ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 717 คฤหาสน์หมายเลขแปด / ตอนที่ 718 เยี่ยชิงชิว
ตอนที่ 717 คฤหาสน์หมายเลขแปด
ซั่งชิงม่อ: [สวัสดีครับประธานเฉิน ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมานานแล้วครับ]
เฉินฝานซิง: [สวัสดีค่ะ]
อินลุ่ยเจวี๋ย: [เด็กๆ ฉันจะขอแนะนำให้พวกแกรู้จักนะ คุณเฉินฝานซิง ตอนนี้เป็นหัวหน้านักปรุงน้ำหอมของจือชิ่น เป็นประธานของบริษัทซิงเฉินกั๋วจี้ และควบตำแหน่งแฟนสาวพี่ป๋อของเราด้วย!!!]
ซั่งชีชี: [เชี่ย! จริงๆ ด้วย!]
สวี่ฮั่น: [เชี่ย! จริงๆ ด้วย!]
ซั่งชิงม่อ: [@ซั่งชีชี อย่าพูดคำหยาบ]
ป๋อจิ่งชวน: [ไม่ใช่ แฟน]
ซั่งชีชี: [?]
สวี่ฮั่น: [?]
ลี่ถิงเซิน: [? ?]
อินรุ่ยเจวี๋ย: [? ? ?]
ป๋อจิ่งชวน: [คู่หมั้น]
ซั่งชีชี: [ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย!!]
สวี่ฮั่น: [เชี่ย เชี่ย เชี่ย!!!]
อินรุ่ยเจวี๋ย: [เชี่ย! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย!?]
ลี่ถิงเซิน: [ใช้ได้]
เฉินฝานซิงหน้าแดงเถือก ในตอนนี้มีคำขอเป็นเพื่อนส่งเข้ามาไม่ขาดสาย
ล้วนแล้วแต่เป็นคนในกลุ่มนั้นทั้งสิ้น หลังจากที่รับเป็นเพื่อนและกล่าวทักทายกันเล็กๆ น้อยๆ ไปสองสามประโยคแล้ว เธอก็กลับเข้ามาในกลุ่มอีกครั้ง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่พวกเขากำลังพูดถึงงานวันเกิดของอินรุ่ยเจวี๋ยอยู่พอดี
สุดท้ายอินรุ่ยเจวี๋ยก็แอดสมาชิกทุกคน [วันนี้เจอกันที่คฤหาสน์หมายเลขแปด! เตรียมของขวัญวันเกิดไว้ด้วยล่ะทุกคน!]
–
ลี่ถิงเซิน นังอยู่หน้าโต๊ะทำงานในออฟฟิศด้วยแผ่นหลังตั้งตรง ภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวนั้น สามารถมองเห็นกล้ามเนื้อได้อย่างเด่นชัด เสื้อเชิ้ตสีหมึกขับให้ความสุขุมยิ่งดูดเด่น รอบกายอัดแน่นไปด้วยความสูงส่งที่ไม่เหมือนใคร
เขาในขณะนี้ นัยน์ตาเรียวแคบสีนิลกำลังจับจ้องอยู่บนหน้าจอมือถือ ภายในนั้นประกายไปด้วยความอึมครึม
ในห้องอ่านหนังสือขนาดใหญ่ รังสีชวนให้น่าอึดอัดใจที่ไม่อาจซ่อนเร้นแผ่ขยายออกมา ดวงตาเรียวยาวค่อยๆ หรี่เล็กลง
คฤหาสน์หมายเลขแปด?…
รออยู่ในห้องทำงานของป๋อจิ่งชวนจนกระทั่งเขาเลิกงาน เดิมทีป๋อจิ่งชวนคิดจะไปหลังจากที่เลิกงานเลย แต่เฉินฝานซิงกลับไม่เอาด้วย
ป๋อจิ่งชวนจึงใช้ให้คนไปซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอเปลี่ยน ก่อนจะออกจากบริษัท
พวกเขาลงลิฟต์ส่วนตัวไปยังที่จอดรถใต้ดิน ก่อนจะมุ่งตรงไปยังคฤหาสน์หมายเลขแปด
คฤหาสน์หมายเลขแปด
ชื่อที่ฟังดูสุดแสนจะธรรมดา แต่ในความเป็นจริงแล้วนั้น มันกลับกลายเป็นสถานที่แห่งอบายมุขอย่างแท้จริง
ตัวสถานที่เทียบไม่ได้กับรัศมีของปี้หวงอวี๋เล่อ แต่ทว่าก็เป็นสถานที่เล็กๆ ที่ครบครัน พนักงานทุกประเภทที่คฤหาสน์จ้างมา ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา ก็ล้วนแล้วแต่ผ่านการคัดสรรค์มาเป็นอย่างดี!
