ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - ตอนที่ 14 ทะเลมรสุม (2)
“ เจ้าหนูใช้เวทลมของแกซะ! พัดให้มันแรงๆ! ”โรมิโอ
“ ได้เลย! ”ครูว์
ทันทีที่วีจัดการเดอะดีปจนหมด ครูว์ใช้เวทลมในการเพิ่มความเร็วของเรือ จนท้ายที่สุดเราก็ออกมาจากวงล้อมของพวกเดอะดีปนั่นสำเร็จจนได้
…
“ พวกมันไม่ตามมารึ? ”
“ ไม่ตามมาหรอก ถัดจากนี้ไปจะเป็นถิ่นของตัวที่ร้ายกาจกว่านั้นอีก! แม้พวกเดอะดีปจะไม่ได้รักตัวกลัวตาย แต่พวกมันก็ยังมีสมองรู้ว่าที่ไหนควรที่ไหนไม่ควร และน่านน้ำที่เรากำลังจะเข้าไปนี้คือเขตของอสูรกายใต้ทะเลที่น่ากลัวที่สุด เลเวียธาน S แรงก์ ”โรมิโอ
ทันทีที่เราพ้นเขตของพวกเดอะดีป คลื่นลมแรงและคลื่นยักษ์ทั้งหลายนั้นก็ได้หายไป เว้นแต่ท้องฟ้าที่ยังคงมืดมนและกระหึ่มไปด้วยสายฟ้าฟาดตลอดเวลา อีกทั้งสายฝนก็ยังกระหน่ำลงมาเรื่อยๆไม่มีพัก
แม้ว่าเราจะเข้ามาในช่วงปลายของทะเลมรสุมตอนต้นแล้ว บรรยากาศโดยรอบมันก็ยังดูไม่น่าไว้ใจอยู่ดี ผมยืนอยู่ริมระเบียงตรงหัวเรือคอยเฝ้าระวังเผื่อมีอะไรอยู่ข้างหน้า..
ทะเลข้างหน้าพวกผมนี่มันแทบจะไม่มีที่สิ้นสุดเลย ผมไม่รู้ว่าเราจะต้องเดินทางไปอีกไกลแค่ไหนจนกว่าจะถึงอัฟฟา และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะออกจากพื้นที่อันตรายนี้สักที แต่เท่าที่ฟังจากที่คุณโรมิโอพูดมาในช่วงแรกๆดูเหมือนว่าจะต้องอยู่ในน่านน้ำที่มีพายุฝนฟ้าคะนองตลอด 10 วันล่ะ
ถือว่านานเอาการอยู่
“ กังวลรึไง? ”เร็กซ์
“ ..ประมาณนั้น ”
ผมไม่สามารถเถียงเธอได้เลยว่าที่ผมกำลังยืนเหม่ออยู่แบบนี้นั้นเป็นเพราะความกังวลของตัวเอง กลัวว่าตัวเองจะตกทะเลไป กลัวว่าตัวเองจะต้องมาตายกลางทะเล และกลัวพวกสัตว์ประหลาดหน้าตาน่ากลัวๆน่ะ..
ที่สำคัญเลยก็คือ… ผมว่ายน้ำไม่เป็น..
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า ที่นี่มีแรงก์ S อยู่ตั้ง 5 คนเชียวนะ~ อีกอย่างแถบนี้น่ะยังไม่มีมอนสเตอร์หรอกนะ ”เร็กซ์
ผมก็เข้าใจดีอยู่หรอกว่าการที่มีแรงก์ S ที่เป็นแรงก์ที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ด้วยกันตั้ง 5 คนนั้นมันทำให้ผมสบายใจขนาดไหน แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะเกรงกลัวต่อความเป็นไปได้ที่ผมอาจจะตายในการเดินทางนี้
ผมสะบัดความคิดที่มัวหมองทั้งหมดนั่นทิ้งไป ก่อนที่จะมาจดจ่ออยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้า
“ เกี่ยวกับเลเวียธานนี่.. มันเป็นมอนสเตอร์แบบไหนหรอ? ”
ผมหันหลังเข้าหาทะเล เอนตัวพิงไปกับขอบรั้วกั้นที่บนหัวเรือ
“ ฉันก็ไม่แน่ใจ ทางกิลด์ก็ไม่ได้ให้ข้อมูลเราเกี่ยวกับทะเลมรสุมมามากขนาดนั้น แต่เห็นเค้าว่าเลเวียธานเป็นมอนสเตอร์ประเภทมังกรทะเล ที่มีลักษณ์เป็นวาฬมีหัวเป็นมังกร และตัวของมันมีขนาดใหญ่ครอบคลุมครึ่งหนึ่งน่านน้ำทะเลมรสุมตอนกลางเลย ”เร็กซ์
