ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 707 รุกหรือรับดูเอาก็รู้ / ตอนที่ 708 กลืนลงท้อง
ตอนที่ 707 รุกหรือรับดูเอาก็รู้
หลายคนรวมกลุ่มกันหวังจะตามไปดูข้างหลังเวที ปรากฏว่าแค่พวกเขาเพิ่งจะหมุนตัว ก็กลับได้เห็นเข้ากับชายหนุ่มรูปหล่อแต่งตัวดี ดูมีชีวิตชีวา สาวเท้ายาวๆ ออกมาพร้อมกับอุ้มใครคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขน…
ทุกคนรีบพุ่งเข้าไป ทว่าวินาทีต่อมา คางของพวกเขาก็ต้องตกพรวดลงบนพื้น!
ผู้ชายรูปงามที่หล่อเหล่าและดูมีชีวิตชีวาแต่งตัวดีคนนั้นคือใคร
คือประธานป๋อ!
แต่ในอ้อมแขนของเขากำลังอุ้มใครอยู่
ผมสั้นกระฉับกระเฉง สูทสีขาวพอดีตัว บนร่างกายถูกคลุมทับด้วยสูทสีดำราคาแพงตัวหนึ่ง ใบหูสองข้างที่โผล่ออกมาขึ้นสีแดงจัด ใบหน้าทั้งหน้าซุกอยู่ในอ้อมกอดของป๋อจิ่งชวน เป็นตายอย่างไรก็ยอมโผล่หน้าออกมาให้เห็น
คนๆ นี้คือใคร!
พวกเธอต้องรู้สิว่าคนๆ นี้คือใคร!
นั่นก็คือประธานเฉินที่เพิ่งทำเอาพวกเธอหลงจนหัวปักหัวปำไปเมื่อกี้นี้ไง อ๊ากกก!
พระเจ้า พระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์กวนอิมของฉัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
ทำไมสองคนนี้ถึงมาอยู่ด้วยกันได้!
แล้วไหนจะ…
แล้วไหนจะสภาพในตอนนี้อีก เมื่อกี้ในห้องแต่งหน้ามันเกิดอะไรขึ้น อ๊าาา!
สรุปว่าที่พวกเขา “วางมวย” กันนี่ หมายถึงมวยปล้ำอะไรพวกนั้นหรอกเหรอ
สวรรค์!
คนหนึ่งก็เย็นชาสูงศักดิ์ หล่อเหลาไร้อารมณ์
อีกคนเข้มแข็งสงบเรียบนิ่ง สง่าหล่อเหลา (งดงาม)
การรวมตัวกันของคู่นี้…
ไม่กล้าจินตนาการเลยอ่า ทำไงดี
“ฉันจะตายแล้ว ฉันจะตายแล้ว ต้องมาสูญเสียเทพบุตรสองคนไปในพริบตาเดียว!”
“ปวดใจนัก! มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ฉันเสื่อมความศรัทธาในชีวิตไปแล้ว”
“แต่…ฉันก็รู้สึกว่าสองคนนี้เข้ากันดีเหมือนกันนะ…”
“จริงแก เจริญหูเจริญตา…”
เซียวหมิงเจี๋ยยังคงดื่มดำอยู่กับผลงานของตัวเอง เขายกน้ำขึ้นดื่มพลางส่ายหน้าด้วยความชื่นชมไปมา
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบกระซาบมาจากที่ๆ ไม่ไกลกันนัก หลังจากที่เขาช้อนตาขึ้นมอง น้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปเมื่อครู่ก็พวยพุ่งออกมาเป็นสายน้ำกลางอากาศและกลายเป็นละอองฝอย
ตื่นเต้นจนสำลักไอออกมาอย่างหนัก!
แม่งงง แค่กๆ แค่กๆ แค่กๆ!
วันนี้มันเป็นวันมหัศจรรย์อะไรกันวะ
ดูซิว่าเขาต้องประสบกับอะไร!
ต้องพบเจอกับอะไร!
โลกแฟนตาซีนี้!
