ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - ตอนที่ 11 วาคิวเรีย S แรงก์
“ท่านบิช็อปครับ!พวกเราตามหาตัวท่านทั้งคืนเลย ท่านหายไปไหนมาเนี่ย! ”ลองร์
“ไปจัดการปัญหาข้างนอกเมืองมานิดหน่อยน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ฮ่าๆ ”จิลล์
“ไม่เป็นไรได้ยังไงล่ะครับ! ท่านเป็นถึงผู้นำของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์สาขาออลการ์ดเลยนะครับ! ”ลองร์
ทันทีที่ผมกลับมายังโบสถ์ คนของโบสถ์ที่เป็นหนึ่งในลูกน้องของผมเข้ามาบ่นผมจนหูชาเลยล่ะ
ผมไม่ได้รู้สึกดีขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ เมื่อคราวก่อนที่จัดการคำสาปของหมู่บ้านอิสรันได้สำเร็จ มันทำให้ผมรู้สึกราวกับได้ยกภูเขาออกจากอกเลยล่ะ มันโล่งสดชื่นดีจริงๆ
แต่ก่อนหน้าที่จะได้ทำอะไร ผมคงต้องรีบดำเนินการเรื่องนี้ก่อน
“เอาล่ะลองร์ หลังจากนี้เราคงต้องทำงานหนักหน่อยนะ ”จิลล์
ก่อนที่ผมจะกลับมายังออลการ์ด ผมได้มีโอกาสแวะไปที่โบราณสถานนั่นพร้อมกับคุณอัลเลียน ทำให้ผมได้พบเข้ากับร่องรอยของลัทธินอกรีตที่เป็นศัตรูตัวฉกาจของคริสตจักร เพราะเรื่องนั้นเลยต้องทำให้ผมรีบกลับมาที่โบสถ์ทันที
“ส่งเรื่องนี้ไปถึงศูนย์กลางของคริสตจักร บอกพวกเขาว่าเราได้เบาะแสของพวกลิทธินอกรีตที่ตามหามาหลายปีแล้ว ”จิลล์
“ ค- ครับ!! ”ลองร์
ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร ผมก็จะไม่ยอมให้พวกมันมารุกรานดินแดนอันสงบสุขแห่งนี้อย่างแน่นอน
ผมขอสาบานเลย ว่าจะตามล้างโคตรพวกมันทั้งหมด!
…
[ เมเดียร์ ]
“ ไม่ได้พบกันนานนะคุณอลัน ”เมเดียร์
“คุณหนู!? ”อลัน
หลังจากวันที่ฉันได้ทราบเรื่องของคำสาปที่ได้ถูกชำระล้างไปแล้ว ฉันก็มาที่อิสรันในวันต่อมาหลังจากที่คำสาปหายไปแล้ว ซึ่งวันนี้คือวันที่ 1 เมษา ดูเหมือนว่าวันสำคัญที่น่ารำคาญจะใกล้มาถึงแล้วสินะ
ยังไงซะเรื่องนี้มันก็สำคัญกว่า ฉันได้รับหน้าที่ในการตรวจสอบความปลอดภัยของอิสรัน จากพ่อของฉันที่ยุ่งอยู่กับราชวงศ์พวกนั้น
แล้วก็นะ ฉันขอแนะนำให้รู้จักคนๆนี้หน่อยก็แล้วกัน
คนๆนี้คืออลัน สปริงส์ อดีตนักผจญภัยแรงก์ A และจอมเวทธาตุคู่ระดับ 5 ของหอคอยเวทมนตร์
เขาแข็งแกร่งอย่าบอกใครเชียว ที่เขานั้นมาใช้ชีวิตมาเป็นพลเรือนอยู่ในดินแดนนี้ก็เพราะว่าปลงกับชีวิตในสนามรบแล้วก็เท่านั้น เขาเองก็มีลูก มีภรรยา ที่ต้องดูแลเหมือนกัน เลยเกษียณออกมาโดยสมบูรณ์เลย
“ สวัสดีครับพี่เมเดียร์! ”นาร์
“ โตขึ้นเยอะเลยนี่นาร์ ”เมเดียร์
แม้ว่าเจ้าเด็กนี่จะโตขึ้นมาสมกับที่เป็นชายชาตรีแล้วก็ตาม แต่ส่วนสูงของมันก็ยังเทียบกับฉันไม่ได้อยู่ดี
เพราะฉันสูงกว่าเยอะเลยไง
“ จะว่าไปแล้ว.. หน้าตาพี่เหมือนกับคุณอัลเลียนเลยว่าไหมพ่อ ”นาร์
“ … ก็ตรงปกอยู่นะ ”อลัน
หือ? อัลเลียน? บี๋น่ะหรอ? นี่เจ้าหมอนั่นยังไม่ออกไปจากเขตของเจเนซิสหรอเนี่ย.. งั้นที่คำสาปของอิสรันหายไปก็เป็นหนึ่งในความช่วยเหลือของเจ้าหมอนั่นด้วย?
