ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 559 เทศกิจรีบมาจัดการพวกแจกอาหารสุนัขด่วน! / ตอนที่ 560 เป็นอะไรกัน
ตอนที่ 559 เทศกิจรีบมาจัดการพวกแจกอาหารสุนัขด่วน!
นี่มันอะไรกัน
ประธานป๋อกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่!
เฉินเชียนโหรวเองก็มองดูเรื่องเหนือความคาดหมายตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อและไม่ทราบสาเหตุไม่ต่างกัน
เกิดอะไรขึ้น
ทำไมมันถึงไม่เหมือนกับที่เธอคิดไว้เลย
ถัดไปจากเก้าอี้ว่างตัวหนึ่ง คลื่นพายุได้โหมกระหน่ำขึ้นในใจของจี้อี้
ที่แท้ ผู้ชายที่เขาลือกันว่าไม่ไว้หน้าใคร ไม่สนใจผู้หญิง แต่เมื่อมีความรู้สึกขึ้นมาก็มีสภาพเช่นนี้นี่เอง
นับตั้งแต่นาทีที่ประธานเฉินยืนขึ้นบนเวที คุณป๋อก็ไม่ล่ะสายตาไปจากเธอแม้เพียงเสี้ยวนาทีเดียว นัยน์ตาสีดำขลับที่ตัดกับสีขาวอย่างชัดเจนคู่นั้นเอ่อล้นไปด้วยความปิติและลุ่มหลงอย่างไม่คิดปกปิด
โดยเฉพาะยามเมื่อเห็นประธานเฉินอยู่บนเวทีและถูกผู้คนพูดจาปรามาส แม้ว่าประธานเฉินจะฝืนทนและไม่ใส่ใจมาตลอด แต่ทว่าสีหน้ากลับดูย่ำแย่ไปลงทุกที
ทุกครั้งที่สีหน้าของประธานเฉินเยือกเย็นขึ้นหนึ่งส่วน โทสะในดวงตาของคุณป๋อก็จะทวีขึ้นเป็นสองส่วน
เธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ที่ทั้งคู่กำลังปกปิดมันอยู่นี้คือสิ่งใดกันแน่ แต่ว่าสุดท้าย…
คุณป๋อก็ระเบิดมันออกมาเพราะประธานเฉิน
เฉินฝานซิงที่เห็นป๋อจิ่งชวนแสดงออกถึงความฉุนเฉียว หัวใจของเธอกลับอ่อนยวบ
ยิ่งรู้จักกันมากเท่าไหร่ เธอก็พบว่าป๋อจิ่งชวนมีเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้เธอถลำลึกลงไปจนกู่ไม่กลับ
แต่ถึงกระนั้น ก็ใช่ว่าเขาจะทำให้เธอกู่ไม่กลับได้เสียที่ไหน
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งครั้ง พลางส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มจางๆ
“ไม่พังอะไรแล้วละค่ะ ฉันเกรงว่าจะชดใช้ไม่ไหว”
“ผมบอกเหรอว่าจะให้คุณชดใช้” น้ำเสียงของป๋อจิ่งชวนยังคงแฝงไปด้วยโทสะที่ยากจะทุเลา
ฝูงชนตื่นตะลึงกันอีกครั้ง
นี่…
รอยยิ้มอบอุ่นได้ฉาบขึ้นบนใบหน้าอันเรียบนิ่งของเฉินฝานซิง
“ถึงยังไงก็ต้องชดใช้ค่ะ แต่ว่าเงินสองร้อยล้านนี่ คุณป๋อ ฉันคงไม่ได้จับเงินเยอะแยะมากมายขนาดนั้นสักพักเลย”
หว่างคิ้วของป๋อจิ่งชวนยังคงหลงเหลือร่องรอยแห่งความอึมครึม
เฉินฝานซิงมองไปยังสิ่งของที่วางอยู่บนชั้น เธอหยิบกำไลหยกคู่หนึ่งที่เธอประมูลได้ไปก่อนหน้าขึ้นมาสวมไว้ที่ข้อมือก่อนจะส่องมันให้ต้องกับแสงไฟจนมันกระจายแสงวับวาว
รอยยิ้มพึงใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนเธอจะหยิบกุญแจอายุยืนตามขึ้นมา เสียงกังวานของกระพรวนที่ดังขึ้นทำลายความเงียบในสถานที่จัดประชุมฟังดูไพเราะจับใจ มันถูกนำไปวางไว้ตรงกลางฝ่ามือไม่ต่างกัน สายตาที่ถูกส่งมานั้นค่อยๆ อ่อนโยนลงทีละน้อย
ก่อนที่เธอจะกำกุญแจอายุยืนไว้ในมือแล้วช้อนสายตามองป๋อจิ่งชวนที่อยู่เบื้องล่างเวทีอีกครั้ง
“เพราะงั้นจะเป็นไรไหมถ้าฉันจะขอติดเอาไว้ก่อน”
นัยน์ตาสีดำขลับของป๋อจิ่งชวนจ้องมองเฉินฝานซิงอย่างเงียบๆ อยู่เนิ่นนาน รังสีอัมหิตที่แผ่ขยายอยู่รอบกายนั้นค่อยๆ สงบลง รอยยิ้มมุมปากก็ค่อยๆ ถูกฉาบไปด้วยความอบอุ่น
“เอาสิครับ แต่ถ้าเช่นนั้น ผมคงต้องขอคิดดอกเบี้ยนะ”
“…”
“…”
“…”
กระแสลมหมุนวนอย่างรวดเร็ว คล้ายกับพายุทอร์นาโด ยากจะหนีพ้นจากวงพายุ ดิ้นเช่นไรก็ดิ้นไม่หลุด
ทุกคนต่างก็นิ่งค้างให้กับเหตุการณ์ที่ไม่เป็นไปตามเกมเช่นนี้!
