ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - ตอนที่ 17 งานเต้นรำที่วุ่นวาย (2)

 

 

 

“พวกเจ้าคิดว่ากำลังทำอะไรกับแขกผู้มีเกียรติของข้ากัน!!! ”จูปิเตอร์

 

 

ในขณะที่สถานการณ์กำลังอยู่ในช่วงชุลมุน องค์ชายจูปิเตอร์ที่พึ่งฟื้นจารการสลบได้เข้ามาหยุดความบ้าของพวกขุนนางชายทั้งหลายเอาไว้ ก่อนที่ฉันจะทำลายมันทิ้งซะทั้งหมด

 

 

แม้ว่าองค์ชายจะดูเป็นคนที่เหลวแหลก แต่ในเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนัก เขาก็เป็นคนนึงเลยที่สามารถไว้ใจได้ และใช่ ทันทีที่จูปิเตอร์ได้เดินเข้ามาในโถงงานเลี้ยงเสียงฮือของเหล่าขุนนางต่างก็เงียบไป

 

 

“ จูปิเตอร์, แกมาช้า ”รุยซ่า

 

 

“ ขออถัยครับท่านพี่ พอดีมันรู้สึกดีนานไปนิดส์ ”จุปิเตอร์

 

 

มันก็ยังเป็นคนที่หน้าไม่อายไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด

 

 

“ ส่วนท่าน.. คงจะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ งดงามสมคำร่ำลือจริงๆ กระผมขออภัยสำหรับกิริยาที่หยาบคายของเหล่าขุนนางผู้เยาว์ทั้งหลายด้วยนะขอรับ ”จูปิเตอร์

 

 

องค์ชายคุกเข่าต่อหน้าสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังร้องไห้ ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษมันจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วยื่นให้อิกนิส

 

 

“ ผ้าเช้ดหน้าแทนคำขอโทษขอรับ เลเดี้ที่น่ารักเช่นท่านไม่คู่ควรกับน้ำตาหรอกนะครับ”จูปิเตอร์

 

 

“ ข- ขอบคุณค่ะ… ”อิกนิส

 

 

“ จูปิเตอร์ หาที่เงียบๆให้ที ”เมเดียร์

 

 

“ ได้ครับท่านหญิงที่รักของผม เดี๋ยวผมและท่านพี่จะเป็นคนจัดการทางนี้เองขอรับ~ ”จุปิเตอร์

 

 

“ ใครที่รักแกกันยะ!! ”เมเดียร์

 

 

ตอนนี้ฉันยังทำอะไรมันไม่ได้มาก ค่อยรอเวลาอื่นแล้วฉันจะไปซัดมันด้วยตัวเอง

 

 

“ ทหาร! พาเลเดี้เมเดียร์ไปที่ห้องพักหน่อย! ”จูปิเตอร์

 

 

ด้วยอำนาจขององค์ชายแล้ว เขาสั่งทหารได้ด้วยคำสั่งเดียว ไม่นานกลุ่มของทหารองครักษ์ก็ได้นำทางพวกเราไปที่ห้องพักภายในปราสาท ฉันพาอิกนิสตามพวกเขาไป ส่วนสถานการณ์ภายในงานเลี้ยงก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกรัชทายาทไป

 

 

…

 

 

“หายกลัวรึยัง ”เมเดียร์

 

 

“ค่ะ… ”อิกนิส

 

 

ฉันนั่งอยู่กับอิกนิสอยู่พักหนึ่ง เพื่อให้เธอได้สงบสติอารมณ์ลงก่อนแล้วค่อยพูดถึงเรื่องที่อยากจะระบาย

 

 

“ฉันไม่น่ามาเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เลยค่ะนายหญิง.. แต่ไม่รู้ทำไมท่านอิกนิสถึงเลือกฉัน.. ”อิกนิส

 

 

ฉันคิดว่าคงจะเป็นเพราะว่าอิกนิสนั้นมีกระแสจิตที่พิเศษ ทำให้เทพอิกนิสผ่านร่างของตัวเองได้สะดวกมากกว่าใคร และลงมาประทับได้ด้วยตัวเอง.. ด้วยเหตุนั้นผู้หญิงที่เป็นร่างสถิตของเทพจึงถูกเรียกว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์..

