้วยสีหน้าดูมีเลศนัย ใบหน้าที่ดูลึกลับนั้นกวาดสายตาลงมาด้านล่างเวที จากนั้นก็พูดต่อ
“ไม่สู้พวกเราเชิญเจ้าตัวขึ้นมาบนเวทีเพื่อแบ่งปันเรื่องราวให้พวกเราฟังกันดีกว่า คิดว่าอย่างไรบ้างครับ”
พิธีกรปรบมือต้อนรับนำขึ้นมาก่อน แน่นอนว่าคนอื่นๆ ก็ไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว
“ว้าว ว้าว ว้าว”
“เชียนโหรว เซอร์ไพรส์ของคืนนี้มาแล้ว”
“โอ้ววว”
ตอนนี้แหวนก็ประมูลมาได้แล้ว ย่อมต้องมีนางเอกสักคนมาเข้าคู่เป็นธรรมดา
ซึ่งก็แน่นอนว่าเป็นเฉินเชียนโหรวโดยไม่ต้องสงสัย
เมื่อเริ่มรู้สึกได้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ผู้คนรอบๆ ก็เริ่มส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาพร้อมกับพากันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกช่วงเวลาสุดแสนโรแมนติกนี้
เหล่านักข่าวยิ่งเตรียมการมาอย่างดี รีบคว้ากล้องตามร่างสูงตระหง่านของซูเหิงในทันที
เฉินเชียนโหรวถูกกลุ่มคนห้อมล้อม สีหน้าแฝงไว้ซึ่งความตื่นเต้นที่ยากจะปกปิด สายตาจดจ้องไปยังซูเหิง
วันนี้ซูเหิงใส่ชุดสูทสีกรม ดูสูงสง่า ประกอบกับรูปร่างที่สูงโปร่งกำยำและออร่าที่ติดตัวมาแต่เกิด อีกทั้งเครื่องหน้าที่หล่อเหลางดงาม เพียงพอที่จะดึงดูดผู้หญิงหลายต่อหลายคน
เหล่าสาวๆ ที่อยู่ในงานเมื่อได้เห็นชายหนุ่มที่ทั้งรูปงามและสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ต่างก็พากันหลงใหลอีกทั้งยังรู้สึกอิจฉาเฉินเชียนโหรวเป็นอย่างมาก
ได้รับสายตาชื่นชมจากผู้คนส่วนใหญ่ ในใจของเฉินเชียนโหรวก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นดีใจมากกว่าเดิม
ซูเหิงรับไมค์ที่พิธีกรยื่นมาให้ ยืนอยู่บนเวที ภายใต้แสงไฟเจิดจ้าที่ส่องลงมาทำให้เขาดูดีโดดเด่นสะดุดตามากกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด
เฉินฝานซิงมองเขาที่ยืนอยู่กลางเวทีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเฉยชา
“การทำเพื่อการกุศล เป็นสิ่งที่พวกเราพึงปฏิบัติอย่างไม่ควรหลีกเลี่ยง ขอบคุณการจัดงานยิ่งใหญ่ทุกปีของ Red-carpet ที่ทำให้ผู้คนได้มารวมตัวกันทำการกุศลมากขึ้น ร่วมกันช่วยเหลือสังคมและผู้ป่วย เด็ก ผู้ยากไร้ รวมไปถึงเหล่าเพื่อนมนุษย์ที่ตกทุข์ได้ยากและต้องการความช่วยเหลือ”
“เนื่องจากช่วงนี้ยุ่งอยู่กับการทำงานตลอด ทำให้ละเลยในเรื่องชีวิตความสัมพันธ์ของตัวเองไปบ้าง ดังนั้นวันนี้ จึงอยากจะขอยืมเวทีงานเลี้ยงการกุศลในค่ำคืนนี้มาทำเรื่องส่วนตัวสักเรื่องหนึ่ง แล้วก็หวังว่าทุกท่านจะช่วยเป็นประจักษ์พยาน…”
“โอ้ววว”
ผู้คนส่งเสียงโห่ร้องด้วยความสนใจ
“ขอแต่งงาน ขอแต่งงาน ขอแต่งงาน”
ใบหน้ายิ้มแย้มของซูเหิงปรากฏให้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยน แววตาที่แฝงไว้ซึ่งความหมายลึกซึ้งมองไปยังเฉินเชียนโหรวที่กำลังถูกผู้คนห้อมล้อมอยู่