ไม่น่าเชื่อแฮะ ที่คนที่พึ่งจะเคยต่อสู้ครั้งแรกจะทำได้ถึงขนาดนั้น
ฉันแอบยิ้มขึ้นมาเล็กๆ กับคำพูดของเจ้าหนูนี่
“ ก็แน่ล่ะสิ นั่นน่ะตัวฉันอีกคนเลยนะ ”เมเดียร์
“ ว่าไงนะครับ? ”นาร์
อุ- เผลอตัวไปหน่อยแฮะ ลืมไปว่าฉันไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไป
“ เจ้าอัลเลียนน่ะเป็นแฝดชั้นเอง ”เมเดียร์
ให้ตายสิ อายชะมัดเลยแฮะที่ต้องมาอธิบายความสัมพันธ์อะไรแบบนี้
เอาเป็นว่าฉันขอเข้าไปดูในหมู่บ้านพร้อมกับพวกอัศวินหน่อยก็แล้วกัน
“ น่าแปลกแฮะ ”เมเดียร์
“ ร่องรอยของการต่อสู้ไม่ค่อยมีให้เห็นเลยนะครับคุณหนู ”เรย์
“ นั่นสิ ”เมเดียร์
และเจ้านี่เองมันก็เป็นอัศวินระดับสูงในกองกำลังของฉันเอง ชื่อว่าเรย์ เป็นผู้ใช้ออร่าระดับฝึกหัด ที่ฉันให้มันตามมาด้วยก็เพราะว่าจะให้มันออกมาหาประสบการณ์ในการหาเบาะแสบ้างไงล่ะ
แต่บางทีมันก็ไม่แน่ว่าตรงนี้จะไม่มีการต่อสู้เสมอไปหรอก พวกนั้นคงจะเลี่ยงการทำลายหมู่บ้านให้มากที่สุดนั่นแหละ เพราะงั้นหลักฐานทั้งหลายฉันคิดว่าส่วนใหญ่น่าจะอยู่ในป่าน่ะนะ
..
นี่มันรุนแรงกว่าที่ฉันคิดไว้อีกแฮะ
ภายในป่ามันเต็มไปด้วยเศษซากของต้นไม้ที่แตกหัก และโค่นลงมาเป็นทาง และยังไม่รวมถึงพื้นผ่าที่กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่จากแรกปะทะของอะไรสักอย่าง ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะรุนแรงถึงขนาดนี้หรอก
แต่ก็คงต้องยอมรับล่ะก็คำสาปนั่นน่ะมันเป็นของจริง
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เดินดูรอบๆให้ทั่ว เรย์ก็ได้ตะโกนเรียกฉันให้ไปดูอะไรบางอย่าง
“ คุณหนูครับ!! ตรงนี้มีของอุปกรณ์เวทแปลกๆตกอยู่ด้วย! ”เรย์
และเมื่อฉันเข้าไปดูใกล้ๆ ฉันก็สัมผัสได้ว่าเจ้ามีดสองเล่มนี้บี๋เคยใช้งานมันมาก่อนแน่ๆ อีกทั้งมันยังไม่ใช่มีดธรรมดาๆ มันเป็นถึงกริซลบอาคมเลยด้วย
เจ้าสิ่งนี้เริ่มทำให้ฉันสงสัยบางอย่างภายในป่าซะแล้ว เพราะตามปกติแล้วเจ้านี่มันไม่มีทางอยู่ที่นี่ได้แน่ๆ
อืม… จะบอกว่าฉันรู้ได้ยังไงน่ะหรอว่าบี๋เคยใช้เจ้านี่มันก่อน.. มันตอบยากเหมือนกันแฮะ
คงจะเป็น… สัญชาตญาณของผู้หญิงล่ะมั้ง
ว่าไปนั่น~
“ กลับไปหาคุณอลันกันก่อนเถอะ ”เมเดียร์
“ครับ ”เรย์