 

 

ฉันก็ไม่รู้อะไรมากหรอก ยังไงซะฉันก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนยัยนี่อยู่ดี

 

 

“ เป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์มานานเท่าไหร่แล้วล่ะ? ”เมเดียร์

 

 

“ 3 ปีค่ะ.. แต่ถึงจะเป็นมานานขนาดนี้ฉันก็ยังทำใจให้ฉันสู้หน้าผู้ชายไม่ได้เลยค่ะ.. ”อิกนิส

 

 

“ ทำไมเป็นงั้นล่ะ? ”เมเดียร์

 

 

“ คือ.. มันน่ากลัวอ่ะค่ะ..”อิกนิส

 

 

“ อืม.. งั้น ฉันเมเดียร์ ไกอา เจเนซิส เธอล่ะ? ”เมเดียร์

 

 

“ อิกนิสค่ะ.. แค่อิกนิส ”อิกนิส

 

 

พวกเราทำความรู้จักกันก่อน ที่จะได้ถลำลึกลงไปในเรื่องส่วนตัวของอิกนิส เธอค่อยๆเล่าเรื่องของตนเองให้ฉันฟัง

 

 

“ …คือเมื่อก่อนน่ะค่ะ ฉันเป็นเพียงแค่สามัญชน ที่ไม่ได้มีความกล้าอะไรเลย ฉันถูกพ่อแม่ของฉันขายให้กับศาสนจักรเพียงเพราะว่าพวกท่านต้องการใช้เงิน และฉันเป็นคนจิตอ่อนที่สามารถเป็นร่างประทับให้กับเทพีอิกนิสได้ค่ะ.. ”อิกนิส

 

 

“ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาฉันกลัวมากเลย กลัวว่าจะต้องเจอกับคนน่ากลัวๆ กลัวว่าจะต้องถูกต่อว่า.. กลัวว่าจะต้องถูกทุบตี.. แต่ทุกๆคนในศาสนจักรใจดีกับฉันมากเลยค่ะ รวมถึงท่านเทพธิดาอิกนิส.. ฉันสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอเป็นเหมือนกับพี่สาวของฉัน ”อิกนิส

 

 

“ แต่เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันกลัวผู้ชายมากที่สุดคือตอนที่ฉันถูกพวกอันธพาลลักพาตัวไปค่ะ.. ”อิกนิส

 

 

“ แล้วพวกพาลาดินที่ต้องปกป้องเธอล่ะ? ”เมเดียร์

 

 

“ตอนนั้นเป็นช่วงที่ฉันออกมาดูรอบๆเมืองอยู่คนเดียวพอดีน่ะค่ะ.. ”อิกนิส

 

 

อืม ยัยนี่เป็นพวกประมาทสินะ เดาว่าจากเหตุการณ์นั้นมามันเลยทำให้เธอมีแผลใจเกี่ยวกับผู้ชายสินะ ..ก็ไม่ได้แปลกใจสักเท่าไหร่

 

 

“ เอาเป็นว่าเธอรออยู่ที่นี่จนกว่าพวกพาลาดินจะมาก็แล้วกัน ”เมเดียร์

 

 

ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็เห็นขบวนของพวกพาลาดินและดยุคอาเธนอนมาแต่ไกล  ฉันมองดูภาพสตรีศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้สลับกับตัวเธอเมื่อสักครู่ที่สามารถยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้ชายได้โดยที่ไม่มีความกลัวเลย

 

 

สงสัยว่าเธอในตอนนั้นคงจะเป็นเทพธิดาอิกนิสที่ลงมาประทับร่างล่ะมั้ง

 

 

“ แปลกจริงๆ.. ”เมเดียร์

 

 

ฉันล่ะไม่เข้าใจพวกเทพเลยจริงๆ

 

 

หลังจากที่พวกพาลาดินมาถึงกันแล้ว ฉันพาอิกนิสกลับเข้างานเลี้ยงอีกครั้ง เนื่องจากว่าวันนี้มีเธอเป็นดาวเด่น เพราะฉะนั้นที่นี่จะขาดเธอไปไม่ได้เลย

 

 

“ ท่านอิกนิส! ”ลูอิส

 

 

ฉันยืนท้าวเอวมองดูลูอิสที่เข้ามาหาอิกนิสด้วยความร่าเริง ดูเหมือนว่าการที่ลูอิสได้เข้ามาคุยกับยัยนั่นจะทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง ก็ถือว่าดีไป

 

 

“ช้านะลูอิส ”เมเดียร์

 

 

“ขอโทษที่มาช้าค่ะคุณเม ”ลูอิส

 

 