สมกับที่เป็นบอสของทะเลมรสุมเลยแฮะ ตัวของมันคงต้องใหญ่มากแน่ๆ ไม่สิ มันโคตรจะใหญ่เลยต่างหาก นี่ขนาดเป็นแค่ทะเลมรสุมตอนต้นมันก็ยังกว้างขวางและยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ถ้าหากเป็นตอนกลางผมไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะใหญ่ขนาดไหน
“ จริงสิอัลเลียน ฉันขอโทษแทนครูว์ด้วยนะ ”เร็กซ์
“ ขอโทษทำไมอ่ะ ? เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ ”
“ ก็ตอนแรกฉันคิดว่านายจะโกรธที่เธอไปรังควานนายตลอดน่ะสิ นิสัยของเธอน่ะเป็นแบบนั้นแหละ ถ้ายังไม่รู้จักกันเธอจะเมินจนเย็นชาเลยล่ะ แต่พอได้รู้จักกับครูว์แล้วเธอจะเป็นยัยเปิ่นคนนึงเลย ”เร็กซ์
“ .. เห๋ แล้วนินทาเพื่อนร่วมปาร์ตี้แบบนี้จะไม่โดนครูว์โกรธเอาหรอ? ”
“ ก็ไม่หนิ ยัยนั่นน่ะหลับง่าย ป่านนี้ก็คงพักผ่อนอยู่ที่เตียงนั่นล่ะ ”เร็กซ์
พวกเราคุยกันไปเรื่อยขณะที่คนอื่นๆกำลังพักผ่อนตามแบบของตัวเองที่ห้องพัก ผมและเร็กซ์ก็มายืนคุยกันท่ามกลางสายฝนที่เย็นฉ่ำบนดาดฟ้าเรือ
“ ฉันขอถามหน่อยได้ไหม ว่าอะไรที่ทำให้นายต้องไปที่อัฟฟา ? ”เร็กซ์
“ ฉันไปเพื่อเอาของน่ะ เป็นของที่คนสำคัญฝากฝังเอาไว้ให้ ”
จริงๆแล้วคนสำคัญคนนั้นมันก็คือกอร์นั่นแหละ แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเปิดเผยเรื่องส่วนตัวมากเกินไปจึงใช้คำว่า คนสำคัญแทน เร็กซ์พยักหน้าเข้าใจก่อนจะเข้ามาพิงขอบเรือข้างๆผม ผมหันหลังให้ทะเล ส่วนเธอหันหน้าออกไป ระหว่างนั้นก็มีบ้างที่พูดคุยกัน… เพราะไม่รู้ว่าจะยกบทสนทนาแบบไหนขึ้นมาดีน่ะนะ
เป็นการทำความรู้จักกันคร่าวๆ เนื่องจากก่อนหน้านี้เราไม่ได้คุยอะไรกันมากนักจึงมีระยะห่างระหว่างเราอยู่มากพอสมควร แต่พอได้คุยไปนานเข้าผมก็เริ่มเข้าใจเธอมากขึ้นทีละเล็กทีละน้อย และคอยเป็นเพื่อนคุยให้กับเร็กซ์อ่านะ
“ พูดจากใจจริงเลยนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้คุยกับชายที่มีอายุพอๆกันและชายคนนั้นไม่มีอะไรแฝงอยู่ภายในเลยล่ะ นี่มันทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจจริงๆ ”เร็กซ์
“ พวกเธอไม่ค่อยจะเจอผู้ชายที่จริงใจกันงั้นหรอ? ฉันก็ว่าฉันไม่ได้เป็นคนที่ดีอะไรขนาดที่เธอจะต้องมาโล่งอกกับคนอย่างฉันหรอกนะ ”
“ อย่างน้อยนายก็ดีกว่าคนพวกนั้นก็แล้วกัน ”เร็กซ์
อยู่ๆเร็กซ์ก็ยิ้มแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น พร้อมกับฮัมเพลงขึ้นมาอย่างสบายใจ การกระทำของเธอมันทำให้ผมงง และมึนตึ๊บสุดๆ ผมก็ไม่เข้าใจว่าเธอจะพูดเรื่องพวกนี้ไปทำไมเหมือนกัน
ทั้งๆที่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสถานการณ์ในตอนนี้เลยสักนิด
“ นายนี่ไม่โรแมนติกเอาซะเลยนะ เรียกว่ายังไงดีล่ะ ไม่ผ่อนคลายล่ะมั้ง? ”เร็กซ์
… เร็กซ์.. เธอก็อ่านใจได้หรอ? ทำไมตี้นี้มีแต่คนน่ากลัวๆวะเนี่ย
