ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 661 ศักยภาพ / ตอนที่ 662 เกล็ดหิมะรุ่งอรุณ
ตอนที่ 661 ศักยภาพ
ผู้เข้าแข่งขันข้างๆ เธอ เมื่อเห็นว่าเธอทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว สมาธิก็เผลอหลุดไปอยู่บนตัวเธอโดยไม่รู้ตัว
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ”
“ดูท่าทางมั่นใจมากเลยนะ”
“เธอคือ Rosanna ใช่ไหม ครั้งที่แล้วเข้าแข่งขันรอบแรกก็ได้คะแนนเป็นอันดับที่สี่”
“ใช่ คือเธอนั่นแหละ ดูแล้วท่าทางความสามารถสูงมาก”
เฉินฝานซิงได้ยินดังนั้นเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากเบาๆ แต่กลับไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
แน่นอนว่าเธอรู้ว่าดีว่าเฉินเชียนโหรวอยากรีบทำตามแผนการของเธอให้เสร็จสรรพ เพียงแต่ ต้องแสดงออกชัดเจนขนาดนี้เลยหรือ
เธอหยุดคิดเรื่องเฉินเชียนโหรวอยู่เพียงไม่กี่วินาที จากนั้นก็ตั้งใจทุ่มเทกับอยู่กับผลงานของตัวเองต่อไป
เอเลนที่นั่งอยู่ที่คณะกรรมการ เมื่อได้เห็นท่าทางที่ทั้งมั่นใจและเย่อหยิ่งของเฉินเชียนโหรวก็ขมวดคิ้วมุ่นในทันที
โดยเฉพาะตอนที่ใบหน้าขาวเนียนงดงามนั้นของเธอเผยรอยยิ้มบริสุทธิ์ไร้เดียงสาออกมา เขาก็ยิ่งรังเกียจกว่าเดิม
ผู้หญิงประเภทนี้ ภายนอกดูอ่อนโยน แต่ในใจสกปรก ใช้รูปร่างภายนอกเรียกคะแนนความเห็นใจจากทุกคน เพื่อหลอกลวงตบตาคนอื่นๆ
นี่มันพวกต้มตุ๋นดีๆ นี่เอง
หากไม่ได้เดาออกว่าพี่สาวคนนั้นของเธอตั้งใจจะพิสูจน์อะไรบางอย่างในรอบการแข่งขันระดับนานาชาติ เขาตัดสิทธิ์เธอตั้งแต่รอบประเทศไปแต่แรกแล้ว
คนที่จิตใจสกปรกแบบนี้ แม้แต่รอบคัดเลือกก็ไม่คู่ควรด้วยซ้ำ
เฉินเชียนโหรวเดินมาหยุดตรงหน้าที่นั่งคณะกรรมการ มีกรรมการคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นมา
“ชื่ออะไร”
“Rosanna”
เอเลนกลอกตามองบนใส่ทันที
ไม่รู้จักถ่อมตัวเลยสักนิด
นี่กลัวว่าคนอื่นไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครหรืออย่างไร
น่ารำคาญ
น่ารำคาญที่สุด
ความประทับใจแรกเป็นสิ่งที่สำคัญมาก พอเริ่มไม่ชอบขี้หน้าใครแล้ว จะให้กลับมาชอบอีกครั้งนั้นเป็นสิ่งที่ยากมาก
เมื่อได้ยินชื่อ Rosanna กรรมการแต่ละคนก็พลิกหาสูตรของเธอ
ในขณะที่ได้เห็นสูตรนั้น ดวงตาของทุกคนก็ฉายประกายอย่างกะทันหัน
นี่คือ…
แม้แต่เอเลนเองก็ตะลึงไปตามกัน พลันเงยหน้าขึ้นมามองเฉินเชียนโหรวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
“นี่เธอเป็นคนออกแบบเองจริงๆ เหรอ”
มือที่จับขวดน้ำหอมไว้ออกแรงกำแน่นขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ชะงักไปเพียงแค่แวบเดียว เธอก็รีบตอบออกมาเสียงดังฟังชัด
“แน่นอน”
เอเลนเม้มริมฝีปากพลางขมวดคิ้วแน่น พลางมองดูสูตรน้ำหอมของเฉินเชียนโหรวที่อยู่ในมือด้วยท่าทางไม่อยากยอมรับ
ในรอบคัดเลือกยังขโมยสูตรของคนอื่นอยู่เลย เขาปักใจเชื่อแล้วว่าในรอบตัดสินไม่มีทางนำสูตรที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึงออกมาได้แน่
แต่ผลปรากฏว่าเธอกลับมาพร้อมกับสูตรที่ทำให้ใครๆ ก็หาจุดบกพร่องไม่ได้เลย