ผ่านไปไม่นานที่ฉันเริ่มคุยกับลูอิส ดวงไฟของงานก็ได้ดับลงก่อนจะสว่างขึ้นมาแค่ที่เดียว คือจุดที่สตรีศักดิ์สิทธิ์อยู่ ซึ่งก็คือตรงหน้าฉันนี่เอง

 

 

ฉันคิดว่ามันคงจะถึงส่วนสำคัญของงานแล้วล่ะมั้ง

 

 

อิกนิสที่ขี้กลัวคนนั้น ในตอนนี้กลับแสดงความกล้าออกมาได้อย่างกล้าหาญราวกับเป็นคนละคนกันกับก่อนหน้านี้เลย มันคงจะเป็นเพราะมีลูอิสคอยให้กำลังใจด้วยล่ะนะ และแถวนี้เองก็ไม่ได้มีผู้ชายใกล้ๆเลย

 

 

อิกนิส แนะนำตัวเองกับทุกคน กล่าวอะไรบางอย่าง ก่อนจะกล่าวเปิดงานเต้นรำอย่างเป็นทางการ

 

 

ด้วยความที่พวกขุนนางรู้ซึ้งถึงความสำคัญของสตรีศักดิ์สิทธิ์จากองค์ชายแล้ว จึงออกห่างจากอิกนิสให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้.. ทำเอารอบๆตัวอิกนิสนี่โล่งเลยเชียว

 

 

ขณะนั้นฉันก็แยกตัวออกไปหาของกินต่างๆเพื่อมาประทังความหิวเอาไว้

 

 

“ แต่งตัวสวยจังเลยนะคะ คุณเม ”พานาร์

 

 

ทันใดนั้นก็มีคนมีทักฉัน นั่นก็คือพานาร์ ในชุดราตรี

 

 

“ ขอบใจ ”เมเดียร์

 

 

ไม่นานนักหลังจากที่ฉัน ได้คุยกับพานาร์ อยู่ๆไฟก็ดับลงอีกครั้ง ก่อนที่จะติดขึ้นตรงพื้นที่เต้นรำตรงกลาง พร้อมๆกับวงดนตรีคลาสสิคที่มาเล่นดนตรีอยู่กึ่งกลางของพื้นที่ตรงนั้น

 

 

แล้วองค์ชายก้ได้เดินเข้ามาในพื้นที่เต้นรำเป็นคนแรกและยื่นมือมาทางฉัน

 

 

“ ให้เกียรติผมได้เต้นรำกับคุณสักบทเพลงเถอะครับ.. ท่านหญิงเมเดียร์ ”จูปิเตอร์

 

 

ฉันมองหน้ามันแบบเอือมๆ ก่อนจะก่อนอกแล้วตอบปัดไป

 

 

“ ฝันไปเหอะ ”เมเดียร์

 

 

เจ้าองค์ชายนั่นหน้าแหกเลยเชียวล่ะ ฉันล่ะสะใจแท้

 

 

“เต้นรำกันไหมคะ ”พานาร์

 

 

อยุ่ๆพานาร์ก็หันมาชวนฉัน

 

 

“ เอาสิ ”เมเดียร์

 

 

เรื่องอะไรที่ฉันจะปฏิเสธล่ะจริงไหม นั่นน่ะเพื่อนฉันทั้งคนเลยนะน่ะ

 

 

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างราบรื่น ดนตรีเล่นไปอย่างเพลิดเพลิน ฉันคิดว่าคืนนี้มันไม่น่าจะมีอะไรมากไปกว่านี้แล้วล่ะ

 

 

เพราะแต่แรกแล้วงานเต้นรำมันก็ไม่ได้จัดนานมากนี่นา ก็แค่มีอาหารให้กิน และออกมาเต้นรำกัน พบปะกับคนมากหน้าหลายตาก็แค่นั้น บอกตามตรง มันค่อนข้างจะน่าเบื่อเลยล่ะ..