“ ฉันก็พอจะดูท่าทางนายออกเหมือนกันนะ นายรู้ตัวเองป่ะ ว่านายเป็นคนที่อ่านออกง่ายมาก”เร็กซ์
“ ก็.. พอรู้อยู่ ”
อย่างน้อยผมก็สบายใจที่เร็กซ์ไม่ได้อ่านได้ทะลุปรุโปร่งแบบครูว์ล่ะนะ รายนั้นน่ะน่ากลัวของจริงเลย
“ถึงพวกแกทุกคน! ตอนนี้เรากำลังจะเข้าสู่ทะเลมรสุมตอนกลางแล้วระวังตัวกันให้ดี! ”โรมิโอ
ทันทีที่คุณโรมิโอพูดจบ สายฝนที่กระหน่ำมาตลอดเวลาที่เรือแล่นผ่านทะเลมรสุมตอนต้นก็ได้หยุดลง ก่อนที่สภาพแวดล้อมทั้งหมดจะเปลี่ยนเป็นหมอกหนาจนเราไม่สามารถมองเห็นทางข้างหน้าได้เลย
แม้ว่าหมอกภายในทะเลตอนกลางจะหนามาก แต่มันก็ไม่ได้หนาขนาดที่ผมจะไม่สามารถมองเห็นคนบนเรือได้ ระหว่างนี้ทั้งผมและเร็กซ์เลยเลือกที่จะเงียบ
“ ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยหรอก ทะเลมรสุมตอนกลางไม่มีอันตรายอย่างอื่นนอกจากเลเวียธานที่เป็นเจ้าถิ่นที่นี่หรอก ถ้าเราล่องเรือผ่านไปช้าๆมันก็จะไม่โจมตีเรา ”โรมิโอ
คุณโรมิโอเดินลงมาจากคันบังคับเรือแล้วมาคุยกับผม เหตุผลที่เขาชะลอความเร็วของเรือลงคงเป็นเพราะเลเวียธาน เพื่อให้มันรู้สึกว่าเราเป็นภัยต่อมัน เราจึงต้องค่อยๆผ่านไปช้าๆ
และนี่ก็คงเป็นเหตุผลสำหรับการเดินทางอันยาวนานถึง 10 วัน สำหรับการเดินเรือช้าๆ รวมถึงความกว้างใหญ่ไพศาลของทะเลมรสุมตอนกลางและตอนปลายแห่งนี้อีก
“ อัลเลียน! มาดูนี่สิ! ”เร็กซ์
เธอพูดเสียงเบาซะจนผมแทบจะไม่ค่อยได้ยิน แต่ผมก็สามารถรู้ได้ว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไรจากการขยับปากของเธอ ผมเดินเข้าไปหาด้วยความสงสัย
“ มีอะไรรึ? ”
“ ดูนั่น! ”เร็กซ์
“ ปลากระเบนเรืองแสง? ”
“ คุณโรมิโอ เจ้าตัวนี้คืออะไรอ่ะคะ? ”เร็กซ์
ไอ้ตัวที่เธอชี้ให้ดูและว่ายขนาบข้างเรือของเราอยู่ก็คือปลากระเบนนับสิบ ที่ลวดลายบนร่างกายของมันเรืองแสงสีครามสวยงามขึ้นมาท่ามกลางความมืดหม่นภายในหมอก
“ มันคือกระเบนไลก้า บริวารของเลเวียธานมันจะช่วยบอกถึงความอันตรายของผู้ที่เข้ามาในน่านน้ำให้เจ้านายของมันรู้ผ่านกระแสเสียงที่เราไม่สามารถได้ยินได้ และเป็นเจ้านี่นี่แหละที่จะช่วยนำทางให้เราออกจากทะเลมรสุมตอนกลางได้โดยที่ไม่หลงอยู่กลางสายหมอกนี่ ”โรมิโอ
“ สวยจังเลย… ”เร็กซ์
คงจะเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่สวยงามท่ามกลางความอันตรายเลยล่ะ ไม่รู้ทำไมแค่ผมมองเร็กซ์ที่ยิ้มอย่างสดใสในตอนนี้มันทำให้ใจผมหยุดเต้นไปชั่วะขณะหนึ่งเลยล่ะ
คือ… ถ้าผมมองคนสวยอ่ะ ผมก็จะใจเต้น ไม่ก็ใจหยุดเต้นนี่แหละ ประมาณว่าเป็นอาการของคนเจ้าชู้ล่ะมั้งที่มันจะมีใจให้กับผู้หญิงสวยๆอยู่ตลอด จริงๆผมก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่ทำไงได้ก็ใจมันเป็นงั้นไปแล้ว
ขณะที่เร็กซ์กำลังมองเหล่ากระเบนพวกนั้นอยู่นั้น พวกคนอื่นๆเองก็ยังคงนอนหลับพักผ่อนกันอยู่ ดูเหมือนว่าสมาชิกปาร์ตี้ของเธอจะเป็นพวกขี้เซานะนี่