เรื่องนี้ฉันคงต้องสืบหาความจริงโดยละเอียดจากพยานรู้เห็นเหตุการณ์แล้วล่ะ เพื่อไขความสงสัยของตัวฉันเองด้วย ว่าทำไมหมู่บ้านที่โดนคำสาปกัดกินมานานขนาดนี้ถึงชำระล้างมันได้ เพราะงั้น จะขอฟังเรื่องราวหน่อยละกันนะ ลุงอลัน
…
[ บี๋ ]
ผมมาลองเดินดูตามท่าเรือที่คนค่อนข้างแน่นพอสมควร พวกคนที่มาที่นี่ทั้งหมดคงจะเป็นนักเดินทางกับนักท่องเที่ยวที่ต้องการเดินทางไปสถานที่ต่างๆของโลกสินะ
เออแฮะ เรือขนส่งสินค้าแต่ละลำที่ผมเดินผ่านแทบไม่มีลำไหนเลยที่มีเป้าหมายซ้ำกัน
‘ รับสมัครลูกเรือไปทวีปมืด~! ’
‘ ไปแดนตะวันออกจ้า~! ’
‘ ใครที่อยากไปลอเรเซียมาทางนี้~! ’
ผมใช้เวลาอยู่นานพอสมควรเลย กว่าจะหาเรือที่จะเดินทางไปยังอัฟฟาได้น่ะ ผมเดินเลียบมาตามท่าเรือเรื่อยๆ จนมาถึงเรือโดยสารลำสุดท้าย คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าคงจะเป็นกัปตันเรือ เขาเป็นชายแก่ที่ดูมีอายุหน่อย หนวดเครารุงรังดูไม่น่าไว้ใจ ผมไม่ได้เลือกปฏิบัติกับคนแบบนี้สักเท่าไหร่เลยเดินเข้าไปถาม
“ คุณเป็นกัปตันเรือลำนี้ใช่ไหม? ”
“ ใช่ ”
แววตาของเขาราวกับคนที่ผ่านสมรภูมิมามากมาย มันเป็นแววตาที่เอาไว้ข่มขู่ศัตรู.. ผมชักจะมั่นใจแล้วสิว่านี่แหละที่เป็นกัปตันเรือในต่างโลกของจริง มันต้องดูขลังแบบนี้สิ!
“ ผมอัลเลียน ขอถามได้ไหมว่าเรือลำนี้กำลังจะไปที่ไหน ”
“ ฉันโรมิโอ แบล็คเดรคของฉันกำลังจะไปที่อัฟฟาในวันพรุ่งนี้ ”โรมิโอ
ใช่เลย! เรือลำนี้แหละที่จะทำให้ผมไปที่อัฟฟาได้! ผมไม่รีรอีบถามเขาถึงราคาที่ผมต้องจ่ายสำหรับการโดยสารไปด้วย
เมื่อตอนก่อนออกเดินทางผมได้เงินมาจากท่านแม่พอสมควรเลย ผมเลยคิดว่าจะใช้เงินแก้ปัญหาก็คราวนี้แหละ แต่แล้วข้อความที่เขาตอบกลับคำถามของผมมาก็กลับกลายเป็นว่าเขานั้นไม่ต้องการเงิน
“ จะขึ้นเรือของฉัน ไม่ต้องใช้เงิน เพียงแต่.. แกต้องแกร่งพอที่จะวัดกับมอนสเตอร์ระดับ A ในทะเลนั่นได้ ”โรมิโอ
เขาหันนิ้วโป้งกลับไปทางด้านหลังเขาที่ซึ่งมีแต่ทะเล ผมชะเง้อมองตามไป สิ่งที่ผมเห็นก็มีแต่เส้นขอบฟ้า กับทะเลที่สุดแสนจะกว้างไกล
“ แกมั่นใจว่าแกร่งพอไหมล่ะ? ”โรมิโอ
เขาถามผมกลับมาแบบนั้น ผมยิ้มขึ้นก่อนจะตอบเขาไป
“ แน่นอน! ”