เมื่อซูเหิงมองมา เหล่าสาวๆ หลายคนที่ล้อมรอบอยู่ก็พากันผลักเฉินเชียนโหรวด้วยท่าทีหยอกล้อ เฉินเชียนโหรวก้มหน้าด้วยความเขินอาย ขณะนั้นเองสายตาก็หันไปมองทางเฉินฝานซิง ทั้งยังเผยรอยยิ้มได้ใจอย่างผู้ชนะออกมา
“เชียนโหรว ขอโทษนะ ช่วงนี้ฉันละเลยเธอมาตลอดเลย ถึงกับขนาดที่พรุ่งนี้ก็จะมีพิธีหมั้นของพวกเราสองคนแล้ว แม้แต่การขอแต่งงานดีๆ ยังไม่ได้ทำให้เธอเลย เพราะงั้นวันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของฉัน…”
ตอนที่ 552 ความรักของพวกเขา
“เชียนโหรว ขอโทษนะ ช่วงนี้ฉันละเลยเธอมาตลอดเลย ถึงกับขนาดที่พรุ่งนี้ก็จะมีพิธีหมั้นของพวกเราสองคนแล้ว แม้แต่การขอแต่งงานดีๆ ยังไม่ได้ทำให้เธอเลย เพราะงั้นวันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของฉัน…”
เขาหยุดนิ่งแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยปากขึ้นอย่างช้าๆ
“เชียนโหรว ขอบคุณที่เธอไม่ทิ้งฉันไปเพราะเสียงจากผู้คนภายนอก ความผิดพลาดและอ้อมกอด มักจะอยู่ที่ใจ ขอบคุณเธอที่สุดท้ายให้โอกาสฉันได้โอบกอดเธอ…
ขอบคุณเธอที่อยู่เคียงข้างฉันมาจนถึงตอนนี้ ในตอนที่ฉันท้อแท้และพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอปลอบใจและให้กำลังฉัน ข้ามผ่านปัญหามาด้วยกันหลายครั้งหลายครา…
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เธออดทนและทุ่มเทเพื่อฉันมาโดยตลอด…
ความอ่อนโยน จิตใจดี ความใจกว้าง ความฉลาดของเธอดึงดูดฉันอย่างสุดซึ้ง การที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอคือเรื่องที่สวยงามที่สุดในชีวิตนี้ของฉันแล้ว…”
ในระหว่างที่พูด สายตาของซูเหิงก็อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ ทุกคำพูดของเขาล้วนแต่เป็นทุกรายละเอียดเล็กๆ ตั้งแต่ที่เขาและเฉินเชียนโหรวได้พบกัน รู้จักกัน จนกระทั่งรักกัน ความทรงจำที่สวยงามทำให้คนกลับเข้าไปสู่วังวนนั้นอีกครั้งได้อย่างง่ายดาย
ราวกับว่าความรักของพวกเขาเป็นความสวยงามที่บริสุทธิ์ที่สุดบนโลกใบนี้ เป็นรสชาติที่น่าจดจำและโรแมนติกที่สุด
ผู้คนโดยรอบถูกน้ำเสียงของเขาขับกล่อมจนเงียบลงไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตกอยู่ในภวังค์ความรักลึกซึ้งของทั้งคู่
ทว่ามุมปากของเฉินฝานซิงกลับดูเยือกเย็นดุดันขึ้นกว่าเดิม บนใบหน้าที่ดูสวยสง่าเต็มไปด้วยความเฉยชา
ไม่ทิ้งเขาไปเพราะเสียงจากผู้คนภายนอกงั้นเหรอ
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่มือที่สามที่คิดอยากจะได้ผู้ชายของคนอื่นมีเหตุผลที่ทรงเกียรติขนาดนี้
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คนที่ข้ามผ่านปัญหาความยากลำบากหลายครั้งหลายครากลายเป็นเฉินเชียนโหรว
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เฉินเชียนโหรวกลายเป็นคนที่คอยอดทนและทุ่มเทคนนั้น
เธออดทนอะไรกัน
คืออดทนจากการหาเรื่องโดยไม่ยอมอ่อนข้อให้ หรือว่าการโจมตีเพื่อแก้แค้นจากเฉินฝานซิงหลายต่อหลายครั้งงั้นเหรอ
อ่อนโยน?