และแน่นอนว่าค่าใช้จ่ายเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าปี้หวงอวี๋เล่อ
แขกที่มาที่นี่ หากไม่ใช่พวกมีเงินก็เป็นพวกไฮโซ ดังนั้นทุกคนจึงมีฐานะที่ไม่อาจเหยียดหยามได้
อีกทั้งที่นี่ยังใช้ระบบสมาชิก แปลว่าต่อให้คุณมีเงิน นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเข้ามาที่นี่ได้
เฉินฝานซิงไร้ข้อตำหนิกับสถานที่แห่งนี้ รู้เพียงแต่ว่าเป็นสถานที่ที่ใช้ในการผลาญเงิน
อินรุ่ยเจวี๋ยเลือกที่นี่ ก็ไม่มีอะไรน่าแปลก
ก็สถานที่เช่นนี้สร้างขึ้นมาจากค่าตัวของพวกเขาเหล่านี้ไม่ใช่หรือ
อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ได้ทักทายกับอินรุ่ยเจวี๋ยไปก่อนแล้ว เมื่อมาถึงคฤหาสน์หมายเลขแปด คนขับรถจึงรีบก้าวมาเปิดประตูให้พวกเขา
อันที่จริง ผู้จัดการของที่นี่ที่ได้ทราบเรื่องไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ก็มารอทั้งคู่ตรงหน้าประตูอยู่สักพักแล้ว
เมื่อเห็นว่าป๋อจิ่งชวนพาเฉินฝานซิงลงมาจากรถ เขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้า จากนั้นจึงโน้มกายเคารพและต้อนรับพวกเขาเข้าสู่ด้านใน
ห้องโถงโอ่อ่าสุดหรู คนส่วนใหญ่อยู่ในชุดเสื้อสูทรองเท้าหนัง สูงเตี้ยไม่เท่ากัน อ้วนผอมไม่เหมือนกัน บุคลิกแตกต่างกัน
มีทั้งที่นั่งอยู่ที่บาร์และที่นั่งอยู่ตามมุมของเก้าอี้บูธ
ใจกลางห้องขวักไขว่ไปด้วยบริกรร่างเพรียวสง่าพร้อมด้วยรอยยิ้มหวานๆ
ตำแหน่งของลิฟต์ตรงชั้นสองอยู่ใกล้กับบาร์
ขณะที่เฉินฝานซิงกำลังจะขึ้นตึกไป ราวกับว่าทันใดนั้นเธอก็ได้เห็นเข้ากับร่างอันแสนคุ้นตาที่อยู่ใกล้กับบาร์ กำลังเท้าศีรษะและหันไปคุยอะไรบางอย่างอยู่กับคนข้างๆ
ตอนที่ 718 เยี่ยชิงชิว
เธออยู่ในเดรสสีฟ้าน้ำทะเลที่ไม่ได้มีดีไซน์ที่สลับซับซ้อนใดๆ ใส่แบบโล่งๆ ไปเช่นนั้น ผมยาวพาดลงมาตามไหล่ เป็นการแต่งตัวที่แสนจะธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อถูกวางอยู่ท่ามกลางทะเลของฝูงชนแล้ว เธอจึงกลายเป็นคนที่ถูกกลบทับไปได้อย่างไม่ยากเย็น ทว่ากลับดึงดูดสายตาจากผู้คนมากมายได้อย่างง่ายดาย
สาเหตุทั้งหมดล้วนมาจากความโดดเด่นและบุคลิกที่ขัดแย้งกันบนร่างกายของเธอ
เย็นชา สง่างาม ทว่ากลับแฝงไปด้วยความงดงามที่แผ่ออกมาจากขั้วกระดูก
ในความเอื่อยเฉื่อยยังเจือปนไปด้วยความโอหัง
รัศมีที่สะกดใจผู้คนได้มากที่สุดถูกแผ่ออกมาจากเธออย่างเห็นได้ชัด ทว่ายามที่เข้าใกล้เธอ กลับต้องหยุดชะงักเพราะความเยือกเย็นและความห่างเหินจากสีหน้าและแววตาของเธอ
ดังนั้นรอยยิ้มที่เกิดขึ้นได้อย่างไม่แน่นอนบนใบหน้าของเธอ จึงกลายเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาได้ยาก
ในสถานที่เช่นนี้ อะไรล่ะที่จะทำให้สาวเชียร์เบียร์มีความสุขได้
จะมีก็แค่การที่มีเงินซื้อเหล้าในมือของเธอเท่านั้น
เฉินฝานซิงจำได้ ว่าเยี่ยชิงชิวทำงานเชียร์เบียร์ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นที่นี่
“คุณผู้หญิงคะ คุณอยากจะสั่งอะไรงั้นหรอคะ” เมื่อเห็นว่าเฉินฝานซิงหยุดเดิน ผู้จัดการจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