โรมิโอมองมาที่นัยน์ตาของผม เขาเห็นถึงความมุ่งมั่นอันแรงกล้าในตัวของผม เพราะแบบนั้นเขาจึงยอมให้ผมขึ้นเรือ โดยไม่สนว่าผมนั้นจะตายหรือไม่
“ ฮ่าๆๆๆ!! ฉันล่ะชอบคนหนุ่มแบบแกจริงๆ! เอาสิ ตามฉันขึ้นเรือมา ”
ผมตามเขาขึ้นแบล็คเดรคมา ก็พบผู้โดยสารเช่นเดียวกับผมอีก 5 คน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมากันเป็นปาร์ตี้แบบพวกนักผจญภัย หรือไม่ก็พวกเขานี่แหละ นักผจญภัยตัวจริง
เป็นกลุ่มปาร์ตี้หญิงล้วน พวกเธอแต่ละคนก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัยบนเรือลำนี้ ก่อนที่เรือลำนี้จะออกจากท่าในวันพรุ่งนี้ คอยลับคมอาวุธของตัวเอง และฝึกปรือเวทมนตร์ไปในระหว่างนั้น..
หวา.. พวกหล่อนนี่ยุ่งกันสุดๆ
และด้วยความเป็นผู้หญิงนั้น บวกกับเป็นคนแปลกหน้าต่างเพศนั่นจึงทำให้ผมไม่ค่อยจะสู้หน้าพวกเธอได้สักเท่าไหร่ แบบว่ามันสวยจนเจิดจ้าเปล่งประกายเกินไปอะไรประมาณนั้น..
หรือว่าผมจะแพ้ผู้หยิงกันเนี่ย.. แต่กับยัยเมเดียร์และโรเซ่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยหนิ แปลกแฮะ
“ ผู้หญิงพวกนั้นคือวาคิวเรีย ปาร์ตี้แรงก์ S ของกิลด์นักผจญภัยสาขาเมืองหลวง จองเรือลำนี้เพื่อไปที่อัฟฟา โดยอาสาคุ้มกันอสูรทะเลให้ฉันเป็นค่าตอบแทน ”โรมิโอ
เหะ.. เดี๋ยวนะลุง เมื่อกี้ว่าไงนะะ??
“ เดี๋ยวสิลุง! ในเมื่อพวกเธอเหมาเรือไว้แล้ว แล้วทำไมให้ผมขึ้นมาได้ล่ะ!! ”
“ อะไรเล่า ข้าแค่เห็นแววในตัวแกก็เท่านั้น หรือแกจะไปกับเรือขนส่งสินค้าพวกนั้นล่ะ? พวกนั้นไปช้ากว่าข้าสองเท่าเลยนะ ”โรมิโอ
“ ตามปกติแล้วจากที่นี่ไปอัฟฟ้าจะใช้เวลาโดยประมาณ 21 วัน เนื่องจากทะเลตรงหน้าเป็นทะเลที่มีมรสุมอยู่ตลอดทั้งปี หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยมอนแรงก์สูงๆ เพราะงั้นเรือส่วนใหญ่เลยเลือกที่จะใช้ทางอ้อมกัน ”โรมิโอ
“ ส่วนเรือของข้าน่ะ! จะพุ่งตรงไปทั้งแบบนั้นเลยไงล่ะ! แน่นอนว่าเวลาที่ใช้เดินทางก็จะลดลงมาเหลือแค่ 10 วันกับอีกครึ่งวันเท่านั้น! ”โรมิโอ
“ ก็แล้วแต่แกล่ะนะ ว่าจะอยู่นี่ หรือไปนู่น ”โรมิโอ
ไอ้ผมเองก็คิดหนักซะด้วยสิ หากให้ผมเลือก ผมก็คงจะมาจบที่แบล็คเดรคนั่นแหละ แต่แล้วมันดันถูกเหมาไว้นี่สิ.. ผมเองก็ไม่อยากจะเสียเวลาอันมีค่าไปมากๆซะด้วย
ให้ตาย!! คิดมากเลยแฮะ!