รังสีรอบกายของป๋อจิ่งชวนแปรเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน จนอินรุ่ยเจวี๋ยที่อยู่ข้างๆ ต้องกลอกตาขาว
แม่ง อาหารหมา[1]คืนนี้โคตรเร้าใจ!
แจกอาหารหมาให้กินกันโต้งๆ แบบนี้ เทศกิจยังไม่รีบมาจัดการอีก!
ยังจะไปคิดดอกเขาอีก?
แหม!
พลิกหน้าไวกว่าพลิกหนังสือเชียวนะ!
พ่อค้าหน้าเลือด!
เฉินฝานซิงเม้มปากขำ “คิดดอก…คิดยังไงคะ”
“นี่ก็ต้องเจรจากันก่อน” ป๋อจิ่งชวนเอ่ยขึ้นเนิบๆ
อินรุ่ยเจวี๋ยทุกข์ทรมานเสียแทบจะกระอักออกมาเป็นโลหิต
“เจรจากันก่อน? ไม่บอกตรงๆ ไปเลยล่ะว่าให้คุยกันบนเตียงน่ะ หน้าด้านหน้าทนที่สุด!”
จี้อี้ตะหวัดมองเขาไปหนึ่งที “นี่นายมีสิทธิ์ไปว่าคนอื่นเขาด้วยเหรอ”
“งั้นเธอก็มาคุยกับฉันดูสิ ฉันจะได้ไม่มีสิทธิ์ไปว่าใครเขา!”
“นาย…หน้าไม่อาย!”
ตอนที่ 560 เป็นอะไรกัน
สรุปว่าจะลงเอยแบบนี้?
น้ำหอมสองร้อยล้านจะมาถูกเขวี้ยงทิ้งไปเสียแบบนี้?
ทั้งๆ ที่ของประมูลทั้งงานในคืนนี้เกือบถูกทุบทำลาย แต่กลับพูดออกมาว่าไม่ต้องชดใช้?!
นี่มันเรื่องอะไร
นี่มันเรื่องอะไรกานนน!
เป็นอะไรกัน!
พวกเขาอาจจะเป็นอะไรกันก็ได้!
ไม่สิ!
พวกเขาต้องเป็นอะไรกันแน่ๆ!
ใช่!
จะต้องเป็นอะไรกันชัวร์!
แต่ป๋อจิ่งชวน เขาไม่ใช่เสือผู้หญิงไม่ใช่รึไง
ไหนยังจะมีข่าวว่าเขาเป็นเสือใบอีกไม่ใช่หรือ!
กับเฉินฝานซิง?
พวกเขาไปจีบกันตอนไหน
ไม่ ไม่น่าเป็นไปได้!
เฉินฝานซิงกับซูเหิงเพิ่งเลิกกันไปไม่เท่าไหร่เอง สองคนนี้จะไปเป็นอะไรกันได้ยังไง
อาจจะ…
แค่สนิทกันเป็นการส่วนตัวเฉยๆ ก็ได้!
ฝูงชนต่างก็งงกันเป็นไก่ตาแตก สายตาฉงนปนใคร่รู้คู่แล้วคู่เล่าสอดส่ายไปมาระหว่างร่างทั้งสองไม่หยุดพัก
นอกจากจะไม่ได้เห็นเฉินฝานซิงต้องจนมุมและมีจุดจบไม่สวยแล้ว ยังทำให้เธอกลายเป็นเป้าสายตาในคืนนี้ไปอีกครั้ง
เฉินเชียนโหรวโกรธจนเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ!
แล้วเรื่องระหว่างเธอกับป๋อจิ่งชวน…
สรุปว่ามันยังไงกันแน่!
หากพวกเขาเป็นอะไรกับเฉินฝานซิงจริงๆ…
สายตาของเธอทอดมองไปยังร่างอันสูงสง่า หัวใจก็พลันกระตุกวูบ
ไม่ได้ เธอไม่มีวันยอมให้เฉินฝานซิงได้คบกับผู้ชายแบบป๋อจิ่งชวนเด็ดขาด!