ความแตกต่างกันอย่างชัดเจนขนาดนี้ เป็นฝีมือของเธอเองจริงๆ เหรอ
เขาไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย
แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
เดิมทีที่เขาสนับสนุนให้มีการแข่งขันรอบคัดเลือกขึ้นมา ก็เพื่อจะกวาดเอาคนที่ทำเหมือนมีความสามารถแต่ไร้ศักยภาพที่แท้จริงออกไป
แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้ยืนอยู่ตรงหน้า ก็อธิบายได้แล้วหรือว่าเธอมีศักยภาพจริงๆ
เขาทำท่างอมือเล็กน้อยเพื่อแสดงออกว่าให้เฉินเชียนโหรวส่งน้ำหอมมา
เฉินเชียนโหรวยิ้มร่าก่อนจะส่งน้ำหอมให้เขา
เหล่าคณะกรรมการแต่ละคนต่างก็หยดน้ำหอมลงบนกระดาษเทสเตอร์แล้วตั้งใจดมด้วยสีหน้าจริงจัง
กลิ่นหอมสดชื่นลอยเข้ามาในพริบตา ราวกับกลิ่นอายเย็นยะเยือกของหน้าหนาวพัดโถมเข้าสู่หน้าร้อนก็ไม่ปาน
ความแตกต่างที่สุดขั้วแบบนั้นทำให้คนรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวา ส่วนกลิ่นที่ตามมาเป็นกลิ่นหอมละมุนแผ่ซ่าน
เมื่อลองดมต่ออีกครั้ง มิดเดิลโน้ต กลิ่นเย็นสดชื่นที่ปะทะเข้ามาชั่วครู่ก่อนหน้านี้ค่อยๆ กระจายหายไป เหลือเพียงกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่สดชื่น พลิ้วไหวอ่อนโยนราวกับดอกไม้ดอกแรกแย้มผลิบานในวันฤดูใบไม้ผลิ
หลังจากนั้นกลิ่นเบสโน้ต กลิ่นเย็นสดชื่นของท็อปโน้ตระเหยหายไปโดยสิ้นเชิง แต่กลับแทนที่ด้วยความอบอุ่นที่กำลังดี ทำให้คนรู้สึกสบายใจ แสงแดดสว่างสดใสและมีลมโชยพัดมาแผ่วเบา หิมะที่หนาวเหน็บละลายหายไป สายน้ำหลั่งไหล ดอกไม้บานสะพรั่ง
ภาพคู่รักกิ่งทองใบหยกอยู่แนบชิดแอบอิงอยู่ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ที่สงบแสนหวาน
ความรู้สึกที่เรียบง่ายไร้ซึ่งความยุ่งยากซับซ้อน หนึ่งอ้อมกอด หนึ่งที่พักพิง หนึ่งความอบอุ่น
ตอนที่ 662 เกล็ดหิมะรุ่งอรุณ
ความรู้สึกที่เรียบง่ายไร้ซึ่งความยุ่งยากซับซ้อน หนึ่งอ้อมกอด หนึ่งที่พักพิง หนึ่งความอบอุ่น
ในโลกความเป็นจริงที่ถูกแต่งแต้มจนฟุ้งเฟ้อ ความรู้สึกที่เรียบง่ายและบริสุทธิ์แบบนี้พบได้ไม่ง่ายแล้ว
ไม่เรียกร้องความรู้สึกที่ร้อนแรงดั่งวันเวลาในหน้าร้อน ขอเพียงแค่ความอบอุ่นอย่างเรียบง่ายหลังจากหิมะที่หนาวเหน็บพ้นผ่าน
ความรู้สึกแบบนี้ยั่งยืนยาวนาน ทำให้รู้สึกซาบซึ้งใจได้จริงๆ
คณะกรรมการแต่ละคนพากันพยักหน้าไม่หยุด สีหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
เอเลนมองดูเฉินเชียนโหรวด้วยสีหน้าซับซ้อน ภายในใจไม่อยากจะยอมรับ
ผลงานชิ้นนี้ สมบูรณ์แบบจริงๆ
เขาหันไปมองที่เฉินฝานซิงที่อยู่บนเวทีอีกครั้ง ขณะนั้นเอง เฉินฝานซิงกำลังมองมาทางนี้พอดี
ใบหน้านั้นนิ่งเฉยและเด็ดเดี่ยว รอยยิ้มจางๆ ไม่ได้ดูสูญเสียความมั่นใจของเธอทำให้เอเลนโล่งใจลงไปได้บ้าง
ดูท่าทาง ปีนี้ไม่แน่ว่าเธออาจจะมีเซอร์ไพรส์อะไรมาให้อีกก็ได้
ภายในใจรู้สึกหนักแน่นขึ้นมาไม่น้อย ช่างเถอะ ให้ผลงานเป็นตัวตัดสินทั้งหมดเองแล้วกัน
“ธีมของผลงานของเธอคืออะไร” เอเลนเอ่ยถาม