ราวกับได้ยินเสียงนั้น สายตาของเยี่ยชิงชิวจึงหันมองมาทางนี้อย่างไม่ตั้งใจ
–
นาทีที่เห็นเฉินฝานซิง เยี่ยชิงชิวก็ชะงักไปครู่หนึ่ง
จากนั้นจึงซ่อนเก็บทุกอารมณ์บนสีหน้าไว้ หยัดกายลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้บาร์ แล้วเดินตรงเข้าไปหาเฉินฝานซิง
“บังเอิญอะไรขนาดนี้” ใบหน้านั้นไร้ซึ่งอารมณ์จนทำเอาคนเห็นหมดเรื่องจะสนทนากับเธอ
“เธอตั้งใจจะทำอะไร” เฉินฝานซิงยังคงถาม
เยี่ยชิงชิวคลี่ยิ้ม เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องโถงโอ่อ่าและสวยหรูแห่งนี้ ก่อนจะวางสายตาไว้บนร่างของป๋อจิ่งชวน
“ใช้ชีวิตไงล่ะ! หาเงินน่ะ ตอนนี้ฉันคงไม่มีปัญญามาที่นี่เพื่อผลาญเงินหรอกนะ! ว่าไงคะคุณป๋อ เอาสักหน่อยไหม”
ป๋อจิ่งชวนเคลื่อนสายตาเย็นชามายังเยี่ยชิงชิว “ปาร์ตี้วันเกิดของอินรุ่ยเจวี๋ย ชั้นสองห้องวีไอพี ไม่มีชื่อ”
เมื่อประโยคนั้นสิ้นสุดลง ป๋อจิ่งชวนก็ล่ะสายตากลับมา จากนั้นจึงโอบเอวเฉินฝานซิงและพาเธอขึ้นชั้นบนไป
เยี่ยชิงชิวยังคงยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้านั้นประดับไปด้วยรอยยิ้มจืดจางไร้อารมณ์ ทว่าเส้นโค้งตรงมุมปากยังคงยกค้างไว้ด้วยความดื้อรั้น
หลังจากที่ผู้จัดการเคลียร์ทุกอย่างเสร็จสรรพแล้ว เธอก็รีบลงมา เมื่อเห็นเยี่ยชิงชิว จึงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า
“หมิงเยียน คืนนี้เธอถือว่าปังมากนะ เพิ่งจะมาก็เจองานใหญ่แล้ว คอยปรนนิบัติดีๆ แล้วอย่าก่อเรื่องอะไรล่ะ เดี๋ยวถึงเวลาให้คอมมิชชั่นฉันจะจ่ายให้เธอหนึ่งเปอร์เซ็นต์!”
ดวงตาของเยี่ยชิงชิวเป็นประกาย หนึ่งเปอร์เซ็นต์…
คิดได้ไง
พวกเธอได้รับคอมมิชชั่นศูนย์จุดแปดเปอร์เซ็นต์จากยอดขาย เท่ากับว่าเธอจะได้รับค่าคอมมิชชั่นแปดสิบหยวน สำหรับเหล้าที่ขายได้ในราคาหนึ่งหมื่นหยวน หากเพิ่มให้อีกหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ในหนึ่งหมื่นหยวนเธอก็จะได้ถึงหนึ่งร้อยแปดสิบหยวน!
ลูกค้าที่มาในคฤหาสน์หมายเลขแปดแห่งนี้ คนที่ใช้จ่ายไปแสนกว่าๆ ในคืนเดียวมีให้เห็นอยู่ร่ำไป หากเธอขยันขึ้นสักหน่อย ในคืนคืนหนึ่งเธอก็ได้ค่าคอมมิชชั่นถึงสามสี่พันหยวน!
กลุ่มนี้ของอินรุ่ยเจวี๋ย เหล้า แน่นอนว่าจะต้องเป็นเหล้าที่ดีที่สุด วันเกิด แน่นอนว่าจะต้องสนุกกันอย่างสุดเหวี่ยง
เงินก้อนนี้ เธอคงไม่ปล่อยให้ใครได้เปรียบ
เมื่อเดินมาถึงบาร์ มือหนึ่งของเยี่ยชิงชิวก็ค้ำลงบนบาร์หินอ่อนสีดำ “เสี่ยวเกา ขอหลุยส์สิบสามให้ฉันสองขวดสิ”
บาร์เทนเดอร์เงยหน้าขึ้นมองเธอวูบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม “พี่หมิงเยียน คืนนี้ปังอีกแล้วนะ”
หมิงเยียน คือฉายา…ที่นี่ของเยี่ยชิงชิว
อาชีพนี้ คนที่พูดจาชวนฟังหน่อย ก็เป็นเด็กเชียร์เหล้า
พูดง่ายๆ ก็คือ หากใช้ชื่อเรียกชื่อใดชื่อหนึ่งที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ นั่นก็คือสาวนั่งดริ๊งค์
ต้องเป็นพวกที่ใบหน้ายิ้มแย้มรับแขก หน้าไหว้หลังหลอก พูดจาฉอเลาะ เป็นเพื่อนหัวเราะเป็นเพื่อนดื่มได้ จะได้ดึงดูดให้ลูกค้าซื้อเหล้ามากขึ้น
YOU MAY ALSO LIKE