“ ก็แค่อยู่บนเรือนี่ซะสิ ไม่ต้องเลือก ”ครูว์
ทันใดนั้น ผู้หญิงผมสีเงินที่นั่งอยู่บนขอบเรือ หนึ่งในปาร์ตี้แรงก์ S ก็ได้พูดขึ้นราวกับว่าเธอกำลังฟังสิ่งที่พวกผมคุยกันอยู่ เธอกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่ฟังแล้วมีดูสเน่ห์อย่างน่าเหลือเชื่อ
ผมไม่ได้สนน้ำเสียงนั้นก่อนจะตอบกลับเธอไป
“ ไม่ได้สิ พวกคุณเหมาเรือนี่ไว้แล้วหนิ! มันเหมือนกับว่าพวกคุณไม่อยากให้มีผู้ชายคนไหนขึ้นมาบนเรือนี่มากกว่า! ”
เดาได้ไม่ยากเลยว่าการที่พวกเธอเหมาเรือแบบนี้นั้นมีเหตุมาจากอะไร ผมคิดว่าคงเป็นเพราะความสวยราวกับเทพธิดาของพวกเธอแน่นอนที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนั้น คงจะมีพวกผู้ชายหลายคนแน่นอนที่ต้องการจะอยู่ใกล้ชิดกับสาวสวยน่ะ
ส่วนผมนั้นไม่ได้ต้องการเรื่องแบบนั้นเลย ผมแค่ทำตัวไม่ถูก พอคิดว่าตัวเองขึ้นมาบนเรือที่ถูกเหมาไปแล้วอยู่ๆมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเลยพูดออกไปแบบนั้น
“ ไม่เอาน่า ฉันไม่ได้คิดว่านายจะเลวร้ายอะไรขนาดนั้น ” ครูว์
เธอจ้องมองมาที่ผมราวกับว่าเธอกำลังอ่านความคิดของผมอยู่ยังไงยังงั้น เอ่อ.. เค ผมยอมรับก็ได้ว่าพวกเธอน่ารัก และสวย แต่ทำไมผมจะต้องเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางผู้หญิง 5 คนล่ะจริงไหม?
ส่วนกัปตันน่ะไม่นับนะ เพราะเหมือนว่าเขาคนนั้นจะไม่สนใจอะไรอื่นเลยนอกเสียจากทะเลและอสูรใต้ทะเลพวกนั้น
“ อ่ยยยย …นายก็พูด.. เกินไปนะ ”ครูว์
… อ่านใจได้หรอ?
“ .. ได้ ”ครูว์
นี่ช่องบรรยายนะ..
“ มันก็เป็นความคิดเหมือนกันนั่นแหละ ..”ครูว์
… พระเจ้า.. นี่มันไม่ปลอดภัยเอาซะเลย ที่คิดว่ามีคนที่รู้ความคิดและการเคลื่อนไหวของผมเนี่ย มันแบบว่า.. โคตรน่ากลัว
“ อย่าพูดแบบนั้นสิ มันก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น… มั้ง ”ครูว์
ผมว่าผมชักจะไม่ไว้ใจยัยนี่แล้วว่ะ เอาเป็นว่า.. ยุทธศาสตร์จำลอง
[ ครูว์ ลอว์เบรค
อายุ 17
นักผจญภัย : S RANK
สกิลลิสต์ :
(พาสซีพ) อ่านความคิด S
…กดเพื่ออ่านเพิ่มเติม ]
อายุ.. 17
เท่ากันเลยนี่หว่า
“ เอ๊ะ 17? ”ครูว์
ทั้งผม และพวกเธอทำหน้าลำบากใจกันซะทั้งหมด
“ คือ.. พวกเรา อายุ 17 กันหมดเลยน่ะ … ฮ่า.. ฮ่าา… ”เร็กซ์
จังหวะนี้.. ทำเอาผมเหวอแดกไปเลยล่ะ
นักผจญภัยแรงก์ S อายุ.. 17
ยัยพวกนี้มัน สัตว์ประหลาดชัดๆ…
ตัดจบตอน
คงจะลืมไปว่าตัวเองก็ 17 สินะ แล้วก็ยังตบตีกับมอนแรงก์ A ได้ด้วย เอ็งก็สัตว์ประหลาดไม่ใช่เรอะะะ