หลานซีเองก็ลุกพรวดขึ้นจากโซฟาเดี๋ยวนั้น
เมื่อเห็นว่าป๋อจิ่งชวนกำลังอุ้ม ‘ผู้ชาย’ คนหนึ่งไว้ในอ้อมกอด เสียงวิ้งก็หวีดดังขึ้นในสมอง สองขาอ่อนยวบจนแทบจะทิ้งตัวลงไปกองกับพื้น
ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มซีดเผือด นัยน์ตาคู่นั้นมองไปยังสองคนเบื้องหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เคยได้ยินมานานแล้วว่าท่านประธานของสกุลป๋อนั้นเป็นเกย์ แต่เธอก็ไม่ยอมเชื่อ ทั้งยังคิดมาเสมอว่าเรื่องที่เป็นไปได้ยากเช่นนี้ ไม่มีวันเกิดขึ้นกับป๋อจิ่งชวน
แต่ว่าตอนนี้…
เธอคิดมาตลอดว่าเป็นเพราะจี้อี้ ป๋อจิ่งชวนถึงได้…
แต่สุดท้ายไม่คิดเลย ว่าที่พวกเขาเข้าไปในห้องแต่งหน้านั่น มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดไว้ตั้งแต่แรก
นึกไปถึงตอนที่อยู่หน้าห้องแต่งหน้าก่อนหน้านี้ เสียงที่ดังออกมาจากในนั้น ทั้งเสียงร้องต่ำ เสียงโต๊ะกระทบผนัง นั่นมันเสียงคนตีกันเสียที่ไหน!
พวกเขา…
พวกเขาสองคน ทำเรื่องอะไรกันในห้องแต่งหน้ากันแน่!
ผู้ชายสูงส่งคนนั้น ที่แท้ก็เป็นพวกป่าไม้เดียวกันจริงๆ!
เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาจากรอบด้านที่ถูกส่งมายังเธอ มือของเฉินฝานซิงที่จับเสื้อเชิ้ตของป๋อจิ่งชวนก็กระชับแน่น ศีรษะเองก็ฝังลงไปในแผ่นอกของป๋อจิ่งชวนไม่หยุดพัก
สายตาของป๋อจิ่งชวนมองตรงไปยังเบื้องหน้าอย่างแน่วแน่ ทว่าเมื่อรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของเธอ มุมปากบางก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นเป็นวงโค้งจางๆ
แม้ว่าจะเบาบางมาก ทว่ากลับบ่งบอกถึงความอ่อนโยนที่มีต่อคนในอ้อมแขนได้อย่างแจ่มชัด
“รุกหรือรับดูเอาก็รู้”
ตอนที่ 708 กลืนลงท้อง
“รุกหรือรับดูเอาก็รู้”
“นี่ไม่ต้องพูดแล้วปะ ส่วนสูง รูปร่าง ออร่า มองยังไงประธานป๋อก็เป็นรุกที่สมบูรณ์แบบจริงปะ!”
“จริงแก จะว่าไป ก็เห็นได้ชัดว่ารับถูกกดจนเดินไม่ไหวแล้วไม่ใช่เหรอ”
ความอับอายบันจุแน่นไปทั่วร่างกายของเฉินฝานซิง เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ ก็ยิ่งทำให้เธออยากจะสาบสูญไปจากโลกใบนี้
ยังจะมีอะไรน่าอายไปกว่าตอนนี้อีกไหม
“อ๊าย เดี๋ยวก่อน…พวกเธอเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า”
“อะไร…อะ!”
ในตอนนั้น ป๋อจิ่งชวนก็ได้อุ้มเฉินฝานซิงเดินออกไป ทว่าคนที่ยังอยู่อย่างอวี๋ซงก็พูดขึ้น
“หวังว่าทุกท่านจะควบคุมการกระทำของตัวเองได้นะครับ เรื่องของวันนี้ หวังว่าทุกคนจะไม่ทำให้มันเป็นข่าวขึ้นมา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น…”
ผู้คนเหล่านั้นนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะรีบพยักหน้ารับ
“เราทราบค่ะ ทราบค่ะ!”