“เธอรู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารักโคตรเลยอ่ะเร็กซ์ ”
หลังจากที่ผมได้ชมเธอไป เร็กซ์หันมายิ้มให้ ก่อนจะขอบคุณ
“ ขอบคุณนะ ”เร็กซ์
…
[ เมเดียร์ ]
จบเรื่องแล้วในวันนี้แล้ว ข้อสรุปที่ได้ก็ไม่มีอะไรมาก นอกเสียจากการทำพิธีกรรมลับๆในป่าต้องห้ามหลังหมู่บ้านอิสรันของพวกลัทธินอกรีต ที่สำคัญก็คือฉันได้มีดพิธีกรรมที่บี๋เคยใช้มาเก็บไว้กับตัวด้วยล่ะ เผื่อเอาไว้ใช้เป็นของขลังน่ะ
“ คุณเมเดียร์ได้ยินฉันไหมคะ! ” ลูอิส
“ อ- อืม ได้ยิน ”เมเดียร์
ตอนนี้ฉันเองก็ได้มาอยู่ที่บ้านของดยุคอาเธนอน
และที่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ก็เนื่องมาจากท่านพ่อได้มาหารือกับอาร์คบิช็อปอย่างดยุคอาเธนอนเรื่องลัทธินอกรีต
ทันทีที่เขารู้เรื่อง เขาปรี๊ดแตกเลยเชียวล่ะ
“ เรื่องของคุณคนที่ฉันแบกเขามาน่ะค่ะ ”ลูอิส
“ เออใช่ จริงสิแกไปเจอมันสลบเหมือดอยู่ตรงสวนดอกไม้ได้ไงลูอิส? ทั้งๆที่แกน่าจะต้องเดินผ่านฉันกับซาเวสก่อน”เมเดียร์
ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่ายัยลูอิสเนี่ย มันไปแบกบี๋มาได้ยังไงกัน
แต่เหมือนจะจำได้ลางๆว่าทางเข้าสวนมีอยู่สองทางนะ
“ คือทันทีที่ฉันมาถึงน่ะค่ะ คุณซาเวสก็ได้ไปเรียกเธอแล้วล่ะ ระหว่างนั้นฉันเกิดเบื่อขึ้นมาเลยเดินเล่นผ่านข้างบ้านเธอที่เป็นสวนดอกไม้จนมาเจอกับเขาน่ะค่ะ ฉันเลยได้เห็นความทรงจำของนามแท้ผ่าน ดวงตาของนักบุญ น่ะค่ะ ฉันพยายามรักษาเขาแล้วแต่มันไม่ได้ผล พลังศักดิ์สิทธิ์ถูกดีดกลับมาหมดเลย ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีเลยใช้แรงทั้งหมดที่มีแบกเขาเข้าไปในบ้านของเธอผ่านทางเชื่อมน่ะค่ะ ”ลูอิส
“ งี้เอง ” เมเดียร์
ฉันต้องขอบคุณเธอเลยล่ะที่พาบี๋เข้ามาในวันนั้น ไม่งั้นเขาจะต้องนอนตายอยู่ตรงนั้นแน่ๆ เธอนี่สมกับชื่อของนักบุญซะจริงๆ ช่วยคนไม่เลือกหน้าและไม่เกี่ยงเพศด้วย ฉันล่ะนับถือจริงๆ เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันจะกระทืบพวกมันซ้ำก่อนจะค่อยรักษาให้น่ะ
“เขาเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้?”ลูอิส
“ดีเลยล่ะ ตอนนี้กำลังออกเดินทางไปเอาของน่ะ ”เมเดียร์
“ ดีจังเลย ที่ยังปลอดภัย.. ”ลูอิส
“แล้วรู้สึกยังไงบ้างล่ะคะ การที่ได้สัมผัสตัวเองจากอีกโลกหนึ่งเนี่ย.. ”ลูอิส
“ รู้สึกแปลก แต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบ ”เมเดียร์
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด เพราะทันทีที่ฉันได้สัมผัสกับเขา ทั้งความรู้สึก ประสบการณ์การใช้ชีวิต และสิ่งต่างๆมันก็ไหบเข้ามาผ่านความรู้สึกทางร่างกาย มันเป็นเรื่องที่แปลกใหม่สำหรับฉันมากเลยทีเดียว
แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของฉันหรอก
เพราะบี๋มันบื้อไง
ตัดจบตอน