เธอไม่ยอมให้เฉินฝานซิงข่มเธอไปได้ตลอดหรอก!
ไม่ได้ๆ!
ไม่ได้เด็ดขาด!
พอเทียบกับป๋อจิ่งชวนแล้ว ซูเหิงเขา…
ไฟริษยาลุกท่วมไปทั่วทั้งหัวใจของเธอ พริบตาเดียวก็กลับพบว่าซูเหิงที่อยู่ข้างๆ กันกำลังจ้องมองไปยังเฉินฝานซิงอย่างตกตะลึง!
เร่งให้เพลิงริษยาในใจนั้นลุกโชนขึ้นในชั่วพริบตา หัวใจดวงนั้นแทบจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ เปลวเพลิงได้แผดเผาหัวใจจนแสบสัน!
“พี่เหิง!”
เธอพลันร้องเรียกซูเหิงขึ้นด้วยเสียงเข้ม
ซูเหิงหันกลับมามองเธอ ทั้งที่สีหน้าของเขายังคงตกอยู่ในภวังค์
“มีอะไรเหรอ”
เฉินเชียนโหรวกัดฟันกรอด แต่แค่พริบตาเดียวร่างทั้งร่างของเธอก็ดูอ่อนแอลงทันใด
“ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย…” เธอขบปากเบาๆ “ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พี่เหิง พี่รีบพาฉันไปจากที่นี่ทีได้ไหมคะ”
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอซีดสลด ซูเหิงก็รับรู้ได้ถึงเหตุผลที่ทำให้เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปได้ทันที
เขาพยักหน้ารับ แล้วพยุงเฉินเชียนโหรวขึ้นมา
ฟ่านหรูอวิ๋นและคนอื่นๆ ก็พากันลุกขึ้นตามบุคคลทั้งสองก่อนจะทยอยกันออกไป
แน่นอนว่าฝูงชนที่จับตาดูพวกเขาอยู่ย่อมเข้าใจในท่าทีของพวกเขาได้เช่นกัน
คืนนี้เฉินเชียนโหรวได้รับความอับอายอย่างใหญ่หลวงขนาดนั้น แน่นอนว่าคงจะเสียใจอยู่ไม่น้อย ขืนอยู่ที่นี่ต่อไปมันก็ดูจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่เหมือนกัน
ภายนอกของประตูโรงแรม
“ฉันจะไปถอยรถ เชียนโหรวเธอรออยู่ที่นี่ก่อนนะ”
ซูเหิงเอ่ยกับเฉินเชียนโหรวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และถือโอกาสนี้เงยหน้าขึ้นมองฟ่านหรูอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ ไปวูบหนึ่ง
ฟ่านหรูอวิ๋นคล้องแขนของเฉินเชียนโหรวไว้ “คุณชายซูวางใจเถอะค่ะ เราจะช่วยดูเชียนโหรวให้เอง คุณรีบไปรีบกลับเถอะ”
ซูเหิงพยักหน้ารับเรียบๆ แล้วหมุนตัวจากไป
“เชียนโหรว เรื่องคืนนี้เธอเองก็อย่าเก็บไปใส่ใจนักเลยนะ พรุ่งนี้ก็เป็นวันมงคลของเธอแล้ว”
หว่างคิ้วของเฉินเชียนโหรวผูกกันแน่นตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้
“ฉันแค่กำลังคิดว่า…พี่สาวกับประธานป๋อเขาเป็นอะไรกัน…”
พูดถึงเรื่องนี้ หัวใจของฟ่านหรูอวิ๋นเองก็พลันอยู่ไม่สุข
“พวกเขาจะไปเป็นอะไรกันได้ล่ะ ประธานป๋อเป็นถึงใคร จะไปเกี่ยวพันกับเฉินฝานซิงได้ยังไงกัน”
“ยิ่งไปกว่านั้น เฉินฝานซิงเองก็รู้ๆ ตัวเองอยู่ หากเธอกับประธานป๋อมีใจให้กันจริงๆ ล่ะก็ คืนนี้คงไม่ทำเรื่องพรรค์นั้นออกมาหรอก! ไม่เห็นหรอว่าเธอก่อเรื่องเพราะหึงซูเหิงชัดๆ!”
หว่างคิ้วของเฉินเชียนโหรวคลายลงเล็กน้อย เธอไม่เชื่อเลยสักนิดว่าเฉินฝานซิงจะไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรขนาดนั้นกับป๋อจิ่งชวนได้
และทุกกริยาท่าทางของเธอในคืนนี้ก็ดูเหมือนกำลังแคร์ซูเหิงอยู่จริงๆ
[1] อาหารหมา สำนวนกินอาหารสุนัข หมายถึง การเห็นคู่รักแสดงความรักซึ่งๆ หน้า
YOU MAY ALSO LIKE