 

 

ทว่าอยุ่ๆฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของพลังศักดิ์สิทธิ์อันรุนแรงขึ้นมาอีกครั้งผ่านร่างของอิกนิส ดูท่าแล้ว.. ท่านเทพธิดาคงจะอยากเต้นรำด้วยเป็นแน่

 

 

“ เต้นรำกับข้าสักหนึ่งบทเพลงได้ไหม ลูอิส ”อิกนิส

 

 

“ก็- ก็ได้ค่ะ! ”ลูอิส

 

 

เหมือนว่าคนที่สนุกจะไม่ได้มีแค่พวกขุนนางเท่านั้น แต่รวมไปถึงตัวของเทพธิดาเองก็ด้วย วันนี้มันทำเอาเธอยิ้มไปหลายรอบเลยล่ะ 

 

 

แต่เพราะแบบนั้นแหละ ที่ทำให้เธอเป็นถึงเทพธิดาแห่งความอบอุ่น

 

 

…

 

 

หลังงานเลิก ฉันถอดปิ่นปักผมออกแล้วออกมารอพ่อกับแม่ที่รถม้า ส่วนตัวน้องสาวกับน้องชายฉันเองก่อนหน้านี้ก็อยู่ด้วยในงานนะ แต่พอหลังจากครึ่งงานหลังก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พอโผล่มาอีกทีก็มาที่รถม้าแล้วน่ะ

 

 

ตอนนี้ก็คงได้แต่รอเวลาให้อิกนิสรักษาภรรยาของกษัตริย์ราชุระอยู่สินะ.. มันคงจะใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่หรอกในการรักษา แต่ก็เอาเถอะถือว่าเป็นการพักผ่อนก็แล้วกัน

 

 

ระหว่างนั้นฉันก็ได้ลากับพานาร์ และลูอิส เพราะพวกเธอต้องเดินทางกลับกันแล้วน่ะ 

 

 

ผ่านไปอีกสักพัก.. ฉันเห็นแม่และพ่อออกมาจากปราสาทแล้วล่ะ และยังออกมาพร้อมๆกับอิกนิสด้วย…

 

 

อืม.. งี้เองสินะ 

 

 

สงสัยว่าอิกนิสจะไม่มีที่ไปเลยได้มานอนอยู่กับฉันนี่แหละ 

 

 

“ขอรบกวนหน่อยนะคะ… ”อิกนิส

 

 

จริงๆเธอน่าจะมีห้องพักอยู่ในเมืองสักที่นะผ่านการจองจากศาสนจักรนะเนี่ย

 

 

แต่เป็นตัวเธอเองที่ไม่ต้องการ เพราะที่แบบนั้นมันไม่ได้ถูกมองว่าดีในสายตาของเธอเลยสักนิด

 

 

ก็นะ.. สุดท้ายแล้วบ้านเราก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมา 1 คนจนได้

 

 

 

 

 

 

…

 

 

 

 

 

 

ลาสต์โฮลเดอร์

 

 

สถานที่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้สวยงามบานสะพรั่งท่ามกลางสายลม มีขวานอยู่เล่มหนึ่งที่ถุกปกป้องโดยเหล่าภูติ และนั่นก็คืออาวุธของกอร์..

 

 

แล้วก็ยังมีข้า.. ที่เป็นคนโอบอุ้มร่างของเขาเอาไว้มิเสื่อมคลาย

 

 

ชะตากรรมของคนผู้นี้ช่างน่าสงสาร เพียงแต่มันก็ยังมีวิธีอยู่ที่จะทำให้เขารอดพ้น

 

 

นั่นก็คือการที่เขาจะได้ไปเกิดใหม่ไปที่ดีๆ.. ถ้าขอเพียงแค่บอกล่ะก็นะ

 

 

“ รายงานราชันย์ภูติ! พบเจอมนุษย์ที่มีร่างวิญญาณเดียวกับท่านกอร์จากทางทะเลมรสุมค่ะ! ”ภูติลมตนหนึ่ง

 

 

“ มิต้องแตกตื่นไป.. ถึงยังไง เค้าคนนั้นก็ต้องมาที่นี่อยู่ดี ”ราชันย์ภูติ

 

 

“ ไม่นานเกินรอ เขาก็จะมาถึงที่นี่อย่างปลอดภัย เพราะฉะนั้นจึงได้แต่รออยู่ร่ำไป ”ราชันย์ภูติ

 

 

“ ในที่สุดเราก็จะได้พบกันสักที.. อัลเลียน… ”ราชันย์ภูติ

 

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน..

 

 

 

ตอนนี้คือ.. ผมง่วงมากแต่งไม่รู้เรื่องเลย.. 

อีกอย่างคือฉากตอนงานเต้นรำนี่ผมตันสุดๆไปเลยล่ะ นึกอะไรไม่ออกเลยฮะะ 

ยังไงก็.. ขอบคุณคนอ่านที่อ่านนิยายของผมด้วยนะครับ… แล้วก็ การคอมเม้นต์นี่ทำให้ผมมีกำลังใจในการเขียนเยอะขึ้นมากเลยนะจะบอกให้ เอเฮะ