จิตใจดี?
ใจกว้าง?
ฉลาด?
เหอะ…
เหอะ เหอะ…
เฉินฝานซิงยกมือขึ้นเสยผม หลังจากมือหยุดอยู่ตรงบริเวณหน้า เธอก็ก้มหน้าหัวเราะด้วยท่าทางประชดประชัน
นี่เป็นการเตือนสติเธออีกครั้งว่าที่ผ่านมานั้น เธอโง่มากแค่ไหน
ทุกคำพูดของซูเหิงตอนนี้ ลึกซึ้งกินใจ
โดยเฉพาะหญิงสาวทุกคนในงานผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อโหยหาความรัก เวลานี้ต่างก็ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก
มีเพียงแค่เฉินฝานซิงเท่านั้นที่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและเหยียดหยาม
สุดท้าย เธอก็เงยหน้าขึ้นมา สายตาที่เย็นชาคู่นั้นราวกับน้ำแข็งอาบยาพิษไม่ปาน เธอจ้องไปยังซูเหิงที่ในเวลานี้กำลังพร่ำพรรณนาความรักลึกซึ้งอยู่บนเวที
ขณะนั้นเอง พิธีกรก็หยิบแหวนมายควีนวงนั้นออกมาหยุดตรงหน้าซูเหิงด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยื่นแหวนให้เขา
ซูเหิงอมยิ้มพลางรับแหวนวงนั้นมาด้วยท่าทางจริงจัง จากนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่บนตัวเฉินเชียนโหรวอีกครั้ง
เฉินเชียนโหรวกัดริมฝีปาก ใบหน้าขาวสะอาดดูบอบบางเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความสุข
สาวงามร้องไห้ อย่างไรก็ยังคงงดงาม
กลุ่มหญิงสาวที่กำลังยืมล้อมเฉินเชียนโหรวอยู่เมื่อเห็นสถานการณ์ดังนั้นก็พากันดันเธอขึ้นไปบนเวทีตรงหน้าซูเหิง
ซูเหิงมองเธอด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะย่อตัวลงช้าๆ คุกเข่าข้างเดียวลงที่พื้นแล้วชูแหวนไปทางเธอ
ใบหน้าที่เคล้าไปด้วยน้ำตาของเฉินเชียนโหรวฉายประกายความประหลาดใจออกมาในพริบตา มือข้างหนึ่งจับกระโปรงไว้ด้วยความตื่นเต้น มืออีกข้างป้องปาก พร้อมทั้งก้มลงมองไปที่ซูเหิงด้วยสีหน้าที่ทั้งซาบซึ้งและดีใจ
“อนุญาตให้ฉันได้ดูแลเธอในไปทุกๆ วันของชีวิตด้วยเถอะนะ ให้การมีตัวตนอยู่ของฉันทำให้เธอมีความสุขนะ เชียนโหรว แต่งงานกับฉันนะ”
ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องที่ตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ซูเหิงก็ยังคงพูดอย่างระมัดระวัง
YOU MAY ALSO LIKE