พวกเธอไม่ได้โง่นะ ข่าวของประธานป๋อ หากไม่ผ่านความยินยอมจากเจ้าตัว ใครมันจะกล้าเอาไปกระพือข่าว
สุดท้ายอวี๋ซงก็หันไปมองเซียวหมิงเจี๋ยที่อยู่อีกด้านหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า
“และยังหวังว่าจะพยายามไม่เลือกรูปที่ทำให้คนอื่นจำได้ว่าเป็นประธานเฉินนะครับ”
เซียวหมิงเจี๋ยกระแอมไอเบาๆ พลางพยักหน้า “วางใจได้ ไม่มีใครจำได้แน่นอนครับ”
อวี๋ซงพยักหน้ารับน้อยๆ จากนั้นจึงหันไปมองทางหลานซีที่ทำท่าทางเหมือนโดนโจมตีอย่างหนัก ก่อนจะตัดสินใจเดินจากออกไปก่อน
เนินนานกว่าที่หลานซีจะได้สติกลับมา
“ก...เกิดอะไรขึ้น”
“…”
“ป...ประธานป๋อเขาเป็น…เกย์จริงๆ ?”
ทุกคนในสตูดิโอปิดปากเงียบไม่พูดไม่จา จำสิ่งที่ผู้ช่วยอวี๋ตักเตือนได้อย่างขึ้นใจ
จะไม่ปริปากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกมาอีกแม้แต่คำเดียว
อันที่จริงแม้แต่พวกเขาเองก็เพิ่งจะระลึกได้ว่านั่นคือประธานเฉิน ไม่ใช่ผู้ชายจริงๆ
เพราะฉะนั้นประธานป๋อไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน
–
ด้านล่างตึก เฉินฝานซิงถูกป๋อจิ่งชวนอุ้มขึ้นรถไป แค่เพียงถูกวางลงในรถ เฉินฝานซิงก็รีบตะเกียกตะกายไปยังอีกฝั่งของตัวรถทันที
เป็นครั้งแรกที่ไม่ได้ทำกันบนเตียง ทำให้เห็นว่ายิ่งป๋อจิ่งชวนต้องการมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งดุมากเท่านั้น ตอนนี้เธอทั้งเมื่อยและอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว แม้แต่จะขยับไปอีกฝั่งหนึ่งก็แทบจะต้องใช้แรงเฮือกสุดท้าย
ป๋อจิ่งชวนเห็นท่าที่ของเธอก็จุดยิ้มขึ้นแล้วโน้มตัวเข้ารถไป
ไม่ทันได้นั่งลงเรียบร้อย เขาก็ได้รับสายตาที่เต็มไปด้วยคำประท้วง
เขาหันไปมองแก้มที่ยังคงแดงไม่หาย ป๋อจิ่งชวนอดช้อนเอาเฉินฝานซิงเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้งไม่ได้
แล้วประคองปากเธอขึ้นมาทั้งกัดทั้งจูบ
“ป๋อจิ่งชวน คุณเป็นหมาป่ารึไง”
เนิ่นนานกว่าจะยอมปล่อยเธออีกครั้ง แม้แต่ลมหายใจก็ยังอ่อนระโหยโรยแรง ทั้งยังเคล้าไปด้วยเสียงสะอื้น
เมื่อนึกไปถึงเสียงอันนุ่มหูที่เธอใช้อ้อนวอนเขาไปเมื่อครู่ ลูกกระเดือกสวยของป๋อจิ่งชวนขยับเล็กน้อย
“อืม ผมแทบจะจับคุณกลืนลงท้องไปอยู่แล้ว”
“…” เฉินฝานซิงจ้องเขาเขม็ง คำประท้วงยิ่งชัดเจนขึ้น
ทว่าคิ้วล้ำค่ากลับไร้ซึ่งความแข็งกร้าวเหมือนดั่งเช่นที่ผ่านมา
หนำซ้ำยังดูเหมือนแมวที่กำลังโกรธจัดจนพองขน ทว่ากลับไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงโจมตี
เขาขำเสียงทุ้ม ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารสลงบนใบหูของเธอ “กลับบ้าน หืม?”
เฉินฝานซิงถูไถกับตัวเขา ก่อนจะหันศีรษะไปซุกลงตรงแอ่งคอของอีกฝ่าย
แล้วขึ้นด้วยเสียงอ่อนแรง “ที่บริษัทยังมีเรื่องที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จ…”
YOU MAY ALSO LIKE