เฉินเชียนโหรวนึกถึง “หิมะยามเช้า” ที่เฉินฝานซิงพูดถึงเมื่อสองคืนก่อน ดวงตาก็เปล่งประกาย มุมปากยกขึ้นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง หลังจากนั้นก็เอ่ยปากพูดเบาๆ
“เกล็ดหิมะรุ่งอรุณ”
เธอหันไปยืนด้านข้าง ระหว่างที่พูดชื่อธีมผลงานออกมาก็หันไปทางเฉินฝานซิงแล้วยิ้มอย่างได้ใจและท้าทาย
เธออยากจะให้เฉินฝานซิงรู้ว่าเธอจงใจ
ธีมผลงานที่เฉินฝานซิงต้องการใช้ เธอใช้มันแล้ว
ส่วนเรื่องที่ว่าเฉินฝานซิงจะทำอย่างไรต่อไป
เหอะ…
เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเฉินฝานซิงจะทำอย่างไร
ผลงานแบบเดียวกัน เธอออกตัวแสดงความเป็นเจ้าของก่อน
ถึงเวลานั้น เฉินฝานซิงคนที่ซึ่งมีประวัติเคยลอกผลงานมาก่อน ต่อให้มีปากทั่วทั้งตัว จะมีใครเชื่อเธออีก
ไม่ไกลออกไปนัก สายตาของเฉินเชียนโหรวสบเข้ากับสายตาของเฉินฝานซิง
ทว่าเฉินฝานซิงกลับเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้น สีหน้านิ่งเรียบ มุมปากยกโค้งขึ้นเล็กน้อยจนยากที่จะสังเกตเห็น
รอยยิ้มจางๆ ในแววตากลับทำให้เฉินเชียนโหรวที่ตอนนี้มีสีหน้าได้ใจเป็นกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
รวบรวมสติมองกลับไปอีกครั้ง สีหน้าของเฉินฝานซิงก็กลับมาเป็นใบหน้านิ่งเฉยเหมือนช่วงเวลาปกติที่ผ่านๆ มา
เธอมองเธออย่างนิ่งเฉยปราดหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำผลงานของตัวเองต่อ
ราวกับว่าสิ่งที่เฉินเชียนโหรวมองเห็นเมื่อครู่ล้วนแต่เป็นเพราะเธอตาลายไปเอง
เฉินเชียนโหรวถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันไปอธิบายกับกรรมการแต่ละคนต่อด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ
“เกล็ดหิมะรุ่งอรุณ หิมะแรกที่หนาวเหน็บในยามเช้า คนรักที่รอคอยมาแสนนาน ในที่สุดก็มาอยู่ข้างกาย…”
หลังจากที่เฉินเชียนโหรวพูดออกไป สีหน้าของคณะกรรมการแต่ละคนก็เปลี่ยนไปพร้อมๆ กัน สีหน้าแห่งความตื่นเต้นพึงพอใจค่อยๆ ลดลงอย่างเห็นได้ชัด
ในระหว่างที่เฉินฝานซิงได้ยินประโยคนี้ของเฉินเชียนโหรว องศาโค้งที่มุมปากก็ยกขึ้นจนเห็นได้ชัดกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว
สุดท้ายก็อดแค่นหัวเราะออกมาไม่ได้
เฉินเชียนโหรวหนอ เฉินเชียนโหรว เธอนี่คิดวางแผน ทำทุกวิถีทางที่จะยื่นคอมาให้ฉัน รอวันให้ฉันเชือดจริงๆ
เอเลนเงยหน้าขึ้นมา มองเฉินเชียนโหรวหน้านิ่วคิ้วขมวดท่าทางมีนัยยะ
สีหน้าที่เปลี่ยนไปของกรรมการทุกคน เฉินเชียนโหรวเห็นชัดเจนดี แต่กลับไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ถึงแม้ภายในใจจะรู้สึกสงสัย แต่ก็กลับยังรักษารอยยิ้มแห่งความมั่นใจไว้บนใบหน้าต่อไป
“เอาละ ต่อไปเชิญคณะกรรมการให้คะแนนผู้เข้าแข่งขัน”
“อาจารย์โคลเดีย 9 คะแนน”
“อาจารย์คอสมา 9 คะแนน”
“อาจารย์แบทลีย์ 9 คะแนน”
“อาจารย์แกเบรียล 9 คะแนน”
“อาจารย์เอเลน 9 คะแนน ว้าว คิดไม่ถึงว่าผู้ที่ทำผลงานเสร็จเป็นคนแรกของพวกเราจะได้คะแนนสูงขนาดนี้ ยอดเยี่ยมสุดๆ ไปเลย ยินดีด้วย”
พิธีกรพูดด้วยความตื่นเต้น ทว่าสีหน้าของเฉินเชียนโหรวกลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย
YOU MAY ALSO LIKE
